Marc-Marie & Isa Vinden Iets: Paarden

Ik ben Issa Roes, ik ben Mark-Marie Huibrecht, welkom bij Mark-Marie en Issa vinden iets hoeveel sterren geven wij paarden.

Hallo, hallo, hallo. Ja, gezellig. Paarden, er zijn we weer. Paarden.

Interessant heb je wat mee, dat doen ze don't. Wat doe je er wel mee, wat kan je niet meer doen, wat laatjes?

Zou je ze willen hebben? Heb je ervaring met paarden? Allemaal dat soort vragen komen allemaal langs.

Dan hebben we de Linda. Leuk.

Dat is de 20 jaar liever leed met Linda. Al 20 jaar is het ook ongelooflijk.

Dat vind ik ook wel knapje. En we hebben een...

Een etikette.

Je ziet iemand in een winkel iets stelen. Wat doe je?

Nou, we hebben natuurlijk ook wel heel veel reacties op gehad en daar gaan we het ook over hebben.

Precies.

Waar dan nu? Wat was jouw week?

Ja, hoe was mijn week?

Ik had een...

Ben & Breakfast voor liefde is natuurlijk voor het week begonnen.

En daar geniet ik toch wel erg van, moet ik eerlijk zeggen.

Waar mensen thuis volgens mij geen erg in hebben, is dat ik ook vaak denk, oh, wat een productie.

Ja, want in Thailand, en in Portugal, en in Frankrijk.

En dan moet het ploegen zijn met camera's en er moeten redactoren zijn.

En dan moet de productie die mensen daar allemaal krijgt.

En dan is er weer een iemand ziek en dan moet er iemand nieuw ingevlogen worden.

En dan is er net een drama op Thailand.

Waardoor er iets extra's daar moet gebeuren.

En ik dacht, oh, wat een werk.

Daar mogen we ook al eens een keer weer stil staan.

Hoe knap dat is...

Ja, dan zeg maar niet waar ik dan eigenlijk mee bezig ben als ik naar het programma kijk.

Oh, ja, ik moet er laatst aan denken.

Ik dacht, oh, wat een werk zit daar in.

En het is ook...

Ik vind het ook zo fijn dat iedereen nu een drone meekrijgt.

Dus je hebt allemaal van die hele mooie beelden van boven.

En van, ja, dat houd ik gewoon heel erg van.

Ja, want het is gewoon zo leuk om zo'n inkijkje te krijgen in mensen hun leven.

Ik hou er zo van.

Ik vind het zo fijn.

Ik vind het ook heel fijn.

Hebben we al een favoriet?

Ja, ik vind Debbie die vind ik wel leuk.

Want wij zijn er ooit geweest in Spanje.

Maar jij kent haar toch?

Nou, ik ken haar niet een beetje.

Wij zijn er wel eens geweest in Spanje met Karim.

En die vind ik heel leuk.

En die vind ik wel zo vrolijke dingen.

Dus die vind ik leuk om te zien.

Wat ik een beetje had, dat ik er naar kijk.

En bijvoorbeeld bij haar realiseerde ik me dat.

Zij was met Alfred van de Heuvel, toch?

Dan ben je dus uit elkaar.

En ik dacht, jij hebt dat met die productie.

Maar ik dacht, daar zal je toch naar kijken.

En ik denk oh, wat doet ze nou?

Oh, doe nou niet lieverd.

O, God, dat vond ik ook altijd zo ston.

Of leuk, weet ik.

Maar ik vond ineens, ik kreeg er heel goed naar.

Dus dat lijkt me heftig.

Wat durven die mensen, het is ook heel dapper wat ze doen.

Denk je wel eens, stel dat Antie leven hier uit de kaar gaat.

Hij had gewoon een andere, met een andere vrouw.

Ja, zoveel zo graag geweest.

En ook in bladen en zo, de zie je dat heel tijdens?

Nee, hartstikke leuk hoor ik. Ik vind het te meelijk.

Hebben ze het leuk zo.

En ik niet.

Ja, verschrikkelijk lijkt me dat.

Ja, maar ik vind het wel heel fijn dat Ben & Buckfest terug is.

Ik vind het ook wel heerlijk om naar te kijken.

En ik had de diploma-uitreiking nog van Flynn.

Daar was ik helemaal vergeten te vertellen hoe leuk dat is.

Oh ja?

Ik had het met Merlijn natuurlijk al een keer gehad.

Maar die deed examen op een privé-school.

Dus dat waren 20 kinderen op die school.

Oh.

Dat was ook leuk.

Maar nu hadden ze het in de duif gedaan in Amsterdam.

Oh.

En dat was toch... Ja, dat heeft toch niet...

Ja, het is toch een theateraler allemaal.

Ja.

En hadden ze mooi aangekleed.

Met geen balonnen, maar met bloemen.

Met muziek.

Als de klassen dan opkwamen.

Er was echt zo'n lekker muziekje.

Ik dacht, ik moest al bijna meteen huilen.

Zoals heb ik niet mijn klas die opkwam.

Oh, het is leuk.

Al die kinderen zijn geslaagd.

Oh, kijk al die ouders zitten.

Zo.

Dat vond ik superlief.

Ja, ik weet niet.

Heerlijk om te zien.

En dan ben je supertrots dat je dochter daar staat.

En ik denk gewoon...

Ze heeft gewoon in de eentje...

En dat zijde ze heel goed, vond ik, bij de speeches.

Ja.

Dat die kinderen echt al een applausje verdiende omdat zij toch allemaal corona hebben meegemaakt.

Dus ze hebben allemaal wel twee jaar thuis gezeten.

Ja.

Toch moeten ze studeren.

Toch gewoon naar school.

Dit is ook het eerste jaar wat afstudeert die geen cadeautjes krijgen als een halfje,

een puntbijtelling of...

En die hadden nog corona.

Daar hebben we een paar jaar gehad.

Oh, precies, ja.

Corona, ik weet niet even hoe ze dat noemen.

Geen maatregelen, maar cadeautjes als in...

Prekket achtergries.

Ja, helpen we je nog een beetje.

Want je hebt het te zwaar gehad.

Als je die goed hebt, dan moeten we dat telden we niet mee.

Ja, dan mocht je een vak wegstrepen op je eentje samen.

Ja.

Gaan we over gewoon.

Nee, maar echt, heel veel...

En zei...

Nee, maar toen moest je echt wel gewoon alleen maar twee hebben als je niet over ging.

Want anders kon je alles overal bij elkaar schapen om dan toch nog...

Ja, maar dit was eigenlijk ook nog wel een jaar die wel wat cadeautjes hadden mogen krijgen.

Maar die hebben dat dus zonder cadeautjes toch gehaald.

En ik vond het superleuk.

En ik ben op zoek geweest naar een nieuwe bank voor mijn dakteras.

Oh, dat is leuk.

Om naar spullen te gaan kijken voor dakteras, maar ook heel ingewikkeld.

Want het waait natuurlijk, we hebben natuurlijk veel meer stormen.

Dus ik ben me zo bewust, want ik denk...

Ja, ik moet niet zomaar iets op de dak gaan zitten.

Wat dan?

Nee.

Dat het op z'n hoofd waait en dat iemand dat op z'n hoofd...

En dat ik dood iemand gewoon...

Nou, wat je weet, want ik wou dus wel eens in het dakraam...

Ik zou mijn schulds...

Ik zou mijn dakraam eruit gevlogen en ik weet niet waar dat gebleven is.

Echt?

Ja, dat is misschien wel bij iemand...

Of het hoeft mij niet te bellen als er iets in van...

Ja, inderdaad, mijn moeder is...

Ja, maar dat was gewoon ineens weg gewoon.

Helemaal met de spullen, helemaal zo eruit gezogen.

Ja, ik vond het weer...

Door God.

Door God.

Tuurlijk.

Dat is altijd wat bedoel ik mij heb gehad.

Maar ik dacht, ja, moet je ons raam ervoor gebruiken?

Jezus.

Ja.

Maar het is wel spannend.

Dus ik zag laatst een bank.

Ik dacht, oh, die is lekker zwaar.

Die kan wel op het dak.

Maar ik vind het supermoeilijk.

Want wij wilden ook inderdaad een soort...

Ja, een lounge vind ik altijd een moeilijk woord zelf.

Loungebank.

Ja, zo heet het.

Om iets te duiven.

Ik vind het een beetje...

Wat vind ik zo'n stomme naam, vind ik.

Loungebank.

Maar goed.

Wat zou jij doen?

Ja, gewoon een buitenbank of zo.

Lekker een bank.

Lekker een bank.

Ik vind ze bijna allemaal lelijk.

Ja.

Dus ik vind het moeilijk om me heen te vinden.

Wij m'n zorgen hebben.

Maar ik...

Nou, moet je natuurlijk niet hebben.

Nee, niets moest.

Maar dat wil je hebben.

Ik wil het hebben.

Ik wil het.

Maar het is niet...

Het is heel moeilijk om me mooi te vinden.

Nou, ik ga jou later...

Als ik hem echt def denk te kopen, ga ik het laten zien.

Oh, ja.

Denk dat jij mooi vindt.

Oh, nou, dat ben ik heel benieuwd.

Nou, want dan wil ik hem ook.

Ja, dat wil ik niet.

En ik was...

Ik wil hem alleen.

Ik was op een terras.

Want ik heb een beetje een soort irritatie in de horeca.

Ja.

Ik was op een terras.

En dat stond op tafel.

Ik zou niet zeggen dat het in Tilburg was.

Maar het stond op tafel.

Het stond...

Nou, er was een aanbieding.

Er was dan een luikschwaafeltje.

Met een...

Luikschwaafeltje?

Ja.

Luikschwaafeltje.

Met hele room, slagroom en aardbeien.

Vers slagroom.

359.

Ja.

Dat is niet duur.

Oh, dat is lekker.

Dan wil ik gewoon die aanbieding.

Nou, dat luikschwaafeltje komt.

Nou, dan kon je gewoon iemand meer dood slaan.

Zo hard was het.

Keihard klein.

Zo uitgedroogd.

Oud.

Luikschwaafeltje, zeg maar.

Uit de tijd dat Nederland in België één was.

Dus echt zo helemaal zo keihard.

Dan aardbeien klopte al niet.

Eén aardbeien?

Als het al een aardbeien was.

Ik ben dan zo...

Heel veel dunne plak is.

Maar nog wel zo.

Dus je denkt, ja, dat is misschien één aardbeien.

Maar dat houdt het op.

Aardbeien.

Geen sprake van.

En ik deed zo met mijn vork.

Dat luikschwaafeltje deed ik zo.

En dan brokkelde ze af gewoon oud.

Dus ik denk, ja, ik heb iets geleerd van mijn zus met Annette.

Die zegt altijd, als je iets eet.

En het is niet lekker, niet opeten.

Nee.

Je bent geneigd.

We denken, ja, nee.

Oké.

Ik dacht, nee, ik eet gewoon niet op.

Want het is gewoon niet lekker.

Dus ik eet iets zag om op.

En die ene aardbeien dan.

En de dingen.

En de romen.

Geen romen was die lekker?

Geen romen was ook nog lekker.

En toen kwamen ze bordjes halen.

Maar die zien dus nog een hele luikschwaafeltje liggen.

Maar niemand zegt dan van...

Was het niet lekker?

Was het niet lekker.

Nee, want ik denk zo.

De vraag maakt niet.

Want het was niet lekker.

Dus anders krijg ik zeur.

Gezeur.

Dus die vragen niks.

Dus ik ga afrekenen.

Zegt de meitje.

Want die had heel dat gedoe niet meegemaakt.

Die had niet gezien.

Die heeft het gezegd.

Die zei het tegen mij.

Maar was het lekker?

Ik zei ze.

Als ik heel eerlijk ben.

Ja, dacht ik.

Ik vond de wafel echt oud en niet lekker.

Zegt ze.

Dank wafels.

Ik zei van de ABO.

Zegt ze.

Ja, maar die duurduren zijn wel lekker.

Ik zei.

Wat?

Ja, die duurduren zijn wel lekker.

Maar je moet toch alles lekker maken.

Je moet toch niet...

Gewoon omdat het goedkoop is dat je denkt naar het doen.

Maar die lillijke viesen langs keiharde oude wafeltjes.

En maar zei ze daarop?

Nee, niet afpingelen.

Wat zei ze daarop?

Ik moest gewoon keihard lachen.

Zei ze.

Oh, die zijn wel lekker.

Ja, die zijn lekker vlak.

Die zijn lekker vlak.

Ik ben wel wacht.

Maar volgens mij hoorde ze ook helemaal niet wat ze zei eigenlijk.

Nou ja, ik vond dat weer...

Wonderbaar.

Bezonder ook.

En ook nergens van Gollum verweent dat je dat niet lekker vond.

Of was het echt zo van...

Ja, ik vond het...

Oh, ik was voor die film in Marokko.

Voor die film?

Oh, de film die je had.

Ja, die film waar ik niet over maar heb.

Piep, die waren we even eten met een paar acteurs op het strand.

Acute acteurs.

Acute acteurs.

In Marokko.

Acute acteurs, wat ze noemen ze daar.

Nederland noemen ze gewoon acteurs, maar daar heet ze.

Acute acteurs.

Ja.

En op het strand.

Op het strand.

In Marokko.

Ja.

In Essovera.

Essovera.

Essovera.

En we hadden vissen besteld.

Ja.

Die heeft een vis.

Zijn vraagd ook die vis.

En zij nemen al bij een hap en zij doet echt zo.

Hij zegt ook, het is niet goed.

Ze ruikt naar azijn of iets.

Dus die vis was...

Noot goed.

Dat was niet goed.

Dat was duidelijk.

Dus zij ging hem afrekenen.

En ik denk dat jij dat heel prettig had gevonden.

Want zij kwamen spullen afhalen en ze zeiden, even zeggen die vis is echt niet goed.

Dus check even of meerdere vissen die jullie...

Meerdere vissen dat hebben.

Ze gingen lekker voelen.

Want het smaakt ons niet.

Kan misschien even vragen.

Kijk in de keuken.

Al die vissen.

Alleen die vissen.

Die moet je niet serveren.

De zieke vissen aan de kant.

Rest eventueel.

Als ze in de rij staan, kan je kijken of ze akkoord gaan.

En toen zijn ze ook meteen van de rekening afgehaald.

Zo hoort het gewoon.

Ja, je moet gewoon niet zo flauw zijn.

En je moet...

Want dan kan je zeggen.

Maar ik als ik eigenaar was, zou ik tegen mijn personeel zeggen.

Als je dat ziet, echt vragen wat er is.

Want uiteindelijk...

Uiteindelijk kwamen drie mannen.

Denk ik nu, nou daarom ga ik niet meer naartoe.

En je zit daar eigenlijk hartstikke leuk.

Maar ja, dat is toch jammerlijk, vind ik daar.

Ja, snap ik.

En ik las nog een artikel.

Dat vond ik ook nog goed.

En dan laten we daar allemaal ook een let uit leren.

Dat Jane Louise was veertig.

En die vond het telefoon van haar man.

Daar had hij gezegd van, nee, pak me eventjes, kijk me eventjes.

Van haar man Jack had ze allemaal oude SM-essjes gezien van hem.

Uit de tijd dat ze elkaar net ontmoet hadden.

Maar met allemaal SM-essjes die hij naar zijn vriend had gestuurd.

Ik heb nou een lelige chick, maar ze wil me heel graag.

En ze waren net getrouwd.

Ze waren in 2021 getrouwd.

En hij had dat in 2017.

Dat soort SM-essjes naar zijn vriend gestuurd over haar.

Ja, dat is natuurlijk verschrikkelijk.

En ja, we weten hoe liep dat dan af?

Ja, ze zijn nog bij elkaar.

Maar hij heeft wel echt bloed, zweet en tranen moeten overtuigen.

Dat hij haar echt toch wel knap en leuk vindt.

Want hij bleek natuurlijk uit die SM-essjes helemaal niet.

Maar dat moet je gewoon nooit doen.

Je moet allemaal blijven bij elkaar toch uit die telefoon zo.

Ja, ook dat.

Wat heb je daar te zoeken?

Je hebt ook niks te zoeken.

En je weet ook vaak niet hoe mensen onderlingen over iemand praten.

Nee, dat wil je eigenlijk niet weten.

Nee, nou ja, dit is natuurlijk ook een nare manier om je überhaupt over mensen te praten.

Dus sowieso kent ze er maar niet zo goed.

Maar goed, dan moet je zeker niet op zijn telefoonammer gaan zitten neusen en zo.

Ja, ofwel, en dan daar je conclusie uit trekken en gaan.

Ja, maar ja, als je net getrouwd bent.

Ja, dus?

Twee jaar getrouwd bent.

En dit was in 2007, als je met elkaar net ontmoet hebben.

Ja, maar je hebt elkaar net ontmoet en zegt...

Wat is dat voor rare text?

Maar ze wil mij.

Ja, maar dan zou je zeggen...

Daarna hebben we vijf schitterende jaren gehad.

En drie tweelingen en we zijn heel gelukkig.

Maar dan moet ik toch hem de deur uitzetten.

Nee, ik zeg niet dat toch.

Nee, ik zeg niet dat toch.

Nou, en hij had...

Ja, oké.

Dat was riesig.

En hij had haar nare smetjes gestuurd.

Nee, ik zeg niks meer.

Maar het zou wel verveend zijn.

Het is verveend dat je denkt, hij heeft dat ook gedacht over mij.

Ja, daar kan je niet meer van terug.

Dat blijft altijd tussen jullie in.

Oh, dat lijkt me verschrikkelijk, ja.

Maar goed, dat is het leven van Jane Lewis.

En dan moet ze zelf maar meer om er een beetje uit te komen.

Ja, daar kunnen wij niks aan doen.

Heel veel sterkte.

Ja, heel veel sterkte met jou en Jack.

Jane en Jack, wel leuk.

Jane en Jack, ja.

Jack en Jane.

A lot of pain.

Paarden.

Echt goed.

Ja, dat vind ik echt goed.

Ik vind het echt...

Dat lijkt net...

Ik denk gewoon, is er een paard hier?

Ik vond het vroeger altijd zo leuk.

Dat je dat...

Dank je wel voor het gemeentecomplement.

Nee, serieus.

Denk jij deze nog van vroeger?

Dat je dat als kind?

Of op je been?

Oh, ja.

Op je been.

Ja.

Het is niet goed, maar het lijkt ervaart.

Ja, en dan komt Flores.

Ja, en dan komt Jane ook nog heel lang terug.

En dan kan Flores lang.

Ah, Flores.

Ja, en Zindela.

Word je leuk, serie?

Ik was er net iets te jong voor, denk ik.

Ja, dat denk ik.

Nee, ik zal niet.

Dat denk ik.

Nou, ik herinner me van de aflevering Over de Pest.

Daar hadden ze allemaal over de Pest.

En toen deed Zindela...

Eén voor de mensen die heten Flores, die serie.

En dat was met Rutger Hauer.

En Zindela.

Ik weet niet hoe Zindela heet in het echt.

En het was geregisterd door Palf Hoeven.

En dan was Zindela in een tent, weet ik nog.

Ik weet niet waarom, maar goed, die was in een tent.

En die had een stokbrood.

En dan had hij een hand van gemaakt.

Dat is zo stukken, dat vind ik.

En die deed hij zo uit de tent.

En toen had iedereen de pest of zo.

Toen wilde niemand een hand geven.

En toen deed hij zo met een stokbrood.

Dat deed hij zo een hand geven.

Oh, oh, oh.

Oh, oh.

Ik ben Zindela.

Oh, oh, oh.

Dit is wat jij herinner.

En dat is wat ik me herinner.

Ja.

Ik ken de serie überhaupt niet zo goed.

Ja, maar dat komt door de leeftijd.

Ja.

Want hoe oud ben jij?

Hoe oud ik ben?

Ja.

56.

56 heb ik precies.

58, dus het is net die...

Nou ja, ik herinner me ook niet heel veel van.

Nee.

Dus dit herinner ik me van.

Maar goed, paarden.

Paarden.

Mijn broer reed paard.

Onno.

Onno.

Ja, die was echt paardenfan.

Ik had daar helemaal niks mee als kind.

Ja, dat was niet een paardenmeisje.

Normaal niet.

Want wat is dat?

Een paardenmeisje.

Nou, ik vind dat ook altijd een beetje moeilijk.

Paardenmeisjes?

Nou, ik vind het iets...

Sexueels?

Ja.

Ja, ik vind het iets...

Haha.

Griesje zag hem niet aankomen.

Maar ik wel.

Je zag hem niet aankomen.

Nee, zij dacht ik echt.

Oh, nee, maar het heeft altijd iets...

Een meisje wat zo intimist met zo'n paard.

Nou, zo'n paard heeft iets zo mannelijks.

Vind ik.

En dan zijn ze die hele dag maar aan het borstelen, aan het aajen.

En dan vinden ze fijn dat ze daar controle over hebben,

dat ze daarbij kunnen zijn en dat ze dan...

Dat heeft iets...

Dat je denkt...

Ik zou zelfs mijn dochter verbieden om.

Haha.

Zo, kom.

Dat gaan we niet doen.

Maar goed.

Hoe wist u ook nog niet dat Onno op mannen viel?

Hadden we het dan ook niet mogen doen of wel?

Onno en een paard?

Oh ja, dat is waar.

Onno was eigenlijk een paardenmeisje.

Anders moeten ze verbieden.

Hadden ze zoveel paard af moeten trekken.

Kom op, Onno.

En nou, mennen.

Kom op.

Ga maar iets anders.

Doe maar een andere sport.

Onno was dus gek op paarden.

Hij heeft zelfs nog later paarden gehad.

Ja, het zie je wel.

Dus ja, echt.

Hij hield echt van paarden.

Maar wat ik wel grappig vond,

toen ik met Anthony verkeering kreeg, had ik nog een ex.

Ik had daarvoor een ex.

Nee, nee, nee.

Ik wilde gewoon dat het was mijn ex.

Nee, maar ik wilde het overlapte elkaar.

Hadden jullie gelaten.

Ja, ik wilde het overlapte elkaar.

Ik zat zo vallig net te denken.

Wat is het?

Stil aan de overkant.

Nee, want zo, dit is zo raar.

Dit is niet man.

Dit is gewoon een bericht van op e-mail of zo, weet ik voor wat.

Wat het is.

Ik weet niet of het is.

Of het is misschien mijn date.

Ik heb een...

Ik heb sinds kort een majrobot, nou.

Jezus, die is net de kamergotje.

Die moet de hele leven te houden.

En dan staat hij weer ergens vast.

En dan moet ik hem weer optillen.

En dan komt hij allemaal op mijn telefoon.

Hij is opgetilt.

Ja, hij is opgetilt.

En dan kan ik niets doen dat hij opgetilt is.

Dus dan moet ik elke keer weer die majrobot gaan redden en zo.

Dat is echt een majrobot.

We hebben echt een kind.

We hebben echt een pup.

Nee, maar dit had ik net op een pup.

Nee, maar dit had ik net op een pup hebben.

Het is goed dat je geen hond hebt, want als je dit al niet aan kan...

Het is gewoon een machine.

Nee, maar het is wel leuk.

Als je je koffie te slinken.

Dat hij zo voorbij komt.

Nou, dat je denkt, er is gewoon niet levens in de tuin.

Dat is niet levens.

Dat is niet levens.

Maar dat gaat er zo langs en dat denk ik ook wel leuk.

Hallo, heeft hij een naam?

Heeft hij een naam?

Er heeft geen naam.

Nee, zo, we zijn niet gek.

Ja.

Ik heb een vriendin die heeft daar autonamen gegeven.

Oh, ja, maar daar ken ik wel meer mensen.

We gaan in bergten en zo.

We gaan in bergten.

We gaan lekker met Bergen.

Waar staat Bergten?

Dat ken ik wel.

Paarden.

Oh, nee.

Dus ik ging even afspreken met mijn ex.

En ik ging naar hem toe en toen zei hij wat leuk dat je er bent.

Want ik reed langs, dus ik dacht, ben je er?

Weet je wat zo bellen?

Hij zei, ik ga net naar paardrijles.

Ja.

En ik dacht paardrijles.

Zo rij jij ineens paard.

Om over jou heen te komen.

Om over jou heen te komen.

Om over mij heen te komen.

Ja.

Zoals iets goods met mannelijke energie.

En toen ben je een paardrijles.

Ik heb dit even niet gehoord.

Hij ging paardrijden.

Hij ging paardrijden.

Ga je mee.

Ik zei, oh, dat is ontzettend leuk.

Ik dacht, gewoon doen.

Ja, als hij het kan, kan ik het ook.

Ik laat me toch niet kennen.

Dus ik dacht, ga samen paardrijden.

Maar je dacht niet, je moet een beetje afstand houden want hij is een ex.

Ik kom dan niet opnieuw hoop geven.

Oh, nee, nee, nee, we waren echt helemaal oké.

We waren echt al een...

Zeker een jaar of zo uit elkaar.

We hadden gewoon even een afspraak gezellig.

Niks bijzonders.

Dus we gingen samen paardrijden.

Nee, jij maakt een heel vame.

Ik ga er niet mee.

Het was ook niet zo.

In de stal.

Gatverdamme.

Echt.

Gatverdamme.

Ik had zo gehoopt dat dit nooit zou gebeuren hier.

Maar goed, dus jullie zijn in die stal.

Oh.

Waar gaan we zitten?

In die stal.

Jullie lopen in die stal.

Nee, wij zijn aan paardrijden.

En die man die zegt nog.

Oh, die man.

Die best wel talent voor.

Die man.

Die les geeft.

Nee, maar jij zit allemaal in hele seksuele dingen te doen.

Nee, maar wij weten toch niet dat er ook nog een rijkiemeester is.

Paardrijles.

O, precies ja.

Dus ik ging mee.

Ik mocht mee lesen.

Hartstikke leuk.

Met z'n tweeën door die bak.

Die man zegt, oh, je hebt echt talent voor.

Dus ik nog helemaal leuk om.

Ja.

Ik heb echt talent voor.

Leuk, hoor.

Dus we gaan wat drinken.

En ik vrijf in mijn ogen.

Ik wil hem al aankomen.

Ik denk...

Ik word een beetje...

Ik word een beetje...

Ik word een beetje...

Hartstikke leuk.

En ik krijg steeds meer kribbel aan mijn ogen.

Geen idee.

Bleek ik gewoon na een dag te ontdekken dat ik allergisch was voor paarden.

Ja.

Ik vond het zo stom.

Jaren...

Nou, niet jaren.

Ja.

Ik denk het wel.

Jaren later durf ik het beste stellen.

Komt je dezelfde paard te denken?

Ik zeg, hé luister eens.

Ik moet even een hartige woordje met jou spreken.

Wat vliegt hier me daar?

Nee.

Had ik een serie.

Zet en Fiona.

Wat Paul de Leeuw.

Ken je dat?

Ja.

Heb je er een meegedaan?

Nee.

Oké.

Ik weet niet of je door moet vragen.

Dus daar had ik een rol in en ik was een dochter van Leendert...

Hans Leendert.

Hans Leendert.

Hartstikke leuk.

Hans Leendert en Marjan Luif.

Super leuk.

waren mijn ouders.

Superleuke aflevering.

Ik heb laatst met hun alle twee koffierdronken heel toevallig op de kunstraai.

Daar had ik bij willen zeggen.

Ja, hartstikke leuk.

En we zijn allemaal verliefd op de tennis leraar, gespeeld door Haio Bruins.

Maar ze hadden dan bedacht dat ik een paardrijmeisje was.

Dus ik krijg paardrijdingetjes aan en ik zeg nog, wat zijn dit voor hun handschoentjes?

Ja, die zijn van mijzelf, maar daar dacht ik niet zo goed aan.

Wie zijn dat?

Ja, de kleedster.

Oh, sorry.

Dus ik krijg handschoentjes en dat vroeg ik niet.

Maar die waren dus van haar en zij reden waarschijnlijk.

Dus ik zat weer wakker in mijn oog te vrijven.

Dat is allergisch voor paarden.

Blijk allergisch te zijn voor paarden.

Ja.

Maar dat je nooit meer gaat paardrijden met die ex.

Nee.

En heeft die er nog veel mee gedaan?

Volgens mij niet.

Nee?

Heb je altijd contact gehad met je ex?

Dat is wel meer weggeappd nu.

Oh.

We sturen wel altijd nog een berichtje op elkaar verjaardag.

Oh.

We zijn me lekker bijgepraat.

Ja, soms is het.

Ik merk ook dat je op een WhatsApp wil iemand feliciteren.

Dan zie je dat laatste bericht van vorig jaar is van gefeliciteerd.

Dat je denkt dat ik er gewoon herhalen kan zien.

En weer.

Zie boven.

Zie boven.

Net als jouw vader.

Lekker kort.

Ja, hap.gp.pap.

Oh.

Ja.

Nee, dus dat paardrij is niet mijn ding.

Een hobbelpaard zou ik vast wel op hebben gezeten als kind.

Misschien.

Ik kan me ook niet herinneren.

Ik ben altijd een beetje bang voor paarden geweest.

Ik weet dat een vriend van mij van de laagere school,

Marcia Stilkes, die ik laat tegenkwam in de stad.

En die is naar Mexiko gegaan of zo.

Met zijn zoon.

Oh, hij betekent voor een paardrij.

En daar heeft hij een zoon gekregen.

Nee.

Hij heeft een zoon gekregen.

Die zoon spreekt.

Ja, met zijn zoon.

Spans.

Maar ook Engels.

Maar die kende helemaal niemand hier.

Want die waren alleen maar eventjes hier voor de familie, denk ik.

En Marcia was ook helemaal losgezongen van alles.

Dus hij had ook geen idee.

En ik heb met haar.

Hij had vroeger een paard.

Want zijn familie was heel erg van de paarden.

En toen hadden ze een paard achter.

En daar was ik toen bij.

Ik denk een ponyachtig iets, zeg maar.

Het was een kleinere model.

En toen...

En die ging zo niet heen, maar die ging zo...

Stijgen.

Stijgen.

Met zijn poot naar boven.

En toen kwam hij met zijn poot zo tegen mijn neus.

En toen viel ik.

En toen...

En sindsdien ben ik bang voor paarden.

Ja, maar snap ik wel.

Ja, nee, ik snap het zelf ook wel.

Dus ik...

Gelukkig.

Ik hoef niet uit te leggen, dus.

Nee, maar ik heb dus een angst voor paarden.

Omdat paarden vind ik ook heel groot.

En het is een heel gevaarlijk sport.

Want iedereen denkt dat...

Oh, paardrijden.

Dus altijd.

Maar ik ken een aantal mensen die van een paard zijn afgevallen.

En die heel naar terecht zijn gekomen.

Je kan echt...

Echt naar vallen.

Volgens mij kan je het zelfs voor landen doorraken.

Dood.

Dood, kan ook.

Je kan de dood van vallen.

Ja.

Van vallen.

Ja, je kan er vanaf vallen en dan dood zijn, zeg maar.

Of getrapt worden.

Of getrapt worden.

Dat kan allerlei manieren.

Ik kan voor hem tegen de muren dat paard er zo achterop valt.

Dat je dan onder een paard valt.

Maar ik kan voor hem ook dat hij aan de zijkant zo valt.

Dat je zo met je voet onder z'n hoofd komt.

In Marokko hadden ze dus ook allemaal paarden op het strand.

Net als Kamelen.

En dan wilden.

Ja, dan roepen ze allemaal zo.

Kom, kom, rij rijden.

En er was een actrice die had haar kind mee.

Dat was dan een familieuitje voor iedereen.

Ja, dat was heel leuk.

Dat was echt heel leuk.

Maar dus zij ging een paard rijden.

En met die paarden ging een vechten met elkaar.

Oh.

Dat was eng.

Echt waar?

Ja.

Dat zat ze op.

Ja.

Paarden gingen met elkaar in gevechten.

Zij zat op een paard en de paard ging vechten.

Ja.

Twee meisjes van dertien zaten op een paard.

Paarden gingen met elkaar vechten.

Jezus.

Ja, dus ik zat ook wel.

Ja, misschien ook niet slim om dat daar toe.

Ja, uiteindelijk viel het mee.

Weet ik niet.

Want het kind had natuurlijk een enorm trauma.

Je had al een keer een trauma.

Hij was op de negenen.

Konnen ze een goed paard rijden.

Hij was ook een keer ervan afgevallen met haar hoofd tegen zo'n bak.

En die was de eerste keer dat ze weer zo...

Ja, zo'n paardenbak.

Oh, paardenbak.

Misschien is echt het gekeerd.

Ja, ik was na het...

Ja, en toen, sorry.

Nee, ja, nee.

Dat het gewoon eng is.

Paarden zeggen...

Dat is niet inderdaad wat je zegt, maar iets makkelijks of zo.

Nee, wat ze zeggen.

Want ik was laatst in de Hollandse meneerje, op de Overdoom.

Oh, ja.

Het is een hele mooie meneerje.

Zeker.

Dat is heel mooi.

Daar waren tv-opnames voor een programma, wat we nog gaan zien.

En daar dachten ze, oh, dat is leuk.

Dan gaan we op dat terras.

Dan gaan we dingen opnemen en dan beneden in die bak.

Dan zetten we een paard in en gaan die paarden lopen.

Nou, blijkt dat die paarden helemaal niet lopen.

Oh.

Die zonden allemaal zo stil in die bak.

Dus dan zag je zo beelden.

En dan stonden ze...

Hij zei beelden dat de paarden lopen.

Ja, maar die paarden zonden...

Het was een beetje eng ook, omdat die paarden gewoon helemaal niet bewegen.

Dus die stonden gewoon zo...

Als een doodpaard.

Ja, als een doodpaard ligt natuurlijk.

Maar als een paard in shock eigenlijk.

Zo stonden ze.

Dus dat was helemaal niet zo'n heel vrolijk leuk beeld.

Want je denkt dat ze gaat snuffelen en een beetje rond gaan lopen.

Maar dat doen paarden dus niet.

Die niet in ieder geval?

Die niet in ieder geval.

En Britt Decker heeft toch een keer een paard gekregen.

Als contractonderhandeling.

Weet je dat, Tom?

Nee, dan moeten ze vooral een hartstikke leuk verhaal.

Maar zij scheidt heel goed kunnen rijden.

Nou, die...

Nou, zij doet volgens mij die gemene sport.

Dat ze zo met de pootjes zo...

Of benen, want we hebben benen.

Dat ze zo...

Die Anke van Grunts aan doen.

Dat is een beetje tegennatuurlijk voor paarden.

Oh, dat ze zo over dingen heen moet springen.

Nee, nee, nee.

Dat is wel natuurlijk.

Maar dat ze zo als dansen moeten.

Hoe heet het ook alweer?

Dressuur.

Dressuur.

Ja, daar wordt toch heel...

Anders over nagelaten.

Vandaag door het partij van de dieren, geloof ik.

Die zijn daar volgens mij niet heel dol enthousiast over.

Dus ook niet op Britt blijven ze.

Dat zal je op de partijdagen niet echt zien...

Dat ze daar in de pauze met z'n allen paardedressuur gaan doen.

Even een dansje laten zien.

Nee.

Schijnbaar is dat niet zo leuk.

Maar goed, hier komen natuurlijk ook weer mensen...

Die zitten al aan de computer op te reagieren.

Dat is wel aanschijnlijk een vijf op paarden.

Die zijn naar de kleur.

Nou, hartstikke goed.

En we hebben hier wel eens zo'n paarden-sessie gedaan.

Met een paardenvluisteraar.

Ik ook niet, maar ik denk heel vaak...

Het lijkt me zo interessant om eens te doen.

Ik ben dan zo nieuwsgierig naar wat er gebeurt.

Ik vind het dus ook eng.

Want jij zegt dat het altijd een beetje spannend.

Maar dat schijnt dus dan iets te zijn.

Jij tegenover dat paard, allebei brissen.

Nee, niet tegenover.

Bij het paard.

Ja, bij het paard.

Ik was met iemand gesproken.

Die was aan de defensieve kant van het spectrum.

Wat?

Nee, dat dus.

Die therapieën.

Ja, en dan heb ik paardentherapieën.

Dan ga ik zo bij de paard staan.

En de paard weet sneller dan ik, hoek me naar een gevoel.

En dan doet de paard het spiegelen.

En dus dan zegt...

Paard ook zo.

Paard ook zo.

Ja, die zegt dan...

Die gaat dan spiegelen.

Dus als je zenuwachtig bent, dan is het paard ook helemaal zo zenuwachtig.

En dan zie jij pas hoe jij je voelt.

En dan aan het paard zie je...

Wat is er in jou?

Altijd eerst langs het paard.

Ik weet niet hoe ik hem voel.

Even langs het paard.

Ja, dat zou je een paard voor kunnen houden.

Op het dakterast.

Dat lijkt me ook super veel werk een paard te hebben.

Je moet niet van het dakterast.

Nee, ik was wel niet van het dakterast.

Maar die moet je elke dag.

Oh, echte.

Borstelen.

Borstelen.

En ik ben al zo bang.

Ik vind dieren leuk om...

Nou, die vind ik niet leuk om te hebben.

Maar ik kan me zo voorstellen dat mensen het leuk vinden om een dier te hebben.

Maar ik ben altijd zo bang dat ze dan iets...

Dat ze ziek wonen.

Met kippen en zo.

Ze zeggen, oh, dat is zo'n leuk kippen en zo.

Dat heb ik ook wel eens over nagedacht.

De eerste is...

Dat heb ik ook mensen afgezegd.

Nee, dat is niet zo.

Maar dat denk ik toch altijd met het voeren dat er dan rat op afkomt.

Maar goed, die zit ook in de pinnecas.

Dus dat betreft...

Maar...

Maar...

Ja.

Je kan...

Ik denk altijd...

En dan is er één van de kippen en dan zit je daar.

En dan zie je één van die kippen zo'n beetje zwallijk.

En zo'n neerval.

Dan denk je, oh, dan moet ik naar de dierenartsen.

Want dan is het met die kippen aan de hand.

Dat je hele tijd zo, net als met de fiets met de platte band.

Dat je dan...

Ja, nee, maar dat heb ik vaak.

Dat ik denk, oh, dan moet ik daar iets mee.

Nou, dan zie ik bijvoorbeeld dat het band lekt.

Dus dan heb ik ook met de dierenartsen dan iets mee.

Ik denk, oh, dan moet ik nou iets mee.

Dan had ik er helemaal geen zin in.

Maar dat moet dan, wat je...

Soms kan je denken, nou, ik kijk het nog een dag aan.

Misschien dat die morgen op springt.

Hé, niks aan de hand.

Want hij spiegelt, hè.

Dat is jij dan gewoon heel leuk.

Ja, dat zegt die kippen.

Iemand met niks aan de hand, als een fris, als een hondje.

Hondje?

Als een hondje.

Ik snap steeds weten waar al die uitdrukking vandaan komen.

Paarden.

Paarden.

Hoeveel sterren geef jij?

Paarden.

Ik vind het wel een mooie beesten.

Wat komt er nou mee?

Ja, dat is wel...

Ik vind het kan wel onder de indruk zijn.

Majusteus.

Maju...

Hoe zeg je dat?

Nog één keer.

Maju...

Nou, ga ik helemaal stotteren.

Majusteus.

Keesje.

Majusteus?

Ja, volgens mij is het supergoed.

Toch Milo?

Majusteus?

Majestueus is het inderdaad.

Majestueus.

Majestueus.

Nou, ik vind het mooie.

Majestueus is een beesten.

Wel een mooi woord.

Ik vind het ook een mooi woord.

Maar ik vond het paard mooi.

Dat probeerde ik te zeggen.

Oh.

Sommige van die wilden met die haar.

Ja, dat komt door de sterren.

Ik denk, hoe is het tegen?

Waarom ga jij niet eerst?

Kan ik nog heel even een soort...

Ik geef paarden.

Vooral op afstand.

En zo met z'n allen rennen.

Oh, echter.

Bijvoorbeeld zo in een veld.

In een veld.

Vier zingen.

Dat wilde ik ook zeggen.

Ja, dat kan wel.

Dat mag.

Je mag doen wat je wilt.

Ondanks dat we een beetje bang zouden zijn.

Ja, dat zou niet te min.

Nou, dan gaan we nu...

naar de linda.

Gaan we naar de linda.

Vrolijke cover.

Vrolijke cover staat er weer zelf voor op.

Ja, dat is gewoon weer terug, toch?

Ja, het is gewoon weer helemaal back.

Ja, ze gaat ook van alles doen en zo.

Nou, dan staat er een groot interview in.

Met...

Ja, hoe heet ze?

Van Kressen.

Oh ja, Jacqueline Goffarts.

Jacqueline, ja.

Jacqueline, dit is jouw vriendin.

Antoinette Schuderman.

Ja, die ik ook leuk vind.

Ja.

En die zit daar dan bij.

En daar hadden we het later over.

En ze hebben het over van alles en nog wat.

Met wie is dat?

Wie zit er nog meer?

Oh, Frederik Bloem.

Brom.

Brom.

Ja, Frederik Bloem, 47.

Ja, acteur.

En Zodine is 40.

Ja, hij is acteurs, getrouwd met Nienke Reumer.

Ja.

En ze hebben nu een...

film gemaakt.

Die heeft Nienke geschreven.

En geregisseerd.

En geregisseerd.

En hij doet daarin mee.

En ik vind het altijd zo kinderachtig.

Van Nederlandse journalisten en zo.

Ja.

Altijd zo gefascineerd zijn door sekszenen.

Zijn door kussen.

Altijd van dat soort vragen.

Wat is dat dan?

Want dan is die Nienke die geregisseerd.

Hem dan in sekszenen.

Met een ander.

God weet met wie.

Ja.

En ik vind het altijd een beetje...

En dat wordt dan gevraagd.

Veet moeilijk dat.

Ja.

Hoe werkt z'n sekszenen?

Hoe werkt z'n sekszenen?

Dan, want hij zegt dan van...

Dat hij dan degene is.

Dat ik één van de Nederlandse acteurs ben...

Met de meeste vrije sekszenen op zijn naam.

Nou ja.

Echt?

Ja, toch wel.

Maar goed.

Daar hebben ze dat helemaal over.

Maar over dat...

Dat soms...

Dat je naakt gaat.

Of dat je gekust wordt.

Of altijd zo'n beetje...

Ik vind altijd zo'n beetje middelbare schoolachtige vragen.

Vind ik dat.

Als je daarin blijft hangen.

Dat ik denk.

Ja, nou ja.

Dat is gewoon werk.

Ja.

Zo gaat dat gewoon.

Ja, maar ik denk...

Dat doet dan ter verdediging van de journaliste.

In dit geval.

Ik denk dat zij gaat zeggen.

Als antwoord hierop.

Dit willen mensen weten.

Haha.

Haha.

Haha.

Haha.

Dat komt echt zo lent en op.

Dit willen mensen weten.

Haha.

Dat je naar daarom vraagt.

Mensen altijd denken.

Maar hoe gaat dat dan?

Ik bedoel.

Heb je nooit dat soort vragen?

Ja, ik namelijk ook.

Mensen toch altijd niet schierig zijn.

Hoe gaat dat dan?

En met Antony toe nog.

En dan moet je met iemand anders kussen.

Ja.

Het is net als dat.

Ja, super interessant vind ik.

Ik weet ook niet waarom.

Nee, maar dat snap ik nu.

Omdat het ook zo geloofwaardig te uitziet.

Ja.

Omdat er op een set staat met onder de lampen.

Honderden mensen om je heen.

Het is niet opwindend.

Dat spelen we.

Ja, nee.

Dat snap ik ook allemaal.

Dat moet boos worden.

Ja.

Ja.

Kijk eens of er een soort irritatie is.

Ja.

Maar ik vind dat zelf een beetje kinderachtige vragen.

Dat vind ik.

En dat iedereen dat wil weten.

Dat vind ik dus ook kinderachtig.

Oké.

Dat altijd helemaal van.

Oeh.

Die heeft een broek uitgedaan.

Oeh.

Nou, goed.

Dat staat er ook een interview in met Valerio.

Oh ja.

Valerio Zeno, 39.

Ja.

En.

Wie is dat?

Zeg ik.

Die is helemaal terug.

Dat was misschien helemaal niet weg.

Maar.

Jawel.

Jawel.

Hij is al zo'n tijdje dingen.

Maar Mieke van Wijken heeft hem geïnterviewd.

En hij heeft een aantal dingen boven water gekregen.

Oh ja.

En waar ik dan van door verwonden ben is.

Want zegt hij.

Er gaat over een fijnproever.

En dan zegt hij.

Nee, bij ons thuis wordt wel gekookt.

Sinds Manon bij mij woont.

Want daarvoor deed hij dat niet.

Want ik woonde middeltestrateurs.

Waar ik voor een appel- en eind maaltijden kan halen.

Maar.

Ik wil wel weten wat dat is.

Ja, dan wil ik wel weten wat dat is.

Dat zijn echt niet voor een appel- en eind.

Dus dat is een beetje raar.

Maar dan zegt hij.

Nee, ik heb nog nooit gekookt.

Oh.

Dan denk ik.

Als je nou.

Als je nou 39 bent.

En je hebt nog nooit gekookt.

Valerio Zeno.

Dat is toch helemaal niet.

Slim.

Nee.

Het is toch goed om.

Te kunnen koken.

Oh, oh.

Ga je maar af en toe met de recept.

Even kijken.

En dan.

Als je dan onder een tram komt.

Of.

Nou ja.

Of.

Minder erg iets met handen gebeurt.

Anders is het maar.

Dat ze drie weken er handen niet kan gebruiken.

Bijvoorbeeld.

Dat je denkt.

Ja, Menon.

Hoe gaan we nou koken?

Ja.

Valerio.

Ga je nu naar de triteur?

Ja, maar dan gaat hij naar de triteur.

Ja, maar dat vind ik dus niet slim van hem.

Ik ben zo benieuwd.

Heeft hij het ook nooit geleerd thuis?

Want ik vond dat heel leuk.

Toen Marlijn het huis had.

Ik probeerde dat thuis natuurlijk.

Om af en toe samen te koken.

Dat is blok te leren.

Ja.

Maar toen hij uit huis ging, gaf ik hem ook een kookboekje mee.

Zelf gemaakt.

Met alle recepten die hij lekker vond.

Dat is wel slim idee.

Ook toen hij naar New York ging.

Precies.

Met bonen.

Dat is hartstikke leuk.

Met bonen.

Ja.

Lekker makkelijk.

Nee, maar denk ik altijd.

Waar mij?

Met bonen en Gineo.

Of hoe heet dat dan?

Gineo.

Jij hebt niet zo heen aan geleden bij mij gegeten.

Oh, dankjewel.

Superlekke was dat.

Nee, dat was waar.

Nee, dat was waar.

Nee, dat was waar.

Nee.

Maar je mag best wel even.

Maar goed.

Wij als bespouten gebruiken.

Nee hoor.

Nee, maar jij was iets aan het vertellen.

Nou, dat dat jammer is.

Dus ik vraag me af.

Het heeft van Lee.

Ja, nee, nu kookt hij gewoon.

Nu doet mijn lijn kook.

Ja, dat vind ik heel leuk.

En dan zegt hij.

Bruilhoff zegt hij.

Ik wil hartstikke graag trouwen met mijn nom.

En het liefste in Italië in een klein kerkje.

Niet omdat ik geloof ik ben, maar omdat ik dat vind dat dat daarbij hoort.

Ja, dat vind ik toch eigenaardig.

De vlaartje heeft hij daarbij.

Ja, maar ik vind het ook raar dat je dan een kerk, dat je niet snapt.

En de kerk eigenlijk gewoon voor mensen is die geloven.

En dat het niet een soort Instagram achter is.

Ja, dat vind ik een beetje simpel.

Ja.

Toen wij trouwden, Krim en ik, toen trouwden wij in onze liefheer op Zolder.

En maar niet in de kerk, in een ruimte van onze liefheer op Zolder.

Want dat is een schaalkerk.

Is dat, op de Wallet, super mooi.

Moet je wel eens kijken, als je ooit in Amsterdam bent.

Ga kijken, want dat is een heel mooi gebouw.

Maar wij trouwden dan een van die ruimtes.

Maar niet in de kerk zelf, want het zoek eigenlijk helemaal nergens op.

Want Krim is natuurlijk mos en ik ben katholiek.

Maar het zou raar zijn om daar een soort comedisch iets.

Dus dat hebben we niet gedaan.

Maar ik vind dat je daar een beetje voor het plaatje bent.

Ja.

En dan eindige ik met een stukje van Eva Loesberg.

Die heeft mensen gesproken, staat hier.

Spare je maanden voor de reis van je leven.

Ben je binnen drie dagen weer daar.

Dus het zijn allemaal kleine, korte interviews.

Met wat je verwacht.

Wat Eva zegt in het begin van het goh.

Die maanden gesparten, daar ben je binnen drie dagen weer thuis.

Nou, ik heb die interviews gelezen.

Zij heeft zes drie weken weg geweest.

Nou, dat vind ik al niet tellen.

Nee.

Hij zou misschien een jaar gaan.

Ja, hij zou misschien langer gaan.

Maar ik vind, kijk, een maand.

Die is een maand weggeweest.

Dat vind ik gewoon best wel lang.

Kijk, zij was op en neer.

Dus Sanne Sloothaak.

Die was op vakantie.

Ze zouden naar Dubai gaan.

En Foody Eilanden.

En toen daar waren het, binnen een paar uur kwam het bericht.

Dat alle luchthavers van Wegenkroon zouden gaan sluiten.

Op heel Foody was maar één IC-met.

En dat was te risico, bijvoorbeeld.

En toen zijn ze meteen weer omgedraaid.

Nou, dat vind ik prima.

Voor dit verhaal.

Voor dit verhaal.

Maar ik vind dat je verder moet zoeken, Eva.

Er waren te weinig mensen.

Ja, maar dan moet ze beter onderzoek doen.

Want er zijn wel meer mensen die wel echt op en neer zijn gegaan.

En als je daar naartoe bent gegaan,

ik ben drie weken later omdat je bijvoorbeeld,

die ene had dan een nieuwe vriend.

En net voordat ze vertrok, ging ze met de vriendin daar naartoe.

En toen was ze daar.

En toen kon ze alleen maar aan Bas denken.

En toen heeft ze drie weken om Bas te huilen.

Dus terug gaan.

Maar dat vind ik eigenlijk niet hierin passen.

Nee.

Ze had even door moeten zoeken.

Even Loesberg, vind ik.

Tot er allemaal verhalen waren van...

Echt op en neer.

Op en neer, op en neer.

Oké.

Verder vond Linda weer superleuk.

Ja, ik vind het gewoon een leuk blad.

Ja.

En ik vind het een sympathiekblad oog.

Ja, dat is het.

Zelf fijn.

En ik vind het zo fijn uitzien.

Ik vind het een mooie layout.

Dat is zo knap.

Dat doet ze al.

90 jaar, jeetje.

Ja.

Vind ik heel goed.

Leuk.

En dan zijn we bij de moderne etiquette.

Ja.

En dan moeten we misschien meteen even de mededeling over doen.

Ja.

Want.

Dat is ook belangrijk.

Want.

Wij gaan weer lekker problemen ook doen.

Lekker.

Ja.

Want ik miste ze gewoon echt.

Ik vind het heel leuk om over problemen of andere mensen na te denken en mensen te helpen.

Zij laat iemand van ja, die moderne etiquette.

Dat is uiteindelijk toch weet je daar de antwoord wel van of zo.

Zodat ze ergens zijn iemand.

Ja, dat is eigenlijk zo.

En iedereen is nu gewoon op de reed.

En we kunnen gewoon weer die problemen genoemd.

Ja, dus als je een probleem hebt.

Dus als je een probleem hebt.

Dan kan je dat insturen naar markmarie en isa vinden iets.

Ettonymedia.nl.

Ja.

Gewoon zonder hoofdletters.

Mark Marie en Isa vinden iets.

Ettonymedia.nl.

Leuk.

Maar dat gaan we dus.

Oh, sorry.

Tonys met Griekse eind.

Griekse eind.

Zeker.

Dan gaan we de laatste etiquette doen.

Ja.

Dat vind ik wel leuk.

Nou ja.

Je ziet iemand iets stelen in de winkel.

Wat doe je?

Wat doe je?

Ja, dat is best nog wel een dingetje vind ik.

Maar echt?

Want het...

Nou ja, wat vervelend is natuurlijk.

Je ziet iemand iets stelen en je weet.

Als jij met je spullen naar de kassen gaat.

Dat die spullen zo duur zijn.

Dat ze kost.

Wat ze kost.

Omdat er ook gezolen wordt.

Want dat wordt ingekoken.

Ja, natuurlijk.

Dat is wat je ook betaalt.

Ja.

Uiteindelijk betaalt niet de man van de winkel dat.

Nee.

Wat doe je?

Wat ik doe.

Ik vind het heel ingewikkeld.

Ik vind.

Ik heb dan eerder gezegd.

De crimineel van nu is niet meer de crimineel van vroeger.

Ik vind ze onberekenbaar.

Vroeger kon je ze herkennen.

En dan wist je gewoon van, oh ja, dat is de stout.

Ja, misschien was het een beetje sniff en snuitje.

Ja, dat.

En nu denk ik, ja, het kan uit alle hoeken komen.

En ik weet ook niet wat er dan gebeurt.

Wat er uit deze mensen komt.

Want daar lopen toch een hoop rare mensen in de wereld tegenwoordig.

Ja.

En dat vind ik ook heel zielig.

Maar ik heb ook heel veel voorwaarde mensen zijn op straat.

Nee, dat is zielig.

Maar dat zijn meestal niet de mensen die in de winkel stelen.

Ik zeg ook niet dat dat de mensen niet stelen.

Maar daarom ben ik soms wat meer in de war.

Ik denk zelf dat ik denk, ja, ik weet niet goed.

Wat kan ik zeggen?

Wat kan ik doen?

Mensen zijn agressiever.

Dus stel, ik zeg iets en ik word ineens het doelwit of zo.

Ik vind het super ingewikkeld.

Ik denk wat ik zou doen is als diegene weg is.

Dat ik meteen naar, ja, dat is heel erg.

Maar dan naar haar toe loop.

En luister, als ik er vlakbij zou en ik kan niet.

Ja.

Want er zijn meer opties wat mij betreft.

Als ik het zie gebeuren.

Dat is gewoon nog in de winkel.

Dus dan loop ik wel naar iemand toe.

Ik zie dat diegene iets in zijn tast stopt.

Ja.

Wat even.

Maar als je er zo vlakbij staat, ga ik dat niet doen.

Dat durf ik niet.

Dan wacht ik tot diegene de winkel uit.

Dus ja, de twinkstel.

En dan zeg ik alsnog.

Ja.

Dan heb je nog achteraan.

Maar die man die net heeft afgereken.

Hij heeft echt de halve winkel meegenoemd.

Afgereken.

Die heeft wel wat meer meegenomen.

Codeetaal.

Ja.

Nou ja, ik heb het wel eens een chemijn gemaakt.

Toen zat ik in een horecaetablissement.

Dat is mooi.

Majestueus.

En toen zat daar een mevrouw.

En de mevrouw aan de andere kant.

Dus je zat er met z'n tweeën tegenover elkaar.

En daar kwamen twee mannen naast zitten.

En toen zag ik die man.

Die vrouw was ook heel dom.

Die had die tas naast haar open.

Dus ik zag die man geld.

De portemonnee uit haar tas pakken.

En toen ben ik naar de bar gegaan.

En toen heb ik gezegd achter mij.

Die man heeft net geld uit.

De portemonnee uit die dingen.

En toen ging die man naar die vrouw toe.

Maar inmiddels, die man was ook niet gek die ze had gestolen.

Ze zag er allemaal gebeurd.

Ze had daar geld onder haar tas weer teruggelegd.

Maar die bleef gewoon zitten, die man.

Dat dacht ik.

Jezus, dan moet je toch echt wel denken.

Fuck iedereen.

Maak mij het uit.

Wie maakt me wat?

En toen werd tegen haar gezegd.

En toen keek ze zo.

En toen pakt ze zo het geld onder de tas uit.

En toen deed ze dat terug.

En toen zijn zij vrij snel vertrokken.

Maar die man bleef daar gewoon zitten.

Die deed het gewoon net of hij het niet gedaan kon hebben.

Ja.

Ja, dan vond het toen wel ook eng.

Ja, toch?

Omdat hij denkt dat als je zo koel bloedig bent.

Dat je je ineens schaamt.

Dat je dat hebt geprobeerd.

Nee.

Of dat je...

Ja, helemaal niet.

Ja, ik vind het altijd wel moeilijk.

Ja.

Terwijl ik ben best assertief of zo.

Dat wel van jou verwacht ook.

Ja.

Ja.

Ja, toen zat ik dus laatst ook op de terras.

En toen was er een jongen en naast ons die kwam zitten.

En die haalde ineens...

Er kwamen ze vragen of we er drinken toen zei die...

Ik wacht nog even op die man.

Nou prima, vind ik al een beetje tipisch.

Maar goed, dan moet ik dat zelf weten.

Ik denk dat hij bestel gewoon niet.

Ja, ik ben naast dat hij besteld.

Nog eens iets.

Ja.

Nee, nee.

Ik wacht nog even op die man.

Ja, prima.

En toen ging die bediening weg.

Toen zag ik er ineens uit.

Dus toen werd er gewoon een boterham pakker.

Ging in boterham zitten eten.

En toen zei ik iets tegen iemand anders.

En dan moest hij zo'n beetje omlaggen.

Dus hij maakte zo'n soort contacten.

Toen zei ik.

Ik zeg gewoon, je dacht...

Ik neem zelf een boterham.

Nee.

Ja.

Ik neem zelf een boterham mee.

Die ga ik hier gewoon niet laten eten.

Ik kan gewoon niet laten.

En wat zei dat toen?

En toen zei hij...

Ja, ik ga hier geen 14, 15.

Ik heb een broodje betalen, zei hij die.

Maar dan denk ik, ja.

Je gaat wel op het terras zitten.

Je vraagt.

En dat meidje is ook niet...

Die moet ook betaald worden.

Die op een neer loopt.

Ja.

En zo.

Ja.

Ik denk dan altijd, als je dit wil.

Ga dan even op de hoek.

Blijkbaar was je te vroeg.

Ga dan je boterham op straat ergens op eten.

Ja.

En ga dan op dat terras.

En dat had ik hier doen.

Nou, het rare was.

En toen kwam z'n vriendin.

Ja, we gaan afsluiten.

En toen kwam er weer een kindje zitten.

Een maan te maken.

En dat is een mooi vondemaan.

Het is vondemaan.

Ja.

En toen kwam z'n vriendin.

En toen ging hij zitten.

En toen ging hij...

De overblijven van die boterham ging hij...

In een overbare vansbak groeien.

Ja, het was een wonderlijk stel.

Ja.

Maar ik geniet wel altijd heel erg van dat soort dingen.

En ik vind het ook fijn om dat gewoon te zeggen.

Want dat is vaak ook een soort leuk...

Luchtig moment.

Ja.

En soms is dat luchtig.

En krijgt iemand, denkt hij ineens.

Oh ja, misschien is het best een raar bedoel.

Wat doe ik nou?

Ja.

Mag je het best horen?

Heel goed.

Nou, dit was het.

Allerlaatste etiketten.

Ja.

Dus als je problemen hebt, je zit nou te huilen.

Schrijf het op.

Ja.

Of versprek het in, want dat vinden we ook altijd superleuk.

Ja, want je bent niet alleen.

Ik ga je helpen.

Nee, ik ben zeker niet alleen.

En wij helpen je.

Nou, tot volgende week.

Tot dan.

Hallo, lieve podcastgasten.

Ik ben Julius Jaspers.

In mijn podcast neem ik jullie mee naar mijn favoriete plek in huis.

De voorraadkast.

In de week hal ik er één product uit en zal jullie daar in een paar minuten tijd alles over vertellen.

Zoek in je favoriete podcastapp naar jullie's voorraadkast.

Kast met een K, want uit een kast met een C kun je niet eten.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.