DS Vandaag: Bonus: Radar. Pharrell Williams: van popster tot artistiek directeur bij Louis Vuitton

Ik ben Lise Bondewel en van de standaard is dit Radar,

je wekelijke cultuurpodcast. Radar, Radar, Radar, Radar.

Forwell Williams is een dikke hitmachine.

De kans is groot dat je zijn muziek onder de douche...

...onder de douche.

...zap op de dansvloer...

...of in de auto.

She's a full night to get some.

I'm a full night to get some.

She's a full night to get some.

I'm a full night to get like me.

Quasi alles wat die man aanraakt verandert in een hit.

Maar nu verovert hij ook de catwalk...

...als nieuw artistiek directeur mannemode bij Louis Vuitton.

Wat heeft hij daar voor ons in petto?

En wat betekent dat voor zijn muziek?

Ik spreek erover met Jens Roothoft en Nick De Leu.

Welkom bij Radar.

Radar, Radar, Radar.

Jens en Nick, welkom.

Forwell Williams is gepromoveerd tot creatieve directeur mannemode bij Louis Vuitton.

Hij volgt Virgil Ablo op, die twee jaar geleden aan kanker overleed.

Nick, jij bent muziekresensant, maar ben jij ook geïnteresseerd in mode?

Ik vrees dat één blik op mijn kleerkast iedereen zal duidelijk maken...

...dat dat niet echt het geval is.

Oké, dan kijk ik daar vooral naar jou, Jens.

Jij was erbij op zijn debut-show.

Hoe was dat?

Het was echt een gekke ervaring.

Het was mijn eerste keer ook.

En die show was echt wel een spectakel.

Het creëelde daarvan de sterren.

Ik heb Brianna gezien, ik heb Beyonce gezien.

Hoogzwanger.

En op het einde van die verrassingsact van Jay-Z.

Ze hebben echt geen geld uitgespaard voor deze show.

Je schreef wel, het mocht allemaal wel een pak gedurven er.

Ja, de collectie op zich liet mij wat op mijn honger liggen eigenlijk.

Het is een debut-collectie.

Dan verwacht je altijd toch dat er iets volledig nieuw komt.

Een volledig nieuwe visie van die nieuwe artiestiek directeur.

Wat ik had gehoopt, is typisch Pharrell veel meer kleuren

en echt een hele nieuwe take eigenlijk op Louis Vuitton.

Dat was niet het geval.

En er kwam zoveel van dat tampatron in voor dat het een beetje repetitief werd soms.

Ik moet wel zeggen, Pharrell zat wel in die collectie.

Het is niet dat die er volledig niet in zat, we zeggen.

Veel zonnebrillen, uwelen, veel parels.

Dat is allemaal typisch Pharrell.

Maar ik denk dat het allemaal vrij in lijn met wat Virgil al deed.

Er waren ook andere namen in de running.

Is hij echt gekozen voor zijn visie, denk je?

Of is hij gewoon een dikke vis?

Dat is een heel goeie vraag.

Ik betwijfel dat de keuze echt voor zijn visie is.

Ik bedoel, wat is de visie van Pharrell binnen mode?

Dat is heel moeilijk om te pinpointen, want die man heeft nog niet zoveel ervaring.

Hij heeft toch niet puur op ontwerpen of zo.

Hij is ook geen ontwerper.

Daar moet je denk ik een belangrijk verschil in maken van een artiestiek directeur die gewoon de visie mee brengt.

En een ontwerper die echt aan de tafel gaat zitten en gaat sketchen en zo.

Dat is niet wat Pharrell doet of gaat doen.

Hij gaat gewoon een visie brengen.

Wat die visie is, dat is nu nog een beetje onduidelijk.

Maar zijn keuze was niet zo baanbrekend of zo.

In de zin dat Pharrell Ablo wel heel baanbrekend was,

dat was een van de eerste zwarte mannen die bij Louis Vuitton mannen mode mocht ontwerpen.

En voor de eerste keer zagen we van, mensen van kleur kunnen ook binnen luxe worden opgenomen

en kunnen ook klanten zijn binnen een luxe merk.

Dus ze wilde gewoon een tweede Pharrell.

En Pharrell Williams was een safe choice.

Ja, Pharrell Williams was absoluut een geknipt man daarvoor.

Ja, hij is ook een goeie vriend van Virgil Ablo

en hij is zelf ook de tweede man van kleur als artiestiek directeur bij Louis Vuitton.

Ja, dat klopt.

Maar het zou nu veel logischer zijn eigenlijk

dat ze opnieuw de kans geven aan een jong zwart persoon

om hun talenten te kunnen ontwikkelen bij Louis Vuitton.

En dan kiezen ze toch voor een grote naam.

Deels denk ik dat dat is zodat ze gewoon nog meer kunnen groeien

en dat ze daar eigenlijk een beetje op hun afschijnt eigenlijk.

Ja, maar heeft wel al toch een serieuze CV in de modewereld.

Ik denk maar aan ontwerpen die hij maakte voor Japanse Streetwear-merk

Beating Ape, Raybok, Timberland,

werkte ook samen voor Adidas.

In 2019 was hij ook mannelijk ambassadeur voor Chanel

en hij maakte ook een heel coole sollenbril bezet met zo'n diamante

en ik denk ik moest ik een uitpullende portewan even

ook wel zou willen dragen voor Tiffany & Co.

Dus hij komt toch niet uit het niks.

Het is zo dat in 2003 is hij eigenlijk waar in de ondernemende mode

ingestapt eigenlijk samen met Nico

die momenteel het hoofd staat van Kenzo.

En toen richtte hij Billionaires Boy Club op

dat was een heel populaire Streetwear label

en daarna heeft hij nog verschillende andere samenwerkingen gedaan

ook bij Louis Vuitton trouwens

dat hij al een succes verhaal heeft daar zonnebrillen ontworpen.

De Millionaires heette die een toepasselijke naam

maar die waren heel populair en die worden nu nog steeds zijn gemaakt.

Dus hij heeft wel al wat er ervaring om het zo te noemen in de modewereld

of toch misschien eerder connecties ik zal het zo zeggen.

Hij is echt wel een smaakmaker.

Dus dat kan je wel niet ontkennen natuurlijk.

Hij zegt zelf ook dat hij ontwerp van het standpunt

uit van de klant en niet zo zeer vanuit een ontwerper zijn oog.

En dat zie je ook wel.

Het gaat wel echt een commerciel succes zijn.

Dat is wel echt duidelijk.

Bedoel gewoon de repetitiviteit van de Dampatron Alenaal

dat is iets dat echt enorm gaan werken in de winkels denk ik.

En er zullen wel veel mensen in de rij staan

aan de Louis Vuitton winkels.

Dat geloof ik wel.

Ga jij in de rij staan?

Ik ga helaas niet in de rij staan.

Ik denk als je naar mij kijkt dat je wel door hebt

dat ik niet echt een klant ben bij Pharrell's Louis Vuitton.

Dat is niet zo zeer mijn stijl.

Je hebt wel een Dris van Noten rokaan he Jens.

Ja maar ik denk dat als je Dris van Noten naast Louis Vuitton

zit dat je dan toch ook uit twee andere universies krijgt.

Het is misschien een beetje te vergelijken in de muziek

met iemand dat pop singles maakt

en tiktok hits na tiktok hits maakt

en iemand dat een heel niche muziek maakt.

Ja het interessante eraan is

dat is eigenlijk een beetje hoe Pharrell functioneert in de muziekwereld.

Hij heeft een aantal heel grote hits op zijn naam.

En die mode-verwijzingen hebben ook altijd in zijn muziek gezeten

kunnen we dat zeggen?

Pharrell komt natuurlijk uit hip-op-wereld

en alles wat met hip-op en aramie te maken heeft

wordt er ook wel heel erg veel verwezen

maar merken in het algemeen en mode merken in het bijzonder

veel meer dan in andere muziekschanes als rock of pop bijvoorbeeld.

Waarom?

Omdat die genres ook heel vaak geassocieerd zijn

met teksten die gaan over status bijvoorbeeld.

Over succes, over hoe succesvol je bent.

Het is altijd wel met elkaar verstrengeld.

Het is altijd met elkaar verstrengeld

en een van de manieren om te kunnen tonen

hoe succesvol of hoe stijlvol of hoe geweldig je wel niet bent

is door te strooien met verwijzingen naar dure designers

of zeer hippe designers.

Maar ik denk niet dat vooral dat het eigenlijk meer doet

dan zijn collega's in het genre.

Ik ken je West bijvoorbeeld.

Het is ook altijd zeer goed gestoffeerd geweest

in het verwijzen naar mode merken.

Maar zelfs iemand als Jay-Z verwijst ook heel vaak naar luxe merken.

Ja, nu de laatste jaren ligt zijn focus natuurlijk zo hard

op zijn mode carrière dat wel even op onze honger moeten zitten.

Wat betreft zijn muziek?

Wat is zijn parcours eigenlijk als artiest?

Want hij is oorspronkelijk begonnen achter de schermen.

Als producer.

Zijn eerste grote succes heeft

Verrelabilitums eigenlijk inderdaad geboekt

als deel van het producers duo The Naptunes.

Dat was samen met zijn maatje Chad Hugo.

Daar had hij ook een band mee, NERD.

Dat liep eigenlijk een beetje tegelijk.

Maar dus het eerste keer dat hij eigenlijk echt op de radar kwam

van een breed publiek, van iets breder publiek

dan enkel de R&B en hip-hop community in de VS

was dan effectief ook met NERD.

Dat was een zeer speciale nummer.

Ouderdelaars kennen het misschien ook van op TMF.

We draaide de videoclip op de swag.

Dat heette dan een lap dance.

Dat stond op mijn iPod vroeger.

Ik zong dat ook mee als kind.

En nu hebben we die lyrics nog eens opgezocht.

Die gaan wel verse.

Niet alleen die lyrics gaan, gaan behoorlijk ver.

Ik herinner mij, voornamelijk die avonden op TMF

en dan blik dat je daar twee versies van de videoclip had.

De ene versie, dus het nummer heet lap dance voor de reliquette.

De ene versie werden de lap dances uitgevoerd

door gekleden vrouwen.

En in de andere werden ze uitgevoerd door niet gekleden vrouwen.

Als jongen tien uur die naar de TMF gekeken was,

was dat wel serieuws verschieden.

Je mocht ook kijken naar tien uur.

Niet zeggen tegen mijn avond.

Maar dat is de manier waarop we vooral bij mij op de radar kwamen.

Als de man met nummers als lap dance bijvoorbeeld tezeer

de vettige smerige kant van het muziekspectrum gingen opzoeken.

Zeer rauw en seksueel gieten het ook.

Zeker en vast.

Maar de eerste echte hit van Pharrell Williams was niet

noodzakelijk onder zijn eigen naam.

Veel mensen weten misschien ook niet dat hij daar ook een hand in had.

Maar hij was eigenlijk de producer van deze hit.

Het was dus open here van Nelly.

Het was de eerste keer dat een nummer dat geproduceerd was

door de webtoons met Pharrell Williams.

Op de nummer 1-positie belanden in de VS.

Daarna is het gedurende aan een paar jaar niet echt meer gestopt.

Het was moeilijk om je radio op de zonder iets te horen

dat door hen geproduceerd was.

Ze kwamen ook op de radar van Britney Spears.

Toen zij een iets rauwer en seksieer geluid opzoeken,

zei hij producer dan I'm a slave for you.

Het nummer was dat Britney moest opnieuw positioneren

als een seksiepopster in plaats van dit jonge schoolmeisje.

En dan ging je wel een tijdje door op

dat er langs van zeer seksie songsproduceer

nog een nummer dat iedereen wel zou kennen

maar niet noodzakelijk vooral mee associeerd is

Milkshake van Khalees.

Maar...

Zeg hem te dansen nu.

Dat effect had de productie van Pharrell Williams wel vaker.

Er werd er ook vaak voor ingeschakeld.

Toen Justin Timberlake besloot om uit NSYNC te stappen

en dan zijn eerste solo-album uitbrengt.

Er ook zeer dansbaar was.

We gingen daarvoor aankloppen

bij de twee hipsterproducers van het moment.

Het was ene zet Timberland

en anderzijds ook Pharrell Williams

die bijvoorbeeld Like I Love You dan geproduceerd heeft.

Ik word weer echt volledig gecapulteerd daar.

Vroegere tijden.

Ja, pas op.

En dan ga ik er nog één schepje bovenop doen

met ook een hit die we toch graag in zijn mannen willen leggen.

Ken je deze nog?

Eén van de rode draaden

in al die producties is

hoe gespaarzaam die eigenlijk klinkt

in Hallaback Girls

en dat is echt gewoon

iemand die met een lodepijp op een tons laat te zien.

Een goeie beat of wat?

Heel vaak is het een kwestie van een goeie beat

maar het wordt ook nooit geoverproduced bij Pharrell.

Dus als ik Jens daar net hoor vertellen

over dat die collecties ook niet te complex worden

dat die lijn probeert te ook wel aan te houden

in zijn muziek.

Het is vaker een kwestie van

met een paar elementen werken

die zeer goed zijn

en die zeer hard zullen aanslaan bij een breed publiek

dan om het nodeloos complex te gaan maken

zodat het ook ontoegankelijk begint te worden

voor mensen.

En ja,

ik bedoel, het gaat een commerciel succes zijn

en ik denk dat die man echt heel goed

weet wat hij is aan het doen.

Ja.

En ja, in die zin zijn we misschien in de mond geweest

dat het altijd een beetje te kritisch ofzo

dat we altijd iets innovatief of baanbrekend willen

of of we willen altijd een wow effect hebben.

Maar voor zo'n grote merken

ja, hoeft dat soms niet.

Het moet gewoon goed zijn

en het moet gewoon verkopen

en dat zal voor wel wel echt doen.

Maar hij is eigenlijk wel echt

zo'n soort van mager

die de juiste ingrediente kent

om al die nummers

de hitlijsten in te sturen.

Een van de elementen die we al zeer

opvallend zijn

bij veel van de hits die hij geproduceerd heeft

is dat hij heel vaak beginnen

op eenzelfde manier.

Je moet eens proberen

te luisteren naar de gelijkenes

tussen de volgende nummers.

Mijn noek shake

brings all that boys to the yard.

It might seem crazy

what I'm about to say.

Ja.

En dan deze.

Ja,

zo'n drievoudige bounce

ofzo in het begin van zijn nummers.

De plaat blijft altijd een beetje hangen eigenlijk.

Dat is zo...

Veel bekende producers hebben

wat dan een producer-tijk heet.

Bij...

Bij Metro Women is het voorbeeld

elke keer in het begin van een track

die Metro Women geproduceerd heeft

hoor je

Zoals een schilder van onder zijn naam zit.

Precies.

Ja.

Dat is een producer-tijk.

En die van Pharrell

is eigenlijk zeer subtiel

maar die zit wel in gebakken in de muziek.

Dat is die plaat die precies vier keer

overslaat.

Ja.

Het is een beetje als of hij zegt van

deze beat,

deze beat die je hier nu vier keer hoort

dat is de beat die ik een hele nummer

ga doortrekken

en wat hij echt in ons vandaan gaat zijn.

Dus het is al een beetje

een soort van

vooruitblik.

Een teaser.

Want dit is hoe dat nummer gaat klinken.

Ja.

Wat ik zo mag vind

aan Pharrell Williams

is hij het eigenlijk aan ik.

Aan de ene kant producer

ongelofelijk poppy

zonnige radio hits.

De ene oorwurm na de andere.

Tegelijkertijd is de sound

bij zijn bands

en hier die echt

smerige,

vuile,

grimmige hip-hop.

Ja, het is een man met verschillende gezichten.

Op de ene zijds gezien

inderdaad die hitmaker

met soms ongelofelijk

plasticerige nummers.

Happy,

dat is eigenlijk

don't worry, be happy van Bobby McFern

maar dan

nog eenvoudiger gemaakt.

Ook Get Lucky

met Daff's Punk.

Ja, dat was ook

een zeer

licht nummer qua teksten.

We're up all night to get fun.

Ja, het zal wel waar zijn.

I'm up all night to get lucky.

Maar anderzijds,

ja, hoe veilig hij daar ook in is

hij heeft ook die

heel andere kant

die rower of smeriger is.

Dat zat dan bijvoorbeeld

in N.E.R.D.

Niet alleen qua teksten

maar ook

maar ook in de productie.

Veel maker

elektrische gitarren bijvoorbeeld

She Wants to Move

was ook zo'n nummer

dat daar

het wel heel hitsig klonk eigenlijk.

Maar het is ook de man

die laat ons dat niet vergeten

Blurred Lines heeft meegeschreven

van Robin Thicke

en dus vooral Williams.

Het nummer dat

2010 wat gekleurd heeft

als het rapey anthem van

die jaren

de fameuse

I Know You Wanted

zin komt eruit.

Het is een gigantische hit geweest.

Hij wil ook allemaal staan

meezingen op de dansvloer.

Ja, toch als we goed

en wel door hadden

van hoe vaat dat nummer

eigenlijk wel een beetje klonk.

Ja.

En het is eigenlijk ook

dat nummer dat er voor

gezorgd heeft

onrechtstreeks dan wel

dat hij nu

minder vaak zo klinkt.

Tot heel wagede is eraf.

Ja, 2019 heeft hij

een interview gegeven

aan Manable GQ

waarin hij daar nog eens

op terug kwam

en zei van ja

dat nummer

en het succes van dat nummer

en vooral

de controversie die daarop vloogde

heeft me wel

een beetje de ogen geopend

voor veel van

de dingen die ik vroeger deed

van de muziek

die ik vroeger maakte.

Hij snap nu veel beter

zegt hij

waarom bepaalde dingen

vrouw onvriendelijk waren

en waarom dat ook

effectief net vast is

los van

dat het vrouw

onvriendelijk is

dat het ook effectief effect kan hebben.

Hij beseft dat

een zin zoals

I Know You Wanted

dat dat effectief

gewoon koren

op de molen is van

toxicische mannen

en hij wil daar

nu een beetje

een afstand van nemen

en dat gecombineert

met het feit dat hij

in ongeveer

dezelfde periode

happy uitbracht

wat een ongelooflijk

positief nummer was

en dat leverde

zo'n

positieve feedback op

en zegt hij van

ja, dat is eigenlijk

het pad waarop ik

nu ben

met verder gegaan.

Het brave happy pad.

Ik denk dat hij

die kant

dat is wat meer risico's

opzoek

ik denk dat hij

ook iets van

wat had verwacht

eigenlijk in de collectie

en dat is niet tot uiting gekomen

hij is bij zijn veilige

zelf gebleven

dirty dog

ja, dirty dog collectie

ofzo

en ergens had ik wel geweld

dat het een dirty dog

collectie ging worden

maar heeft wel muziek

gemaakt voor zijn collectie

he

voor de collectie heeft hij

ook muziek produce

joy geten

en het was eigenlijk

heel erg het stief joy

joy joy

maar ik heb er wel

een hele mode week

mee in mijn hoofd gezeten

overal waar ik was

dacht ik aan joy joy joy

dus

ik denk dat

de muziek carrière

nog niet gedaan is voor verrel

ik wilde al het redelijk

dichtbij appy gebleven

ja, inderdaad

ja, dat happy pad

is heel duidelijk

en wij hadden dat bewandelen

nick en jens

dieken maar zien

graag gedaan

graag gedaan

en ik heb hier nog

een extra cultuurtip

voor jou

radar

de tip komt

deze week van

kathelyne kok

media redacteur

wat is jouw tip?

I'm a Virgo

een nieuwe reeks

op Amazon Prime Video

en waarom?

omdat Boots Riley

die de reeks bedacht

schreef en regisseerde

een van de origineelste

fictiereeksen heeft gemaakt

die ik de voor beide jaren

gezien heb

de reeks gaat over

een zwarte

Amerikaanse tiener

die vier meter groot is

dus die zich ook

dus voortdurend moet bukken

in een wereld die

ja, eigenlijk niet

op zijn maat

gemaakt is

en het is een heel

absurde reeks

heel surrealistisch

heel visueel rijk

er zit zowel animatiefilm in

als live action

en het is een bijzonder verhaal ook

het lijkt een vrij

rechtoerecht aan

coming of age verhaal

over een jongen

die wordt opgevoed

door zijn oom

en tante

en verborgen wordt gehouden

voor de buitenwereld

maar op een dag besluit hij toch

van die wijde wereld

te gaan verkennen

en dat is niet naar

de zin van zijn oom en tante

en als hij dat doet

ja, dan ontdekt hij dus

een wereld die

behoorlijk

vijandig ook kan zijn

soms is de reeks

wel iets te drammelig

en het is niet altijd simpel

om te kunnen volgen

en soms denk je echt van

what the fuck is hier aan het gebeuren

omdat het zo absurd

en fantasievol

en geflipt wordt

maar het is dus een wilde rit

maar ik zou toch wel aanraden

om die wilde rit

uit te zitten

bedankt voor jouw bijdrage

thanks for the tip

radar, radar, radar

dit was helaas

de allerlaatste radar van dit seizoen

ik wens jou een zalige zomer toe

en die zomer

die zal nog beter worden

met dit

elke week

kan je luisteren naar

een podcast die we maakten

samen met de poëziezomer van wat toe

in huis van de Dichter

ontvangt Jelle van Riet

elke zaterdag een Dichter

om te praten over poëzie

maar praten over poëzie

is natuurlijk ook praten over het leven

je hoort onder andere

Luc Gruwe

Joke van Leeuwen

en Johanna Pas

net als poëzie-liefhebbers

als Herman van Rompay

en Taimen Govaart

je kan de podcast elke zaterdag

vinden in onze podcast letteren

of in huis van de Dichter

Salut!

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.