DS Vandaag: Waarom zonnen jonge vrouwen steeds minder met de borsten bloot?

Dit is Vandaag, de dagelijkse podcast van de standaard.

En ik ben diese wonderwel.

Ik ben hier vandaag, zoals je misschien wel kunt horen,

met mijn collega Fyn aan het strand in de Haan.

En misschien een kleine tui, we liggen hier.

Monokini.

Zonder topje.

Alleen een slipje in feite.

Ja, nu ben je wel aan het balen, misschien dat dit een woonzicht is.

Het ding is, het lijkt alsof wij hier...

Alleen Monokini liggen.

Ja, of toch bijna alleen.

De enige andere bloedborsten die er nog te zien zijn,

zijn die van mijn tontes.

Ik heb nog heel een mooie borst, dat mag toch ook gezegd.

We zien mijn man aan.

Ik zal aan de zee, denk ik, altijd in Monokini zonen.

Ik heb nog een mooie borst, ik heb nog een mooie borst.

Ik ben aan de zee, denk ik, altijd in Monokini zonen.

En daarom zijn we dus hier.

Want van Zolenda, ik kan mij herinneren, kom ik hier iedere jaar.

En een van de beelden die ik daarbij heb, is op het strand

een lappe deekje aan borsten.

En dan waren dat mijn tontes, die allemaal Monokini zonden.

Alleen de laatste jaren valt op.

Monokini is er helemaal uit, hè.

Dus vroeg wel eens af.

Zijn wij dan te preuts geworden?

Hoe komt dat?

Dat is een interessante vraag.

We praten erover met Bikke Pernelle, co-directeur bij Goza,

kenniscentrum voor gender en feminisme en freelance schrijver.

En de tontes van Fienden.

Bikke, wij zijn Monokini op het strand gaan zonen in de haan

en wij lagen daar eigenlijk op twee vrouwen na alleen.

Dus hoe komt dat eigenlijk dat wij in België,

vooral bij jonge vrouwen, dat minder zien?

Hoe dat dat komt, denk ik, bestaan verschillende theorieën.

De gemakkelijkste opmerking is dan ja, de mensen verkeurten ze.

En dan is dat ook niet zo, maar dat is ook niet zo.

Dat is ook niet zo, maar dat is ook niet zo.

Dat is dan ja, de mensen verpreutsen.

Ik weet eigenlijk niet of dat klopt,

omdat preutsheid te maken heeft met schaamte.

En dat was zeker iets waar je voor,

de zogenaamde seksuele revolutie van de jaren 60 en 70, was dat ook wel zo.

Maar we leefden toen, we hadden in de tijden,

maar in de kerk heel sterk de maatschappelijke norm bepaalden.

En dat je eigenlijk meekreekt dat je moest schaamen voor je lichaam

en voor een naakt zijn toekoek.

Dus dat was ook effectief zo.

En ik heb zelf op een katholieke school gezeten

en dat is mij ook met dat paplepel meegegeven.

Ik ook. Klopt. Ja, dus en naakt was fout, zondig.

En dat is gek, dat er nog altijd zo'n stemmetje soms in je hoofd zit,

terwijl dat dat daar niet hoeft te zijn, terwijl tijden ook veranderd zijn.

Ja, en dat is ook wel zo.

Je hebt dan de hele Tweede Feministische Golf gehad van jaren 60 en 70.

En één van de strijdpunten was ook net die seksuele bevrijding.

En dat zich afzetten tegen die morheerlijke keurslijf van de kerk.

Ja.

Dus dat was ook de periode waarin het topless zonnen voor het eerst iets wekt.

Want in het begin droegen wij alleen wat pakken, hè.

Ik ben twees van de ouderen en ik ben 83 jaar.

Dan spreek ik van jaren 60, hè.

En dan zo een paar jaar later is er bikini gekomen, hè.

Dat was wel winnen, hè.

En mijn vader, als wij een bikini soms over de straat,

dat mocht niet, hè.

Dat was zich...

Doe die zitsaan, hè, als je naar het strand gaat.

Dus wij zijn zelf vrij preut dat in groot gebracht.

Maar dan is de mono gekomen, dat hebben we wel gedaan.

Maar natuurlijk, dat was toch mee een zeker schaamtegevoel.

Maar ja, het is voor mij zeker verrassend

dat de volgende generaties daar minder en minder nood aan hadden.

En dat is deze generatie geeft blijkbaar ook die nood niet meer.

Of kijk daar anders naar.

En ik denk dat daar heel veel te maken heeft net met...

Het heel sterk sexualiseren van het lichaam.

En veel mensen willen daar vanaf of zetten zich daar net tegenaf.

En dat kan je wel doen door je net te onttrekken

aan de blik van de ander.

Wat je zegt, je hebt het eigenlijk levendig meegemaakt, hè.

Het groene moment, misschien, van Bonokie.

Nu hebben we geen soort strandmensen, maar ja, ik kwam natuurlijk wel eens

op een strand.

Dus ja, het is ook niet zo dat dat massaal was, hoor.

Dat wordt ook wel een beetje overdreend.

Het is echt niet zo dat de strand vol lag met toppesvrouwen.

Dat was toen ook niet zo.

En ik denk ook dat de vrouwen die dat toen deden,

dat was ook wel een stukje statement bij.

Van, hey, ik kan dit, ik mag dit.

Ik herinner mij nog wel dat ons tantes dat die in de duinen gingen zonnen

en dat die daar Bonokie niet deden.

En dat dat, denk ik, toen nog niet helemaal,

dat dat toen ze nog wat op de wip zat of dat dat mocht of niet.

En dat er dan Rijkswachtepaart in de duinen kwam

en dat die dan, zo rapen, hun B.A. aan deden.

Ja, en wat was dan het gevoel dat dat mee zich meegebracht ofzo?

Allee, feit dat dat stiekem werd gedaan,

wat was dan het plezant er aan?

Is dat van, gewoon, ik wil echt gaal bruin zijn

en dat is de dingen of is dat een soort van vervrijding van iets?

Misschien wel een vrije gevoel.

Een vrije gevoel, hè?

Ik denk dat ook.

Maar ja, ik zou eigenlijk de laatste jaren enkel nog maar Monokini,

als ik bij mensen ben die ook in Monokini liggen.

Ik ben elke en ik ben 52 jaar.

Maar als ik nu bijvoorbeeld thuis zon ofzo,

en ik weet dat er zo vrienden van kinderen kunnen binnenkomen,

dan zal ik niet meer in Monokini zonnet.

Terwijl ik dat vroeger misschien wel wat ongecomplexeerder deed.

En wat ligt er?

Dat je dat vroeger wel deed en nu niet?

Ja, omdat er een grotere preutijd voel.

Biddevolgende generatie eigenlijk.

Allee, of dat er echt er zo wat gemekkelijker...

Ja, niet commentaar opkrijgt of toch, ja, misschien, ja...

Ik zou toch wel meidere ongemakkelijker bijvoelen dan vroeger.

Ja, Pieke, wij zeiden daar net, ja, misschien hebben vrouwen er nu minder nood aan.

Maar is dat zo?

Als ik bijvoorbeeld in Brussel rondloop, dan kan ik ook een bepaald gevoel krijgen,

soms van, ik wil hier wel kunnen dragen wat ik wil.

Ook als ik mij bijvoorbeeld een dag niet te veel wil bedekken,

dan wil ik daar wel toe in staat kunnen zijn.

Ja, die ruimte moet er natuurlijk zijn.

Het lastige is dat je een individuele noden of behoeften of wensen

nooit kan loszien van de context waarin je bevindt.

Het is misschien interessant om je af te vragen

wat zou ik dragen als ik heel alleen op een onbehoorend eiland leefde?

Zou je überhaupt nog belangrijk vinden hoe je eruit ziet?

Wat zou jij dragen?

Dat hangt van het weer af, denk ik.

Maar alles is, zou ik met geen ruk kunnen schelen hoe het eruit ziet.

Terwijl je van zo draaien in sociale context begeeft,

weet je dat anderen naar je kijken en een oordelovenje zullen hebben.

Dat wil ik van altijd meespelen.

En kan het dat we bijvoorbeeld ook veel meer video's nemen van elkaar

of veel meer foto's van elkaar nemen

en dat er veel foto's ook online kunnen belanden?

Dus dat is ook een zeker schrik voor kinderen.

Ik zie dat bij mijn eigen kinderen en bijvoorbeeld ook bij jongens.

Want we zijn nu heel erg aan het focussen op dat topless.

Maar bijvoorbeeld mijn zo'n speelt voetbal

en die wil niet douchen in de kledekamer met de andere jongens.

En heel veel jongens niet.

En hoe komt dat?

Dat heeft van alles te maken.

Het is niet alleen een meisjesding.

Niet bekeken willen worden en je daar wat aan wil ontrekken.

Is dat peruut? Proot, nee, niet per se.

Maar dat is dan ook zijn vrijheid.

Want op dat moment kwam er een soort van statement van de trainer

dat ze moesten douchen naar de match.

En dan denk ik, nee, maar wacht, mensen moeten daar zelf over kunnen beslissen.

Als jij niet in die douchen, is zo'n groepsdouchen,

als je daar niet naakt wil staan, dan is dat jou recht om dat niet te doen.

Dus ook dat moet je wel bewaakken.

En ik denk wel dat bij jongeren het hele smartphone gegeven,

wel een goede goal speelt.

Ik ben heel blij dat ik ben kunnen opgegroeien in een tijdzonder smartphone.

Ja, maar zelfs in tijdenzonder smartphone gebeurde het soms ook al.

We waren een jaar of denk ik, 16, 17,

en we lagen op de strand met twee monokini.

En ineens riet er iemand ons en wij kwamen met twee recht

en er werd een foto van ons genomen.

En wij dachten toen dat we op alle postkaartjes van de naam gingen staan.

Zij hoopt dat we schijzen.

Maar dat maakt dat toch wel, als iemand daar ineens er een foto van in,

dat die plotte borsten ineens een stuk meer van zelfs spreken.

Dat was inderdaad wel zo, want dat verhaal zeggen wij nog vaak tegen elkaar.

Dus dat heeft zeker indruk gemaakt en toen ook.

Wij waren er wel aan het lachen, maar dat was zo voor de eerste keer eigenlijk van...

Oei, dat wordt misschien wel een associatie gemaakt.

Het feit dat een lichaam als een seksueel goed wordt bekeken

en veel mensen vinden dat onpretig.

En misschien is het de voorbije jaren te veel als een seksueel object bekeken.

Dat is ook zo, hè.

En je wordt vaak ook gedacht dat dat altijd zo geweest is.

Maar dat is niet zo, dat echt seksualiseren van het menselijke lichaam

dat jeert eigenlijk nog maar uit 2.11.17.18e eeuw.

En dat had te maken met libertijnstanken en antalfilosofen

die eigenlijk verdrokken vanuit de idee

dat de mens vooral gestuurd wordt door zijn fysieke driften.

En vandaar werd de mens plots gezien als een extreemseksueel gedreven.

Maar daarvoor was dat niet zo.

En was naakt ook helemaal niet zo'n ding.

En kan het te maken hebben we ook met het schoonheidsideaal?

Je kan het. Het hele seksualiseren van het lichaam

is altijd verbonden met meheersende schoonheidsidealen.

En in die zin zijn die ook wel een norm opgeschoven.

Wat is een normaal vrouwenlichaam in tijden van virtual reality,

waarin je elke foto...

Er zijn echt niet veel mensen meer die een selfie posten

zonder er een filter over gaan.

Klopt.

Een, twee, hoe vaak zie je een normaal vrouwenlichaam

dat niet perfect is in de media?

En normewenig.

Laat staan een ouderwordend lichaam.

Je kan zelfs als vrouw van boven de 40 blijkbaar geen tv-programma presenteren.

Je moet altijd een ouderman geen probleem.

Je moet altijd een jonge vrouw naast zitten

die ook beantwoordt aan het schoonheidsideaal.

En dat speelt bij meisjes absoluut mee.

Je weet dat dat is waar je je eigen bedoel hebt.

En de meeste mensen zien het zo niet uit.

Ja, natuurlijk.

Mijn borsten zijn ook niet meer wat dat is zoveel jaar geleden waren.

Dus ja, ook dat waarschijnlijk dat wel voor een stuk mee speelt.

Ik wil er nog wel goed uitzien.

En door het feit dat je kinderen komt en zo,

alles begint uit de zak.

Ik zou nu zelfs niet meer nog in wat te doen.

Ik zou nu zelfs niet meer nog in wat pak, nog in bikken niet op de strand willen liggen.

Ja, nee? Nee.

Het zou dan niet fantastisch zijn om net wel veel meer vrouwelijk naak te zien

op de strand alle realistische ouderwoordende lichamen

die gewoon vrij kunnen bestaan naast de taak.

Dan moet je beginnen met ze in de media te tonen.

Anders leg je de verantwoordelijkheid bij het individu

dat zich dan maar moet ontbloten op het strand.

Ja, zo werkt het niet.

Ja.

Ik vind het wel een heel fijne gedachte om mijn vriendinnen vooral

op strand te liggen en te kijken naar elkaar en te bedenken

dat iedereen een prachtige lichaam heeft in elke vorm,

maar dus ook echt...

Ja, dat die lijven er mogen zijn en dat die net niet perfect zijn

en om dat te kunnen zien.

Ja, maar ik denk dat dat ook wel onder vrouwen veel meer leeft.

Zelfs, want dat wordt dan vaak gezegd,

dat de verpreuzing onder meer te maken heeft met bepaalde religies.

Dat is de islam die ons verpreutst.

Ik denk niet dat dat helemaal klopt.

En om te beginnen heb je daar nu net wel een soort badhuiscultuur,

waar vrouwen onder elkaar een hele dag naak rondlopen

zonder enig probleem.

Dus het gaat vaak ook wel veel meer over de blik van de andere seksen.

En vooral de blik van de heteroseksuele man.

Daar gaat het over.

Ik ben voor de categorie van jammer een groot deel van

waarom de vrouwen zich niet comfortabel voelen.

Omdat ze zich bekeken voelen.

Ik snap dat wel, dat vrouwen dat misschien niet doen,

omdat ze zich bekeken voelen en dat dat tegenwoordig minder gebeurt.

En misschien ook omdat dat zo snel gesexueleiseerd wordt of zo.

Dan snap ik wel dat je je er als vrouw misschien niet helemaal comfortabel bij voelt.

Maar dat is jammer.

Kijk jij daarnaar als er vrouwen meer ongmolokini zullen.

Ik was al langs met mijn vriendin in Spanje op vakantie.

En ik meviel dat eigenlijk veel minder op als dat mijn vriendin dat op viel.

Die was er zelf precies ook veel harder mee bezigd.

Vrouwen daar monokini liggen of niet.

Heel hard op.

Als je in Spanje is, zou er zolanden veel sneller gaan zien.

En hier, er meer dat ook herdrop valt daar, hier in België.

Ik denk dat je langer moet zoeken om zeker jongere vrouwen

dat te zien doen en dat je dat vergelijkt met Spanje of...

Nu, toen wij daar monokini op de strand lagen,

sprak Griet de tante van Finans aan

dat er een groepje 16-jarige heel verbast daar ons uitstand kijken.

Ja, Fin, die jongens die liepen net voorbij gaan lachen in monokini.

Dat waren jonge gasten.

Maar die waren niet zo van, wauw,

jonge mooie meisjes met blote borsten of zo.

Maar eerst van, hey, dat kan toch niet, en zo van, hey, dat moet je doen.

En dan dacht ik, ja, misschien weten die ook niet

wat ze daarmee moeten doen, net omdat er zo weinig blote lijven

op dat strand liggen of blote monokini.

Het enige bloot dat zij zien is seksueel bloot.

Ja, dat is echt zo.

Ah, porno.

Dus de associatie is heel sterk bij jongeren.

Blote is seks.

Dus dan moet je ook niet verbaasd zijn, dat zij die associatie maken.

Wanneer zien zij blote mensen, voor de rest niet.

Dus dat is verrennen, en ja, je bent volop in ontwikkeling,

je bent een puber, de hormone gierend door je lijf.

Je weet niet altijd wat je daarmee moet, terwijl als bloot

en een bloot lichaam iets zou zijn

dat je op heel regelmatige basis in een normale,

niet-seksuele connotatie ziet, dan is dat helemaal anders.

Maar dat is gewoon niet zo.

Ja, denk je dat, moesten we de vrouwtepel minder bedekken,

dat dat ook iets minder seksueel zou worden?

Er zijn ook veel culturen waarin de borst iets heel normaal.

Ja, een borst is in principe bedoeld om een kind te voeden.

En zeker vrouwen die borstvoening geven.

Ik heb zelf twee kinderen lang, heel lang borstvoening gegeven.

En dan borstel je ook met die blik.

Terwijl je denkt, dit doet toch minst seksuele,

wat je kan doen, is een baby voeden die honger heeft.

En toch leidt dat tot ongemak, of mensen worden daar zelfs boos van,

of vinden dat jij je moet terugtrekken.

En dat zijn wel dingen die je maatschappelijk aan veranderd doet.

Zeg je, nee, sorry, dat is een wettelijke recht.

Een baby voeden wanneer die honger heeft, moet een wettelijke recht zijn.

Alleen al om de reden dat je anders moeders compleet isoleek.

Ja, ja, ja.

En dat helpt wel een stuk die borst normaliseren als wat het is.

Een klier.

Sorry, dat is het, hè. Dat is een melklier.

Dat is ook echt niks seksueel meer.

Maar dat is het eigenlijk ook.

Alles is, al dat soort connotaties zijn,

eigenlijk ook heel cultureel bepaald.

En dat is vervelend, maar het goede nieuws is dat dat ook maakbaar is.

Ja, want we zien hem natuurlijk op de strand.

Je ziet er bijvoorbeeld ook, zoals hij zegt,

als vrouw borstvoedinggever niet op een baar.

Maar ook online, hè.

Ik kan een poedel naak de foto van mezelf online zwieren op Instagram.

Maar dan moet ik wel mijn twee tepels schermen,

met een emoticon van twee oberzinens, bijvoorbeeld.

Maar dat te maken met Amerikaanse...

Daar speelt er echt nog een sterk puriteinsamoraal

die wel zeer religieus geconoteerd is.

Te maffen daarvan vind ik dus dat het bloot wel te zien is,

maar dus dat het echt gaat over die vrouwen- tepels.

Ja, extreme seksuele connotatie als, ja.

Maar dan zie je ook weer, dat omdat dat daar zo sterk is,

is dat met een land mij echt...

Ik zou dat echt religieus van altisme noemen, hè.

Dat gaat ook over anti-conceptie, abortusrechten,

van al dat soort dingen zijn in Amerika extreem beladen.

Dus ook dat.

Maar door de enorme globalisering en door massa-media

waar je zo'n dingen ook altijd over.

Want die kan je toch de vraag stellen waarom een vrouw- tepel wil

en een mannetepel niet. Exact.

Een tepel is een tepel.

En ik zie daar echt wel een rol voor, televisie en media weggelegd.

En begin al is mij die extreme focus

op het perfecte jonge vrouw willen gaan weg te nemen.

Dat zal wel een goed begin zijn.

Denk je dat media bij ons in een positieve richting kunnen evolueren?

Natuurlijk. Alles kan evolueren.

Het hangt ook altijd samen met je politieke klimaat, hè.

En er is een zeer grote verrechtsing.

En dus hangen naar conservatieve waarden.

Overal, niet alleen hier.

En zolang die er is, zal dat ook zijn impact hebben

op hoe we kijken naar lichaam, naar seksualiteit, naar bloot.

Maar je weet dat er na elke fase komt er een tegenreactie.

Dat is gewoon geschiedenis.

Dus op momenten dat ik een beetje de moed verliees, dan zoek ik uit.

En dan kijk ik zo naar de geschiedenis als zo'n heel lang pad,

dat omhoog en dat beneden...

Dat is geen rechte lijn voor een uitgang. Totaal niet.

Soms ga je zelfs terug.

Dus gaat dat veranderen? Ja, dat denk ik wel.

Gaat dat snel veranderen? Nee, dat denk ik niet.

ZANG EN MUZIEK

Nu hebben we het nu natuurlijk over alle redenen

waarom we het niet meer of minder doen.

Monokini zijn, maar waar wij wel doorgeschrokken waren,

het mag ook blijkbaar niet eens.

Dus wij spraken.

Op een paar moment werd een vrouw uit water gefloten door een redder,

omdat ze niet Monokini het water in mocht.

En dan, met de tutor, voel ik niet meer op m'n gemak.

Dat is heel voor alle stranden.

Het is zo, ik heb iets slecht gedaan, een fout gedaan.

En toen wij vroegen waarom dat verboden was, zei die redder...

In het policieregelement staat er dat het niet mag.

Maar we kijken dat wel een beetje door de vingers,

omdat wij daar eigenlijk niet zoveel problemen mee zien.

Maar inderdaad, als er mensen klachten hebben,

dan geven we wel aan dat dat niet mag.

Eigenlijk nu, dat uw collega zegt tegen die vrouw van...

Dat mag niet, je mag ook niet in het water.

Dat kan zijn dat iemand andere dat gevraagd heeft van...

Ja, die persoon loopt Monikini, zo, dat als je er iets op wil zeggen.

En dan is dat wel aan onze taak om daar iets op te zeggen.

Dat is natuurlijk heel arbitraire, hè.

Om te beginnen, in de meeste badplaatsen mag het wel, trouwens.

Het staat ook nergens in de wet, dat het niet mag.

Je mag niet naakt en je mag je slachtstelen niet tonen.

Dat staat erin.

Voor de rest staat er niets in de wetgeving

over het ontloten van het bovenlichaam.

Maar kunnen gemeenten wel via het politiereglement

specifieke verordeningen toevoegen.

Voilà, die dat aan verbieden.

Dus daar zullen jullie dan toevallig opgestuid zijn.

Nu, natuurlijk, is het argument, als iemand zich er aan stoort,

wel bijzonder gevaarlijk.

Want sorry, als ik mij morgen ga stooren

aan iemand in een roze polo op het strand van Knokken...

Of aan boodschoenen, of aan krokks, of aan, weet ik veel, wat?

Ja, dat is totaal geen argument.

Sorry, dat kan je onmogelijk haakt maken.

Dus dat vind ik wel problematisch.

En in de zwembare bestaat er bijvoorbeeld ook

meestal wel een reglement.

En daar staat in, men moet fatsoenlijk gekleed zijn.

En badkledij, wat is dat? Fatsoenlijk.

Maar wat is dat?

Dat is subjectief, lijkt me dan.

Dat is heel erg subjectief.

Roze polos.

Bevorig, ik ga nu echt een heel...

Een beeld, bijvoorbeeld, of een maatpak, whatever.

Dat is extreem subjectief.

Dus dat vind ik wel een gevaarlijke.

Dat wil zeggen dat iedereen die aanstoot, neemt op een strand,

gelijk zou moeten krijgen en dus kan bepalen wat iemand anders

al dat niet mag dragen.

Daar wil je echt niet naartoe.

Nee, nu, een van de redders liet toen ook vallen van,

als andere mensen of kinderen zich onkomfortabel voelen.

En dat vonden wij frappant.

Want uitgedekend kinderen kan dat toch weinig schelen.

Maar kinderen worden gebruikt in dit debat, hè?

Het gaat over naartoe.

Ja, maar de kinderen, de kinderen eigenlijk...

Don't give a fuck.

Het zijn de volwassen die de kinderen inzetten als munitie

om hun eigen ongemak naar voren te schuiven.

En dat vind ik wel problematisch.

Zeker jonge kinderen.

Die kijken echt niet op van een borst meer of minder.

Ja, en waar ik nu net nog aan dacht,

onlangs was er ook dat incident in Gent, in de Blaarmeerse,

waarbij een vrouw die monokinig ging zwemmen,

werd uitgescholden en bekoogeld met zand.

Maar dat is misschien wel een extreem voorbeeld.

Ja, dat is echt compleet van de potgeke, niet oké, hè?

Maar ik denk inderdaad dat dat eerder uitzonderlijk is.

Dat zijn dan de dingen die het nieuws halen, natuurlijk.

Maar als het gaat over die mannelijke blik,

dan gaat dat veel meer over het dagelijks,

bij alles wat je doet, bewust zijn van die blik.

En we hebben nu over het strand, over het zwembad,

maar dat gaat net zo goed over de fitnessclub

of wat jij ook zei, op straat wandelen.

Dus bij alles wat je doet,

je weet dat er niet alleen naar gestaakt wordt,

maar dat je wordt beoordeeld, gekeurd

en dat er nog iets wordt geroepen of je fluistert of wat dan ook.

Altijd.

En dat is ook de reden waarom heel veel vrouwen daar geen...

Die hebben daar geen zin meer in, dat is vermoeiend.

Dus wat krijg je dan?

Mensen die zich meer gaan bedenken, maar ook aparte uurtjes in de zwembaden.

Dat gaat niet over verpreuzing, dat gaat over laat mij gerust.

Ja, daar gewoon geen zin in hebben.

Echt, dat is ook extreem vermoeiend.

En dat is permanent.

En dat gaat allemaal over kleine dingen die totaal niet strafbaar zijn,

maar ontzettend vervelend.

Je wil niet de hele dag tijdens het sporten, het zwemmen,

het zonnebaden, het wandelen, wat je ook doet,

het onderwerp zijn van andermans oordeel en blik.

Ja, je wil gewoon zijn in allereus.

En soms is dat gewoon makkelijker en minder vermoeiend

als er niet zoveel te zien is.

Ja, soms denk ik, zou ik mijn kont en mijn borst

gewoon voor een dag kunnen huidschakelen of aan de kant liggen

om gewoon niet seksueel te zijn.

Ja, dat zou leuk zijn, hè?

Ja.

Lieke, enorm bedankt.

Je gaat gedaan.

Dit was vandaag de dagelijkse podcast van de standaard.

Bedankt voor het luisteren.

Volg ons op Spotify, Apple Podcasts of één of andere podcastplatform.

In onze gratis app DS Podcast kan je niet alleen ons eigen werk

beluisteren, maar ook de beste podcasttips voor op vakantie

of ergens onderweg,

met zorg geselecteerd door onze redacteur Max de Moor.

Elk credit van de podcast die je net hoorde,

vind je op standaard.be, Schuine Stripe Podcast.

Reageer kan via podcastatstandaard.be.

Morgen zijn we opnieuw.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.