Carice & Halina: Masseur of boswachter?

Man Up / De Stroom Man Up / De Stroom 4/4/23 - 44m - PDF Transcript

This message must be read in every newspaper, heard on every radio, seen on every television.

Kijk elke maandag tot en met vrijdag om half negen naar de beste Hollywood films op Paramount Network.

You take the blue pill, the story ends, you take the red pill, you stay in Wonderland.

A mere magical place.

De beste Hollywood films.

Does it have a happy ending?

There's only celluloid candela.

Elke maandag tot en met vrijdag om half negen.

I can't believe it.

Op Paramount Network.

Impressions.

Waarschuwing.

Deze podcast kan al schokkend worden ervaren.

Hier zijn Halina Rijn en Kariis van Houten met man up.

Je bent in een goeie buis, niet?

Ik vroeg me iets nu voor, maar ik maak het helemaal af.

Ik verscheur het en ik trek het in stukken.

Moes met jou?

Moes met je zus?

Nee.

Ik heb heel veel voeden.

Dit is de tijd van de maand.

Die hebben we nog.

Mocht wel blij om zijn.

Ik had niet...

Je ziet hem toch vaak niet aankomen.

Die PST.

En dan is hij er toch weer.

Maar wat bedoel je?

Dat je de data uit het oog verliest?

Of bedoel je meer je dacht niet dat je dit keer die PST zou krijgen?

Ik verget het altijd.

Ik heb vergeten hele cyclus.

Ik ben er niet mee bezig.

Het interesseert me niet.

Ik heb niks met cyclus.

Qua brein zijn we niet goed in data onthouden.

Ik denk 3 weken, 4 weken, 1 dag, 1 minuut.

Wat is in de neem?

Het verschil niet.

Tot iedereen zegt dat je iemand iedereen wil doodmaken.

Ik wil iedereen doodmaken.

Er zal wel iets aan de hand zijn.

Het duurt heel lang.

Ik denk wachten ze even.

Laten we ze even recalculeren.

Eerst denk je dat je woedend bent omredenen.

Dat komt door een tit of haar of hem of dat.

Er zijn triggers.

Maar die zijn zo extreem.

Die herken ik dan niet.

Wat ben ik nou toch boosig?

Wat ben ik nou toch uberverdrietig en hypersensitief?

Dat komt eerst van.

Dat ben ik natuurlijk ook gewoon.

Ik ben ook boos.

En dan denk ik wachten ze even.

Wachten ze?

Dan ga ik in die kalender kijken.

Ik schrijf het ook op.

Heb je een kaartje?

Ja.

Heb je een kalender?

Ik moet het omschrijven.

Anders kan ik niet terugleiden.

Dat is heel slim.

Dat gaat nu bedenken.

Dat is een leuk idee.

Als we die podcast af hebben, ben ik dat al eens vergeten.

Heb je een papierenkalender of een kalender in je telefoon?

Een papierenkalender.

Nee, natuurlijk niet.

Gewone online.

In mijn telefoon schrijf ik.

Ik heb het tot letters ongesteld.

Wanneer dat dan zo is.

Dan kan ik terugleiden.

Ik kan niet dat het regelmatig is.

Dan kan ik herleiden.

Wanneer was dat dan die vorige keer?

Toen wilde ik die dood maken.

Dat snap ik.

Ik snap het.

Zitten er ook voordelen aan deze agressie?

Of alleen maar nadelen?

Ik kan het heel graag willen dat er wat voordelen aan zit.

Er zit er vast.

Er zit overal een voordeeltje in.

Je moet de voordeeltjes blijven zien.

We komen wel achter.

Tijdens deze mooie samenkomst.

Een kleinje sletten en een voordeeltje blijven zien.

Mooi.

Dat vind ik een prachtig motto om deze podcast mee te beginnen.

Waar gaan we het deze week hebben over?

Dilema's.

Dilema's in twijfelen en keuzes maken.

Dat is op zich niet echt onze voortee.

Het is een van de meest grote obstakels in mijn leven.

Ik denk serieus.

Geen grap.

Het is uitzicht op alle vlakke keuzes.

Van het kleinste te zijn.

Piep klein.

Iets tot iets mega groot.

Ik kan het in alle gevallen niet.

Jij ook niet.

Ik ook niet.

Daarin hebben we elkaar ook wel gevonden.

Ik zelf heb het nu toegeschreven aan een self-gediagnostiseerde ADD.

Ik zou het.

Heb ik dat ook, denk jij?

Ik denk het wel.

Vertel even de highlights van ADD.

Sorry to tell you.

Ik heb me al zo vaak gediagnostiseerd.

We hebben er ook wel eens Rusie over gehad.

Jij hebt ADD.

Ik heb dat niet.

Wat betoel je?

Ja, geleden had jij het er al over.

Ik ben een keer een beetje boos op je aan geworden.

Of was het omdat mijn zus mij had gediagnostiseerd?

Ik word er de hele dag door.

Die man in ieder geval had jou een afkorting toegedicht.

Maar zeg even wat het betekent.

Ik snap dat je geen arts bent.

Maar je kan het wel licht uitleggen aan de kijkers.

Ik vind het lastig.

Het heeft volgens mij te maken met...

Kijk, ik ga er alweer.

Is het right brain deficient?

Volgens mij wel.

Als je ADD hebt, ben je right brain deficient.

Dan ben je je linker helft van je hersenen.

Heb je overgestimuleerd?

Die werken heel goed.

Het is een beetje out-of-balance.

Als je ADD hebt wat niet zo goed werkt,

is je pre-court-text.

Of je voort-text.

Dat maakt niet uit.

Dat maakt niet uit.

Het is met text op het eind.

En die kan niet...

De spontane...

De impulse heeft die niet onder controle.

Die heeft gewoon geen zelfregulatie.

Waardoor je gevoelig bent voor...

Addictions.

Je kan jezelf niet stoppen.

Dat gedeelte van je hersenen kan je niet.

Ik kan dat in pulsgedrag niet goed handelen.

Niet reguleren.

Niet kanaliseren.

Maar dat uitzicht in...

Ik heb dat pas heel recent.

Ik ben daar in aanraken gekomen.

Dat je rommelig bent.

Geautisch.

Niet goed het overzicht kan bewaken.

Bewaren.

Wat heb je nog meer?

Keuzes maken.

Geen keuzes kan maken.

Geen keuzes maken is ook een groot onderdeel.

Overal over twijfelen.

Imploderen als het gaat over keuzes.

Maar is het ook...

Ik kan niet tegen geluid.

Ik kan niet tegen muziek.

Ik kan niet tegen harde sirenes.

Ik kan niet tegen stemmen en mensen.

Dieperfocus hebben maar ook te snel afgeleid zijn.

Ik moet zeggen...

Ik heb hem er totaal niet in.

Nee, grafje.

Ik zeg het niet goed.

Ik ben geen arts inderdaad of iemand die echt iets van weet.

Maar ik denk wel dat ik veel vinkjes aantik.

Maar wat heb je er aan?

Om dat überhaupt zo te noemen.

Ik weet niet of je er iets aan hebt.

Maar als het bij mij diagnosticeerd zou worden...

Dat ik dan zou denken...

Ah, niet zie je wel?

En met de Adderall.

Maar ga je dan ook aan die pillen?

Dat zou niet verniet willen eigenlijk.

Want dat is hier in Amerika.

Ik neem even een Adderall.

Dan kan ik deze draft snel afschrijven van dit script.

Je hoeft hier zitten.

Wil je nog een Adderall?

Dan kan je beter functioneren in deze vergadering.

Maar goed.

Ik heb vandaag mijn Yomanda-pak voor jou aangetrokken.

Hoe lang heb je er over nagedacht?

Kort.

Ik heb ook wat meer make-up op gedaan.

We hebben steeds die filmpjes van onszelf.

Om die podcast maar aan de man te slingeren.

Om die typen, die mensen...

Een beetje voor onze karters pannen.

Maar dan zie ik dus het hoofd van mij.

Dat gaat ook niet veel meer vanuit.

Oogen van mij.

Die zijn verzakt.

Tot het soort van gijscholten van alschadniveau.

Waar kan je me zien of niet?

Ja, ik zie het wel.

Maar snap ik bedoel?

Dat zijn soort spleten geworden.

Mijn ogen zijn niet meer aanwezig.

Ik doe even wat make-up op om de illusie te wekken.

Dat dat gezicht nog wat voorstelt.

En ik trek mijn Yomanda-pak aan.

Om indruk op jou te maken als spirituele guru.

Dat is een beetje te laat nu.

Ik moet het bespreken.

Ja, dat is ook zo.

Maar dat gaat dus weer over keuzestres.

Want dan denk ik, wat moet ik aandoen?

Dat weet ik niet.

Dan mag ik je complimenteren met de combinatie groen en ros.

En ik heb dus ook bloemen hierachter gezet als decor.

Heb je gedreegd?

Ik heb je kamer gedreegd.

Ik heb wat props.

Wat props en requisite heb ik meegenomen.

Ik heb vanochtend een heel keuzestres gehad.

Dan word ik wakker.

Vroeg wakker denk ik, dat is positief op zich.

Ik ben vroeg wakker, mooi.

En dan denk ik, zal ik nou...

een yoga-lessen nog gaan volgen...

om half ochtends voordat we die podcast gaan doen?

Of niet?

En dan ben ik daar dus letterlijk, maar ik denk wel 30 minuten...

over aan nadenken.

Dat herkenbaar.

Totdat het zover is dat de yoga-lessen al eens begonnen.

Het is zo...

Wat is dat, joh?

Wat is dat nou?

Het heeft natuurlijk wel ergens een...

een link naar...

toch een soort van faalangst.

Of een...

Psychologiën van de kougrond.

Psychologiën van de kougrond.

Psychologiën van de kougrond.

Psychologiën van de kougrond.

Wij kunnen dus ook een keer een podcast doen...

zonder woorden.

Gezinnen.

En dan weten wij wel wat we bedoelen.

Dat is natuurlijk ook superleuk voor de luisteraar.

Dat vind ik.

Tot nu toe.

Dat was volgende week.

Want nu ben jij te kwaad om geen woorden te formuleren.

Ik word wel rustiger van je, moet ik eerlijk zeggen.

Dat is ook wel leuk.

Misschien als...

als achtergrondmuziek...

het nummer halverzinnen...

van Agda en de Munich erbij te spelen.

Wat, cd van jou is cd van mij?

Of is dat iets anders?

Maar wat is halverzinnen?

Is er een nummer dat het halverzinnen...

is halverzinnen.

Je kunt het niet verrezinnen.

Nee, ik zou het best wel eens bij willen halen.

Dat is een mondharmonica.

Oh ja, nee.

Zou jij nog een geluid van mij willen doen?

Zou jij het geluid van een...

nee, een dwarsvluit.

Probeer je beste dwarsvluitjes te geven.

Ik kan dat niet.

Berdien Stenberg.

Ik kan dat niet, schat.

Doe jij even dat.

Ik heb niet eens voorbereid.

Als je een dwarsvluit dan denk ik aan dit geluid.

Nee, het is moeilijk.

Je wil niet de stem gebruiken.

Wat bedoel je?

Is dat een dwarsvluit voor jou?

Dat is voor mij...

Dat is voor mij de dwarsvluit.

Dat is maar voor jou...

een dwarsvluit voor staat.

Kan ik een dilemma aan je voorleggen?

Ja, maar ik wil nog één ding...

want anders denk ik dat we gek zijn.

Je zei net iets heel zinnigst...

voor wat er onder ligt, dus geen keuze kan maken.

Faal angst.

Ik denk dat wij, mensen zoals wij, denken...

dat er ergens een soort perfecte keuze is.

Of het gaat over...

moet ik de jogales doen of niet?

Zodat je dacht dan ook perfect voorlopen.

Als er een soort strikvraag is, een soort spel...

waar het juiste antwoord is.

Maar je kan het niet vinden.

Misschien als ik de jogales doe, dan wordt de rest van de dag perfect.

En dan improdeer je het.

Normale mensen gaan gewoon denken, het maakt niet zoveel uit.

Of ik de jogales doe, geen jogales.

Maar de mannen met name zijn daar heel goed in.

Niet alle mannen, maar veel mannen.

En dat kunnen wij dus niet, omdat wij denken...

dat er ergens de perfecte keuze is.

Dat?

Ja, en ik denk ook dat er perfecte keuze is.

En dat je dus daar...

dat je invloed hebt op iets.

Dat je keuze invloed heeft op wat daarna gebeurt.

Terwijl gedeeltelijk zal dat ook wel zo zijn.

Goed gezegd.

Ja, inderdaad.

En ik denk ook dat mensen die zoals wij...

ook dat dat niet kunnen kiezen...

volgens mij een uitstelgedrag.

Ja, maar is dat...

Dat heeft ook een naam.

Ja, ik kan niet kiezen, dus ik stel alles uit.

Ik snap je, is het uitstelgedrag niet de consequentie...

van het niet kunnen kiezen?

Ja.

En nee.

Ja en nee.

Dat vind ik heel vet om te zeggen.

Ja en nee.

O, wacht even.

Wat bedoel je?

Nou, niemand weet het.

Dat is een vondige vraag.

Maar weet je wat ik wel grappig vind...

aan deze afkorting die wij allebei hebben?

Deze aflevering.

Dat ik dan...

Kijk, mensen zien mij.

Ik zie je niet, maar...

Ja, we hebben technische problemen.

We zien elkaar.

Nee, maar ze filmt zichzelf wel.

Dus jullie kunnen haar straks wel zien.

Ik kom roos iets aan, namelijk.

Dat is best grappig.

Ja, ja, ja.

Oké, wacht even.

Ja, nu weet ik het ook niet meer.

En dit is zo fantastisch.

Ik vind het ook heel indrukwekkend...

dat wij ondanks onze ADD...

en zo ontzettend veel tegenslagen hebben elkaar...

hersenpan dat we toch deze podcast...

elke keer tot een einde weten te brengen.

God knows why.

Nee, wat was je nou aan het zeggen?

Ja, ik weet het wel.

Ik denk dat mensen...

in mijn geval her vanuit gaan...

mensen denken altijd dat ik geen auto kan rijden...

maar dat ik geen auto kan rijden.

Maar ook niet omdat ik heel erg...

in bentulaat kom.

Dat was ik voor mij trouwens wel.

Maar het tegenovergestelde is waar.

Ik ben eigenlijk een soort trus demier.

Ik ben een enorme accountant zitten in mij.

Ja, klopt.

Maar ook, want natuurlijk is ook het al oude verhaal...

dat wij in het allebei vervuilden...

in onze appartementen altijd.

En het was ook zo.

Maar eigenlijk ben je heel schoon.

Je bent ook een maag trouwens sterrenbeeld.

Je bent eigenlijk een heel georganiseerd...

heel schoon, heel punctueel...

maar je had erbij mierachtig gewezen.

Maar daarbovenop heb je een soort...

hele verwarde wasbeer gecreëerd.

Dus waar...

Van gauw?

Onder die gauw zit echt een soort van...

in de storm zit iets heel gecontroleerd...

en iets netjes.

Een betrouwbaar...

heel veel meer dan ik.

En heel enig.

Nou, niet eens enig, maar wel netjes.

Ja, maar ik kan wel.

Ik ben wel een beetje enig met tijd.

Als iemand zegt, ik bel je om 12 uur.

En die belt dan niet.

Dan denk ik toch, ja, maar het is toch 12 uur nu?

En wat vind je van mijn gedrag?

Ik ken het natuurlijk wel.

En wij waren vroeger allebei te laten altijd.

Klopt.

Bij mij zit het ook de andere kant op geschoten.

God knows why.

Ik heb ook kijkersvraag getrouwens...

maar daar komen we straks op terug, toch?

Ja, oké, top.

Wat gaan we nu doen?

Dilemmas aan elkaar voorleggen.

We gaan gewoon random groei ik wat op af en toe.

Ik weet nog wel trouwens over dilemmas gesproken.

Maar één van mijn eerste vriendjes...

was ik een keer in het Waterlooplein...

en toen was ik aan het kiezen...

wat wilde ik aan het tas kopen?

Toen heb ik daar geloof ik bij dat steentje.

Ik denk wel 40 minuten gestaan.

Met het kraampje, met het kraampje.

Dus twee van die indiaanse zakken...

moeten kiezen van...

Maar jij was echt een stoner, of niet?

Ik vind het wel helemaal niks.

Met zo'n hele molifanten erop en zo.

Met van die glitters, weet je wel?

Met van die pailletten.

O, wat afschuwelijk.

Ik ben zo blij dat ik jou toch nog niet kende.

Of kan ik jou toch nog wel?

Ik wil nog niet weten.

Maar toen heb je daar een uur gestaan...

met je vriend op het rekess.

Ja, met mijn toenmalige eerste vriendje.

Echt Bert.

En toen...

Verzin je nou een schelnaam?

Wat is een echte naam?

Ik weet ook niks van jou.

Je bent een mysterie van mij.

Je bent een zeemoment die op de zee leeft.

Ik weet niet wie je bent.

Maar goed, ga door.

Echt Bert?

Nee, het maakt niet uit.

Ja, maar je was 15.

Ah, oké, goed.

Wat is het kloef van het verhaal?

Het kloef van het verhaal is gewoon...

dat ik daar 40 minuten voor die steen zakken heb staan twijfelen.

En dat hij op een gegeven moment zegt...

en dan moet je die andere zaak wel kopen.

Die heeft gewoon die tas gekocht, puur uit de ellende.

Wat ik niet meer te even kon.

Dus toen ja, toen wist ik het al.

Nee, maar ik heb ook wat met jou meegemaakt...

dat ik bijvoorbeeld in een taxi stop...

dat jij me een enorme dilemma zat.

Weet je wel, een van de dilemmen.

Een random taxi stop in Amsterdam.

En dat die chauffeur dan zei...

Nou, je vriendin, die is ook echt een twijfel, hè?

Een eenvondige taxi-uit-safeur...

als vies verhaagd.

Ja, je hele leven is verhaagd.

Maar ook advies gevraagd over een of andere ding.

Maar dat snap ik ook heel goed.

Want dat herken ik bij allebei, volgens mij.

Dat we dan ook aan iedereen gaan vragen...

wat zou jij doen?

En uiteindelijk zijn we toen ook op een gegeven moment...

wel tot de conclusie gekomen.

Dat je daar helemaal niks meer op schreef.

Want je raakt alleen maar verder van jezelf...

en je intuïtie verwijderd.

Maar letterlijk aan iedereen.

Ook mensen die echt geen enkele expertise hebben...

op dat flak of whatever.

Dit-de-de-de-de-de...

Of...

Je hebt toch geen zak aan.

Je moet nooit advies aannemen van iemand.

Dat bestaat gewoon niet, eigenlijk.

Nee, ik geloof gewoon niet in een goed advies.

Maar ja, de vorige keer...

ging we nog vertellen dat we dan naar medium zijn waarsegges...

maar dat mag dus ook niet meer.

Nee, je moet het uit of zo klaar.

Ja, je moet in contact komen met je intuïtie...

maar had je het ook als je bijvoorbeeld...

heel belangrijke keuze moet maken en dan zeg je...

wat zegt je gevoel?

Je bent al zo ver heen, je hebt helemaal geen contact meer met je gevoel.

Weet je, als iemand vraagt op een mat, als je op een mat ligt van,

voel je je lichaam liggen op die mat, dan denk ik wel, nee, voel ik niet.

Ik voel het gewoon niet.

Ja, ik weeg ook niet veel, maar ik voel het gewoon niet.

Zo vaak lig ik niet op een mat.

Echt niet.

Was je maar waar?

Maar in de mat.

De gooiste mat, de gooiste mat, in plaats van de gooiste matras, lach jij weer op de gooiste mat.

Heb jij weer alle andere liggen op een matras?

Jij ligt op een mat.

Maar wacht even.

Wat bedoel, ja, ik snap wat je bedoelt.

Dus jij bedoelt, je voelt niet eens dat je een lichaam hebt waar je voor spreekt.

Maar goed, dat is op zee geen goed nieuws natuurlijk, dat snap je wel.

Nee, nee, ik heb het zelf.

Nee, maar ik ben hier eigenlijk ook helemaal niet.

Daar kom ik steeds meer tot de conclusie dat ik hier helemaal niet ben.

Dat is ook iets, hoor.

Ja, wij kunnen ook, jij vindt dat heel irritant aan mij.

Ik kan echt dissocieren, ik kan echt uitreden.

En dan ben ik er nog wel, maar dan ben ik van alles gewoon aan het processen.

Maar dan, dat ziet er aan de buitenkant niet meer uit of ik er ben.

Nee, nee, dat is een soort lege huls die aan die tafel zit.

Ik weet niet meer.

Nee, dan ben je er aan de andere kant, maar niet afgerijsd.

Nee, dat word ik heel baan.

Ja, maar ik snap het wel.

Ik heb uiteindelijk veel meer behoefte aan controle dan ik denk ik uiteindelijk.

Klops.

Nee, dat is zo.

Want bijvoorbeeld, jij bent wel eerder geneigd om je over te geven aan bepaalde,

spannende situaties of onverspelbare situaties.

Dat vind je ook wel grappig en interessant en leuk.

En ik word dan doodspraang.

Maar het is grappig ook weer, ja.

Want misschien heb jij wel meer letterlijke angstens, zoals bijvoorbeeld voor een dode vis.

Dat boes ik bij mij geen angst in.

Maar jij bent eigenlijk meer avontuurlijk als het aangaat of als het gaat om gewoon situaties in het leven aangaan.

Toch?

Dat vind ik wel.

Ja, dat zou wel kunnen, ja.

Ja, ik ben ook niet zo bang.

Ik ben ook best wel eigenlijk, gisteren was ik buiten, ik was buiten in een park in de bloedselveld.

Ja, ja, ja.

Dat is wel heel mooi dat bloedselveld.

Maar ja, ik heb dat hier achter gezet voor jou.

Ja, dat is wel een beetje wat het, wat het aan doet denken.

En toen?

En dan ga ik gewoon heel makkelijk ingezet.

Ik ben uiteindelijk best wel kunstsociaal.

Ik ga heel makkelijk in gesprek met mensen.

Toch wel.

Ik kan best wel.

Wat?

Vreemde mensen?

Ja, vreemde mensen.

Of ga ik spelletjes doen met vreemde mensen en kind?

Nee, sorry.

Nee, dat doe ik Anna-Maria Koekoek en dan nodig ik het hele hele gemeente uit.

Oh, oké.

Dat hoeft niet thuis bij mij te gebeuren, niet voor niets.

Maar uiteindelijk.

Het is niet dat je met een kring gezitten en truth-or-der ging spelen onder de bloedselveld.

Het was meer, het was meer gewoon.

Ja, ik heb geen kinderen.

Ik kan dat soort dingen zeggen.

Maar sorry, je was gewoon met Koekoek.

Anna-Maria Koekoek, ik keek zo naar achter.

Ja, dan heb ik geen schaam te zeggen.

Maar dan denk ik, ben ik ook niet meer bezig of mensen mij kennen of niet.

I don't care.

Ik ben, wat dat betreft, dan ben je eigenlijk heel makkelijk.

Maar is het niet ook zo als het vreemde mensen, ga ik ook gewoon in een, weet je wel?

Hoe heet dat, groepstherapie doen of, of?

Ja, I don't give a shit.

Nee, dat is helemaal waar.

Ik denk dat wij op allebei, op andere vlakken, I don't give a shit zijn.

Want ik kan, bij mij hangt het gewoon van mijn stemming af.

Soms ben ik in een goede bui, dan kan ik echt naar een feestje gaan.

Dan voer ik het hoogste woord, dan ben ik de clown, dan ben ik een soort brutale aap.

En soms kan ik ergens naartoe gaan.

Dan, dan ben ik, ja, denk ik, hyperventilerend, rollen ik naar buiten, zeg maar.

Dus het is, het is echt bij mij, ja, het kan vriezen in kandoor, in wat ik al vaker raar probeer te uitzetten.

Ja, dat is mijn door, mijn levensmotor.

Door, maak ze.

Kom eens even door met even die fucking dilemma's van je.

Ik wil nog één ding tegen je zeggen, wat ons ook bint en ook waar we allebei hebben, is ook een level van oversharing.

Dus wat we ook gewoon tegen inderdaad, tegen een wildvreemde gaan praten en echt te veel eigenlijk al vertellen.

Terwijl.

Maar wat denk je dat dat nou is?

Dat is ook ADD.

Daar ben ik heel erg ingeïntegreerd.

Ik kan het even niet verleiden.

Ik vind het best de voorbeeld, jij haalt het ook vaak aan, maar om onze identiteit daarin te beschrijven, dus dat je te veel deelt, teveel informatie, vind ik de serie Girls.

Want Lena Dunham, dat is dus een serie bij HBO, die doet dat natuurlijk maar dan op een creatieve manier ook heel erg.

En mensen vinden dat ook oversharing, zeg maar, dat zij het zoveel bloot geeft op zo'n eerlijke manier dat mensen dat bijna afstotelijk vinden.

Maar dat geldt voor ons even op het privévlak.

Inderdaad ook.

Ik ben altijd, ik vind altijd als ik een diep gesprek heb met iemand, dan benoem ik eigenlijk allemaal dingen waarvan ik weet dat normale mensen zouden zeggen, ja, daar heb je toch niet over.

Of ja, dat moet je juist een beetje bij jezelf houden of zo.

Maar ook vanuit een soort drang.

Ik vind het zo, ik vind het heel moeilijk als mensen een spel spelen.

Een soort van, snap je dat ik bedoel?

Als er niet brüten radicale eerlijkheid in de meest, snap je, bijna provocerend.

Maar ik snap wat jij zegt, jij zegt, er zit ook een andere kant aan dat verhaal van, je bent zo brüten, zo eerlijk, maar is dat wel zo?

Of wordt het geleid door de ADD?

Het is ook een soort van controle nemen meteen door gewoon zelf te bepalen waar het gesprek over gaat, denk ik.

Ja, klopt.

Dus dat je niet overvallen kan worden en dat je zelf je eigen narratief, zeg maar, heel duidelijk kan neerzetten.

Maar ik denk, wij zijn allebei wel een beetje gevoelig voor Smoltok.

Jij kan er nog veel slechter tegen dan, denk ik.

Ik heb helemaal niks mee.

In elke meeting waar ik met Haline zit en iemand wil eerst over het weer beginnen, of over honden, of over...

Nou ja, gewoon dagelijks verslommeringen, dan ga je altijd als een fucking bottenbuil doorheen.

Maar ik snap het wel, want...

Wat zeg ik nou?

Nou, ik heb geen zin in een anekdotes, even nu geen anekdotes.

Ja, maar ik snap het wel goed.

Ik snap het wel goed.

So waste of time, en we gaan allemaal dood.

Ja, ik vind het dood.

Dus waarom zouden ze zeggen, weet je hoe lang het duurde voordat ik hier was?

Het was heel trokig snel.

Het was heel moeilijk.

Er stond een file en ik zag een rode auto.

Ik denk nou, ha ha!

Een rode auto, mij niet gezien, ha ha!

Ik weet niet wie je bent.

Ik heb geen binding met je.

Ik kan het niet...

Ik...

We gaan allemaal dood.

Laten we daarover hebben.

Ja.

Uitgecheckt ook, totaal niet meer aanwezig.

Ja, kijk, ik heb een luist gemaakt.

Ja, maar je bent toch niet ingeïnteresseerd, merk ik?

Jawel.

Maar ik wilde gewoon...

Ik vind het ook leuk dat het een heel ADD-gesprek is, omdat mensen dan ook een beetje doorkrijgen

wat dat dan...

Ja, dat vind ik ook mooi.

Als je in deze podcast zit, voel je je eigenlijk alsof je ADD hebt.

Dus voor de mensen die dat helemaal niet begrijpen, die kunnen dan nu deze podcast luisteren

en het echt ervaren.

Ervaren!

Ja, en ik denk dat het heel leuk is om te voelen...

Als je dit hebt, of als je denkt dit te hebben, dat het dan ook heel prettig is om met andere

mensen zo te praten.

Want heel vaak zeg ik wel eens tegen mensen, sorry, ik ben zo asiatief.

Ik ga er een ene hak op de tak en dan...

De persoon die ook ADD heeft, of die dit begrijpt, die zegt, nee, ik zit helemaal op dezelfde

stroom.

Ik kan je helemaal volgen.

Maar er zijn ook heel veel mensen die dat helemaal niet kunnen volgen, waardoor dit soort

gesprekken heel frustrerend zijn.

Frustrerend en misschien ook wel bedreigend en niet controleerbaar zijn.

Nee, klopt.

Ik vind dat heerlijk, maar...

En dat zou dus ook de meerwaarde zijn van een diagnose, hopelijk komt er nog een arts

ook die ons dan daadwerkelijk kan diagnosiseren.

Maar waardoor je dus ook lotgenoten kan opzoeken, los van dat je Adderall kan nemen over andere

medicijnen die je dus niet moet nemen, behalve als het echt nodig is.

Kom op met die dilemma's.

Ik ga jou een dilemma voorleggen.

Even heel banaal en niks grappigs aan.

Als je moet kiezen, want dat is met dilemma's als je dit spel wilt spelen, moet altijd

heel urgent zijn.

Anders ga je dood.

Anders werkt het niet.

Als je gewoon zegt, geen van beide.

Nee, ik snap het.

Ik moet kiezen.

Oké, dus dit is heel saai.

Dus wil je liever als je nu moet kiezen, zeg maar volgend jaar een hele vette filmrol

spelen of een hele vette toneelrol?

Leuk dilemma.

Ja, dat...

Ah, godverd, weet ik het.

Oh, dan komt de woede winnaar boven.

Mooi.

Ik wil hier van alles over zes, maar dat mag dan zeker niet.

Eh, je wel.

Je mag ze praten.

Dit is juist leuk.

Nee, je mag het wel argumenteren.

Oké.

Ja, want dat is juist wat ik leuk vind om te achter te komen.

Ja, oké.

Wat jouw karakter betreft.

Ja, oké.

Dan zeg ik, dat ligt er aan of wat voor rol het is.

Dus...

Nou, Jezus kar.

Ja, maar ja.

Hoe is het voor Jennifer Jean-Yaw Wolf of op het toneel of de piano teacher op film?

Als het al een remake is.

Met Isabelle Permer dan met jou.

Ja, het maakt het wel heel moeilijk hoor.

Dat zijn veel mooie.

Maar ik ga dan toch voor, hoe is het voor Jennifer Jean-Yaw Wolf?

Ja.

Omdat ik dat nog nooit heb gespeeld, omdat dat in een heerlijke uitdaging lijkt, die rol

en de piano teacher, ja, dat soort rollen komen op wat is voorbij.

Nou, ha ha ha.

Dit leuk antwoord.

Oké, nu mag ik.

Ja.

Zeg maar.

Annie of E.T.

Oh my gosh.

Annie natuurlijk.

Ik weet het.

Jij hebt een hele obsessie met dat hele, E.T. Van Ham gebeuren, maar dat heb ik niet.

Nee, ik vind het een leuke film.

Ik vond het een goed alternatief verzinnen.

Ik wist niet even wat de equivalent van E.A. Annie was.

Ik wist dat je toch al Annie ging kiezen.

Dus inderdaad, het is dan een loze vraag van mij.

Nee, waar vind ik helemaal niet, want ik vind het ook leuk om er over te praten.

Maar E.T. vind ik wel echt een goeie film.

Moet ik wel echt zeggen.

Ik heb me vooral later in mijn leven pas geweest te waarderen, eigenlijk gek genoeg.

Maar ik heb niet die emotionele binding, want jij hebt dat wel, toch?

Ik heb dat wel, ja.

Nou, wie zou jij kiezen dan?

Annie of E.T.?

Ja, voor mij zou het echt een zwaardilema zijn.

En is het zo van Annie komt naar je toe en komt op E.T. drinken en E.T. of E.T.?

Nee dan.

Is dat het?

Ja, oké.

Nou, dan ga ik voor Annie natuurlijk.

Wil je niet met E.T. E.T. drinken?

Het is wel lief, toch?

Ja.

Ja, let op, zij kan dat echt.

Nee.

Het is doodeng.

Doodeng.

Zal ik je nog een dilemma geven?

Ja.

Ik heb twee dilemma's nog voor je.

Oké.

Eén is, zou je liever gedachten kunnen lezen of in de toekomst kijken?

Dat vind ik leuk.

Nou, ik denk dat in de toekomst kijken uiteindelijk heel kut is.

Want dan zie je allemaal dingen en dan ga je dan beangstig en dan ga je daar helemaal naar toe leven.

En dat lijkt me verschrikkelijk.

Dus gedachten lezen lijkt me prettiger, maar het lijkt me ook allebei een vloek.

Ja.

Dus het is ook geen leuk dilemma.

Dat heb ik nooit durven meer.

Nee, maar wel een goeie.

Echt een goeie.

Ik heb hem zelf niet bedacht.

Hij is bij de kijkersvraag naar binnen gekomen.

Oké.

Wil je nog één dilemma horen voor jou?

Ja.

Dag je ervan.

Gewoon maar op.

Oké.

Als je moet kiezen, anders ga je doten.

Wil je dan liever boswachter zijn of masseur?

Maseur.

Oh?

Ik had echt verwacht.

Ik heb er ondergeschreven.

Boswachter.

Zoveel...

Wacht even.

Ja, ik dacht van...

Wacht even.

Zoveel want dan kan ik wel zeggen dat ik had gedacht dat ze boswachter geen kiezen aan.

Dan had ik er lekker aan kunnen bewijzen.

Dan had ik er een goeie aan.

Ja.

Ik had het dus fout.

Ik snap niet zo goed waarom ik nu zo heel snel een antwoord heb.

Ja, je bent heel erg zo van...

Ik ben toch al masseur?

Klinkt het bijna.

Dat is wat ik bedoel.

Want ik denk...

Ik ben geestige masseur.

Waar kom ik nu?

Ik ben een soort...

Karis van Houten.

Maseur van de BN'ers.

Ja.

Dat is prachtig.

Karis van Houten.

Maseur van de BN'ers.

Mesoes op de stars.

Ja, mesoes op de stars.

Ik vind het woord BN'ers.

Vind ik zo ruk.

Ik ook.

Maar ik vind het heel leuk.

Maar omdat het zo'n negatieve connotatie kreeft...

Ik wil er niks mee te maken.

Wat voor soort masseur zou je zijn?

Hardcore, zachtcore.

Ik heb een harde hand.

Maar ik wil...

Ik hou gewoon niet van...

Ik vind mensen hun lichaam...

Nee, dat zou ik wel moeilijk vinden.

Waarom dacht ik dat jij boswachtig ging zeggen?

Ik zou het totaal niet denken dat je ooit...

Ja, op masseur zou zeggen.

Ik vind het technieklijk fys.

En ook om iemand iets te geven.

De techniek.

De techniek.

Wat?

De techniek.

Hoe zie je dat voor je?

Het is toch een soort van techniek.

Je moet toch een beetje weten waar die spieren zitten en hoe je lopen enzo.

Of niet?

Wat doe jij maar wat?

Jezus.

Sorry.

Waar heb je het allemaal over?

Ik vind het ook heel grappig als je iets tegen jou zegt.

Dan ben je ook helemaal erin.

Dan zit je al helemaal in de techniek.

Ik sta daar al na die techniek.

Ja, ja, ja.

Dat is ook echt zo met jou.

Ik ben die steun al neerzetten.

Maar zo ben je ook als actrice.

Dat is zo grappig.

Als je tegen jou iets zegt, dan leef je het al.

Oh, wat vind ik dat grappig?

Je kan jou echt manipuleren.

Dan zit je op het eentje.

Dan ben je masseur.

En dan ben je ook al helemaal in de realiteit.

Je bent helemaal in die realiteit.

Niemand zit je helemaal met je klanten.

Ik wil het graag voor me zien inderdaad.

Nou, vorige week hebben wij natuurlijk gezegd van we gaan vragen beantwoorden die luisteraars eventueel hebben.

Nou, die zijn in allerlei vormen naar ons toegekomen.

Dus, eh, here we go.

Ik heb hier één voor me liggen.

Gaan jullie wel eens samen op vakantie?

Karis en Halina.

Karis, wat is daar op jouw antwoord?

Nou, ik kan hem op één hand tellen voor mijn gevoel.

We zijn één keer in Barcelona.

Je is zo geniaardig.

Ja, sorry, maar elke dag met jou is het toch vakantie.

Ja, maar we zijn toch ook een keer met elkaar in Parijs geweest.

Praten niet.

Libertee, E-Kalitee.

E-Kalitee.

Praten niet.

Ja, maar mag ik even helpen herinneren aan het feit dat we het hebben over 2001.

Dat is zo'n 22 jaar geleden.

Dat zijn de Parijs geweest.

Parijs, Barcelona, Barcelona.

En Barcelona, dat is ongeveer 15 jaar later geweest of zo.

Venetie.

Ja, dat is ook werk related.

Duitsland, Berlijn.

Sorry, maar dat is allemaal werk.

Dat zie ik als een soort vakanties.

Nee, ik vind het een vakantie gewoon lekker in je zwempak met een tas over het strand lobberen.

Oké, nou, dus dat was een beetje een desillusionierend antwoord.

Sorry, we nemen nog een ander vraag.

Oké, dus dit is een vraag.

Wat geven jullie elkaar verjaardagskadoos?

Ja, dat vind ik een heel pijnlijke vraag.

Nou, oh, heb ik hem weer verkeerd gedaan waarschijnlijk.

Ik krijg voor jou altijd hele vette cadeaus.

Ik krijg voor jou ook vette cadeaus, hoor.

Nou, wat dan?

Oh, ik heb je een keer zo heel vettig geleden, maar...

Ja, klopt.

Ik sikte er dan heel lang.

Ik denk dan, nou, dit...

Ik ben net een scorpioene.

Ik vind het allemaal heel moeilijk.

Dan ben ik echt een macho mannetje.

Die vergeet je verjaardag.

Ik ben echt vreselijk, echt de hel.

Maar jij hebt mij echt vette cadeaus gegeven.

Je geeft mij hele grappige dingen, zoals sokken van Obama of...

Ja, een heel mooi armbandje wat ik nu nog om heb, letterlijk.

Heb ik nu om, van Mannuk, staat daar ook.

Toen ik veertig werd, heb jij een lied van mij gezongen.

Dat vond ik ongelooflijk.

Toen heb je dus een lied van mij gezongen.

En mijn vrienden stonden allemaal achter jou in die zongen het refrein mee.

Ik had wel eens nog liever dood gegaan dan dat ik dat voor jou had gedaan.

Dat was zo mooi.

Ik moest kaart huilen, weet je niet meer.

Er zijn ook beelden van, als mensen die op willen zoeken.

Op willen vragen.

Alles is gefilmd.

Maar zing nog even dat lied nu.

Ik weet het niet meer.

Jawel.

De San...

Eh?

Go ahead.

Het was echt een goeie...

Halina.

Fagina.

Nee, dat zou ik nooit hebben gedaan.

Nee, dat is ook weer waar.

Nou ja.

Je kunt het zelf even bekijken.

De MPL gestart.

Halina.

Ja, ja.

We kunnen meer.

Da-da-da-da-da-da.

Fagina.

Ja.

Dat gaat dat wel zien, ja.

Het is alweer iets over theater.

Het is alweer iets met theater.

Ja.

Gaat dat maar zien, ja.

Het was een nummer uit Annie.

Iedereen kent het.

Ja.

Maar ik zweer je dat het woord Fagina erin zat.

En toen nou even niet eens of het niet zo is.

Maar het was echt...

Ik ga misschien kijken of ik het nog kan terughalen.

Meneer was dit in welk jaar speelde dit?

88.

Toen ik 40.

Hoe oud ben ik? 47.

6 jaar geleden.

Wacht, wacht. Ho, ho.

Welk jaar is dit?

2023.

Min 7 is...

2015.

Wacht, wacht, wacht.

Ik heb het niet meer.

Ja, ja.

Oké.

Ja, het is hier.

Historisch.

En lach en een traan.

Halina.

Alles lijkt naar één blik van Halina.

Minder zwaar.

Ga door.

Ja, oké.

Jouw rol in mijn bestaan.

Halina.

Wint het Theodor en Colombina.

Ieder jaar.

Lief empathisch en trouw.

Een vrouw van 40.

Je ziet het hippiekin toch.

Daarnoog.

Door he...

Ik ben hier volgens mij ook geholpen in deze tekst trouwens.

Dit heb ik helemaal niet zelf geschreven.

Ik heb ervan niet in me geschmied aan geschreven.

Die heb ik gewoon heel vet.

Veel geld per jaar.

Juryan.

Die heb ik volgens mij geholpen hiermee.

Dat kan niet even.

Dat kan niet even.

Dat kan niet even.

Dat kan niet even.

Dat kan niet even.

Dat begint met eerste dagen.

Dat is oké.

Maar dat is toch ook een prestatie dat je zo'n mensen kent.

En dat je die voor je kar kan stonden.

Ik kan even door.

Ik zit er helemaal in, joh.

Dat ook.

Je ziet het hier.

En kijk.

Ja.

En kijk wie hier staat.

Halina.

Wie wil jouw familie zijn?

Halina.

Iedereen.

Wacht, ik kan niet zingen.

Ik zit er heel te hoog in m'n stem.

Ik zit er heel te hoog in m'n stem.

Oké, ze moeten weer terug.

Halina.

Halina.

I love you.

Halina.

Met ons ben je nooit.

Ah.

En dan komt het nog.

Maar.

Soms valt liefde niet licht.

Oh Nina, ons gaat doen met mannen.

Jezus Mina.

Oh ja.

Op z'n zeef.

Anti-zelfgespect en anti-glamour.

Destructief.

Denk nu niet meer is, iets mis.

Dat is onhonzinnig.

Want ik word als het kan.

Oh man.

Meteen.

Oh ja, dat was het.

Oh, dan moet ik weer huilen.

Oh, dan gaat hij inderdaad.

Er komt vagina.

Komt er aan.

Oh.

Al blij ik me dan.

Halina.

Liever aan je hart dan je vagina.

Wij zijn één.

Halina.

Halina.

I love you.

Halina.

Met ons ben je nooit.

Halina.

Halina.

We moeten echt huilen ergens.

Dat snap ik ook.

Van het liefsthuisje zei, word ik meteen je man ofzo.

Dat vond ik zo.

Ja, toch ging het ook door de knieën, toch?

Of niet.

Of ook dat we zelf bedachten.

Door de knieën.

Het was dat ontroerend en nog steeds.

Oh god.

Jezus, Christus, 7 jaar later.

Nee, het is niet 7 jaar.

Oh ja, sorry.

Pardon.

Wat?

Kijk, haar daar even lachen.

Oh nee, toch wel.

Wat dacht jij dan?

Waarom zei je nee?

Wat dacht je dan?

Ja, ik zat 20 jaar terug.

Meer.

Meer.

Meer.

Meertrug.

Kan je dit lied, alsjeblieft, elke aflevering openen om dit lied voor mij te zingen?

Of is dat narcistisch?

Medium rare.

Jezus, nou oké.

Ik vond het heel emo.

Ik ben helemaal in een trip down memory lane.

Goed, we hebben een leuke partner.

Dat is Paramount Network.

Doe jij het even in een ander accent?

Ja, Paramount Network.

Ik kan helemaal niet dat doen.

We zijn wel blij met ons, pardon.

Fantastic Beasts.

Meer fout is de filmstitel.

Ja.

The Crimes of Grindelwald.

Maar wie daarin speelt is onze vriend Jude, niet waar?

Ja.

En Kar, jij hebt toch ook los van dat ik in de obsession met Jude Law heb gespeeld?

Heb jij ook een film met hem gespeeld?

Hoe heet je die film?

Repo-man.

Wat betekent dat?

Repo-man.

Jesus Christ.

Het was een remake van een andere film, die ook zo heette.

En dat ging over, het was een futuristische film.

En hij kwam dan altijd thuis en had je allerlei organige jat.

En het was een heel, heel, heel moezaakje.

En ik was altijd aan het afbassen thuis.

En ik dacht altijd.

Oh, wat leuk.

Je was veel af, hè?

Ik was te veel af die tijd, ja.

Passievrucht.

Repo-man.

Repo-man.

En we wassen.

Dat was zo'n schoonmeisje.

Heerlijk.

Nee.

En dan...

Zijn je nou zo'n soort meisje?

Zo'n schoonmeisje.

Oh ja, schoon.

Ja, heerlijk.

Afbassen.

Ja, ja.

Je had weer bloed op z'n kraag.

Zo'n heel adres.

En dan dacht ik, ja, we zijn nou weer geweest.

En wat is dit allemaal?

Ik ben er klaar mee met deze orgaan criminaliteit.

Donatie.

Ja, en dat is dan niet goed.

Dat ging, dat viel niet goed.

Toen zijn we gescheiden.

En toen ging hij er met een Brazilijaans model, vandoor Dient.

Dat is een beetje zoals ik het goed samengaf had.

Ja, ik snap hem.

Ja, ik snap hem.

Nou ja.

En nu kun je hem dus zien in deze biestachtige film.

Ik wil deze film dus anders liever zien.

Ik ben gewoon benieuwd naar wat hij daar staat uit te beelden in die Fantastic Beasts.

Dat is een mega, mega, mega grote, hoe zeg je dat, franchise.

Ja.

Een superpopulaire film.

Dus ik zou zeggen, we moeten die uitchecken.

Ja.

Vrijdag 7 april, om half negen zavonds.

Zo is het, zo is het maar net.

In de show nog goed, je ziet op welke kanalen per mouw een network te vinden is.

Ik wil een tip geven over een film.

Ja, je wil een persoonlijke, huishoudelijke tip geven.

Oh ja, eerst een huishoudelijke tip.

Dus, wie heeft er een open haard?

Ik niet.

Oh.

Nou, ik wel.

En ik heb dus een tip.

Je kan dus, als je bang bent voor vuur.

Ja.

Want ik natuurlijk ben.

Want ik ben bang dat alles in de fik gaat.

Ja.

Ik, je kan dus een soort houtblokje kopen, een houtblok.

En dat brandt gewoon één uur.

Nou, dat heb ik.

En dan kijk ik dan naar, en dan ben ik hartstikke gelukkig.

Dat is mijn huishoudelijke tip van deze week.

Ja.

En dan heb ik nog een tip over.

Genoteerd.

Echt een tip waar heel veel mensen wat aan hebben.

En dan heb ik nog een tip.

Mensen die echt eureka, eindelijk.

Maar, maar niet uit.

Voor een film die ik heb gezien.

En die heet Palm Trees and Powerlines.

En helemaal in de sfeer van onze serie Red Light.

Dat gaat over sekswerk.

En is echt fantastisch.

En niemand heeft die film gezien.

Heel erg, heel erg in een hoekje gedrukt.

Omdat mensen allemaal bang zijn voor die film.

Dat heeft een fantastisch einde.

Wat jij echt heel erg zou kunnen waarderen.

En dit is echt een supergoeie, enorm brillant geacteerde.

Een heel goed geschreven film.

En ik raad iedereen aan om te zien.

Palm Trees and Powerlines.

Palm Trees, whatever, I don't care.

We hebben het goed.

We hebben het goed.

Palm Trees and Powerlines.

Ik heb een, ja, nee, het is toch een hele saaie tip.

Ja, maar doe maar.

Ja, oké.

Weet je hoe je heel goed een wachtwoord kunt onthouden?

Nee, dit heb je nog nooit gezegd.

En ik ben oprecht benieuwd.

Dit is een tip van mij.

Dat is een van de beste tips in mijn leven geweest.

Als je dus een nieuw wachtwoord moet maken voor iets.

Dan zorg je dat je een, je hebt één basis woord.

Of iets wat je nooit gaat vergeten.

Halina.

Nee, dat zou ik dan niet kiezen in jouw geval.

Ik zou iets kiezen waarvan je iets wat...

Kabouter.

Nee, dan moet je dus, nee, je gooide nou niks op.

Oh nee, we gaan.

Doe het even in je hoofd.

Ja, ja, ja.

Iets wat je waarvan je zeker weet.

De basis ga ik nooit vergeten.

Wat ga ik bedoelen?

Ja, misschien.

Wat gaat het?

Ik weet het niet.

Ik snap het niet.

Een basis woord?

Een basis voor wat?

Nee, ja.

Een pannenkoek.

Nee, dat is te lang.

Ehm, mant.

Koek.

Een mant.

Een mant.

Ja.

Mant.

Ja, zeg maar wat.

Maar die doe je dan met een hoofdletter, een klein letter.

En dan doe je daarvoor.

Dit is een uitleg.

Een mant, hoofdletter, klein letter.

Nee, dan zie je.

Ik krijg de kans niet.

En dan daarvoor is het heel snel.

Je gaat naar paramount.

Ik zeg even een random plek waar je naar toe gaat.

Daar moet je een wachtwoord voor maken bijvoorbeeld.

Paramount.

Waar begint dat mee?

Met een p.

Ja.

Dan zet je die p daarvoor.

Het eindigt dat het woord met t.

Dan zet je dat na je hoofd, je basis woord.

Dan weet je altijd, voor elk nieuw...

Ah, dat is gewoon...

Ik snap het.

Dus in dit geval, p-mant.

Ja.

Goed.

Dit is echt slim.

Ik moet het griff toegeven.

Ik begon je uit te lachen, want we kunnen een heerlijke bezigheid.

Maar uiteindelijk moest ik mijn lach inslikken.

En toegeven dat dit een zeer intelligente en bruikbare tip ook is.

Goed.

Dit was hem.

Ik heb niks meer.

Ik ben op.

Het is helemaal leeg.

Het is helemaal leeg.

We hebben er helemaal uit gesogen.

Ze is helemaal klaar ermee.

Oké, nou ja.

Ik laat je met rust.

Het was weer een leuke aflevering.

Ik ben wel totaal overmoeid nu.

Want we hebben...

Ik heb het gevoel dat we in allerlei krochten van onze hersenen als soort ADD...

attractie hebben rondgereëd.

Ik heb me heel erg vermaakt.

Ik moet nu echt even een dutje gaan doen.

Wat ga jij nu doen?

Ik ga het uitlaasen.

Ik breng me de bek niet open.

Nee, ik weet het niet.

Ik ben ook echt...

Ik hoop dat die bloed vloed...

doorkomt.

Doorkomt.

Jesus Christ.

Ja, ik hoop het ook.

Maar goed, laten we ook blij zijn dat je nog ongesteld bent.

We zien een menopauze die er ook aanstoot.

Anyway.

Dank jullie wel voor alles.

En we zien jullie volgende week terug.

Dank jullie wel voor de leuke kijkers- en luisteraarsvragen.

En ja, mochten jullie nog meer vragen hebben, kom maar door.

Toch of niet?

Ja, wat vind jij?

Oké, tot ziens.

Tot ziens.

Dank je wel.

Bye.

Dank je wel voor het luisteren.

Doei.

MUZIEK

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.

Deze week praten Carice en Halina over (zelf gediagnosticeerde) ADD, twijfels, dilemma’s, oversharing, taxichauffeurs, small talk, maar ook over zakken op het Waterlooplein, halve zinnen en de Gooise mat.

Deze aflevering kwam tot stand in samenwerking met Paramount Network. Je vindt Paramount Network bij Ziggo op #16 en bij KPN op #13. Benieuwd welke films er deze week nog meer te zien zijn? Neem dan een kijkje in de digitale tv-gids via www.paramountnetwork.nl/tv-gids.

Vergeet ons ook niet te volgen op Instagram: @caricehalina
Wil je adverteren in deze podcast? Mail dan naar adverteren@de-stroom.nl