Achterwerk: Niet verlegen

Hmm, als ik eens wist hoe het verder ging, wie blijft verleven en waar gaan ze heen?

Dit is Achterwerk.

De podcast over de legendarische rubriek uit de VPRO-gids.

Ik ben Elja Loijestein, redacteur van de VPRO-gids.

40 jaar lang stonden er achter op de gids brieven van kinderen en jongeren.

Vol vragen, problemen, wensen en frustraties.

Sommige hilaris, andere hard verscheurend.

Als sommige brieven bleef ik me afvragen.

Wat is er van geworden?

En dat zoek ik uit in deze podcast.

Katja de Bruin.

Elja.

Ik heb vandaag echt een heel speciaal verhaal voor je.

Betel.

Het komt uit 1982.

Het speelt zich af op een middelbare school.

Volgens mij zet jij ook rond die tijd op de middelbare school.

Ja, toen was ik 14.

Dat is grappig, want de briekschrijver van vandaag is precies even uit als jij dan.

Dus er zal wel veel dingen herkennen ook uit de tijdsbeeld wat we tegen gaan komen.

Misschien zal ik maar gewoon gelijk eerst naar de brief gaan, maar het overgaat.

Het was eigenlijk een reactie op een andere brief.

En die andere brief was van een meisje wat een leraar op haar school heel erg leuk vond.

En die schrijft in die brief van, kun je wel verliefd worden op een leraar?

Nou ja, zoals jij weet als achterwerkredacteur kan dat wel.

Het kan heel goed, ja.

Die kwam echt met heel veel regelmatig dat onderwerp.

Meisjes zitten te zwijmelen in de klas.

Deze Lizette stuurt dan een antwoord en de brief heet niet verlegen.

Hallo, Danielle.

Verliefd zijn op een leraar kan heel goed. Prima zelfs.

Ik ben 14 jaar en zit in de tweede van het atoneum.

En in februari van het jaar kregen we een te gekke biologiehospitant.

Na heel veel getreuzel ben ik op hem afgestapt en heb zijn naam gevraagd enzovoort.

Nou ja, twee dagen later zat ik bij hem op de koffie.

Een dikke drie weken later was het aan.

Ik heb ruim drie maanden verkeering met hem.

Ook al is hij 25, hij lijkt wel 18.

En daar ik ook een jaar op 15-16 lijk, dat zeg met de minste, maakte toch niet veel uit.

Zeg, Danielle, ik wens u veel succes.

Vraag aan iemand's adres en wees niet verlegen.

Nou ja, het Lizette was niet verlegen, dat is duidelijk.

De brieven die ik me herinner over dit onderwerp, bleef het meestal bijgezwijmeld.

Het werd niet echt doorgepakt, gelukkig ook maar helemaal niet de bedoeling om dat te doen.

Maar ja, zij heeft het blijkbaar wel gedaan.

En hij dus ook.

Ja, dat gaan we op zich alarmbellen rinken bij zo'n groot leeftijdsverschil.

Dat is wel een beetje verontrustend.

We hebben haar benaderd, we vonden het best een beetje spannend.

Want we dachten, ja, misschien is dit wel op een hele nare manier afgelopen.

Maar ze wilden eigenlijk graag haar verhaal doen.

Ja, ik ben vooral heel benieuwd hoe ze daar nu op terugkijken.

Want als ze als meisje van veertien denk je nog niet zo na over de consequenties van zoiets.

En ik kan me voorstellen dat ze daar nu toch met hele andere ogen naar kijkt.

We gaan het horen.

Heel benieuwd.

Dit is het verhaal achter.

Niet verlegen.

Alles komt goed.

Alles komt goed.

Alles komt goed.

Alles komt goed.

Stel je maar even voor.

Ik ben Lizette.

Ik ben 55 jaar.

Mijn eerste schooldag weet ik nog heel goed.

Ik had adreskunde Nederlands, Engels en Frans.

En ik had een uitpuilende schooltas.

Want ik had ook alle woordenboeken meegenomen.

En de atlas.

Wist ik veel dat je niet alles mee hoefde te nemen.

Niemand had me er ook op voorbereid.

De overgang van de baaschool naar de middelbare school is natuurlijk altijd wel moeilijk.

Maar dit was wel dan extra...

een heimlich bijna.

We waren net die zomer verhuisd.

En mijn broer ging naar een andere school.

Maar daar was geen plaats voor mij.

Ja, ik moest het alleen doen.

Het was een rebellische tijd, 1980.

Ik voelde me heel erg aangetrokken tot de punkszien.

Een beetje onkonventionele denken.

En zag je er ook zo uit als punk?

Ja, ik had kort stiekeltjes.

En een jasje met een heleboel buttons op.

Ik heb niet met kettingen en zomaar wel met veiligheidsspelden.

Ja, en toen op een dag bij de biologie leerst.

Biologie was niet echt mijn favoriete vak.

Maar op een gegeven moment hadden we een hospetant.

Heette dat destijds.

Dat tegenwoordig zou je een stagiaire noemen of zo.

En die kwam mee met de leraar in de klas.

Helemaal niet een mooie jong of wat dan ook.

Maar ik kon mijn ogen niet van afhouden.

Dat had ik nog nooit meegemaakt.

Echt een gloei van binnen.

Superverliefd.

Ineens.

Ik denk, wat er ook gebeurt, hier moet ik achteraan.

En voordat je hem er zag, was je toen al bezig met jongens?

Ik was heel erg verliefd op Sting.

Ik had een bedstee en die ging helemaal vol met posters van Sting.

Dus maar voor de rest met jongens, nee.

Hoe zag die eruit dan?

Ook niet zo groot.

Geen standaard kleding aan.

Een bandplooiboek, wit t-shirt, donker haar.

Dat was iets aan wat me meteen op viel een leuke lach.

Hij grinnigde op een gegeven moment ergens om.

Vlinders al over.

En toen dacht ik, ik moet zorgen dat hij mij ziet.

Dat ik opval tijdens de les in één keer heel actief meedoen.

Vingers opsteken, dingen beantwoorden.

Leuk doen, constant oogcontact proberen te maken.

En ik had niet het idee dat hij dat hem dat opviel.

Biologie in de eerste twee jaren was echt heel leuk, hoor.

Dat ging over bomen en huisstieren, volgtrekken, vogels enzo.

Ik ben Theo.

Ik heb biologie gegeven in de jaren 79 tot 84 op die school.

Wat was een beetje de indruk van die school?

Een beetje kak, volgens mij.

Het was een prachtig gebouw met een hele hoge deur.

Als je daar binnen kwam met glas,

het zaten zo gang met die mooie lokale aan de zijkant.

Het was echt wel een beetje defter, volgens mij.

Ja, die hospitant waar ze dus verliefd op werd, daar staat hij verder niks van bij.

Helemaal niets.

Ik was daar pas een paar jaar.

Als je heel lang docent was, dan kreeg je een hospitant.

Die dan van jou wat het vak kon leren of zo.

Maar ik was in november 79 begonnen.

Ik kon nog nauwelijks les geven, joh.

U heeft wel echt heel veel bewaard, dat is wel heel bijzonder.

Dat zie je dat gewoon allemaal zo over de voorstrijd tovert.

Mijn vrouw zou zeggen, je moet het weggooien.

Kijk, want ik heb die lisetten nog eens even opgezocht.

Want ik heb nog een agenda van toen.

En ik weet ook wel wat voor dingen ik deed qua onderwerpen.

En daar stonden dus alle lijsten in van alle klassen die u les moest geven en het rooster.

Ja, ook dat nog.

Ik zou zo de cijfers nog uit kunnen rekenen.

Dus twee jaar lang heeft ze bij u in de klas gezeten?

Ja, in E&E haalt ze allemaal zeventjes en zesjes.

En ook vier en een half.

En E&E werd twee E&E.

En het is wel grappig als je dat ziet.

Want je zou kunnen denken, maar nou je dat vertelt hebt.

Nou zie ik het helemaal.

Nou haalt ze zeven en acht en aan het eind haalt ze neigens.

MUZIEK

Dus op een gegeven moment na de les waarin vrij heb ik mijn band laten leeglopen van mijn fiets.

Want ik wist dat er in het biologielokale fietspomp was.

Dus toen kon ik het lokaal inlopen waar hij nog alleen was om die fietspomp te vragen.

Hij zei, nou ik loop wel even met je mee, band op pompen.

Toen zei hij, want ik ben ook klaar, hij zou ook weg gaan.

Toen zei hij, oh, maar ik moet ook die kant op, dus heb ik een stukje met elkaar meegefietsd.

En we hadden dezelfde muzieksmaak.

Dat was een beetje in mijn overgang tussen punk en new wave.

Die persmoot vonden we allebei heel erg leuk.

MUZIEK

Muziek is heel erg belangrijk, heel erg vormend.

Ik had het gevoel dat ik in een heel andere wereld zat dan mijn leeftijdsgenoten.

Ik vond de meisjes oppervlakkig met dingen bezig.

Waarvan ik dacht, ja, lekker belangrijk, je haar en je nagelak.

De manier waarop je je boeken gekafd had.

En de jongens waren ronduit van een andere slag dan ik gewend was.

Ja, ja, en wat voor dingen was jij dan mee bezig?

Kernwapers, wereldvreden, vegetarier, tegen de bio-industrie.

En toen zag ik in de volgende dag, toen dacht ik zou ik haar weer gaan hebben.

Het is trouwens wel grappig, want ik zie dit.

Toen ging het al slecht met de wereld.

Ja, want er staat een ondergang te zon.

En er zit allemaal fysiekheid aan.

Dus dat ging toen toch heel erg over het milieu.

Ja, dat klopt ook wel, want toen hadden we ook energiecrisis.

En Den Eyle, die was van de auteloze zondag.

Ja, het was die tijd van kruisraketten.

Maar ik had geen hospitant volgens mij, dat kan ik me niet voorstellen.

Weet je wat zou kunnen?

Ik denk dat mijn grote baas, dat-ie een hospitant had.

En dat-ie gezegd heeft, gaan maar eens bij collega's kijken.

Want ik geloof dat ik best leuk biologie gaaf.

Ga maar eens bij hem zitten ofzo.

Dus ik denk dat-ie maar één of twee keer geweest is.

En dat het daar meteen klikte met die...

Ja, dat zou kunnen. Ze zei wel dat het echt het liefde op het eerste gezicht was.

Ja, zo moet het geweest zijn.

En toen heb ik hem uitgenodigd,

om eens een keer een kopje T-bujans thuis te komen drinken.

En mijn vader, die was thuis.

Een paar weken later gaf-ie bij het afscheid een zoen.

En zei, bij ons doen we dat drie keer.

Dus hij gaf drie zoenen.

Nou, ik heb gewoon geloofd, ik heb geen oog dicht gedaan snaks.

Ik dacht echt, ja, dit is het.

Toen ben ik ook een keer bij hem thuis geweest, heb ik muziek geluisterd.

En hij had natuurlijk een studentenkamer.

Je zit op de rand van het bed.

Zo heb ik hem toch van een zoen gekaapt.

Een nog een zoen gekaapt.

Zo zei ik, ik ben eigenlijk heel erg verliefd op jou.

Ja, dat was ook wel duidelijk, zei-ie.

Hij wist nog niet zo heel erg goed wat-ie ermee aan moest.

En we zullen wel zien hoe het loopt.

In het tweede jaar deden we heel veel voortplanting.

Van bomen en van planten en van mensen.

Daar kwam natuurlijk de menselijk voortplander ook tevoorschijn.

Het was een heel groot stuk volgens mij in de biologie in het tweede jaar.

Maar dat ging heel technisch, denk ik.

Het was ook wel niet het makkelijkste onderwerp om te doen eigenlijk.

Ik kan me voorstellen, ja. Met allemaal van die pibers.

En je bent zelf ook nog best wel joh?

Ja, joh.

En het was dan heel veilig om het maar technisch te houden eigenlijk.

Weet je, toen ging het veel meer vanuit het docent naar de leerling toe.

Maar nu zou ik het helemaal andersom doen eigenlijk.

Als ik het nu over na denk, zou ik denken van,

dat kaas van zonder programma, je begint gewoon en je laat dat gewoon maar.

Ja, en het leven was waarschijnlijk heel veel vragen bij leerlingen daarover.

Ja, maar ik denk dat die niet uitgesproken werden.

Ondertussen kreeg je wel in de klas en wist je wel...

dat meiden zaten die eigenlijk voor liefdheid en dat soort dingen.

Ik kan nog heel goed me herinneren hoe verloren ik me voelde op die nieuwe school.

En wat er een wereld voor me open ging,

dat ik eindelijk ook iemand had met wie ik een connectie maakte,

met wie ik me veilig voelde, met wie ik kon praten.

We trok steeds meer naar elkaar toe.

Op een gegeven moment hadden we echt een relatie.

Hij had nooit een serieuze relatie gehad daarvoor.

En ik ook niet.

Dus het was voor ons allebei eigenlijk onze eerste echte serieuze relatie.

Praten jullie daar zelf de onderling dan veel over?

Nou, soms wel.

Dan stel je toch eens voor dat wij samen oud worden.

Dan heb ik alleen jou gehad, zeg ik dan.

Ja, dan zei het maar zo.

Er zijn een aantal momenten waar ik me heel erg duidelijk bewust was...

van dat er een leeftijdsverscheel zat.

En dat was de eerste keer dat wij zijn ouders thuis kwamen.

Dat duurde best wel een tijd.

En waarschijnlijk hebben ze hun ouders er wel moeite bij gehad.

Zijn moeder had Shandy voor mij in huis gehaald.

En ik voelde een zekerige gereserveerdheid.

Dat was het een beetje.

Voor de rest niet.

En me aangezien ik ook vanaf de eerste verliefdheid...

mijn ouders ook heel erg erbij betrokken heb.

En die vonden me ook gewoon heel erg leuk.

Maar goed, jullie hadden het wel geheim, jullie relatie.

Ik had niet zo heel veel mensen met wie ik het erover had.

Dat was ik ook helemaal niet meer bezig met het stiekem houden...

of het geheim houden.

Ik had niet het idee dat dat een probleem was.

Ik denk eigenlijk dat het denken in een hokje, die is 14, die is 25...

dat het goed is om me helemaal mensen te beschermen.

En aan de andere kant in dit geval zou dat voorbij gaan aan...

aan het individu, aan de personen die wij waren.

In de tijdsgeest die we toen hadden.

Want die tijd was natuurlijk keek ook heel anders naar relaties.

Mijn ouders hebben echt een generatieconflict met hun ouders gehad.

Mijn ouders zijn hippies.

Het is de eerste generatie geweest die aan geboorte beperking kon denken.

Dus waar sexualiteit ook iets anders was.

Dat is de wereld waarin ik opgroeide.

De Koude Oorlog op zijn max.

Niet zoiets dat wij heel fatalistisch waren.

Maar het hing wel altijd in het achterhoofd.

Kan best plannen maken, maar die bom kan ook wel vallen.

En wat kwam daar dan uit voort?

Wat voor instelling, wat voor gedrag?

Doen ook dingen vandaag die leuk zijn.

En niet alleen maar wachten tot morgen.

En misschien hoorde daar een relatie met een groot leeftijdsverscheel ook bij.

De brief hebben we het nog niet echt over gehad.

Dat jij dacht, ik ga nu een brief schrijven naar achterwerk.

Ik las een brief en ik weet niet meer helemaal precies hoe die was.

Maar dat was een heel veel iemand die zegt,

ik kan dat eigenlijk wel, dat je verliefd wordt op een ouder iemand.

En tuurlijk kan dat.

Wat je ermee doet is een tweede.

Toen ben ik gewoon heel impulsief in de pen geklommen en heb ik het geschreven.

Ik weet niet of daar veel reacties op zijn geweest.

In ieder geval vanuit de omgeving van mij niet.

Ik heb hem toen wel uitgeknipt.

Ik heb een schriftje op zolder liggen hier.

Dat schriftje heeft de eerste publicaties over die zet.

En daar staat deze briefje.

Wat staat er nog meer in dan?

Ik heb een keer eerder een brief geschreven naar de VP Rooghins.

Die staat er ook in.

En advertenties die ik heb gezet om polisboos te krijgen in de popfoto.

Maar daar houdt het ongeveer meer op.

Voor de rest heeft die brief niet veel stofnoem opwaaien volgens mij.

De mensen op jouw school hadden hem dus niet gelezen.

Nee, dit was een school waar de VP Rooghins toegang toe had volgens mij.

Nee, op zich een geluk voor jou.

Want anders was de relatie natuurlijk wel meteen bekend geweest op die school.

Ja.

Toen stuurden zij dus dit in naar achterwerk.

En in februari van het jaar kregen van te gekke biologiestuospitant februari 82.

Kijk, want ik schreef alles op.

Dat was na de krokesvakantie.

Hier zie je wel.

Klas 2e.

Twee maat ging het over bevruchting, zwangerschap en geboorte.

Ja hoor.

Hier 2e, voorbehoedsmiddelen.

Nou, de timing was optimaal.

En toen was het vakantie.

En op 26 april deden we vogels.

En toen kreeg ze proefwerk voorplanting.

Even spieken wat Lizette toen had.

Ik denk naar een aantal maanden dat we op een gegeven moment dachten...

van ja, dit begint toch echt wel serieus te worden.

En toen zijn we naar de rutgestichting gestapt.

Omdat we het idee had, als je verder gaat met deze verliefdheid...

in deze verkeeringachtigding, komt er misschien ook een moment...

dat je aan intieme relatie gaat denken.

Maar ja, dan zitten we wel met een leeftijdsverscheel...

wat we tot dan toe eigenlijk helemaal niet gevoeld of gemerkt hadden.

Wat ik heel erg goed vond, was dat de arts heel duidelijk uitvroeg...

over vrije wil.

Of een sprake was van dwan, of ik me er iets bij kon voorstellen.

Geboortebeperking.

Ik wou ook graag dan aan de pil.

En praten jullie dan veel over een toekomst samen?

Ja, oh ja.

We hadden het helemaal uitgestippeld.

We zouden een voorkomen zelfvoorzienend boerderijtje beginnen.

Eigen moestuin, kippen, ruilen met anderen.

Geld zoveel mocht ik overbodig maken.

Heleboel kinderen, heleboel huisdieren.

Hij woonde aan de andere kant van de stad.

En op een gegeven moment was ik bij hem thuis...

en de leraar onder wie hij viel op school...

die heeft ons hand in hand zien lopen.

En ons samen zijn kamer zien binnen gaan.

En toen moesten we direct ook komen.

Wat zeiden ze dan tegen je?

Je bent gezien, samen met die hospitant.

En vroeg, hebben jullie iets met elkaar?

Dan ga ik geen nee zeggen.

Dus ik zei, ja.

En hij zei, dat is dan het einde van je tijd hier op deze school.

Dan moet je naar een andere school.

Hij mag niet meer terugkomen, jij ook niet.

Ik zei, dan wil ik hier ook niet meer.

Dan is het klaar, dus heb ik weggelopen.

Deur dicht gestaan, patje gejangt op straat, maar goed.

Maar het is toch heel raar dat jij dan naar school moest?

Ja, we zijn samen schuldig aan iets wat niet hoort in hun ogen.

Ik denk, ja, ik ben iemand straf omdat je verliefd bent op elkaar.

Omdat je van elkaar houdt.

Nou, goed.

Als jullie zo verdenken, dan wil ik er niet eens bij horen bij deze club.

En toen kwam ik ook thuis.

Ik ben van school gestuurd.

O, en nu?

Ik zei nou, dan zal ik dan ook naar de school van Dick.

We gaan even bellen en toen kon ik naar de school van mijn broer.

Toen is men erachter gekomen dat zij een relatie hadden.

En toen moesten zij dus allebei van school.

Nou, dat is helemaal heftig.

Ik had hem meteen van school gestuurd, moet ik zeggen.

Maar...

En wat moest je toen doen?

Naar een andere school?

Ja.

Je weet je?

Het gekke is dat ik daar dus helemaal niks van mee gekregen heb.

Dus dingen werden een beetje onder de peit gescholen?

Ja.

Dat werd niet besproken eigenlijk.

Ja, misschien in het Rotterdekje of zo.

Want weet je wat het gek was?

Ik kon als bioloog in drie maanden of zo een onderwijs bevoegd uithalen.

Dan wist je wel een beetje van biologie.

Maar van wat er op de middelbare school lesgegeven werd,

dan wist je helemaal niks van.

Ja.

Dat ging dan niet in detail over hart of glutsomloop of hersen of zo.

En ook, zeg maar, hoe je les moest geven,

daar werd je eigenlijk ook niet echt veel over gekregen.

Oh, vreselijk jongen.

Pedagogisch, tactisch was het gewoon vaderloos.

Stel je helemaal niks voor.

En destijds, omdat je niet zeker wist of je wel een baan kreeg.

En onderzoek was eigenlijk best leuk om vier jaar onderzoek te doen.

Maar dan wist je zeker dat je na de tijd alsnog werkloos was.

Dus heel veel van die biologen, studenten,

die ideeën gewoon zo'n onderwijs voegd uit drie maanden even erbij.

En als het dan toch niet lukte, dan kon je dat...

Maar nog even terug naar je vriend die dus ook op het matje moest komen

en misschien nog wel wat strenger toegesproken is.

Heb je daar iets over verteld, hoe dat is gegaan?

Hij zei, nou, het was toch niet de richting die hij wou,

het onderwijs, dus schouden ophalen en we gaan verder.

En die zomervakantie zijn we met mijn ouders.

En mijn vriend en ik zijn met z'n vieren op vakantie geweest.

Want ik wist, nou ja, straks ga ik naar een ander school.

En ik had van mijn broer gehoord dat het een hele leuke school was.

Leuke leraren, dus dat moet het dan worden.

En dat was het ook.

Want op die nieuwe school, nadat mijn vriend en ik...

Nou, ik denk dat we twee en een half jaar samen waren.

Toen zat ik op de nieuwe school in de schoolkrantredactie.

En er zat ook een man in die dienstwijger haar was,

die voor de vervangende dienstplicht op school deed,

op de middelbare school deed, met roosterplannen en dat soort dingen allemaal reëren.

En toen werd ik verliefd op hem.

En heb ik de relatie met mijn eerste vriend beëindigd.

Dat was hij heel erg verdrietig van.

En ik eigenlijk ook heel erg verdrietig.

Het is toch je eerste liefde die je van welzet.

Maar zat ik dus in vier VWO?

En hij was ook veel ouder, dus hoe oud was hij dan?

28, denk ik.

Maar toen dacht ik, dit moet me niet weer overkomen op zo'n school.

Dat we van die alende krijgen dat de een weg moet enzovoort enzovoort.

Dus toen zijn die tweede vriend en ik naar de directie gestapt.

We hebben een relatie.

En wat vinden jullie daarvan?

We vinden het goed.

Ik vind het ook prettig dat jullie het verteld hebben.

En als je ouders er met eens zijn,

ja, wie zijn wij om te zeggen dat het niet mag?

Alleen, hij mag niet betrokken zijn bij jouw rapporten.

En bij jouw spijbeluren en dat soort dingen.

Nou, dat was prima. Het was geregeld.

Kun je even zeggen hoe je nu terug bent gekomen?

Zeg maar hoe je leven nu is.

Die tweede middelbare school voor mij, dat was echt een schot in de woos.

Een hele fijne school.

Ik was er van overtuigd dat ik moeder wou worden laten,

maar voor de rest wist ik het nog niet helemaal.

Misschien iets in de kunst.

En het zijn mij dekaan tegen mij.

Goli Zet, misschien moet je verpleegkundige worden.

Onkologieverpleegkundige geworden.

En in het ziekenhuis mijn huidige man tegengekomen.

Drie volwassen kinderen.

Het is eigenlijk heel goed.

En ik heb ook nog steeds contact met mijn eerste vriend.

Hoe oud zijn u?

Hij zou een beetje pensioen zijn zo'n beetje.

Wat absurd.

En jouw man die je nu hebt, is niet veel ouder dan jij?

Zeven. Slechts.

Ze jongen.

Ben je nog steeds verliefd op Sting?

Ja, een paar jaar geleden heb ik een meet and greet gehad.

Zat hij naast mij, heb ik heel snel mijn knie tegen hem aangezet.

Gelijk ben je dat doortastende.

Nee, hij is gelukkig trouwt hij naast.

Ja, Katja, hoe vond je dat?

Ik heb hem met open mond.

En ook wel trouwens met herkenning naar Geluid.

Want het is inderdaad precies die tijd waarin ik ook net zo oud was.

En zij zegt, mijn ouders waren hippies.

Mijn ouders waren dat ook, maar die waren toch niet zo.

Ik denk dat het was haar ouders.

Ik denk niet dat ik thuis had hoeveel komen met een volwassen man.

Kijk, het is nu goed afgelopen, maar hij had natuurlijk moeten zeggen van...

Hij had hem natuurlijk niet op in moeten gaan.

Hij was natuurlijk de volwassenen en zij een minderjarige.

Dus dat kan gewoon niet.

Dit was kennelijk geen onderdeel in de opleiding.

Hoe om te gaan met meisjes van veertien die verliefd op je zijn.

Maar dan nog had hij misschien wel kunnen weten dat het niet zo'n goed idee was.

Er zijn natuurlijk veel voorbeelden waarschijnlijk te vinden van meisjes...

bij wie helemaal niet zo'n fijne afloop heeft gehad.

Ik herinner me ook nog wel brieven van meisjes...

die wel relaties kregen met veel oudere mannen...

en bij wie het allemaal toch niet zo is verlopen als bij Lisette.

Zij had eigenlijk helemaal de tuikjes in handen.

Die in de kleggenjaar, zelfs bij Sting.

Dat is mijn mening dat ik horen wil.

Alles komt goed en daarna word ik stil.

We kijken morgen hoe het verder ging.

Zoek je naam en de art ik te leeg.

Dit was Achterwerk, een podcast van de V.P.R.O.Gids.

Gemaakt door mij, Elja Loijestein.

Met research van Niels Hoeben, eindredactie door Rosa van Toledo...

en mixage door Sam Huisman.

De meeste muziek is van Avker Omijn.

Wil je meer weten? Ga dan naar www.vprogids.nl.

En wil je reageren of heb je ook een bijzonder verhaal...

met een achterwerkbrief mail dan naar achterwerketvp.nl.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.