Nadie Sabe Nada: Nadie Sabe Nada | A mesa muerta, mesa puesta

Nadie Sabe Nada Nadie Sabe Nada 8/5/23 - Episode Page - 52m - PDF Transcript

Ser podcast

Hemos pensado que, boas tardes, que ya que es el segundo programa de la sesión de grabación,

non imprimir máis ansiedad o prisa de la que ya propriamente genera el programa.

Entonces, me dais la razoa, pero no sabes lo que digo, no?

No, porque como no has acabado aún de argumentar...

Vale, pero coitándote como el equivalente a hablar por teléfono e ir diciendo...

Sí, sí, sí, va, porque que vas a decir?

No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no

o xa xxas xxa!, xxxa, xxxa, xxxa texxu x'ha Ind eagle candies question

Las santillas, né? Olandesas, né?

E eu creo que esto...

nos da un poquito e...

e o público.

Este va ser...

Este va ser o tono del programa de hoy.

Un programa relajante, un programa en el que te vas a sentir cómodo,

en el que nadie te va a hacer daño.

Bienvenidos, bienvenido.

Non se te va a juzgar, non se te va a juzgar.

Nooo.

Non se te va a juzgar.

Hombre, sí, dice un agripollez muy grande, a mojor sí...

Entonces sí que se te va a juzgar.

Pero...

Non se te va a juzgar.

Non se te va a juzgar con cariño.

Sí, no bueno, depende, igual se pode humillar un poquito.

Un pedo con cariño.

Con cariño, sí, eh.

Desde el cariño podes hacerlo todo.

Si, se podes hacerlo todo.

Bueno, empezamos ya antes de que se nos muera las manos,

porque está agonizando.

Nonato, sí.

Eso un programa nonato.

Un programa nonato.

Venga, vamos pa' ya.

La cadena ser y el terrat presentan Nadie Sabe Nada.

Un programa apriori de humor con Andréo Buenafuente,

e Berto Romero.

¡Gracias!

¡Gracias!

Bueno, bueno, bueno, bueno, bueno.

Todos os apeixusques.

Todos os apeixusques en marcha.

Bienvenidos al programa desde los estudios de Barcelona.

Información de servicio muy básica.

Este programa no va a detenerse en verano.

No, no va a detenerse en verano.

Así como vosotros, a lo mejor,

algunos con suerte tenéis vacaciones,

nosotros, no.

No, vamos a...

Estamos en agosto, ya.

Estamos en agosto.

Antes lo hubiera dicho.

Antes lo hubiera dicho.

Pero como podes ser?

Estar en agosto e el programa es nuevo contenido.

Ah, pues nosotros tampoco lo entendemos.

Este programa no se va a detener en verano.

Estamos en agosto.

Ah, coño.

Es que yo que sí pasan los días volando,

hombre, el calendario.

Vaya, agosto nos está cayendo en cima, eh.

Mon...

Mon...

Por no hablar del julio.

Por no hablar del julio.

Es que de julio ya no queremos ni hablar.

No, no, estás superado ya, Julio.

Pero vamos.

Mucho calor.

Sí, sí, sí, sí.

E... elecciones ya pasadas?

Sí.

Vaya.

Elecciones generalas?

Vaya movida.

Yo nunca hubiera dicho lo que finalmente sucedió.

Ni yo tampoco.

Absolutamente inesperado.

Inesperado.

Bueno, hay que adaptarse a lo que ha pasado.

Sí, sí, sí.

Hay que tirar pa'lante.

Es que no te queda otra.

Sí, sí.

No te queda otra.

Ois que yo hubiera votado, haberlo pensado antes.

Sí, haberlo pensado antes de votar.

A verlo pensado antes.

A verlo pensado antes.

A verlo en agosto ya.

Es que todos... es que son todo iguales.

Una mierda para ti también.

Perdóname, perdóname.

Hay más iguales que otros.

Sí, sí.

Pero bueno, en fin, el humor continua más allá de legislaturas,

¿verdad, compañero?

Sí, sí, sí.

No importa el color político.

No importa el color del corazón.

Há que hacer elecciones também en este programa.

Bueno, a lo mejor sí.

Y repartir cargos.

Porque qué cargo tengo yo aquí?

Hace mucho que me lo pienso.

Yo qué coño soy aquí?

Comparse.

Comparse.

Comparse.

Tu eres mi comparsa, yo soy tu comparsa.

Ah, muy bien.

Cuidado.

Somos comparsers.

Comparsers.

Eh, mi parse.

Exacto, somos parsers.

Bueno, vamos a entrar ya a lo puto loco, a leer preguntas?

Sí.

Sí, sí, sí.

O que has algo que decirme?

No, no, no.

Tienes peting?

No, no.

Vale, pues sí.

No tengo vivecto acumulada, no tengo nada.

Vale, pues vamos.

Estú bien.

Vamos directamente.

No me ha pasado nada destacable, nada.

Vale, pues no me cuentes nada, sino te ha pasado nada.

Es que estoy repasando mentalmente,

no tienen entidad de programa,

son cositas del día a día.

Conterías.

Sí, por exemplo, hay una columna en mi casa

que ponemos imanes.

Sí.

Que es de metal.

Sí, es de metal.

Ah, qué bien.

Y ponemos muchos imanes.

Vale, manejas, eh.

Ponme una columna de hierro aquí.

Tira arquiteto, pero no hace falta.

Cae la banca.

No, no, esa columna estava forrada de madera

e en una reforma dice...

Le quitaste la madera.

Quiero hierro.

Quiero ver hierro.

Quiero ver hierro.

Eu pensando en los imanes.

E hay unos papeles que ponemos cosas

pues de la niña, horarios...

E quando pasa se cae sempre.

El que?

Los imanes.

Los papeles.

Porque no...

Porque no hay un paso diáfano.

Pues vuélvele a poner madera encima, coño.

No, tan...

No, tan...

No, tan poco de patristeza.

No, tan poco de patristeza.

Ya te he dicho que no...

que no tiene entidad de bíectota.

He escuché ayer el concepto madera muerta,

que no lo conocías.

Tengo dos conceptos.

Unos es madera muerta.

Veis?

Vaso, come es como si rascas...

Sí, sí que hay.

Si rascas va saliendo.

Madera muerta.

Se ve que hay un momento

que la madera está muerta.

Sí.

A mojor...

Sí, es muy difícil diferenciar

la bíba de la muerta.

Porque como es inane,

como no hace nada...

Bueno, pero...

Sabes que nos dos hijos

estarán estudiando esto en el coleg?

Que me estás contando?

Hombre, que me dijo mi hija

el otro día...

tú y la mesa somos...

somos...

sois lo mismo.

Digo, hombre...

Me dijo...

Le han dicho eso en el coleg?

No, no...

E dije, ya sí que...

Que sepan que tu padre

es lo mismo que tu mesa.

Dije, tú igual...

Igual me dices eso

por lo poco que pinto en casa,

le he dicho, no?

Que pinto menos que unha mesa camilla,

pero...

E digo, no, no,

que somos

los dos hechos de células.

Igual es.

Bueno, pues...

Digo, revisa eso.

Oje mía, no quiero meterme

el trabajo dos profesores.

Pero, a lo mejor, son células diferentes,

vegetales.

Dicis, claro, vegetales.

Digo, pues ya, apla bien, hombre.

Pues esas células...

Y tiré un imán.

Cogí un imán e lo tiré pela ventana.

Bueno, pues esas células

en principio están vivas.

Se ve que se quedan vivas.

A mojó tú...

tú...

tu mesa...

Tú tienes una silla viva.

Sí.

Y un día as han muerto.

Hombre, perdona.

Pero tú no te has dado cuenta.

Perdona, eso nos lleva...

Porque no haces la silla...

Ai...

Perdona.

Ai, la primera vez

que me siento en dos días.

Misterio.

Misterio.

Misterios e cubatas.

Gran podcast, por cierto.

Sí.

Esto nos lleva

a la mesa de Nules,

famosa en los años 80 e 90,

que tú ponías las manos

e se movías

e subía e bajabas caleras.

Pero era un truco, no?

Que truco?

Hacia motocross, la mesa.

¿La mesa?

Coño, andes en Nules, Tarragona.

Sí, sí, sí.

A Nules, Tarragona?

De sempre.

No Castellón, Castellón.

Castellón.

O un tiempo que era de Tarragona.

Pero bueno...

Luego la cedimos a Castellón.

Yo pensaba que era Francia, Nules.

No, no.

Era nul.

Le tabló de nul.

No.

Le mesa de nul.

Le tabló de nul.

E era de Castellón.

La famosa mesa de Nules.

Hostia.

Tú ponías las manos

e iba la gente

que también vaya a plan de fin de semana, sabe?

Vete una casa rural, coño.

E dero, vamos al lado de la mesa.

Vamos al lado de la mesa.

Y la mesa tocó, tocó, tocó, tocó.

Y había cola, había cola.

Sí, sí.

Había cola.

Ponían las palmas de las manos.

Intentaban tomar café,

pero lo derramaba.

A hija de puta, la mesa.

No, no, no, no.

Era una mesa nerviosa, nerviosa.

No, no, no.

No quería café.

E le ponías la mesa

e me dijo un amigo mío,

dice, yo ido

e me cagáo vivo.

Ha ido a la mesa de Nules.

E foi a la mesa de Nules.

Pero que están activos.

No, no, sí, existen activos.

Están activos,

a mesa de Nules.

Un hombre, unha mesa que baila

no para nunca.

Oé, pero quanto lleva bailando,

a mesa?

Esa mesa quiere calzar.

Saí que calzarla.

Espera, voy a mirarlo, coño.

As caras estoy...

Estamos investigación en directo.

Vamos a determinar

si la mesa de Nules

está en activo.

Por lo de, fíjate.

Hay una casa

onde están hasta las narices

de la mesa ya.

Onde?

Pero tira lá,

o que es la de Nules?

Mesa de Nules.

Más famosa a la mesa que tú.

Ya me sale por defecto.

A ver.

Mira, 4 milenio,

programa de referencia e investigación.

Sí, sí, sí.

Hizo en su...

La temporada 2,

el programa 76,

la mesa de Nules.

Fantástico.

E...

La mesa de Nules,

los sabrá...

Esa de Nules.

Esa de Nules.

Los tres fenómenos

paranormales

máis famosos por...

Está ahí,

está entre los tres fenómenos

máis más famosos de España.

¿Y cuáles son os outros dos?

Las caras de Belves?

Trece, trece.

Te he dicho trece.

Trece.

Sí, sí, sí.

Dice...

¿Y cuáles son os outros dos?

Eh...

Joder, como te va la cabeza hoy, eh?

Ramón me dice

por dentro de la cabeza

que también ha entendido 3.

Ah, mira,

la mesa de Nules,

los sabrá.

Hay una publicación

del diario...

Tiene la boca dormida,

que ha sido al dentista.

Es que...

Es que...

Paso que vocalizo poco, ¿no?

Sí.

A ver, a ver,

los máis viejos recordarán...

A esto me interesa.

Otro.

Envestigación en directo, eh?

Perdón a ustedes.

Vamos a ver que má...

El misterio de la tabla de Nules.

Tabla, ah!

Ahora lo llaman tabla, sí.

Ahora lo llaman tabla.

A principio de los 70

la localidad de Porreira

coñamos cambiado.

Porreira...

Claro, como la mesa,

no para...

Pero...

Puede Nules a Porreira.

Sí.

Por la autopista.

Sí.

Mira, mira, mira,

es que es maravillosa

la foto, que lá estima

que no la podáis ver,

vamos a cogar en redes.

Eh...

Están con la mesa, sí.

3 personas con una mesa

un poquito alta,

no?

Casi como un taburete, no?

Dice,

tal, tal, tal,

3 hermanos,

Mayel Carmen,

Rosa María y Juan,

asistieron unha tarde

a presenciar...

Que se ha hecho grátis al nombre, eh?

Sí.

Los hermanos tomaron

una vieja mesa

que había en el desbán

echa de nogal.

Nogal?

Vivo, supongo.

Sí, nogal, vivo.

Hombre,

se se mueveba a estar muerto.

Según...

Ah, mira, o cuyo es todo,

esto mejora.

Según dicen,

un rayo derribó

el árbol

y con aquella madera

hicieron la mesa.

Ah, amigo.

Ah, vale.

Mesa frita.

Mesa frita, sí.

Concentrados

y recordando

como lo habían visto

en Porreira,

en Porreira,

porque sale Porreira.

Atención, eh,

o tema de la...

Aquí pone nulles, nulles.

Nulles.

Nulles.

Nulles e estarragona.

Pa que me...

Es que me voluís la cabeza loca.

Non es castellón,

estáragona.

Nulles.

Nulles e castellón

e nulles

estáragona.

Hombre, pues vamos a non...

Si non sabéis,

non lo digáis cosa.

Yo he dicho tarragona.

Basta que non lo sepáis,

non lo digáis cosas.

Que no confundís.

Bastante confuso estamos ya.

Bueno,

lo peor que podáis hacer

a dos tíos

que no saben nada

es decirle que se equivocan.

E adir un tercero

que aún sabe menos.

Hombre.

Amarra, mon,

tú estás ocupado

con los roscas esas.

Sí.

Con las roscas.

Con las roscas.

La mesa de sonido.

Bueno,

dice,

aquello foi la chispa

que hizo queimar

el pueblo de emoción.

La noticia corrió

como la pólvora.

Todo el mundo

queria ver...

Queimar el pueblo de emoción.

Bueno, es una metáfora que usa.

Eso está traducio directo

e mal del inglés, no?

No.

Burning with emotion.

Queimar de emoción.

Que inglés,

es un tío de aquí

que es coño.

Pero como queimar de emoción.

Bueno, pospone eso.

Se queimo el pueblo de emoción.

Quien habla así?

Yo que sé, tío.

Ui, que estamos

queimar de emoción.

Van a ver.

Tú las oído alguna vez?

Eh?

No,

no, estoy leyendo

e no te pode escuchar.

Ah,

lo puedes hacer dos cosas.

Ah,

y los hombres.

Atención.

Por aquellas fechas

del patre arcado.

Estos...

Estos misterios finitos,

absolutamente.

Sí, efectivamente.

Estamos en misterios finitos.

Estamos en misterios finitos.

Por aquellas fechas...

Estos en misterios finitos.

Perqués fechas nules

era un polecito de 500 subitantes.

Con escasa circulación

e mucha tranquilidad.

Con el fenómeno

da tablo,

os visitantes aumentaron especialmente

en os días,

sos tiós!

E xájara, no?

La buchedumbre

que iba visitar na mesa

hizo necesario que

la misma fuera trasladada

na casa

particular de los propietarios.

E onde estaba?

No, de la casa

al ayuntamiento.

Ah, vale, vale.

A madre,

mía, quantas vueltas da na mesa

Estar a la familia propitario.

Se ve que o propitario está manha, está o huevo.

Pero aquí toda la noche é a mesa, no?

Calzala, decía o padre, no?

Posteriormente,

a mesa foi transportada

do ayuntamiento al bar

del pueblo.

Los del dominó dijeron,

está é a mesa que já é a mezcla sola.

Bueno...

Ah...

Estamos fibulizando, pero é un caso,

pero no...

Los niños colocaban...

O sistema no era dificultoso, dice.

Pero que sistema?

O sistema de la acción que hacía a mesa.

Dicen, no era dificultoso, dos puntos.

Los niños colocaban las manos

encima del tablero, e misteriosamente

a tabla se empezaba a mover.

Pero te digo, como deslizándose por el suelo,

Inicialmente yo se dedicó...

No escríbe bien esta persona.

No, ya te he dicho que no.

Inicialmente, e yo se dedicó a mesa.

Como? E yo se dedicó a mesa.

No escríbe bien, no tiene corrector.

Se dedicó a una época sin correctores.

Bueno, entonces,

tal, tal, tal...

Subía e bajaba escaleras

sin necesidad de elevarla.

Tenía articulaciones? Ui, ui, ui, ui, ui, ui...

E se... Como los robóns, eso sabes?

Que son os vídeos dos robóns.

Los perros robóns. Que son como chaparróns

Que son perros robóns.

E se dedican a darles...

Ostia...

Dice,

se dio el caso, incluso,

de llevar personas en cima.

Ostia...

Se ve que había un...

Me llevo a ver, me llevo a ver...

Como una virgen, como una virgen...

Bueno, el precio e cuidado.

Ah, como llevar una virgen.

E que yo había interpretado lo que subirte en una virgen

e que te lleve.

No, menos.

Menos, es muy faltoso.

Como llevar. Se ve que alguien,

es muy faltoso.

E se ponemos la virgen del poblo

e sale por sena santa.

E...

No hará falta que nadie la acarre.

No, no, no.

Dice, el precio que se hacía apagar...

El precio, el precio.

El precio que se hacía apagar por la experimentación

acobraban.

Era cincuenta pesetas.

Ostia...

E la recaudación se destinaba a un fondo

como un del pueblo

para construir un complejo polideportivo.

Ostia...

Que guapo, no?

Las funciones del pequeño mueble

foi incresendo.

No tendría mucha carcoma.

Dice,

llegando a responder

bajo un código de golpes

a las preguntas de los niños

o cualquier interlocutor.

Separan niños de interlocutores.

Fíjate.

En todo momento,

sus movimientos eran rápidos

pero acentuaban su velocidade

se las manos de Rosamaría la tocaban.

Ah, Rosamaría estava conectada de alguna forma.

Sí, de alguna forma.

Y luego ya o tío

ve que baja o interés

e pone

un clickbait e dice,

obra del demonio?

Ah,

ya tenio que salir el demonio.

No tiene outra cosa que hacer el demonio

que mover una mesa.

Claro.

Dice, no tardó mucho tiempo

en hacerse público

el rumor de que los movimientos

de la mesa eran debidos al demonio.

Nules quemaba de emoción.

Cuestión por el que base del miedo

dio final...

Base del miedo dio final?

Cuestión.

Te leo textual.

Por el que en base del miedo

dio final a las aventuras

de la mesa e sus operantes.

Ustia.

Ya, bueno, pues no escribe bien.

Mira, no puedo hacerlo todo.

Pero escribe muy raro.

Si.

Los escépticos,

que son un colectivo, sabe?

Ya, muy extendido,

afirmaron que el movimiento

de la mesa

se debía a movimientos

neuromusculares

inconscientes

que aportaban los niños.

O sea, niños como cualquier oto,

pero cal tocar una mesa.

E non era a mesa, eran os niños.

Bien.

Sin embargo,

este racionamiento no explica

porque a mesa acertaba

correctamente

a las preguntas que se le hacían.

Flipante.

Actualmente...

Donde está a mesa, actualmente?

Joda, todo este rollo pa esto, no?

Actualmente,

a mesa sigue estando en nules.

Reposa en una guardilla

de la misma manera que reposaba

cuando los hermanos

ou mells van... van despertarla.

Van despertarla.

Se ve que solandés tamén.

Los hermanos van despertar.

Si, quén sabe

se todos os espíritus e forzas

que la hacían bailar

por las calles de Rules

la volverán a hacer algún día.

Ara está como en standby.

Están reposo,

esperando,

a mojo,

la madera se ha muerto.

No?

Oye, pues tío...

Muy interesante.

No te gustaría ir a hacer un programa

a nules con la mesa?

Hombre, a hacer el programa

es la mesa.

Los micros es la mesa.

Que vallamos de culo.

Buscando boca, no?

Porque el micro...

Empezar en el ayuntamiento

e acabar ya las afueras

del pueblo, no?

Venga, hasta luego.

Muy bien, muy interesante.

Bueno, pues está aquí

misterios finitos.

Hasta aquí misterios finitos.

Venga, vamos a seguir.

Espera, espera.

Espera, espera.

Que es que antes

entre programa e programa

en la pausita que hemos hecho

me ha dado por mirar Instagram

e de repente me ha saltado

esto que te va dando

como información aleatoria.

E he leído que

los manatíes...

Tu sabes lo que son los manatíes?

Esos animales, eh?

Sí, pero é como una...

Como una nútria, no?

Como una especie de nútria grande

que dicen que son

los que generaron

la confusión con las sirenas.

Porque se ve que visto

de lejos.

Parece unha senhora.

Mita nútria, mita foca?

Sí, unha senhora...

Una noca?

Noca?

Nuca.

O fútria.

Una fútria.

Una fútria.

Una fútria.

E entonces,

dice que usan ventosidades

para navegar.

Que me dices?

Sí, sí, sí.

Se propulsan?

Se propulsan con cuescos.

Ostia.

Sí, sí, se ve que

se lo guardan

e todo...

e tira...

e venga o manatipa antes.

Módulo e mía.

E me ha flipado...

Pero será un apoyo,

no la fuente principal

de propulsión?

No, no.

Tenan aletas, no?

Bueno, pero la aleta

sirve para dirigir un pouco.

Que me dices?

Con el cuesco empuja

e con la aleta dirigen.

Ostia, que foi?

Sí, sí.

Fíjate tú.

Esto tiene que contaminar un pouco, no?

Los pedos son

una de las fuentes

que es de CO2.

CO2?

Más importantes que hai, no?

Más que los coches.

Sí, sí.

Más que los coches.

Sí, sí, los cuescos.

Los pedos se va acá.

Estais aí bebiendo

sumo con pajita de papel,

pero luego

buenos cuescos que os arreáis.

Sí.

Pa una cosa

nos preocupa unha ambiente,

pero para outra

os agarráis al marco

na puerta e apretáis.

Por que?

Non cio falta esta cosa

tan explícita, no?

No, no,

pero se habla

de las ventos,

sí, te he hecho gracia.

Mira,

en este momento

se ha hecho gracia el mismo.

Eso pasa pocas veces.

Está gozándolo, Iberto.

Muy fuerte.

Está visualizando

esa persona

agarrada al marco.

Enlasca.

No?

Haciendo pie, no?

Haciendo pie.

Toma de tierra, no?

Bueno, hemos perdido Iberto.

Vamos a ver se lo recuperamos.

Rui, va va.

Bueno, Iberto,

vuelve.

Oye, por cierto,

hablando de cuescos

e já encerro este tema,

porque somos muy escatológicos últimamente,

este son...

No,

este sonido que hemos lanzado,

que nosotros llamamos

el pedo de Wisconsin,

está extraído

de un vídeo internet

donde un tio

que va a un centro comercial

a Estados Unidos

descuelga

un teléfono

de comunicación interna.

Esos que usan para...

Señorita,

vaya a caja 3.

El tio coge, lo descuelga

e...

Bueno,

pero eu he encontrado outros vídeos,

se ha convertido

ya en un subgénero,

no es ni género,

donde

alguien ha decidido

que este sonido

exactamente

se aplicará a todos os vídeos.

Vale, vale.

Entonces ves gente de outro...

O único que haces coger

el teléfono y levantar el anca

y luego en pós-producción

ponen el sonido.

Eso es trampa.

Eso es trampa.

Eso es trampa.

Por aquí no vamos bien,

se crear una expectativa que no.

Sí, sí, sí.

E sobretodo...

Viman a ti, my friend.

Claro,

hay que pagar

os derechos de autor

al creador

de esta nota,

porque esto es una nota musical.

No sé cuál es,

pero tiene que ser lá.

Pues esto,

sabes que un músico te...

Bueno,

pirata te puede...

Se lo pasamos a pirata

que nos diga que notas son.

Ah, sí.

Ah, vale, vale,

mira, se lo voy a mandar.

Se lo mandamos a pirata

que nos diga que notas son.

Nos interesa saber

que esta melodía está

componiendo

o pedo.

No, lo vamos a hacer

en directo,

porque pirata

en nuestro saxofonista,

multi-instrumentista

es de los tios más activos

en WhatsApp.

Sabes que hay gente

que no te contesta

en dos días,

que yo los borro

automáticamente.

Sí, sí, sí.

A mí,

si no me contestas

al momento,

ya no te...

Te cojo humanidad.

Te cojo humanidad.

No, pero tamo...

Vale.

Tú me puedes mandar

o pedo por WhatsApp,

Román,

e yo se lo mando a pirata

e le grabo un mensaje de voz

esta gestión.

Vamos a leer

a Carlos Lucena

desde Granada

que dice

si se puede tener

set de venganza

y la venganza es un plato

que se sirve frío

es la venganza

un gazpacho.

Muy bien.

Muy bien.

He pensado eso, tío.

Si es así,

se explicaría porque

la venganza repite

si va muy fuerte

de ajo.

Gazpacho de Samante

que alivio

vuestra set espiritual.

Un aplauso para esta posada.

Muy bien.

Bien tramado,

bien traído

e bien ejecutado.

Sabes que a mi me gusta

a comida fría?

Eu gosto de comer frío.

Eu depende.

Pero quiso,

inclusive,

que están de la nevera

e me gusta comer lo frío.

Tortilla de patatas.

E a mi mujer

se la lleva a los demonios

cada vez que lo hago.

Nono,

nono,

nono os puedes soportar.

Ombres,

que quiso frío.

Pero dale un pouco de...

E a veces con la salsa

que se queda como

un poco gelatinosa.

Sabes,

igual nos albóndigas

e a salsa coge

o albóndigas

e queda como

un pegotito gelatinoso.

Eu,

que rico.

Fresquito,

que rico, fresquito.

Como os perros, no?

Sí,

como comida de perros.

Non se falta

e ni calentarle nada

a un perro.

Todo para dentro.

Ostia,

é verda eso.

Eu al gato

le doe comida...

O sea,

eu le doe un sobre

por la mañana

de comida rica,

comida úmida

e le doe media.

Ya.

Le doe medio

que lo come

del tiempo

e outro dia

que lo come frío.

E sempre pienso,

vou buscar

alguna reacción

en él.

A ver se o dia frío

pone alguna cara,

pero claro,

como sempre pone

la misma,

o gato no tiene expresión.

No, no, no.

O gato...

O gato

no tiene expresión.

O gato es flipante,

no tiene expresión.

Siempre te mira

con la misma cara.

É verda.

Habéis probado

de ponerlo

del revés?

No.

Vale,

no lo hagáis.

No,

porque ya veo

en su actitud que no.

Tienes un gato

estón muy dócil

e se lo pones

del revés

eu he visto a gente

hacerlo,

con cariño.

Ay, bonico.

Eu le doe

una vueltecilla

e la cara

se va girando

pa' quedarse

sempre mirándote.

Como un astedicán.

Sí, sí,

es un astedicán.

Estedicán.

E la cara

no muestra expresión.

Tu lo giras

e la cabeza

e que al micho

del demonio.

Estedicán

te gusta

e já tengo o pedo.

A ver,

se te parece,

lo vamos a mandar en directo.

Vale,

aquí o pedo

o WhatsApp.

Ago renviar.

Ele ha recebido

o pedo

e ahora que llegue o mensaje,

por favor.

No,

agora se lo redirecciono

a Pirata.

E te digo,

sempre está a punto para...

Sí,

pero que reciba

mensaje.

Porque

se non recibe

eso solo.

Ola,

Pirata,

te podia haber

mandado o pedo

solo pa' ti pa' tu cara

pero

nada,

nadie sabe nada.

Ola,

Pirata.

Se aquí o público

diga,

ola,

ola,

ola,

ola,

ola,

no aplauso,

ola.

Bueno,

e nos preguntamos

se tú serías capaz

de saber

que nota

es exactamente...

Determinar,

determinar.

Perdón,

¿Quieres hacerlo tú?

No,

no.

Determinar,

determinar

la nota que...

Nota,

nota o notas.

Callate ya.

Eh,

espero tú respuesta,

he dicho que eres

el que responde má rápido,

veremos,

si non me defraudas.

Adiós, Pirata.

Venga,

ahora volvemos.

Nadie sabe nada.

Donde todo es improvisado,

menos lo que yo digo.

Me lo escriben.

Estamos ya de novo

na Nadie Sebenada,

lo notáis por nuestros toques

de inteligencia,

que...

que se desprenden

el programa,

estamos a la espera de saber

se Pirata pode determinar

en la nota

que corresponde

ao famoso pedo de Wisconsin.

Venga,

vamos allá.

Isto era o único que me interesa

ahora, mi,

el día.

Antonio,

desde Albacete,

si el señor Pilates

hubiera llamado genero

o ambrosio,

su método hubiera triunfado

tantos,

amante para todos.

El método ambrosio,

por si,

o método genero.

No puedo quedar,

tengo genero.

O genero,

pues cuela,

perfectamente.

Sí, sí, sí.

Bueno,

vamos saber.

Antonio,

desde Niza,

Francia.

Hola Alberto y Andréo,

tenia una duda un tanto

filosófica.

Si me pego a mimisbo

e me hago daño...

Por favor,

hazlo.

Ha preocupado.

Es porque soy muy fuerte

o porque soy muy débil.

Bueno,

saludos desde Niza,

se os quiera.

Bueno,

Antonio,

dices,

se os quiera,

vemos que nos quieres

máis a nosotos

que a ti mismo.

Pero,

por favor,

no caigas en la auto-lesión

nunca jamás.

No, no, no, no.

Si lo haces

en nivel experimental,

bien está?

Sí.

Eh?

Se sol una vez,

date fuerte.

Vale.

Y ya.

Es,

la pregunta cuál,

era?

Bien.

Que si el se agrede a si mismo...

Es muy fuerte o muy débil.

E se hace daño.

Sí.

E muy importante,

el matiz.

Se hace daño,

es porque?

Porque ha sido muy fuerte

e aunque...

Bueno,

porque es muy fuerte?

O porque es muy débil

e ante cualquier agresión,

aunque sea la suya,

ay, ay, ay, ay, ay.

El mismo pa...

Ay, ay, ay, ay.

Que está pasando?

Tengo la respuesta.

Que pasa en Niza?

Tengo la respuesta.

Anda.

Que pasa en Niza?

Porque es de Niza, el.

Ah, vale, vale.

Eres las dos cosas a la vez.

Podemos cambiar de sección ya.

Por mí sí, eh.

Por venga.

Glacos desde Oliveira.

Es el padel surf,

el deporte máis idiota que existe.

Ni te llevas las olas

o el viento como en el surf

o el windsurf

y si quieres remar

ya tienes el kayak

que al menos vas sentado.

Necesita remar.

El padel surf

es esto que vas

de pie

como remando como...

Intentando no caerte.

Ya.

Es una canoa que le han quitado

los lados.

Ya, ya, ya.

Le han quitado los lados

que le hacen máis impracticable

porque atáplicamente

la canoa un trozo de árbol coño

se ya está pensado

pa que le han quitado los laterales.

No, pa trabajar el equilibrio

e desplazarte rápido.

La gente lo pasa máis.

Yo me pego, unha hostia,

que me hago que?

Sabes que me hago que, eh?

No.

No, Riaís, hostia.

Pero cuándo?

Coño, hace dos veranos.

Con el padel surf?

Si.

Soto llamamos

padelclown, lo llamábamos.

Vale.

Padelclown atábamos

en un barquito

que alquilamos un día

un...

una tabla de padel.

Padelclown era

a ver que nacía

se pegaba la hostia má graciosa

intentando manter el equilibrio.

La gente lo celebrava,

lo filmaba,

también hubo uno que se lesionó,

se hizo mucho daño.

Sí, sí, sí, se clavó

una parte de la tabla

donde va agarrar

un acordecica

e salió...

O nervio, no?

O nervio ese de plástico.

O nervio se lo clavó

pero de verdad, eh?

Hostia.

E entonces, bueno,

a gente hacía vídeo.

En eso que yo digo,

va, me vengo arriba

e lo hago yo

e me desplazo

por el oleaje un poquito

a unos 15, 20 metros.

Ajá.

Entonces...

E no estás unido al barco?

En ese momento me desate.

Vale.

Como que también es un poco peligroso.

Sí, sí.

Porque dije, bueno,

estoy en la zona,

estoy en el prímetro de seguridad.

Prímetro de seguridad,

mis cojones.

Porque me caigo

pero con tan mal caído

que trago mucha agua.

Ajá.

E entonces,

cuando salgo a superfície,

oigo, grande risa

e yo estaba...

pfff...

Eres eso que

la primera boca nada

non está entrando oxígeno?

Hostia, no me ha pasado nunca

pero eso é terrorífico.

E terrorífico, tío, sé, sé.

Porque estábas anegado de agua.

Tenías ya todo el interior lleno?

Claro.

Estabas xifón lleno.

E...

Me calme e digo,

bueno, calmate

porque te ponen nervioso.

Claro, es lo peor.

Eso como cerrar un globo.

Entonces...

E oia.

Ajá, ajá, ajá.

E oia.

Horrible.

Hostia.

Horrible.

Ya me recupero.

O sea, cojo aire.

E enllego allí todos.

Que gracioso.

Digo, nunca más en la vida

voy a hacer para el clown.

E a mi no via pasar ante tus ojo

o alguna cosa así.

Non dio tiempo.

Non dio tiempo.

No, no, no.

Hostia, que miedo.

Eo es que nado moi mal, sabes que eu nado...

Fue de las personagens peor, nadan.

Nunca me enseñaron.

Como eu?

Quando eu era pequeño hacian cursillos

en la piscina municipal del pueblo

e a mi me dava tanto miedo

e conseguí que non me llevaran.

Claro.

Desde mi casa se escuchaban los gritos

de los niños

en la piscina.

Bueno, eu nos escuchaba,

o mojo no eran de la piscina,

eu interpretaba e escuchava...

Festivos ou de...

No, eu escuchava terror.

Porque a mim me dava mucho miedo,

então eu aprendi a nadar,

eu aprendi a nadar, luego, a mi manera.

E é unha maneira moí pocoacadémica.

É como agónica,

como de supervivencia,

sempre. Então eu me canso mucho,

paso moí mal.

Eu o mar non lo entiendo,

non lo entiendo.

Non entiendo como a gente pode ir en barco

e non estar todo o rato flipando

e dizer, pero tu estás do cuenta

de onde estamos.

Sobre un líquido elemento.

Te pones a mirarlo

e que non te lo crees.

Água moviéndose toda lleno

e a gente va en barco,

esti aquí puta madre. Como estás de puta madre?

Non, a gente se saluda

quando pasan os barcos.

Fija que as miradas perdidas

como dicendo...

Não, non se saluda, se despiden.

Se despiden.

Trimendo, tremendo.

Ese vídeo de Rajoy que estás despidendo

e non le dices nada

e dices, un boi no boi.

Non me dices nada.

Estou de acuerdo contigo,

é un elemento moí averso

e sempre amenazante

ao mar é que respetarlo.

Estos os propios marineros te lo dicen.

O mar é que tenes moio miedo.

Estou un poco rayado porque

veo que pirata, perdona que me interesa

que ya está a cierto punto.

O pedo lo has escuchado

pero o outro no.

Tengo checa azul en pedo

no checa azul en voz.

Se le has escuchado o pedo e le apareció bien.

Lá seguido con súbida.

Ola pirata,

hace favor de escuchar también

o outro

que este que estes dois mandando

e non lo escucharás porque

se nos has escuchado o anterior

que pasa aquí?

Quedas con o pedo e está.

Agora a ver tu te manda o outro.

Venga, está hora.

Pirata.

Tienes? Tienes o seu telefono.

Estamos ahí manipulando.

Pirata, puedes escuchar

os mensajes de Andréo, por favor

que te ha mandado un pedo con súa explicación.

Hace el favor, coño, hace el favor.

Venga, ya está,

yo creo que con este apretón.

Venga, vamos a continuar.

Oye,

hay una

pregúnta que nos llega

desde Sevilla que puede ser bonita porque

conoceremos un pouco más a nuestro público

que sempre está aquí activo

e pasivo ao mesmo tiempo.

Dice, hola NSN,

este trabaja con siglas, no?

Eso se perdió, te acuerdas?

Unha época que todos os programas de televisión eran siglas?

Incluso el tuyo.

SQMA.

BFN.

Sí, sí.

Siempre que preguntáis,

dice BVG

X Profesión

Siempre que preguntáis en la sala X Profesión

nunca hay nadie

podíais preguntar cuál es la profesión

máis chuli que hay hoy.

Chuli e disuasorio, pero bueno

vamos a trabajarlo.

Tengo curiosidad.

Quien tiene la profesión máis interesante

pero esto,

depende que tú lo consideres así.

Alguien a levanta la mano,

que considera que su pregunta es interesante.

Adelante, cuál es tu profesión?

Mi profesor son socorrista,

profesor e masajista.

Varias cosas.

En Argentina hay que estudiar mucho para...

E lo podes hacer todo a la vez?

Nadar

e masajear es difícil.

Lo podes intentar, pero...

Salvar a alguien e te estás haciendo un masaje

e te lo salvas.

E es contando, mira este masaje que te hago

en tu casa tenes que comenzar por la punta.

Algo de eso

e outra cuestión.

Outra cuestión no.

Ya me da cuenta lo que ha pasado aquí.

Tu no querías contestarlo de la profesión.

Tu tienes outra movida e te as contas con...

Adelante, adelante.

Espera un momento.

Guardamos esa posibilidad.

Alguien tiene una profesión que diga que sea incluso

mejor que socorrista, profesor

masajista.

Sí, a ver, a ver.

Tu no quieres mi micrófono?

Vale, te sigue tocando a ti.

Hemos dado con un colectivo que está en paro

completamente.

Ome también, se vienen hasta ahora.

Adelante, compaña Adelante.

Tengo tres profesiones, es mucho.

Primeiro un regalo para ti, para Andreu.

E este tío mola.

Bueno, a mí no tanto.

Muchas gracias.

Ay, que ya veo lo que empieza a ser.

Que he visto el de México

e, bueno, quise traerte uno de Argentina

también, del 78.

Una remerita.

Eso mesmo, e também queria saber

se puedo ostentar el...

Hombe, la camiseta de Argentina, 78.

Una remerita.

Perdona.

Una cosa.

Puedo decir una cosita.

El regalo es para Andreu, pero la talla es para mí.

Eh, sí.

Ay, no se lo digo.

Me va a quedar un poco tetona,

pero me lo voy a poner.

Me va a quedar como un morcón.

Sabes que pasa que también, que dices, morcón?

Hombre.

Que culpa tengo que tener unos pectorales definidos.

Que lo quieres un codillo, va a aparecer.

Un botillo, perdón.

Bueno, botillo. Y que má, a solo el al regalo?

E ostentar al espectador

que estuvo en el Nadia en Argentina

e en el Nadia aquí en España.

A ver si soy el primero, no lo sé.

Ah, subiste na Argentina e era el botón aquí.

¿Quién me xiste?

Estábase en México e en Argentina.

En Argentina e aquí en Barcelona.

Ah, coño, vale.

En Barcelona es hoy.

E en Argentina es cuando fomos a Argentina.

Ok, ya que era un obsesionado que nos seguía por el mundo.

No, bueno, un poco.

He seguido un poco.

Pues, muchas gracias.

Muchas gracias, chico.

Te amas? Agustín.

Agustín.

Noia Mauro.

Información de interés.

Aprovechamos para decir que en la media de lo posible

nos traía ideas de volver a Argentina,

México

e a máis países.

Que pasa? Porque nos l'hamos comido

máis rápido. La que?

Y la queremos de volver.

É que han dicho, nuestro objetivo es de volver a Argentina.

Ah, de volver.

Como se fueran nos traís, se la vamos a devolver a sus dueños.

Ah, no, no, no, no. Por cierto.

Perdón. Me pasó una cosa.

Sí, pero déjame que acabe esto.

Perdóname. Que hay que volver a América

en la medida de

de de de de de de lo posible

en los próximos meses.

Me parece muy bien, estoy muy de acuerdo contigo.

Venga, acuelo.

E cuenta conmigo cuando haya que volver.

Que hablando de devolver

o arrojar, que me gusta mucho a mí

arrojar o encadarán que se dice mucho

rujá.

Fui a un restaurante muy bueno.

Muy bueno.

Sí.

Bueno, cotizado, valorado.

E no, e cada euro

pagado lo vale.

E non me sento bien

e tuve que

luego

vomitar.

Que esto é habitual, perdona,

pero máis aparte,

de esos menús de gustación

que se crea tal colapso

gastroenterítico.

Hubo un colapso muy fuerte

e me vi a mí mismo

habiendo pagado mocho dineros

e viendo, notando

como iba saliendo.

E

momento, momento, esperate, momento, momento.

Que esto é?

É frenado, eh? Vale.

Estava llegando e é frenado.

Ferral.

E cedió, cedió una

una curiosa

que está como arrancando

o personagem.

Ocurrió que eu iba vomitando

e esto vai ser desagradable.

Se estáis cocinando, mientras escucha

o programa, eu lo pararia.

Não hay tramo limpio, eh?

Eu lo pararia.

Eu iba notando porque

a medida que iba saliendo

iba notando, iba recordando

sabores

como hace

atrás

outros que habían entrado.

E, entoces, iba

calculando quanto dineros

de alguna manera.

Oh...

Dios mío.

E cedió un momento

muy patético.

Eu só, en la taza e eu

enfrendándolo

eu de repente noté

ya en... entrantes.

Sí, sí, sí.

E eu pensar

ya vamos por os 150 pares

e tal.

Habria que parar ya pa que

como...

como de agarrado, de

coder, quédate algo.

Ah, estabas sufriendo porque

se te iba

o dinero, no? E intenté

frenar la expulsión.

Como?

Pois ponendo na mar da boca e intentar que

não saldiara. E

naturaleza se abrio paso como

en juras en par. E acabo llegando

hasta onde chegou, casi

al principio de... dos tiempos, no?

Mother mía.

E, la verdad, foi una combinación

de cosas que no había pasado nunca. O sea,

o bómito, con el cánculo

numérico, de...

Xe una mezcla de

bómito e economía e gastronomía

unha experiencia flipante.

Unha coxita que yo no entro a final, eh?

Ah, no? Xe un mesí?

O usted le ha ocurrido en su...

Poneis na muxiquita dos pares.

E tengo que enterar como bómito

tú?

No.

Vou intentar contar

unha cosa intentando...

Tengo unha matraca.

Una persona que estava conmigo

também, del grupo que estábamos

también se encontró

se encontró un pouco mal.

E nos dijo, me han contado

que tiene un líquido

que tiene... se ve que hay un líquido

mítico, que te lo dan

e te vei como que te ponen...

E te lo para todo. E te lo para todo.

Pero claro, dijo, no les puedo pedir

directamente a esta gente

el líquido.

Claro, porque tenéis líquido.

Bueno, tenéis el producto

Xe, yo me acolareto a la vida.

E intento, e dijo,

me encontro un pouco mal.

E dije, moi era unha infusión

e dijo, no tenéis nada

nada más.

Nada más potente.

A mi me pasó.

E llevei a la boca de esa persona

haciendo así como para empezar a decir líquido.

Líquido.

Al final, como no se lo ofrecieron

pues se tuvo que... se lo envainó.

Ah, pero non entiendo porque no, porque era habitual.

A mi me pasó.

No me duelen prendas...

En el buyi te pasó.

Me colapsé, colapsé en buyi

e no, no te rías, que empecé a ponerme

blanco, a sudar.

El que estaba adarante e hizo la pregunta

máis absurda del mundo que es, te encuentras bien.

E digo,

a te que te parece?

E ya ellos lo solucionaban muy rápido.

Ah, sí?

No podia ni ver la comida.

E colapso.

Então me voy a la terraza e vino

july e july e july,

por xe.

É xe, é xe unha botellita pequeñita

como de minibar.

Xe, que va con un papel como de

de embalaje e unha acuerdecita.

Xe, te lo juro, xe.

I la acuerda pa que és?

E me dijo, tomate esto, eu le dije, july

non me entra nada, dice, e isto te va entrar.

E que és?

É xe, líquido.

Eu non podia pensar, oye,

de estar al límit de la explosión

Ah, un sorbito eso e... lo para todo.

Sí.

Ah, no comín dos días, eh, tamén.

E ya está, eu deje ayer no pregunte no...

Pero lo daban, sí.

Uau.

Mal gusto de boca, eh.

Sí.

Bueno, Pirata sigue sin contestar.

Raquel.

Estou sofriendo por ele, eh.

RaquelGR dice, pregunta para Andrés Ubeo

que sempre que te regalan cosas curiosas,

como aquello que hacía un ruidito de rana.

Claro.

Es porque eres de esos que guardan un montón de mierdas

en su casa, si es así, cuéntanos má sobre esto, por favor.

Hombre, soy...

Ahora he parado un poquito,

pero tengo todo cajas y cajas y cajas en un almacén.

¿Qué piensas a hacer con eso, cuando mueras?

Comparte una pirámide.

No, una pira, quemarlo todo.

Queimarlo, no?

Quiero que me quemen el cuerpo, como...

Yo he pedido que me incineren.

Ah, sí?

Sí, sí, sí.

Xás que, cuando lo digo, non me escuchan.

Hombre, pero claro, hay que pedirlo formalmente, no?

Sí, como?

Tu non has hecho testamento?

No, todavía no.

No has testado?

No, no, no, yo estoy testado ya.

Vale.

Nada de esto.

Bueno, e...

Te has que dejarlo aí escrito, eh.

He hablado con la gente que va a estar en primera línea.

Bueno...

O bueno.

Muy aventurado eso.

Ya, es verdad, es verdad.

Pelcaso, que yo quiero que pongan todas las mierdas

que tengo acumuladas.

Alrededor.

Alrededor, debajo.

Ah.

Madera.

Mierdas.

Y entonces se quema e hacemos dos cosas.

Un homenaje, me hacen

y también elimino un montón de residuos.

A mis cojones que se van de viaje, no?

Corre.

Tengo cosas de todos os años,

porque mi me sabe mal tirarlo, tío.

Ya, ya, ya.

En eso somos muy distintos.

Mía, yo trabajaba con un... No dire nombres, eh.

Trabajaba con un... una persona.

Y que también gozaba de...

En ese momento, mucha repercusión mediática.

Sí.

Y la gente mandaba cositas.

Ah, ya sé quién es.

Bueno, no digas porque...

Vale.

Ya sé quién es.

No sabes exáctamente.

Bueno, pero miro imagino.

Bueno, y entonces, tú no vas agradecer

que personas que han venido aquí

te tragaron una cosita.

Oye, por lo que sea, solo una.

No, normalmente te ven cositas.

E, ostia, yo, a mi me emociona esto.

Sí, a vitalidad.

En la medida de lo posible, que lo he dicho dos veces hoy,

fíjate, en la medida de lo posible,

es segunda vez que lo digo.

En hora buena.

Ahora tres, ya.

Lo guardo.

Sí.

Por qué? Porque es un trocito de ellos.

Ya.

Eres trovínculo.

Sí, pero es que a mi no me gusta acumular mierda.

Pues no los guarde.

No os guarde yo.

Cuando digo mierda, me refiero como a objetos, ¿no?

Cosas. A mi no me odio tener cositas.

Vale.

Yo trabajaba con uno que, cuando acababa el programa,

venía a gente e decía,

mira, fulanito, han traido esto e las miraba,

e decía,

Otra mierda, pul.

E lo tiraba a la papelera.

Ya, ya, ya.

E yo pensaba, ostia,

yo, si alguna vez llego a esta posición,

no quiero tirar de toda a papelera.

Pues lo mío es peor.

Sí?

Peor que esto.

Porque yo no soporto tener trastos,

me molestan mucho,

sempre quiero hacer limpieza,

me gustaría tener una casa de estas como japonesas,

que no hay nada.

Ya.

Como Xen.

Realismo rancio?

E eso é realismo rancio.

Igual sí, es un poco realismo rancio.

Igual sí, igual sí.

Igual sí, sí, sí.

Auxencia de recuerdos.

No é esa auxencia de recuerdos.

Eu quiero libertad.

Póitia a Madrid, coño.

No, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no, no.

Eso te libertad.

A ver.

Eu creo que os objetos te esclavizan,

desde que vi el club de la lucha,

que lo decía Tyler,

eu pensé, hostia, esto,

eu me sinto identificado con esto.

Eu creo que os objetos son como unha mochila de cosas

que tienes que cargar sempre.

Son piedritas unha mochila, no?

E me esclavizan.

Cuan tan menos cosas tengas, pues mejor.

Pero...

Tengo muchas.

E además, tengo...

Bien que tenes hijos, por exemplo.

Tengo hijos que son como tres espirales de síndrome de diógenes,

en marcha continuamente,

que recojen e trituran cosas continuamente.

Então eu vivo en una cierta contradicción, siempre.

Entonces, quando me dan objetos,

pienso...

Muchas gracias.

Que bien.

Pero...

Me esclaviza.

E, a veces, los guardo un tiempo,

pero llega un momento que, a mojó...

Ya, he tirado alguno.

Con mucho dolor.

E hago como un ritual...

Miro o objeto, digo, gracias.

Gracias por haber estado,

pero no puedes acompañarme más.

Que haces por este rato, no?

Intento, se son artesanales, son dibujos, artesanías, no, porque...

Pero, se es una merda...

Tengo un problema.

Se alguien te regala un lingote de oro, por exemplo,

que tamina lo tirarías no...

Hombre, yo este objeto igual lo guardaria.

Ya.

Sente oro, pero eso no ha pasado.

Pisa papeles, no?

Sí, sí.

Como pisa papeles.

No, tengo...

Ya, te entiendo o que queres.

Tengo un problema, tengo un problema.

Ajáteo mía personal de que...

Também es verda que tienes una casa que parece o ormiguero,

e como pequeña.

Ás qeña.

No, pequeña, pero con mocho...

Bueno, tiene mocho huecos.

Ormiguero, ormiguero.

Oxe metes cosas, e se hace tapón, no?

E sí, ya es verda, es verda.

Bueno, tego multas, se me asqeires de dejar a mi...

Pero tú tienes...

Tengo un almacen yeah.

Tengo un almacen.

Para mí, o sea, para mí sería una pesadilla

tener almacenes llenas de cosas.

No, eu no voy allá de decir, oi, countás cosas tengo.

Pero tú no te vas a dormir por a noche pensando

Úi, tengo cinco almacenes llenos de cosas

Mira

E que haces con ellas?

Mira, tengo unos guantes un casco de Mar Marquez

Que me lo regaló

Ah, claro

Que hago, lo tiro?

No

Coño, pues...

Walla Pop

Está en súa urnita bonita, aí guarda o pollo

Aí guarda dito

En un almacén

Claro, tengo unos guantes

E tú crees que a Mar Marquez le hace feliz

Saber que está en un almacén?

O men...

El querría que lo llevaras

Es que no me cabe en casa, hostia

No me cabe en casa

Tengo unos guantes de un portero de fútbol

Que no sé quién es, porque no se lee bien

Pero que vendría algún programa e tal

E yo digo

Pues...

No puedo tirar esos guantes

Entonces, de como eso, muchas cosas

Ya, ya, es que yo me imagino, por ejemplo

Un día hay un cataclismo

Y tengo que salir corriendo

Yo no quiero pasar pena por las cosas que me he dejado

Ya, hay verdad

Entiendes?

Ya o tirar a outro

Siempre estoy sufriendo ya, además

Ya, hay verdad

Es que tú eres sufridor

Íbida no fácil

Ya, ya

Venga, vamos alegrarnos un poquito

Venga, va

Mirimuri, mirimuri, mirimuri

Desde Madrid

Os escucho caminando cada día

Muy bien

En la caminata de hoy

Me cruzado con una mujer

Con vestuario deportivo

Banda en el pelo

Y una sartén en la mano

¿Cuál diríais que es la historia

Detrás de esta senhora?

Esa mujer iba a freir espárragos

Bueno, mi madre

Siempre cuenta la anécdota

Que trabajaban con una mujer muy despistada

Te hablo de Reus, años 50

No tienes na música medieval, eh?

Y que una vez estaban allí

En la fábrica trabajando

Y llego fulanita

No me acuerdo como se llamaba

Y se miraron todas as compañeras

Y dijeron, oye, esta mujer

Que le diga algo

Y vino, era tan despistada

Que vino en combinación

Las mujeres llevaban en combinación

Que era un vestidito de seda

Por debajo del vestido

Como un salto de cama

Era, no, no era tan...

Que es una combinación?

Oxe, como definir combinación?

Ya no se lleva, no?

Un viso

Un viso, pero un castellano es viso, también

Viso, ah, vale, vale

Como una bata, pero muy suave, muy serosa

Transparente, mmm, que rico

No, no, no

E eso era el salto de cama

Ah, claro

Que me encantaba el concepto

Salto de cama

E eso me gusta, mi

Sí, sí, sí

Agochás

E aparexco a tu lado

No, e apareció con el viso

E un cuchillo

E dijeron, fulanita, que te pasa

Ai, calla, calla

Calla, calla

Que estava preparando a la comida

E visto que no muy tarde

E me he venido directo

E esa senhora apareció en la fábrica

A todos acojonados

Porque dijeron, ha llegado o momento

Va matar al jefe

Va matar al jefe

En la pera un cable e tal

E dijeron, senhora

Que estava na mar de vin

E no tenia ningún trastorno má

Senciamente

A veces tenia blanca

Me tenia ningún trastorno má

Ya tenia suficiente con eso

Bueno, bueno, chico

E eso se...

Fui moi comentar en la casa

Oye, nos vamos

E en que pirata ya ha contestado

Nos quedamos en esta imagen

E con la preocupación

De ver que pasa con pirata

Me quedo muy preocupado

Porque no es normal, eh

A ver, la semana que viene

No, normal

Iba a mandar último mensaje

To ya no da tiempo

Pirata, estás bien

Hasta ahora

Nos dejamos aquí

Hasta la semana que viene

Nadie sabe nada

Adiós

Hasta luego

Acabas de escuchar

Nadie sabe nada

Para no perderte ningún episodio

Síguenos e suscríbete

En la aplicación

Y la web de la cadena SER

Y en la plataforma que prefieras

Escúchanos en directo en la SER

Los sábados a las doce

Del mediodía

Cadena SER

La radio

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.