DS Vandaag: Uit het hart. Wat als je het idee van één exclusieve partner loslaat?

Dit is uit het hart. Een podcast van een standaard over het leven en hoe we erin staan.

Met Lieve van de Velden en Marianne Justaard.

Hey, lieve.

Hey, Marianne. We gaan het vandaag nog eens hebben over liefde en relaties.

Ah, kijk.

Operelaties, dus relaties waarbij exclusiviteit niet meer aan de orde is,

waar mensen beslissen om ook andere partners toe te laten in hun relatie.

Ja, dus heel breed eigenlijk, hè.

Ik heb daar zelf geen ervaring mee.

Ik ken ook weinig tot geen mensen die daar gaan doen.

Maar het interageert mij wel.

En ik heb het altijd iets heel abstract en kunstmatig gevonden.

Als ik erover las of er iets over hoort op een podcast of zo.

Dus ik wil er graag wel meer over weten.

Ja, ik ken wel een aantal mensen met een open relatie eigenlijk.

Ja, nu ik erover na denk ik er best veel vooral koppen.

Echt?

Ja, na geruimtijd beslissen om de boel open te gooien.

Ik heb er zelf geen ervaring mee.

Ik denk wel dat in mijn geval ook jaloezie een struikelblok zou zijn.

Ja, dat lijkt mij niet zo onlogisch dat dat speelt.

Nu, sexuoloog Wim Slabbing, je kent hem wel,

die zei onlangs wel eens in de krant

dat hij in zijn praktijk wel merkt

dat er een gestegen interesse is in open relaties.

Ah ja, ik heb dat gelezen.

Blijkbaar zit het toch wel ergens in de lift.

Voor mij zijn er eerder te meer om eens te gaan horen

in de praktijk van hoe wordt dat beleefd,

hoe doen mensen dat, hoe doen ze dat praktisch.

Dus ik neem jou mee naar Lies.

Lies ontvangt ons samen met Jonas.

Ze noemt Jonas herlief.

Jonas is niet zijn echte naam,

want hij wou alleen maar anoniem te krijgen.

Ah ja, en Lies wel.

Ja, ja.

Lies is single, Jonas is getrouwd.

Maar niet...

Ah ja, oké.

Maar Jonas heeft...

En zijn vrouw hebben we vorig jaar beslisd

om in de relatie open te zetten.

En dan heeft Jonas Lies ontmoet.

Komplex, maar het zou wel duidelijk worden.

Oké, ja.

Ik neem de chocolade hartjes mee.

Hallo.

Dag Lies.

Dag Lies.

Het was een traditie.

Twee chocolade hartjes.

Ah, oh.

Ah, oh.

Dat is goed, dankjewel.

Alleen, we zijn weer hier komen.

Kijk, kom binnen.

Ik ben Lies.

Ik woon in het Aantheurpse.

Ik ben bijna 45 jaar.

Ik heb twee zonen.

45 jaar, ik heb twee zonen en ik ben een overtuiger van de vrije liefde.

Ik heb ontdekt dat dat mijn geaartijd eigenlijk is.

Ja. Ik ben Jonas, de tweede helft voorbij de veertig.

En ik woon ook in het Antwerpse, vlakbij Lies.

Ik heb een vrouw en één zoon.

Wij hebben een operilatie, sinds een jaar ongeveer.

Dus wij zijn nog volop verkenend in hoe dat de verhouding is,

hoe dat ons opstellen en gedragen en evolueren daarin.

En jullie hebben samen ook een relatie?

Ja. Ja, sinds kerstmis of zo.

Ja, slag voor kerstmis inderdaad.

We hebben elkaar leren kennen op een dating-site, via Bumble.

En het voordeel van Bumble is dat je kan aangeven

dat je op zoek bent naar iets dat niet bindend is.

En met iets dat niet bindend is, laat je niet per se een relatie uit,

maar je geeft wel een signaal naar mensen die op jou positief swipen,

dat je niet per se op zoek bent naar een partner.

Wat niet wil zeggen dat we niet op zoek zijn naar iets dat langdurig is,

want dat is wel fijn om iets stabiel op te bouwen

en om een connectie en diepgang te creëren.

Maar het is niks fulltime.

Op een gegeven moment heb ik voor mezelf beslisd

dat ik geen tijd en geen ruimte had

en geen behoefte had aan een fulltime exclusief lief.

En ja, want jij bent net van een... Het is mijn geaardheid.

Ja. Ja, ik heb al in heel mijn leven lang heel veel verschillende relaties gehad

die nooit lang blijven duren, om verschillende redenen.

Het langste was mijn huwelijk en heeft die relatie duurde elf jaar.

Ah ja, toch al, ja.

Dat is al redelijk lang, ja, maar er zaten er ook tussen van zeven jaar en vijf jaar.

Dus wel een aantal langere, maar er was iets in mij

dat ik dan wat voorbij liep, of dat ik mezelf wat verloren of zo,

of wat te veel over mijn eigen grens ging,

waardoor dat niet bleef werken.

Nee, te veel aanpaste aan die andere zone.

Probeer iets of ja.

En toen, op een gegeven moment, was ik dan gescheiden.

Toen kwam ik in contact met een boek en dat boek heette Integreslet.

Het is een heel oud boekblijkbaar, geschreven door twee Amerikaanse dames.

En ik was aan het lezen en ik dacht, maar ja, dat is...

Dat ben ik.

Dat is...

Je had handboek Polyamory.

Ja, inderdaad.

Dat is een aanrader voor iedereen die over zijn relatie wilt nadenken.

Want het is ook een handboek over communicatie tussen koppels, toch?

En het hoeft niet per se alleen maar te gaan over veel vrijrij of over de extremen liefden of zo.

Maar ik had dat gelezen en ik dacht, ja, maar ja, zo zit ik in mekaar.

Dat is helemaal hoe ik me voel.

En ik probeer altijd te voldoen aan het beeld dat je moet...

Als je een gezin wilt, moet je met iemand samen zijn.

En dat moet één-een en dat is het hoogste.

En daar had hij eigenlijk voor mij nooit had gewerkt.

Heel mijn leven lang nog niet.

En dus er was een hele bevrijding om dat boek te lezen.

En dan ben ik daar ook beginnen omzetten in de praktijk.

De oorsprong nog eigenlijk bij mij en mevrouw, die bij het vliefd op een andere man.

Die andere man werd op haar verliefd en die vertelde dat.

En de tankpast hadden bij mijn vrouw niet lang gezegd.

Oh ja, ik zit eigenlijk ook wel zitten.

Maar oei, en die voelen ze dat keisguldig over.

Zij, hoe kan dat nu? Ik ben getrouwd. Ik ben 25 jaar gepeld.

Dat ging echt zo gemakkelijk.

Ja, wel, dat begin is een beetje langs mijn kant aan.

Ik heb daar minder bewust mee gemaakt.

Dus zij heeft er heel lang er zelf mee gezeten van, kijk, oei.

Er is een ander man verliefd op mij en dat tegen het mij.

En ik, ik, ik, ik, dat integreert mij.

Ik ben er precies ook wel verliefd op.

En we zijn erover beginnen te praten.

En eerst in heel algemeen van, ja, soms in de media komt poldeja-marie,

komt is te sprake, een vrouw die met twee mannen leeft of dit soort van situatie.

En daar komt de sprake en je begint erover te praten.

Ik van, ja, ik gesteld u dezelfde vragen die iedereen zich stelt.

Ik kom er wel goed en ja, ik zie dat wel beginnen.

Maar hoe eindigt dat dan? Hoe loopt dat op termijn?

En je begint daarmee over te praten en mee over te denken.

En ja, dat is een proces.

Dat is niet van vandaag of morgen gaan.

Maar na een tijd denk je wel van, ja, maar wie ben ik?

Ik ben, ja, ik ben mijn haar getrouwd.

Maar wie ben ik om te definiëren wat voor haar een volledig leven is?

Dat is zij verliefd op die man.

En ze is vliegst op mij.

Kan dat erbij of kan dat dat niet bij?

En je begint dat dan...

Ik ben er dan na een tijd te bekijken van een lens van,

zeggen we, ja, maar heeft dat impact op onze relatie?

Zijn wij daar slechter uit aan het komen?

Ja, we hebben meer ruzie, dus eigenlijk kreeg dat afstand.

Maar dat was eigenlijk niet.

Het was eigenlijk niet dat het omgekeerde.

We waren meer aan het praten, dieper aan het praten,

terug meer naar wat voelen wij, wat voelen wij voor elkaar.

En elke keer is ons sinds die gesprek is,

sinds dat moment is, is onze relatie nog verdieperd eigenlijk.

Dat kan dan niet zijn met die andere persoonie te begonnen?

Ja, ja, ja.

Ik heb gezegd van, ja, kijk, ik ga je niet tegenhouden.

Ik vind dat oké.

Zolang dat niks af doet dan aan de relatie die wij hebben.

En ik zal er wel heel open over communiceren.

Ik zal wel heel goed aangeven van ik voel me hier wel of niet goed bij

en niet hier of daar liggen mijn grenzen.

En het heeft geen impact op onze zoon dan?

Nou, oké, ja, waarom niet?

Jonas en zijn vrouw, ze zijn hoe lang getrouwd?

Bijna 25 jaar ondertussen, ja.

Dat is lang, hè?

We hebben een lange relatie en we vertrouwen elkaar eigenlijk 100 procent.

En dat maakt dat het werkt, denk ik.

Als er ergens een man trouwen is,

dan denk ik dat het zeer moeilijk is, vanwoordig.

En met vertrouwen, hoe doe je dan dat jij helemaal kan geloven

wat dat zij vertelt en daar ook van op aan kan,

dat ze ook bij jou nog altijd gevoelens voor jou heeft?

Ja, en als we iets van gevoelens zouden in de weg staan,

dat ze ook open over is, dat we over kunnen praten, die communicatie.

Ja, dat is wel kie, we hebben er best veel over gepraat.

En nog?

En nog, absoluut, dat stopt niet, hè, in het tegendeel.

Als ik voor onze relatie uit mijn vrouwen mag spreken,

die alozie aan de tegenkant, zoals van schuldgevoel,

wat ben ik nu aan het doen en was dat wel,

dat stikt af en toe wel op.

Dus dat is wel eens wat gerekeningen je moet houden.

En duidelijk afspraken daar helpt wel.

Dus de eerste keer dat ik afspraak, dan ging ik op pad.

En dan was er geen avond uur afgesproken, dat ik moet zeggen.

Dus je ziet wel dat ik terug thuis kom.

En dat blijkt een heel moeilijkste zijn voor mijn vrouwen.

Die zeggen ze van, ja, nee, ik heb eigenlijk liever duidelijkheid,

dat ik verwachting heb van wat gaat er gebeuren en wanneer je bent terug.

En dan zeggen we, oké, vanaf nu bespreken we af.

Oké, ik ben op laduur terug thuis.

En dan gaat dat, dat kan ze dan loslaten.

Oké, en in het begin was dat belangrijk.

Na een verloof van tijd mag je van oké, dat ga wel en dan kun je andere afspraken maken.

Maar het constant aanvoelen van waar liggen grenzen.

En wat vind ik acceptabel op dit moment?

Ja, dat is wel belangrijk.

En dat eveleweert ook.

Ja, Luzie, niet maar zoals ik dat eigenlijk vroeger had.

Vroeger, toen ik echt mee was in dat beeld, het moet zo.

Je moet zo'n één relatie hebben.

En dat is het ideaal.

En er is niets anders dan daar.

En al de rest is het slecht of verwerpelijk.

Of toen deed dat wel pijn.

Die worsteling is er, hè.

Het is niet dat liefde bepijkt is, dat is het niet, hè.

Als je meer de kinderen hebt, dan heb je ook wel gehouden van al die kinderen.

En het is niet omdat er een kind bij komt, dat de liefde van een van de andere kinderen dan afneemt.

Die komen daarbij en dat geloof ik echt wel dat het zo is.

En dan merk ik ook dat dat zo is.

Maar die Luzie, daar komt dan ook van jammer.

Ja, jij doet nu dingen met die persoon die je eigenlijk alleen met mij deed.

En nu doe je dat ook met een ander, dat zijn die aspecten.

Of tijd, ja, tijd is bepijkt.

Iedereen heeft 24 uur een dag.

Elk uur dat je ergens aan spendeert, spendeert niet aan iets anders.

Of aan iemand anders.

En dat zijn de typische situaties waar soms de yellowie op keert.

Nu gaat je dat met Lee's doen, of nu gaat je dat met mij doen.

Er is enerzijds de beperking in de beschikbaarheid.

Die ik natuurlijk zelf geïnstalleerd heb.

En die soms als een boomerang terugkomt in m'n eigen gezicht.

Maar bij dat ik dan op een moment dat je nood hebt dan aan iemand om bij u te zijn.

En dat kan niet hij zijn.

Ja, dan zijn er vrienden.

Of dan ik verlang er af en toe naar om toch vaker contact te hebben.

Maar tegelijkertijd weet ik dat dat ook giftig is voor mijzelf.

Dat dat eigenlijk iets is waar voor mij al die jaren niet gewerkt heeft.

En dus nu ook niet zal werken omdat het toevallig leuker is dan.

Ik weet het veel.

Als buitenstaander, en misschien ook al vanuit mezelf,

vraag ik mij daaraf, is het ook een vorm van bindingsangst.

Dat je niet zo...

U 100% aan iemand moet binden, want dat je die dan ook kan kwijtraken.

Of dat je denkt van ja, dan verliezen ik mezelf.

Misschien.

Maar als het zo is, dan is dat zo.

Daar heb ik mij bij neergelegd.

Het is eerder time management, denk ik.

En energie, je moet zoveel ballen in de luchthouden.

Als werkend, moeder, vriendin, familielet, zus en partner.

En ook nog een beetje sportief proberen te zijn en een tuin onderhouden.

Al die dingen tegelijkertijd vragen zoveel tijd.

Dus sorry, ik heb geen tijd voor een voeltuin.

Een voeltuin partner.

Ja, iets waar ik nog wel mee worstel is.

Ik ben er eigenlijk van overtuigd dat alle relaties eindig zijn.

En je ziet dat begrip ook deze.

En dat is, ja, op het moment dat die relatie goed is,

is dat natuurlijk een enge gedachte, maar het leven is ook eindig.

Dus dat is op zich ook een woordbiede gedachte.

Ik weet niet of je al in die situatie geweest bent,

maar ik kan me voorstellen dat het moeilijker wordt

als één van de twee maar een andere partner heeft.

Dat klopt.

Voor mijn vrouw klopt dat.

Zij heeft ook even niemand gehad,

wel ik wel met Lis nog een relatie gehad.

En dat gaf haar stress.

Maar eerder stress vanuit een...

Oei, maar wat als?

En ik heb nu niemand en ik ga er wel aan kunnen in de dialuzie.

Het was eerder een opbouw van gedachte kastelen of denkoefeningen.

Wat je zei, is dan met die ene relatie al vrij snel gestopt, begrijp ik.

Of die relatie is vrij snel gestopt?

Ja, die is gestopt.

En dat gaf ik wel wel onzekerheid, ook naar mij dan toe van, ja.

Wat betekent dat dan?

Want in de tussent was jij...

Een operatie begonnen met de idee van,

ik wil dat wel, maar ik weet niet wat jij dat wilt.

Of willen we dat echt bewust samen?

Ja.

Ja, ik persoonlijk geloof heel hard in evenwicht.

Als iets wat één persoon aan vrijheden of krijgt of neemt,

evenwicht in de relatie is voor mij belangrijk.

Maar je weet niet of de andere er ook zo in zit.

Want in het begin, alles is roze waarom aan waarschijnlijk,

en alles loopt goed,

maar met dat het niet meer volopt, wat gebeurt er dan?

Ja.

Maar we zijn...

Ik vanaf zelf ook even een spannende periode,

toen die relatie gestopt is,

omdat voor mij heel cruciaal naar boven kwam,

heb je een open relatie, omdat jullie daar alle twee willen,

of is dat een gevolg van...

Een verliefdheid.

Ja.

En toen had jij verhaal een profiel aangemaakt op een datingsite.

Jij had dat voor haar gedaan?

Ja.

Of samen.

Maar je had het wel aanboden van, kijk.

Dat bericht kwam en toen dacht ik,

ah, oké, het ziet goed.

We kunnen door.

We kunnen door.

Hun relatie is voor mij zeer belangrijk,

omdat die groeiend blijven lopen.

Ik wil er ook op geen enkele manier een stoorzender in zijn,

eerder dan dat positieve effect,

dat wil ik graag op mijn hoed schrijven.

Maar voor de rest wil ik, ik wil niet dat het tussen hen slecht gaat,

omhullen van mij.

Ja, dan wordt het ook een ander narratief,

dan wordt het ook een klassieke affaire verhaal.

Ja.

We hebben elkaar spijtens nog niet gezien.

Dat is een proces.

En gaan ze naast het hoed te checken,

af en toe van de aanverleiding,

oké, dat gaat goed.

En misschien moeten we zo'n mooie grenzen opnieuw diskuteren.

Maar dat moet wel kunnen.

In de toekomst zijn jullie dat perfect mogelijk,

dat dat gebeurt.

Want ik denk soms, oké, de key is misschien wel dat de partner

het niet altijd moet weten.

Nee, dat klopt.

Ik ga het in tegen alle communicatieregels.

Nee, dat is net niet de key.

De key is net, er is openheid over.

Ja, over.

Nee, maar...

Bijna alles.

Ja, dat is net essentieel dat de partner op de hoogte is voor mij.

Als ik met iemand begin te daten of ik leer iemand kennen,

dat is ook het eerste wat ik zeg.

Je kan me niet fulltime, je kan me niet exclusief hebben.

En als je een andere partner hebt, moet die op de hoogte zijn.

En op het moment dat ik voel dat een van die drie regels

die ik voor mezelf heb opgesteld,

aan een van die regels niet voldaan kan worden,

dan stopt het.

Het is dan jammer, ik heb zoal hele leuke mensen moeten lossen,

om dat toch om de een of andere manier niet werken.

En dat vind ik zo fijn.

Ja, ze hebben datemomenten, Jonas en zijn vrouw,

en dan roddelen ze over de vriendjes en de vriendinnekes.

En ik vind dat zo mooi en zo waardevol.

En zo bevestigend van dat het kan wat ik graag heb

en dat er ook mensen voor te vinden zijn.

En dus dat die match compatible is.

Ja, we zijn allemaal opgegroeid in onze cultuur.

Onze Disney-beeld van de prinses en de prinsie,

samen, ze leven nog lang en gelukkig, met hun tweetjes.

En dat is ook wel een beeld, dat blijft wel ergens hangen.

Het is niet altijd eenvoudig, omdat we dat ook helemaal te glos laten,

want tot slot heb ik 40 jaar in die vertuiging ook geleefd.

En het is nu meer daarover te praten, de situatie die zich stelt,

en dat we inzien, want ja, maar eigenlijk zijn dat zaken die onszelf aanpraten

of die ons aangepraat worden, maar die ons niet verrijken

of zelfs tegenhouden in bepaalde aspecten.

Ja, er zit veel oordeel op relacies.

En monogamie brengt ook heel veel veroordeling met zich mee.

Partners die iets anders zoeken dan wat ze kunnen hebben

binnen de relatie, vaak op seksueel vlak,

dat is aan vreemdgaan, negatief, dat is een scheeve schaat,

dat wordt ze sterk op veroordeeld, terwijl ik ervan overtuigd ben

dat seksualiteit een evenfinmenteel basisrecht is als eten en drinken

en een dakboog van hun hoofd en die lichaamelijkheid en de genegenheid.

Dat is zo belangrijk in uw leven.

En als je daar binnen uw relatie niet kunt vinden of niet meer aan tegemoet

kunt komen om welke redenen ook en die zijn echt plausiebel en acceptabel,

kom, stel u toch open, als je van iemand houdt, waarom ga je die dan zo klemen?

De norm is zo een heel eng, groot deskbegrip waar niemand dan wel doet.

Ja, dat is ook heel abstract.

Je kan er ook moeilijk namen of gezichten op plakken.

Dat hangt daar zoverigens de warm.

En ik denk, als je beseft en toelaat dat dat niemand de norm is,

dat is zo'n bevrijding en dan kan er zoveel.

En dan moet er zo weinig en dan kunnen gewoon helemaal jezelf zijn

en dat is zo'n lekker gevoel, dat is heel bevrijdend.

Maar als ik jullie bezig word, dan denk ik, het gaat ook niet alleen over seks,

het gaat over verbindingen, over verbonding en toch een soort relatie.

Echt een relatie, toch?

Ik heb zo'n hele simpele reden, een regel, als ik iemand leerken via het internet.

Om de ene of de andere reden moet je daar bangen voor zijn dan iemand die je met je zater botten leert kennen op café.

Maar goed, ik denk dat het niet alleen over seks gaat over verbindingen, over verbonding en toch een soort relatie.

Maar goed, dan is mijn regel drie nuchter dates zonder seks.

En nuchter dan bedoel ik, een wensje is schoen, maar niet poeploeren.

En dat hebben we flink gedaan.

Voor ons was de trigonische zee de seksualiteit.

Maar eerder de idee van, ja, is mijn vrouw nu van mij,

of moet ik haar daar vrij te geven om te beslissen wat zij wil en dat men nodig heeft.

En ik wou echt bewust, ik heb best gekozen,

wanneer ik kies voor ons van onze relatie en dat impliceert dat ik haar er vrij kan geven,

dat zij met een ander partner op wat kan.

Als je dat in een paar zinnen zou moeten zeggen,

wat brengt Lee eens bij aan jouw relatie met je vrouw?

Onze relatie is een beetje toch vernieuwd, zeg maar zeggen.

Dus we zijn toch beter en dieper met elkaar aan het praten gegaan,

dat we met elkaar ook eens toch dieper leren kennen,

maar op een niveau waarin we daarvoor eigenlijk nooit over gepraat hebben.

Laat ook toe om kanten van iemand te voelen of te zien die je in je vastrelaat.

Je zit in je stamina, in je verwachtingen, geleefd, zoals je dacht, gewoon ze wat leven.

Maar in één keer komen er nu nieuwe impulsen in.

En dan maakt dat eigenlijk superinteressant, want dat is een impulse die je anders niet krijgt

en die je nu zegt, oh ja, dat vind ik eigenlijk ook wel fijn.

Heb je dan nu gemist de laatste 20 jaar, 50 jaar?

Nee, eigenlijk heb ik dat niet gemist, maar ik vind dat ik wel fijn om te ervaren.

En ja, het zout op het leven is om te zeggen zelf aan stress, maar even goed aan operaties.

Er zijn heel veel mensen die het weten, maar mijn kinderen nog niet,

mijn ex-man eigenlijk ook nog niet, mijn ouders ook niet.

En verder, vrienden, collega's, ik heb hier ook free love op mijn raam staan.

Nu weten we ook mensen waar ik kom.

Dus tegen volwassenen ben ik er heel open over, hoe ik het aan mijn kinderen ga vertellen,

dat weet ik nog niet goeder.

Die zijn op knoch maar jong, nog in de lagere school, dus dat is nog niet echt aan de orde.

En wat voel je aan reacties?

Moet je mensen overtuigen en een soort van ongeloof overwiddelen?

Of gaan mensen makkelijk mee in idee?

De meeste mensen gaan gemakkelijk mee,

vooral omdat ik natuurlijk de vrijgezel ben die aan niemand gebonden is.

En af en toe, mensen begrijpen het soms niet.

Zelfs heel vrijgevochte vriendinnen denken dan,

maar waarom is dan jouw partner nog samen met zijn vrouw?

Als zij alle twee een extra partner hebben, wat hebben ze dan ook aan elkaar bijvoorbeeld,

maar dat is niet aan mij om erop te antwoorden.

Maar dat is de meest voorkomende vraag.

Of en als hij dan nog iemand anders zou hebben naast jou, zou je dat dan vervelend vinden?

Dat soort vragen? Nee.

Elise is daar heel open over bij haar collega's, haar vrienden en haar omgeving.

Wij zijn dat tot nu toe niet deel uit het angst voor.

We gaan ze denken, we gaan ze zeggen.

Het is heel anders dan hoe anderen kiezen hun leven te leiden.

Het gedoe daarom hoeft dat dan wel.

Of we houden het een beetje gewoon voor ons.

Wij hebben ons leven, we voelden dat in hoe wij dat willen.

En dat is voldoende zo.

Ik denk dat de tijden veranderd zijn, of aan het veranderen zijn, of voor sommigen.

Ik ben heel blij dat ik in België woont en dat dit allemaal kan.

Het is voor iedereen een goede oplossing.

Ik vermoed van niet, het is monogrammiën slecht.

Dus ik vermoed ook van niet.

Het is ook heel romantisch aan een monogramme relatie.

Je kiest bewust voor één persoon.

En als je vanuit die gedachten vertrekt, je kiest daarvoor, dan is het daar goed.

En als je zegt, je bent van mij, dus je kan niet iemand anders kiezen,

dan denk ik niet dat dat de juiste ingesteldheid is, ook niet monogramme.

Ik gun gewoon alle mensen dat ze met meelheid naar hun relatie kijken.

Omdat de persoonlijk geluk...

Ja, dat is toch zo iets belangrijks.

En dat geeft zo meer waarde dan een relatie.

Dat heb ik geleerd als moeder.

En dat hebben we ook als partner te doen.

En lieve, zijn die open relacies al wat minder abstract geworden?

Ja, voilà, dat is wel het leuke aan zo'n gesprek.

Ik heb het nu meteen een beeld, dat is heel concrete.

En ik vond het wel mooi ook.

Ik vond het mooi hoe ze eigenlijk al die energie in relatie steken,

in alle relacies die ze ontruiden.

En hoe ze ook bij die partners daar respect voor die individuele vrijheid

en hoe er geen enkele relatie op automatisch de piloot draait.

Tegelijk vond ik het ook een beetje verwarrend voor mezelf.

Omdat ik tijdens het gesprek voelde van,

er botst nog altijd iets met een geconditioneerd ideaalbeeld

dat ergens in mezelf zit.

Dat ideaalbeeld van die monogamie.

Dat idee dat er ergens nog wel één partner bestaat

die ik misschien ooit zal tegenkomen tegen het ene van mijn leven.

En dat dat dan zal werken.

Dus dat blijft een norm, hè?

Ja, een monogamie blijft een norm.

En we weten in het tussendoor ook al heel goed

dat heel veel relacies spaaklopen,

dat er heel veel scheidingen zijn.

Dus we moeten er eigenlijk niet meer in geloven.

Nee, we hadden een enorme moeten of kunnen loslaten.

En toch.

Ik vind zo loslaten hier echt wel bekloo.

En Lies zei op een gegeven moment,

iedereen vindt het zo evident dat je kinderen loslaat.

Ja, je moet hen lossen.

Dat spreekt voor zich.

Maar als partners loslaten,

dan is dat rare, dan snapt niemand aan.

En ik denk, ja, waarom niet?

Ik geloof, wel, sowieso,

dat je van meerdere personen tegelijk kunt houden.

Net als ook bij kinderen.

En zij zeiden ook op het moment dat ik scheide

en ik moest dan ineens mijn kinderen van wie ik zielsel houden

delen met mijn ex,

vielen ineens met een euro.

Kijk, ik kan iemand van wie ik heel veel houden,

delen met iemand anders,

zonder dat daar realusie bij komt,

kijk, er voelt wel bevrijden.

Ik denk dat ook.

Ik denk dat het ook.

De liefde is niet eindig.

De ene liefde hoeft geen afbreuk te doen aan de andere,

zo het kan.

Nee, absoluut niet.

En ik denk dat dat zeker geldt voor ouders of kinderen,

maar ik weet oprecht niet of dat ook geldt

voor een partner en zeker een seksuele partner.

Ik denk dat daar evolutionair, biologisch toch nog

een grotere bezidstrand speelt.

Dat dat altijd een pik hoorde was.

Waar je moet zeggen vechten.

Ja, in het houden van...

Ja, je hoort wat het is,

dat de sleutel is voor je.

Je hoort wat het is,

dat de sleutel is voor een goeie oprelatie

of polyamorie,

dat er toch één basisrelatie is.

Of één basispartner,

de nestingpartner wordt die daar genoemd,

of de primaire partner of zo.

Dat is in ieder geval Jonas en zijn vrouw.

Meestal de oorspronkelijke partner,

als het vertrekt vanuit een voorheen monogame relatie,

die wordt open gegooid.

En dat dat een basis is,

waar je dan altijd naar moet kunnen terugkeren,

zodat daar een heel groot vertrouwen moet zijn,

openheid moet zijn.

Ja, dat zag je ook in hun verhaal.

Ik vond ook wel dat je vaak hoort

hoe dat die relatie gevoed wordt,

die basisrelatie.

Ja, daar moest eigenlijk gezorgd worden

dat er langs alle kanten genoeg impulsie binnenkomen

en genoeg openheid was

en genoeg duidelijkheid

en genoeg respect.

En dat vond ik ook wel mooi.

Maar anderzijds denk ik ook,

dit is ook totaal niet evident.

Het is niet makkelijk.

Het is ook niet voor iedereen weggelegd.

Je moet als tevige in de schoen staan

veilig hecht zijn om daar aan te kunnen.

Ja, want dat vertrekt.

Dat vertrouwen vergt ook heel veel zelfvertrouwen.

Ja.

En altijd alles zeggen tegen elkaar.

Ik was vroeger van mening,

ik vind dat een valabele piste ook

om te kunnen kiezen

hoeveel niet altijd alles te zeggen aan elkaar.

Wat niet weet, niet deert.

Ik kan niet wakker liggen van

een liefje van mijn man

als ik er geen weet van heb.

Ja, want dan kom je echt wel in de achterbakken truten.

Ik heb hier geleerd

dat dat absoluut niet de juiste piste

is om te verwandelen en dat dat wel een noodzaak is

om in een open relatie

alles te zeggen en een volledige openheid

na te streken.

En die ondrouwen heeft al vaak bewezen

dat dat geen oplossing is

voor tekorten die je nu relatie ervaart.

Nou, moet dat ondrouwen zijn?

Ik weet niet of zo meer wat niet weet, wat niet deert.

Maar boom.

Ik heb het geleerd

dat het niet de weg is om op te gaan.

Ja, want jij was degene

die zich vooraf vragen stelde bij jouw zin.

Ja, ja.

En nog,

ik vind het wel heel knap

hoe zij het kunnen loslaten.

En ik ben helemaal akkoord aan je aloosie.

Niet bijbrengt aan je relatie.

En als je een goede relatie hebt

dat dat ook allemaal niet nodig is.

En overtaal ik mij,

ben ik ook niet aloers

en ik denk dan stel dat wij een open relatie hebben.

En mijn vriend is dan weg

met zijn liefje van dat moment.

Of is dat een date of dit of dat?

En ik lig op dat moment

op de zetel voor tv

met de kinderen boven.

De gedachte op dat moment

is dat hij dan leuke dingen doet

met haar, laat ons zeggen.

Of dezelfde dingen doet

met haar die anders met mij zouden.

Ja, in jullie favoriete restauranten.

Ja, of seks of zo.

Ik weet niet of ik dat zo

makkelijk zou tegen kunnen.

Ja, daar heeft Jonas ook meegeworsteld

voor het tel en niet.

En daarom ook dat dat evenwicht zo belangrijk is.

Dat evenwicht dat er ook...

Absoluut.

Volgens hen,

dat als zij iemand heeft,

dan heeft zij iemand.

Voila.

Benieuwd wat de luisteraars vinden.

Ja.

Meelen uit het hart aan het standaard.be.

Ja, en dit was de laatste gewone aflevering.

Maar volgende week

maken wij nog een

bijzondere bonusaflevering

met alle reacties.

Dus hopelijk zijn jullie er dan ook weer.

Bedankt om te luisteren.

Tot volgende week.

Dag.

TV Gelderland 2021

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.