Marc-Marie & Isa Vinden Iets: Lampen

Ik ben Issa Roes, ik ben Mark-Marie Huibrecht, welkom bij Mark-Marie en Issa vinden iets hoeveel sterren geven wij lampen.

Welkom! Hallo, hallo, hallo! Welkom bij...

Weer een nieuwe? Weer een nieuwe, Mark-Marie, Issa vinden iets.

En we gaan natuurlijk hebben een onderwerp en het thema is deze keer lampen.

Lampen, belangrijk, heel belangrijk, superbelangrijk.

Heel veel mensen onderschoten het, maar het is heel erg leuk en het is dus heel belangrijk.

En we hebben een twee suiker oms, het is een familie binnengezien.

De familie is binnengekomen, we hebben Comedy Central, daar gaan we praten over een sitcom die ze daar hebben, die heel leuk is.

En Seawater, ik had daar nog niet van gehoord.

Ik ook niet.

Dat vind ik wel heel grappig, want ik vind ook nog heel maatschappij prima.

Het is een maatschappij prima.

Dat is een nieuw woord, daar heb ik ook even op.

Dat is wel een thema wat we een keer kunnen doen, maatschappij prima.

Prima product, het is een maatschappij prima product, heel erg goed.

Ja, en dan hebben we de ouderwetse privé, daar houden we van.

Oh, ben je zo benieuwd.

Ja, en we eindigen met een moderne etiket, het is echt een hot item.

Mag je iets zeggen over de opvoeding van andere kinderen.

Van je vrienden.

Ja, van andere kinderen, ja, ja, ja.

Leuk, leuk, leuk, leuk, leuk.

Maar hoe was je week?

Ja, hoe was je week?

Hoe was je week?

Nee, echt.

Nou, een lange week.

Een paar weken was het eigenlijk, hè?

Ja, we waren dus op vakantie.

Nou, jij was op vakantie.

En jij was ook weg.

Ik was wel weg, ik was één week op vakantie.

Dan was ik een paar dagen terug, had ik mijn boekpresentatie.

Precies.

En meteen daarna moest ik naar Marokko, om te gaan filmen.

Heel leuk, om in het buiten, ik had van reizen.

En ik had van acteren, als dat dan bij elkaar koopt.

Ik vind, in het buitenland werken vind ik super leuk.

Ik had bijna iedere dag, als ik er gestond op een set...

Ik ben niet echt in de desert geweest, helaas, maar dan...

In de Oestijn, bedoel je.

In de desert.

Als ik het dan door Marokkaanse Franse heen gooi, is het ook niet erg, toch?

I just came back.

I love it.

I love it.

Nou, moet ik echt raak lort, is echt moeilijk.

In de Oestijn, ja, heel goed.

Daar was ik dus niet.

Nee.

Ik ben wel in de Medina.

Oh, ja.

En dan mocht ik op een scooter rijden.

En in welke stad zijn we?

We begonnen in Marrakes.

Zij zeggen daar Marrakes.

Ja.

En...

Nou, zij zeggen waarschijnlijk iets heel anders.

Ja.

Wij.

En Esvera.

Oh, ja.

In dat aan de kust.

Dat vind ik heel leuk.

Heel leuk, lekker.

Superleuk.

Ja.

Dus ik ben nog een beetje aan het tolle, want ik ben gewoon net terug.

Ik maakte een ezeltje wat er vol sloeg op.

Niks.

Niks meegemaakt.

Ergens dat je jezelf in een dadel hebt verslikt.

Of zo'n soort leuke, achtige, ja, leuke anekdoten over je Marrakaans leven.

Ja, dat zou je toch denken.

Nou, ja.

Ik heb elke dag iets meegemaakt.

Ik stond op een set.

Maar dat komt wel een keer later als ik wat meer over die film kan delen.

Oh, precies.

Maar het was natuurlijk wat ik net zei dat ik op een scooter door de Medina mocht.

Ja.

Met zijn grote acteur achterop die mij vallen.

En ik moest dan heel stoer.

Dat vind ik heel eng.

Ja.

Dat is heel leuk.

Ik heb het heel leuk gehad.

Ik weet...

Nou, goed.

Ja, kom maar.

Nou, ik heb dus zelf altijd een beetje nekel als je iets metgemaakt en dan meteen...

Oh ja, ik had dat ook een keer.

Oh, maar ga je het toch doen?

Nee, maar ga ik niet doen.

Dan ga ik dat voor een andere keer bewaren.

Oh, ik dacht dat ik dan drie keer moest vragen.

Nee, zeker niet.

Oh, nee, zeker niet.

Nee, dat is heel fijn aan mij.

Als nee is, is nee.

Als ja, is ja.

Dus het is niet...

Ik doe nooit nee zeggen om iets voor elkaar.

Nee, dus wel waar.

Ja, maar niet waar.

Gewoon niet waar.

Dat is wel waar.

By the way, jij kon het wel.

Maar goed, ik heb inmiddels...

Ik ben erop ingesteld.

Maar nee, dat is niet waar.

Ja, nee, nee.

Nee, en dit was nee.

Oké.

Nee, maar als jij een voorbeeld hebt van...

Nou, volgens mij heb jij het wel met werk.

Dat je heel lang ja zegt en dan toch nee zegt.

Nee, dat kan wel gebeuren.

Nee, dat kan wel gebeuren.

Maar het is nooit zo bij mij dat ik nee zeg...

Om mensen, dat mensen dan gaan zuuren.

En dat ik dan toch nog ja zeg.

Andersom gebeurt het wel dat ik ja zeg en uiteindelijk nee.

Maar het gebeurt bijna eigenlijk nooit.

Ik dacht ook aan de andere.

Ik dacht ook aan de andere.

Ja, want ik vind het altijd stom.

Dan denk ik altijd...

Als je nou wil dat ik ga smeken of dat ik ga...

Als je het wil, moet je ja zeggen.

Als je niet wil, nee, zeg.

Niet allemaal.

En je wilt nu niet.

En ik ga er nu...

Ik ga er nu...

Gewoon helemaal niet vertellen.

Hoe was jouw week?

Ik was dus in Portugal.

En Portugal is dus drie weken met twee.

Gewoon is het zo fijn.

Ja, ik vind dat zo heerlijk.

En we zagen daar nog wel mensen die we daar kennen.

We hebben Arnold in...

Waarom zijn we allemaal gelegen?

Hey, hey.

Ja, nou ja.

We zijn gewoon daar.

Oh, in Portimao.

Portimao.

Wat wij Puximao noemen.

Maar omdat we niet in de eerste keer in de kamer verstoonden...

Die het zo goed zei, wat een Puximao weet precies.

En dat is Puximao gebleven.

Snap ik.

Als dat gaat.

En dat was heel erg fijn.

De eerste keer zaten we bij Alberto in een...

Alberto en Maria in een huis wat 300 jaar oud was.

En aan de...

Oh, ik ben altijd heel erg bang.

Dat ik het verkeerd zeg.

Dome rivier.

Maar echt gewoon...

Nou ja, een uitzicht.

Ik vond het echt ongelofelijk.

En dus dat was heel erg fijn.

Dat waren eigenlijk gewoon Airbnb-adressen.

Voor iedereen gewoon te vinden?

Nou ja, dat ene bijvoorbeeld aan die dome.

Dat had ik al heel lang geleden.

Had ik dat als favoriet.

Want ik dacht, daar wilde ik ooit een keer naartoe.

Nooit van gekomen.

En nu was het vrije dagen dat wij wilde komen die twee weken.

Nou ja, dat was echt...

Fijn, hè?

Super fijn.

En verder...

Vind je de mensen aardig?

Of ben je alleen maar in je huis geweest?

Nee, portrace-mensen vind ik wel aardig.

En vond ik Nankin Marocco ook.

Ik vond ze allemaal zo aardig en zo lief.

Marocco vind ik ook...

Ik heb ooit...

Oh nee, ga ik niet vertellen.

Dat doe ik een andere keer.

Dat doe ik ook een andere keer.

Leuk.

De mensen in Portugal waren aardig.

Ja, heel aardig, ja.

Heb je nog...

En wat een beetje stom is.

Maar goed, ja, dat blijft toch...

Ik denk ook dat de mensen hier uit Portugal...

die hier op vakantie komen...

Ik denk dat die kort naaarschip al op de grond vallen van de miseren.

Want je gaat daar dan gewoon een broodje eten...

met een koffie en krim ook.

En dan...

Ja, dan ben je gewoon...

Oh, het gaat over het bedrijf.

Vijzen euro kwijt.

Ja, ja, ja, ja.

Ik denk altijd...

Wat zieler die mensen die naar hier komen.

Maar die worden toch gek.

We denken, oh, we kunnen hem niet zo lang blijven.

Nee, maar je kan ook helemaal niet voorstellen...

hoe groot dat verschil is in prijs.

Dat is echt gewoon absurd.

Dus dat vond ik dan weer zielig.

Maar wat mij deze week ook nog overvond, ik was terug.

En toen zag ik...

Nou ja, daar vond ik zo'n wonderlijk verhaal.

Ik kende dat niet.

In Utrecht heb je nu een tentoonstelling.

Het heeft dus helemaal niks te maken met...

Of maar ook over dit school.

Het is gewoon uit een ander vaartje.

Ja, maar je ging in één zin door.

Ja, goed dat je er even bijzakt.

Een ander vaartje ga ik tappen.

Dat zal je zien.

Het is een tentoonstelling.

En die heet...

Ik moet even spieken, want gewoon getrouwd.

Oké.

Gaat over trouwen tussen de jaren 50 en de jaren 70, geloof ik.

Ja, maar wat ze dus deden vroeger, wist ik niet.

Bij vrouwen.

Waarom moeten we dan zo?

We gaan zachtvaarten dat het best wel is.

Dat je denkt, jeetjes.

Bij vrouwen, als dan ging ze trouwen.

En dan ging die familie van die vrouw, die zei, weet je wat ze zullen doen,

voordat je gaat trouwen, trekken we even alle tanden eruit.

Dat trokken ze bij die vrouw.

Alle tanden eruit.

Ook als ze gezond waren.

Gewoon alle tanden eruit, zodat die man eventueel niet op kosten werd gejaagd.

Als ze iets aan de tanden zou krijgen.

Ja.

Dat was dan in ieder geval afvast voor elkaar.

En over welk jaar spreken we nu?

Ik weet niet tussen de vijfde, weet ik dat niet precies.

Maar ik vond het gewoon shocklijk.

Hadden we nooit zoiets van wat?

Tja, we gaan even naar de tandenarts.

Toen moemde we open.

En de laatste van het dat ik heb, helemaal geen laatste van mijn tanden.

Nou, dat zal wel wat veranderen.

Wat als ze alle tanden eruit gaan halen.

Dat is zo pijnlijk.

En dat deden ze altijd gewoon in één keer.

Deze op de woensdagmiddag.

Maar het is zo heel die mond leeg.

Daar verschrikkelijk door.

En dan kreeg je gewoon een houten gebied.

Nee.

Een houten gebied.

Gewoon niks.

Een gebied.

Denk je wel een gebied?

Mooi geval.

Het soort plastic.

Naar plastic, dat was toen natuurlijk niet.

Maar gewoon wel een goedkoop gebied.

Maar dan kreeg ze een gebied.

Maar dat was om die man niet op kosten te jagen.

Zo'n gebied dan niks kost.

Ik snap het niet.

Maar ook alsof je gewoon in bezig bent wordt af.

Snap je?

Dat doen we vast voor de verkopen.

Want dan hadden daar geen kost aan.

Heb je geen kat in de zaak?

Ondertuintjes.

Verschrikkelijk toch?

Had je er ooit van gehoord?

Nooit van gehoord.

Nooit van gehoord.

Waar was er nooit te tonen?

Ik ben trouwens heb niet gezien.

O, je las er over.

Ik las erover.

Iemand vertelde erover.

O, je dacht dat je er net toe was.

Nee, maar het staat wel in mijn verlanglijstje om te gaan kijken.

Want het lijkt mij wel heel erg leuk.

Namelijk zo'n...

Nou, en uit datzelfde vaartje wil ik ook nog wel even...

Ik zit toch in datzelfde vaartje.

Kom ik nog even bij van mijn reis?

Doe maar oogend dicht naar het luisteren.

De Seattle Pacific University is een onderzoek gedaan.

We hebben de laatste 100 jaar.

Dus overwaar opgravingen waren en zo.

Nou, het blijkt dat vroeger in oude cultuur, dus heel lang geleden...

79 procent van de vrouwen jaarden.

Iedereen denkt altijd dat de mannen jaarden...

en de vrouwen thuis voor de kinderen zagen.

Maar dat blijkt helemaal niet zo te zijn.

79 procent jaarden...

en 70 procent van die 79 procent deed het met opzet.

Dus die deed...

Hoe moet ik nou?

9 procent schrok daarvan.

Wat bedoel je?

Dat is dus niet terwijl ze stond te koken...

dat er een hecht langs kwam.

Dat ze dachten, ik vind het niet, want ik ben toch een kook.

Of ik kom te konijnen en er springt in de pot.

En ja, technisch gezien hoort er bij jaarden.

Maar ik heb eigenlijk niet jaarden.

Dat is die 9 procent.

Het was vooral voor kwammen.

Die gewoon binnenkomen lopen.

Hier ben ik zelf ook eigenlijk van de knijnen.

Eigenlijk wel.

Ik ben er klaar mee.

Ik ben levens van Toen.

Dat was 9 procent.

Maar die andere...

70 procent met opzet.

De vrouwen in tensioneel...

gingen ze jaarden.

En wat ook heel interessant is, vind ik.

Maar wel voor het voedsel.

Echt voor de maaltijd.

Nee, weet ik wel.

Mijn mannen gingen op jacht om van huis te zijn.

Nee, nee, nee.

Dat zijn we niet.

Ik kan het niet.

Maar wij kunnen het niet meer op.

We hebben hier nul stapel.

Echt te liggen.

Ja, nee.

Ik kan het echt niet meer op.

Ik weet niet waarom ik het moet laten.

Als je het niet meer hebt.

Jawel, ik moet jaarden.

Ja.

Dat was leuk.

Maar ook dat ze bijzonder was.

Vrouwen gebruikten veel meer verschillende wapens dan mannen.

Die gebruikten...

Ik denk dat wapen echt goed.

Dat kan ook echt...

Oh nee.

Anders probeerden.

Probeer een andere keer.

Probeer een keer met een knuppel.

Dan komt ze terug.

Maar dan doet het toch lekker met spieren.

Oh, wat erg.

Elke keer met iets anders.

Maar er zijn die mensen in de universiteit.

Ze zijn daar achter gekomen.

Ze zijn er achter gekomen.

Dus dat is superfijn.

En wat deden de mannen in die tijd bij het vuurzitten?

Ja, die zaten dan...

Want die letten ook niet op de kinderen.

Die deden dan niks.

Of die ging ook wel mee jagen misschien.

Maar het idee...

Dus altijd vrouwen maar rondom het vuurzitten...

En ze hadden te koken voor de kinders.

En verder niet ging jagen.

Dat klopt helemaal niet.

Toch gek dat ze er nu pas achter kwam.

Ja, dat vind ik wel interessant.

Supergoed.

Mooi.

Goed, hè?

Gaan wij...

Ja, lampen.

Ja, mensen onderschatten het altijd.

Hoe belangrijk het is.

Want je hoort mensen dat zeggen.

Zo om jou heen, hè?

Er zitten mensen achter mijn lampen.

Ik kan het licht uit.

Ik heb een las van.

Nee, maar wat trouwens ook heel belangrijk is...

is water.

Water is superbelangrijk.

Water is heel belangrijk voor ons als mens.

Ook licht, maar ook water.

Ja, water is heel belangrijk.

En nu is er een bedrijf.

En dat heet...

Wat is een bruggetje?

Ik zag jou eventjes nog...

Ik zag het bruggetje, maar ik dacht waarom?

Want ik vond het een gek bruggetje.

Maar ik ben er.

Het is belangrijk.

Want onze suikerroom heet Seawater.

En die heeft een dorstlesje voor ons.

Ach, wat leuk.

Een dorstlesje, vind ik leuk.

Er is natuurlijk zo veel zoutwater...

op de aarde.

Maar zoetwater is er eigenlijk...

Veel minder.

Ja, veel minder.

En wat wij zaten aan...

We hadden een zwembad met zoutwater.

En dat zag ik wel.

Vogeltjes van drinken.

Maar ik dacht dat is eigenlijk niet zo'n goed idee.

Zoutwater drinken, lijkt mij.

Maar goed, er zat heel weinig zoutwater in.

Maar hier hebben ze dus een manier gevonden...

om van zoutwater...

zoetwater te maken.

En ook nog...

Ja, supergoed.

In een klein containertje aan Nederlandse kust...

maken zij dus dit waterzoet.

En ze willen uitbreiden.

Nee, over de hele wereld.

En daarna, over de hele wereld?

Ja, want anders, want als je dat gewoon neerzet...

op de plek waar het gebruikt wordt...

dan hoef je het niet te verschepen enzo.

Wat ook weer voor de miljoen natuurlijk supergoed is.

Ik ga een slokje nemen.

Ja, je mag doorpraat.

Waar moet ik op?

Dat het gat bij je mond zit.

Dat was dus net uitgelegd.

Dat ze ook goed om moeten laten...

dat als we drinken dat het gat bij je mond zit.

Maar dan wil ik toch ook graag laten zien wat ik drink.

Nee, dat ging natuurlijk om.

Dus we moeten drinken, maar dan...

dat je ook nog ziet, oh ja, zie wat er.

Ik proef hem maar geen zout.

Nee, dat is de idee, dat snap ik maar.

Ja, maar dat denk je toch even.

Zie wat er, denk ik.

Want de waterschaas siedt natuurlijk toe.

Want, eerlijk zou Willem-Alexander...

het was echt een voorloper.

Toen hebben we hem allemaal aangelachen.

Dat we dachten, ja, watermanagement.

Ja, zo kende ik er nog wel een paar.

Maar zo kende ik er niet nog een paar.

En dus zie wat er drinken.

Sponsor je ook naar de partner Reeve Systems.

En die zet zich in voor de gezondheid van de oceaan.

Dat is superbelangrijk.

En daar kun je allemaal informatie op vinden op hun website.

Ja, en langzaam gaat het dus beter...

met het water.

Ik hoorde ook dat in de garten...

dat ze dan weer vissen en zo.

Maar langzaam gaat het iets beter.

Maar daar moeten we ons steeds meer voor inzetten.

En dit is zo goed daarin.

En dit is een perfect...

we hebben bij wijsprekken te veel zoutwater...

in de initiatief.

Ik ook. Want er zijn zoveel plekken waarop dit nodig is.

En weet je wat zo leuk is...

dat je seawater kan kopen bij Koop.

Albert Heijn, de plus.

En binnenkort ook nog bij 600 jumbo's.

Dus, nou...

Top.

Wij zijn er blij mee.

En dan gaan we alsnog van water naar licht.

Naar licht, naar lampen.

Heb jij veel?

Want laatst als ik in de krant...

dat je bang was van je eigen keuken.

Dat laatste.

Dat is zo fijn.

Want je had gezegd...

je hebt hele strakke keuken...

en dat durf je eigenlijk niets aan te veranderen.

Maar licht is daar bijvoorbeeld ook heel belangrijk in.

Had je daar vooraf heel goed over nagedacht...

over welke lampen wat?

Nou, ik...

Nou, eigenlijk niet.

Want ik was er wel mee bezig...

maar ik had het effect niet.

Toen het ook eenmaal hing, dacht ik...

Ik weet niet of dit het is.

Ik heb een hoofd van mijn tafel hangen...

die echt bijzonder licht geeft.

En je kan ze naar beneden treten.

Dat vind ik dan altijd heel leuk.

Je kan ze gewoon overal bewegen.

Je kan ze dimmen op onder en boven.

Ik heb me daar een beetje in laten lullen.

In zo'n dure lamp.

Maar in mijn oude huis had ik...

Ik weet niet of je die lamp nog weet.

Zeker.

Een schitterende soort wensen balzaal lamp.

Een cicilamp.

Is het een cicilamp?

Ja, die heb ik heel lang te koop gezet.

Zelf gewoon op mijn Instagram.

Maar niemand wil een koopa.

Niemand wilde een beetje.

Dat is ook wel meestal een teken.

Nou, hij is heel groot.

Dus mensen zeggen dan soms, oh, die is mooi.

En dan, hoe groot?

Hij ligt bij mijn schuur.

Toen dacht ik, als ik hem nou in twee heb...

Heb je een schuur?

Garage.

Heb je een garage?

Ja, zo.

Oh, ja, precies.

En hij ligt dus in de garage.

Want die kan niet staan.

Ik had natuurlijk een heel hoog huis, maar dat heb ik niet meer.

Hele leuke lampen.

Ik had hele leuke lampen daar allemaal.

Dus ik ga nu kijken of ik die lamp

toch weer in de keuken kan hangen.

En dan niet met de onderkant van...

De wensen cicilamp.

Want niemand wil hem.

Dan wil ik er zelf wel weer.

Ik vind hem heel mooi.

En dan gaat die andere die alle kanten...

Die gaat weg.

Of zet je veel te koop dat niemand wil?

Of heb je ook dingen...

Een prachtige sarinetafel.

Sarinetafel zeg me niks.

Nee, maar bedoel, ik zeg het heel eerlijk.

Ik ben niet zo van de merken.

Ik ken...

Nee, dat maakt niet uit.

Een jaren 60...

We kregen ook nog voor die biro.

Dat mensen zeiden, ja, het is ook echt wel...

Alleen maar in die garage te gordelen.

Praten mensen?

Buiten de garage te gordelen.

Maar ik wist ook niet meteen...

Dat dat de biro heten.

Maar ik snap dan wel ongeveer wat het is.

Maar toen moest ik later denken...

Ja, moet je wel uitleggen.

In Tullep ziek is inderdaad niet rondrijden.

Dus het is ook echt wel...

Een Amsterdams ding.

Want in Utrecht ziek is dat ook niet.

Dus dat is wel echt een soort dingetje.

Maar hoe heette de tafel die jij opkomt?

Ik heb een mooie ouderwetse marmeren tafel.

Met zo'n...

Dat heb ik verkocht.

Maar het past er niet in dit huis.

Dus dat ik daar niet leuk aan vind.

Aan die tafel?

Ik weet het ook wel iets wat ik er niet leuk aan vind.

Maar dan zeg ik het naar jou.

Ik vond het niet leuk dat ik bij jou was zo koud was.

Ja, dat.

Maar je legt je hart...

Het is een koude tafel.

Om beter een neppert te kopen, die is niet koud.

Precies.

Want dat marmer is toch niet fijn altijd.

Maar gewoon lampen.

Ik ga weer terug hangen.

Lampen is heel belangrijk.

Ja, mensen wat ik al eerder volgens mij als tip geef.

Maar ik geef het gewoon heel graag nog eens als tip.

Altijd dimmers.

Koop altijd.

Laat overal dimmers opzetten.

Want daarmee kan je heel goed...

Een soort sfeer.

Ik had nu zo'n...

Ik laat me wel eens een overhalen.

Nou ja, dat laat ik mezelf natuurlijk doen.

Op Facebook zie ik zo'n reclame tussen doorkomen.

Wat ik altijd moeilijk aan vind,

dat ik ook nog eventjes zeg,

dat als je bij Facebook

of ergens anders op internet,

als het internet aanstaat,

je bent lekker op de World Wide Webpand

rond te kijken.

En dan zie je soms een abstentie of zoiets.

En dan denk je, oh, de klik keef op,

oh, de klik keef op, de klik keef op.

En uiteindelijk weet je niet waar.

Ik hoop je bij een oude vrouw,

en check je waarschijnlijk achter in een schuur,

die een garage heeft, koop je iets.

Maar je weet uiteindelijk niet meer waar je iets koopt.

En dan komt dit,

en er zijn er klachten over en zo.

Soms doe ik dat niet.

Dan wil ik het gewoon hebben.

En nu had ik dus een paddel...

Ja, het klinkt heel kinderachtig.

Ik wou het nou gaan zeggen.

Het klinkt wel een beetje kinderachtig,

een beetje als een kinderkamerlamp.

Maar dat is toch niet...

Het is een paddelstoel.

Het is een paddelstoel.

Nee, dat is niet een paddelstoel.

Dat klinkt niet.

Maar het is wel...

Het is natuurlijk niet een hele dure sirena-lamp,

of een tafel of voer,

maar het is wel...

En toen had ik nog een lamp in gedaan.

Het zat een lamp bij,

het was ook hartstikke leuk om die vrouw te checken.

Wat heb je zelf gedaan?

En toen deed ik het aan,

en toen was het veel te wit,

veel te licht,

en er kon niet dimmen.

Dus toen ben ik hier...

naar de lampwinkel gegaan.

Het was eigenlijk heel moeilijk,

maar het was een hele rare lamp.

Met een stekker.

Ja?

Wat?

Met een stekker?

Nee, dus de lamp,

en die eindigt in een stekker.

Een klein stekker.

Dus je moet je er indrukken.

En eruit trekken, als je die meer wil.

En dan weer indrukken.

En nooit vroeger.

Maar de lampwinkel?

Nee, die hebben we wel.

En ik heb ook een die kan dimmen.

Nee, maar...

En wat ik ook nog heel bijzonder vond,

bij die winkel,

en er zit 5 jaar garantie op.

Ik zeg, had jullie nou ooit gedacht vroeger,

dat je,

had je...

Had je nou ooit gedacht,

zei ik tegen die man,

dat je ooit een gloeilamp

daar verkoop met garantie erop.

Dat zei, nee.

Nou, een gesprek.

Of had je daarna nog iets?

Dat was een leuk gesprek.

En dan vieren we de keert samen.

Maar, nee.

En dus ik kom thuis, en ik doe er erin.

Ik doe het aan,

meteen mooi,

het was een Belgisch bedrijf, die maakt die lampen.

En die doet dus dim warm,

ook in verschillende

gradaties van warm.

Want dat is natuurlijk wel een gedoe,

sinds kort, met lampen.

Dat met die led,

en met halogen weet ik wat,

om het gezellig te houden.

Soms wel heel koud ligt.

Maar dan zijn ze wel thuis aan het werk.

Dus,

en wat mensen

ook heel erg goed,

ja, zo lijkt het allemaal over tips gaat,

maar schemerlampen.

Dat was vroeger heel erg in,

en toen, en nou vind ik het allemaal

een beetje prutterig,

maar dat is supergezellig.

Ik heb hier bijvoorbeeld een schemerlamp,

maar die is dan niet zo'n vloerschemerlamp,

maar gewoon een grote schemerlamp,

dat maakt meteen een soort,

ik had een keer een Airbnb in Parijs,

allemaal lampen,

allemaal verschillende, rare, ook kinderachtige lampen,

maar dat heel een huis was,

was superleuk.

Ja, het is echt leuk.

Het kan echt je huis maken of breken.

Nou, maar daarom denk ik...

Ik moet meer lampen hebben, maar dat dacht ik ook.

Want die keuken waar je bang van bent,

ik denk dat de keuken luistert.

Dat misschien wel.

Maar als je daar bijvoorbeeld

op de dingen,

een aantal gapige lampen hebt,

zou dat dan heel erg veel schelen.

Ik deed het altijd met kaarsen,

maar op een gegeven moment denk je ook,

al die kaarsen.

Dat heb ik ooit zelfs over gehad ook.

De kaars aan de auto's je boven het toilet gaat ofzo?

Nee.

Nee, dat laat je altijd alle kaarsen aan.

Ja, als ik naar het bed ga wel.

Nee, wie doet dat?

Nou, kijk, je gaat naar boven

en je denkt, ik ga eventjes iets pakken

en dan ben je boven de netjes.

En dan blijf je en dan denk ik,

ik zou dan denken, oh, dan is die kaars aan.

Nee, dat is...

Ik ben jou niet aan de hand.

Nee, maar ik heb het denk ik wel eens gehad, hoor.

Dat ik thuis kwam, ook nog in een ander huis.

Ook met een hart en zo.

Dat ik dacht, ook met kinderen.

Toen dacht ik ook, ik moet echt niet meer een hart hebben.

Als de kinderen groter worden,

dan moet je aan en weg lopen en de deur uitgaan.

Nee, ik hoorde ook wel eens iets van

vuur in de schoorsteen zelf.

Dan slaat het zo naar binnen.

Spannend?

Ja.

Het lijkt me heel eng brand.

Maar je hebt het nu niet over.

Brand doen we een andere keer, want dat is wel een goed onderwerp.

Want de mensen die dat hebben,

die denken, mijn leven voer en na de brand.

Dat geloof ik.

En ik denk het wel eens, als ik iets kwijt ben,

denk ik ook wel eens aan mensen.

Maar als ik een paar jaar kwijt,

dan denk ik, het zou het ook mijn hele huis kunnen zijn.

Wat afgebrand is, dat denk ik dan.

Nou ja, ik ben één ding kwijt.

Ik probeer mezelf dan een beetje op te buren.

Het lijkt me namelijk het allerergste wat er is brand.

Nou, niet het allerergste wat er is.

Dat zijn mijn eigen dingen vind ik.

Maar het lijkt me heel erg.

Ik voel het worden naar gemarteld.

Dat zie je dan vasthouden.

Dat je dan met een slokje zee waant.

Met losgeld.

Dat ze geen los gaat willen betalen.

Een lamp, hè?

Weet je wanneer je de eerste lamp...

Dat wetenschappers beweren dat de eerste lamp,

de olielamp,

stand uit 12.000

en 15.000 voor Christus.

Dat is heel breed.

Maar goed.

Nou, dat vind ik grappig.

Maar wat ik grappig gevond om te vinden,

hoeveel uur brandt een lamp per jaar?

Nou, ik dacht, wat bedoel je?

Maar ze hebben het dan gemiddeld genomen.

En wat voor lamp?

In Nederland zijn er onderstaande

jaarlijkse branduren gebruikelijk.

Let op.

De woonkamer duizend uur per jaar?

Nee, je blijft erbij, want ik hou je wakker.

Duizend uur per jaar

in een woonkamer.

Dat denk ik gedeelte 365.

Dat is 2,7 uur.

Dat is toch belangrijk om te weten

wat voor lamp het is.

En hoe lang?

Ik hou van lampen.

Ik hou heel erg van sfeer in huis.

Wat voor lamp heb je?

Heel veel verschillende.

Naast die paddenstoel?

Ja, toen wij erin kwamen

had ik het lumineuze idee

om een hotelschakel

te nemen.

Dus als we thuis komen

drukken we één knop in en dan gaan alle lampen aan.

En als we naar bed willen

ook één gaat alles uit.

Maar?

En daardoor

hebben we heel veel lampen.

Wat?

Als je elke avond

alles uit en aan moet doen per stuk

dan denk je

ik ga niet nog een lamp erbij nemen.

Maar nou, maak dat ik niet uit.

Dus nu gaat alles aan.

Ziet daar geen max aan.

Je kan dat gewoon allemaal erop.

Ja.

Dat is superfijn.

Dus dat is weer een tip.

Een hotelschakelaar.

Ik noem het hotelschakelaar

om de degene die dat...

Heet zo niet.

Maar in ieder geval als je dan één knop

bij elke

elk stopcontact

is er één stopcontact van de drie

wat net omgegeerd zit.

Daar moet je dan het insteken

en dan lusten

die allemaal samen.

Dat is het eigenlijk.

Kerstlampjes.

Hou ook van.

Dus ik ga gewoon van lampen.

Dus ik ben een heel groot fan van lampen.

Hoeveel sterren geef jij lampen?

Vijf.

Ik ook.

Ja, het mag eigenlijk niet.

Het zal weer gebeuren.

Kijk of ze dat aankomen.

Het is te positief eigenlijk.

Dan doen we een lampje uit.

Het is niet anders.

Want we zitten hier ook omdat het Gelding Kemperlamp

ligt.

En dat is op zich prima.

Dat is eigenlijk helemaal niet hoe dat nu

eruit ziet.

Ja, is het mooi geworden.

Ze kijken moeilijk.

Dat betekent er goed.

Pamigo.

Dat is wel het kledingmerk

van de toekomst.

Zoals ze ook wel graag genoemd willen worden.

Bovenkleding.

Maar ze hebben dus onderkleding.

Maar ook bovenkleding.

Dat vergeten mensen wel is.

En het is zo'n heel zacht

en het is echt heel comfortabel.

Dat is er zo fijn aan.

En absorberend en ademend.

Dus super lekker om te dragen.

En wat ook fijn is als je het aan hebt.

Dat je weet dat het gewoon duurzamer is.

Dus je draagt ook nog bijna aan een beter milieu.

Precies.

En wat volgens mij heel veel mensen wel misschien weten.

Dat ze bekend zijn voor de boxers shorts.

Ja.

Allemaal essentials.

Dus ook undershirts.

Zokkenbovenkleding hebben ze ook.

Dat ze sinds kort ook een vrouwcollectie hebben gelandseerd.

Maar.

Ja, maar dan moet ik wel eerst even uitleggen.

Allemaal slips, boxers shorts, strings, brilettes, sokken en meer.

Dan mag jij zeggen maar.

Maar dat was zo'n succes.

Dat het gewoon uitverkocht is.

Maar.

Het goede nieuws is ook.

Ze zijn nu bezig om het te riestokken.

Er komt er nu weer vooraan.

Er komt er sowieso aan.

Maar sowieso die bovenkleding verheerden.

Die treien en die polo's in launch.

En er is een kortingscode.

Waar ik wel altijd dol op ben.

Ik vind dat het leuk als we een kortingscode mogen.

Heel leuk.

En ik vind de naam ook heel leuk.

Isa25.

En wat denk je dat je dan krijgt?

Ja, wel 25 procent kennismakingscode.

Op de eerste bestelling.

Speciaal voor onze luisteraars.

Dus, ik zou zeggen.

Ga naar www.bamigo.com.

Met de kortingscode.

Isa25.

We gaan naar de privé.

Oeh, ben je zo benieuwd.

De privé is deze week.

Willem Nijholt is natuurlijk.

Heb je Willem Nijholt wel eens ontmoet of mee gewerkt?

Zeker, niet mee gewerkt.

Heb jij met hem gewerkt?

Ik heb nooit met hem gewerkt.

Ik heb ook ontmoet.

Hij was altijd heel aardig als ik hem ontmoet.

Nee, dat vond ik.

Maar ik hoor wel verhalen over hem.

Ik ook.

Maar over de doden.

Niet zo goed.

En Jellie Brouwer was overleden.

Terwijl ik in Portugal was.

Daar was ik dol op.

En die had ook een hele mooie...

Ik doe ook een podcast met Jan Uurt.

En daar had ik het over gehad.

Ja.

Maar die is bij Podimo.

En...

En ik had dus...

Want ik was dus in Portugal.

Dus ik had de livestream.

De...

Denkingsdienst van Jellie.

En die dochters die waren zo geweldig.

Die gingen dingen zeggen.

En die in de dochter kon heel mooi piano spelen.

En ja, het was zo mooi gedaan.

Dus ik was echt wel...

Ik heb echt wel daar op een terras.

Nou, niet op een terras, gewoon bij een restaurant.

Maar gewoon op een terras bij het huis, zeg maar.

Echt wel.

Het was echt zo mooi gedaan.

Want dat vind ik altijd...

Kijk, ik kende Jellie natuurlijk niet goed.

Ik vond het echt leuk.

En ik vond het altijd heel erg leuk om door haar geïnterviewed te worden.

Welke intervieuze ik helemaal niet leuk vind.

En...

Maar bij een begrafenis...

Is sowieso altijd dat je eigen oude onverwerkte verdriet er ook uit komt.

Dus het verdriet van andere mensen...

Dat heb ik sowieso heel erg.

Dat ik heel erg...

Snap je?

Dat ik...

Ik woon verdriet van het verdriet van andere.

Ja.

Dus ik heb niet eens zo zin dat ik denk...

Dat ik gewoon het verdriet van andere...

Waar ik zo verdriet van word.

Ik heb wel vaker dat ik een soort...

Tweede rangst, tweede hand emotie heb.

Maar je zegt...

Het is dus geen oude verdriet wat dan boven komt.

Nee, soms dus niet.

Maar soms triggert het wel verdriet in je...

Ergens van iets...

Nou ja, bij hen was het natuurlijk duidelijk.

Zij zijn allemaal rond de 20 verdienen.

Als je je moeder verliest...

Ik was 27, mijn moeder doodging.

Maar...

Ja, dat triggert natuurlijk altijd wel zo iets.

Dus dat was super mooi.

Nou.

En jullie brouwen was hartstikke lief.

Privé.

Er staat een groot stuk in over...

Alexia.

De tweede dochter van...

De dingen die heeft foto's laten maken...

Omdat ze een 18 is geworden enzo.

Ja.

Dat is eigenlijk prima.

Er wordt altijd een beetje wild over haar gedaan.

Dat zijn zo de wilde...

Maar ik denk dat dat wel meevalt.

Ja, dat het wel meevalt.

Ik vind het ook wel leuk dat ze straks allemaal zo in eigen weg gaan.

En dat ze allemaal iets moeten.

Ze moeten voor haar, ze moeten van alles nog.

Ja, vind ik ook.

Want heb je dat gevolg met Eloise en zo in dat badpak?

Ja, wat vind je daarvan?

Wat vind je daarvan?

Dus ga je aan mij vragen.

Ik snap het aan beide kanten.

Oh, daar gaan we weer.

Ja, ik snap iets weer aan beide kanten.

Draai jij nog maar een keer om.

Ik snap haar.

Ik heb het gezien in het programma.

Dat ziet er heel decent uit.

Ja.

Ik snap de andere kant dat je misschien denkt...

Als je dat zo vindt van...

Willen we dit voor het Koningshuis...

Dan wil je dit niet.

Snap je dan wat ik bedoel?

Ja, maar nu halen we het...

Volgens mij twee dingen door elkaar.

Dat is wel even duidelijk.

Dat je een snapt hoe zij...

Wat zij denken.

Maar je gevoel daarbij...

Ja.

Ik snap ook wel dat zij dat denken.

Maar ik vind dat verkeerd gedacht.

Ik vind dat badpak geen probleem.

Nee, dat bedoel ik.

Ik vind het geen probleem.

Want er is een verschil.

Ik zie ze vliegen.

Dus dat je alle twee begrijpt.

Ja, maar soms begrijp ik iemand niet.

En nu wel.

Ik ken de regels niet van een Koningshuis.

Ik weet niet hoe die wereld in elkaar zit.

Maar dan kan ik wel daar een idee over hebben.

Maar...

Dat is echt niet wat ik wil zeggen.

Ik wil zeggen...

Jij zegt...

Nee, ik heb allebei...

Allebei kan ik begrijpen.

Maar dat vind ik iets anders dan wat vind jij?

Ja, ja, ja.

Maar ik vind het niet altijd heel interessant om te zeggen wat ik...

Ja, maar nu wel.

Ik heb het ook gezegd.

Ja, want zo heet ook de podcast.

Ja, dat weet ik. Ik heb het ook gezegd.

Heel goed.

Nou ja, daar kom ik toch op de showpagina van Jan Uriot.

Echt waar?

Zeker.

Hij heeft gebeld.

Hij heeft gebeld elke week met iemand.

Hij heeft deze keer gebeld met...

Miss...

Gracie.

33-rissen.

Haar voornamel spel je...

M-I-I-S-Z.

Oh.

M-I-I-S-Z.

Miss...

Ja.

Want een eerste vraag is van hem.

Een pittige vraag vind ik een leuke binnenkomer.

Spreek je na maar.

Waar moeten we u van kennen?

Hij belt zelf iemand op.

En dan zegt hij, waar moeten we u van kennen?

En hij zegt, ik ben zanger.

Actrice en model.

Nou, dat doet ze mooi stiekem.

Want dat weten wij, hebben we nog nooit van gehoord.

Daarnaast heb ik aan veel misverkiezingen meegedaan.

En sommige ook gewonden.

Ja.

Miss...

Gracie is mijn artiestenaam.

Volgens mij paspoort heet ik...

Graciella Scholtus.

Maar Graciella is toch een prima naam.

Tenminste, dat is voor een artiest.

Graciella Gracie, dat zou...

Mooi.

Een topnaam zijn.

Ik kijk ook nog alle kanten mee op.

Ik kan nog nooit zacht in hem.

En dan zegt ze allemaal van...

Wat ze heeft gedaan.

En dan zegt hij...

Afsluiting natuurlijk een goede afsluiting.

De vraag van Jan.

Wat kunnen we dit jaar nog meer van u verwachten?

Ja.

En dan zegt...

Hoe zou je dat uitspreken?

Miss.

Gewoon mis.

Miss.

Maar waarom zit die zetten dan nog achter?

Maar goed, dan zouden we er voorover terug moeten bellen.

Maar goed, dan zegt zij.

Volgende week heb ik een gesprek met een Amerikaanse producent

over een rol in een internationale film.

En binnenkort verschijnt er nu zingen van mij.

Maar ja, volgende week

heb ik een gesprek

met een Amerikaanse producent over een rol

in een internationale film.

Geloof je het niet?

Nou, ik geloof me nog veel te vaak.

Ja, maar zo is het.

Nee, maar ik bedoel, dat is...

Volgende week ga ik naar een Griekenland vakzen.

Ja, omdat Griekenland dan in die zin zit,

dan denk je zo.

Ga je vak in de Griekenland?

Ik heb niks te melden.

Alleen dat ik een gesprek heb.

Ik ken niemand die zei dat.

Ik moet nu gaan vakzen

in de Griekenland.

Ik moet hier van onder de indruk zijn.

Dat leek net of ik dat zou moeten zijn.

Dan stond er nog een stukje in

in de showtime

van Pip Pellens.

O ja, ook grappig.

1929.

Ja, maar zo heet zij gewoon echt.

Pip Pellens.

Dat heb je nog niet.

Maar je hebt bijvoorbeeld houtbreks

om dan ook nog een Hb in de voornamel te doen.

Harry Houtbreks of herald

snap je?

Ik zou zelf mijn kind IJsbrand noemen

maar dat zou dan niet kunnen bij de houtbreks.

Maar ik vind het altijd leuk

als een naam...

Ja, dat vind ik echt leuk.

Dat heb ik ook niet gedaan, maar dat is wel leuk.

Ja, ik had dan even iets afgemoet te denken.

Maar goed...

Van Kaarin Camelink

Ik kan er nog over hebben.

Ik vind de Karen niet dan ook weer niet.

Nee, leuker naam, maar jongens.

O, alle Karen's.

Top naam.

Karen's.

We love you.

Ja, we love you.

Hashtag.

I love it.

Maar wat Pep Pellens altijd doet, is iedereen vergeten wel eens iemand's verjaardag.

Daar heeft Pep Pellens, de actrice 29, iets op bedacht.

Tegenwoordig draag ik altijd een verjaardagskaart met postsegers met me mee.

Het dweeg bijna niets en in geval van nood kan ik iemand als nog persoonlijke lieve

boodschap geven of sturen.

Nou, dit vind ik toch zo'n onzintip.

Ik vind het heel grappig, maar zou dat nou echt zo zijn, heb je altijd die vervrommel

toch helemaal?

Nee, vies al een kaart.

Ook dat?

Maar los daarvan, zelfs als het in een klein kluisje in de tas zit, dat is het niet

kan dien.

Maar wat heb je daar nou aan?

Dus je bent ergens niemand zegt, o ja, ik ben jarig.

Dat je denkt, oh, je geeft geen toilet, dat geeft geen toilet, geen heel kakkaat te schrijven.

En dan, nee, dat is leuk en spontaan.

En als je dan nog op de post moet gaan doen, dan heb je, sowieso, dus pip, je bent gewoon

altijd te laat.

En ik vind het niet slim dat je dit vertelt, want ik denk dat al haar vriend en familie

denken als ze een kaart kuiken, oh, was ik zo één die je vergeten was.

Ja, net jullie met die cadeaukast, weet je dat nou als jullie die cadeaukast hadden?

We houden ook helemaal niks uit.

Ze hadden een cadeaukast thuis en dan hadden ze dan alle dingen die ze kregen, die hebben

jullie ook?

Heel veel mensen hebben een cadeaukast.

Ik hoef niks uit de cadeaukast.

Ja, maar dat is heel...

Ik wil gewoon nuffig.

Dat is heel nuffig van je.

Ja, veel plezier ermee.

Nee, ik wil gewoon nuffig van je.

Ja, dat hoor ik.

Dat is helemaal niet bijzonder.

Het is een beetje al van mij gekocht, is gewoon zo, oh, nee, ja.

Wat past nog het meeste bij hem?

Dat was het minst erg eigenlijk.

Zo ga je kijken.

Zo maak jij het, ja.

Die kast ook niet.

Dat was het minst erg.

Vroeger met de kinderen.

Kinder cadeaus was vroeger heel makkelijk, want dat was een heel algemeen die wilde allemaal

spelletjes, die wilde allemaal.

Dus als je denkt, oh, die heb ik nog staan.

Top, uit de kast.

Nee, maar ik bedoel, en dan weet je wel, een mock.

Oh ja, een mocks van Max.

Lieve papa.

Max laat.

Dat ga ik hem geven.

Dat is wat hij leuk vindt.

Ja, snap je?

Of een glas met jeenek erop?

Ja.

Ik geloof niet dat...

Nou, het waren vaak...

Ja, het waren vaak...

Dat snap je?

Of een glas met jeenek erop?

Ja.

Ik geloof niet dat...

Nou, het waren vaak doos die je ergens had gekregen, die dan zo die kassen...

Heb je het tegen mij?

Niet waar.

Die kassen ging hier wel.

Echt wel.

Dat heb ik echt wel opgeleid.

Dat heb ik opgeleid.

Ik wilde het niks, maar ik heb er opgeleid.

Oké.

En dan heeft hij nog eens laatste deze week, 40 jaar geleden, heeft hij altijd zo'n itempje,

dan zit hij in het archief, heeft hij dan een oude privé gevonden, ergens heeft hij

op de toilet zitten lezen en heeft hij een stukje aan zijn hand.

En dat heb ik dan niet geregeld.

Nee, maar dat is zo grappig, het staat hier.

Frank Kramer bleek de favoriete quizmaster van de moment, dan kwam er naar vóór door

een enquête van de privé, in de honden, de briefkaart van Lezen die de redactie ontving,

sprak 70% zich uit de gunsten van de Kramer.

Zeg, 30% gaf de voorkraam Willem Ruijs.

Frank Kramer, dat zijn mij toch allemaal, hoe snel dat gaat, dat je weer vergeten bent...

Met krullen.

Een naam.

Ja, zeker, de boer van Monique Kramer, die actrice en schrijfster.

En hoe snel mensen ook weer vergeten worden.

Mijn vader had echt een hekel aan Willem Ruijs.

Oh, echt waar?

En ik vond hem zo leuk, waar hij zei, ja, wat is die druk te doen en zo heftig en die

mensen zijn het spelen aan het spelen, waarom gaat het allemaal om hem?

En hij leeft heel erg mee, pak, zei ik dan, dus toch Thuis, ja, grappig.

Dus ik denk dat, you loved him or you hate him.

Nou, ik weet in ieder geval de eerste kinder, dat is één van de mensen thuis die jong zijn,

die weten, zeg maar, Willem Ruijs, die ging op een gegeven moment, ging hier met een tent door

Nederland en dan in die tent was dan de kwees en dan moesten mensen opdrachten doen.

En toen had hij, op het laatste, hadden we nog nooit in Nederland gezien, hadden we dat

buzzer ding, dat je met zo'n staaf moest en dan moest je weer helemaal opnieuw beginnen.

En die hele tent zat op z'n kop, want die mensen moesten dat doen en ik weet dat

eerst keer dat ik mijn zus beelden, want Annette, en dat we gewoon na gewoon niet

wisten of we zagen, dat we thuis helemaal met die provincie laten zitten,

kijken omdat dat was zo spannend, dat het zo simpel was.

En hij ook, hij stond er bij om aan te vloeken.

En nee, daar heb je er meer aan, ik leef nou toch op.

En dan hadden ze, dan gaan we echt horen, dan hadden ze, kregen ze 100 euro, 100 gulden

en die moesten ze wisselen met de mensen in de zaal voor vijf gulden briefjes.

En ze mochten niet zomaar die vijf gulden briefjes krijgen, ze moesten het echt wisselen.

Maar die mensen in die zaal, die gingen allemaal briefjes gooien.

En Dylan Brown zei, nee, nee, niet gooien, het moest wel zien.

Nou, het was echt, die televisie hadden we toen nog.

Dat was echt geweldig, we zouden nu niet meer kunnen.

Ik denk altijd, want bij Sunja Barant ook, er was ook allemaal veel heftig.

Alles was heftig.

Er ging Sunja Barant aan het zeggen, nee, de microfoon naar weg, de microfoon naar weg.

En dan gingen die mensen, eindelijk wel.

En dat was vroeger, mensen liepen weg in studio's en mensen waren...

Dat werd niet ook wel, maar in een andere manier.

Ja, maar niet zo.

Vroeger leek alles toch iets minder glad, op een of andere manier.

Ik wist dat het niet glad was.

Nee, maar ik wist het eigenlijk wel.

Ik vond het wel leuk dat het dan een beetje ruig was.

En dat mensen ook wel eens ruzie kregen.

En nou staat heel Nederlanders op zijn kop, als er iets van ruzie aan de tafel ergens is.

Ja, dat is waar.

Dat is echt heel raar.

Maar goed.

Nou.

Want ruzie is belangrijke en leuk, maar komende is ook leuk.

Ik vind komende heel leuk.

Hartstikke leuk.

En dan hebben ze een komendecentral.

Ja.

We hebben een...

Een bruggetje.

Echt een dikke, vette brug.

Een komende bruggetje.

Wat is die bruggetje?

Zo met zo vroeger in de Uli Gulli.

Weet je dat nog?

Grote stappen.

Uli Gulli?

Nee.

Kermis.

Kermis de Uli Gulli?

Ja, maar wat is het nou?

Nou, de Uli Gulli, dat had je zo'n treden.

En die ging je heel op beneden.

Dan kon je zo naar boven.

Maar dan moest je heel goed opletten.

En daar was altijd zo...

Daar kwam je boven.

En daar was weer een anders spel.

Dan moest je door een draaiende tunnel.

En dan moest je weer ergens anders doorheen.

En ik vond er altijd een beetje eng.

En wat ik ook wel een beetje verveend vond,

is dat er dan van die jongen stond die erbij hoorde.

En die sleept je er dan doorheen.

En dat was juist fijn, bedoel je, of niet?

Ja, ik vond het ook wel iets hebben.

Maar ik vond het ook...

Het was ook een beetje een deuzerig,

als je dat niet gewoon zelf doorheen kon komen, zeg maar.

Maar dat ook wel iets,

als je die armen in je pakte,

je gewoon er doorheen trok, zeg maar.

Dus het had verschillende emoties.

Nou!

Kermis, ken maar nog eens wat.

Want ik voel je van alles.

Nou, we kunnen nu wel een keer doen van avond.

Kermis in Tilburg.

Dan kun je het podcast vanuit Tilburgs Kermis doen.

Oh, vind ik leuk.

Ik kom.

Nou ja, goed.

Kom, dan moet je mij zeggen.

Ja, dat zeg ik.

Het is jouw podcast.

Nee, ik doe het.

Ik doe het.

Kom ik.

Ik bedoel, ja, ik doe mee.

Oh, je ging er al vanuit, had ik er was.

Nee, nee, maand.

Heel leuk.

Maar deze gaat nu over to broke girls.

Ja, to broke girls van Comedy Central.

Nou, het is niet veel Comedy Central, maar het nu tegenwoordig wel.

Want zij zenden nu dus allemaal leuke comedies uit.

En to broke girls, bijvoorbeeld,

is elke maandag, zoals met vrijdag,

om zes uur te zien op Comedy Central.

En dat is...

Nou, dat is wel grappig, want dat is een leuk serie.

En die gaat over Max en Caroline, die twee.

Vrouw, die werkt.

Ja.

En die ene is aan arm op groeit, die andere rijk.

Maar ze hebben uiteindelijk nu geen verteeën hebben ze iets.

Dus ze proberen daar hun living van te maken, zeg maar.

En wat zo leuk is in die serie,

want die Max en Caroline worden gespeeld door Cat Dennings en Beth Beers.

Heel goed, ik vind het heel goed zelf.

Ja, ik denk het goed zelf.

Maar wat zo leuk is dat Jennifer Coolidge zit ook in.

Ja, maar die zit er ook in.

En het is zes seizoenen, dus je kan je lol op.

Ja.

En wat zo leuk is die Jennifer Coolidge,

natuurlijk een beetje de It Girl op het moment.

Die is echt, ja, die is hotter dan hot.

Niet normaal, hè?

Ja.

Maar ook de soort to broke girls.

Daar zitten ze ook in.

Ja.

Nou, het speelt zich dus ook af in New York.

Ja.

Dat vind ik ook heel leuk.

Ja.

Wat ik al zij zes seizoenen tussen 2011 en 2017 speelde het zich af.

Ja, en het is gewoon grappig om die twee vrouwen heel bij de hand.

Het is wel scherp bezig te zien hoe ze het voor elkaar krijgen

om hun bedrijfje voor mij toch weer voet aan de grond te krijgen.

Ja, en wat ik ook altijd leuk vind,

is dat zo'n comedy om twee vrouwen gaat.

Ja, dat vind ik heel leuk.

Het is in hun leven daar en hoe ze met elkaar omgaan

met die Jennifer Coolidge.

Dat is heel erg grappig.

Ja.

Het is gewoon heel erg goed.

En het is goed geschreven.

Dat vind ik altijd wel van dat soort comedies.

Dat ze heel erg begrijpen dat schrijvers belangrijk zijn.

Ja, nee.

Maar echt?

Dat is heel vaak.

Dat is de basis.

Ja, van niet.

Maar dat wordt heel vaak vergeten.

Ja.

En dat hebben ze bij to broke girls heel goed begrepen, vind ik.

En wat zo grappig is,

dat je ook nog Albert Elementary en Will and Great

hebben over gehad.

Great, alles ook gezegd.

Allemaal zien nu op comedy centrals.

To broke girls.

Ja.

Ik vind het ook leuk dat zij weer die oude comedy zullen ouden.

Lekker kijken.

Zo oud is het niet.

Maar dat ze die comedies weer uit gaan zenden.

En twee vrouwen in de hoofdscholf,

vind ik ook altijd leuk.

Ja hoor.

En ook, weet je om 6 uur is ook echt zo'n tijdetje.

Ja.

Lekker tijd.

Ja.

Oh ja.

De, de, de, de...

De moderne etiquette.

Het gaat over.

Mag je, je bemoeien met de opvoeding van kinderen of je vrienden.

Nou, mag je zo iets zeggen van de opvoeding van anderen.

Ja.

Moeilijk.

Ja, ik vind het zelf niet zo moeilijk.

Oh, vertel.

Nou, ik dacht altijd, als kinderen bij mij kwamen,

dachten ze, dan moeten ze gaan mijn regels houden.

En als mijn kinderen ergens anders zijn,

zijn dat de regels.

Dus dat vond ik eigenlijk altijd heel simpel.

Ja.

Dus dan zeiden mijn kinderen, ik mag daar dit en dat.

Die zei ik, jammer joh, je bent daar te gast of je logeert daar.

En dan ben je weer thuis en zei het mijn regels.

Oh, ja.

Maar dat is iets anders.

Dat is het naam niet helemaal hetzelfde.

Want bemoeien je dan met ik, bemoeien je me daar.

Nee.

Dat is dan niet mee.

Nee.

Nou ja, ik had een vrienden en dan kwam ik thuis en die kinderen,

die zeiden bijvoorbeeld nooit hallo.

Dan kwam je binnen en zei hallo.

En dan draaide ik zo'n hoofdweg.

En dan had ik altijd in het begin ergens zeggen,

ik zeg hallo.

Ik zeg gewoon, je kan toch gewoon hallo trussen.

Om dat te zeggen.

Op een gegeven moment dacht ik, ja, daar.

Ik heb, ja, van mij ook geen hallo meer te zeggen.

Ik zeg ook geen hallo meer.

Ik heb gewoon gestopt met hallo zeggen.

Oh, ja.

Want ik hoef hun niet op te voeden.

En als er een ouder bij is en die denkt niet van,

gewoon zeg eens gewoon hallo als iemand binnen komt.

Lijkt mij heel makkelijk om zo iemand, je kind, zo op te voeden.

Ja.

Maar schijnbaar waren zij niet geneigd om dat te doen.

Nee.

En ik vind dat toch eigenaardig.

Ja.

Wel.

Ik ook.

Ja.

Dus ik denk dat ik er dan meestal een soort gapje om haken.

Ja.

En wat ik in ieder geval nog.

Ja, ik moet wel heel vaak op mijn tong bijten.

Ik vind ook vaak dat ouders dan zeggen dan,

zeg maar wat, je zit aan de telefoon met iemand.

Oh, één seconde Issa.

Wat zeg je?

Dat denk ik altijd.

Waarom moet dat nu?

Ja.

Je kan toch gewoon tegen je kind één keer zeggen,

ik zit aan de telefoon.

Als ik ophang, dan ben ik er weer voor.

Ja.

Maar die kinderen gaan er maar doorheen.

Ik snap dat gewoon niet.

Waarom is er zoveel ruimte?

Ja.

Want het is natuurlijk ook dat je dat geeft.

Ja, maar dat vinden die ouders dus ook.

Dus dat vind ik heel lastig.

Dus ik moet op mijn tong bijten.

Ja, ik vind dat irritant.

Ja.

En dan word ik gezegd, sorry hoor.

Nou, als je het vervelend vindt, dan moet je het volgens mij anders doen.

Maar dan kan ik allemaal niet zeggen.

Nee.

Ik ga het niet in.

Ik zeg wel het van, weet je wat?

Ik bel terug gewoon als het wat rustiger is.

Ja.

Dat zeg ik ook wel eens.

En ik begroete dat dat een soort vast iets.

Maar als een vader alleen met zijn kinderen ergens is,

dan zijn die nog veel erger dan moeders, vind ik.

Want?

Nou ja, die denken helemaal dat.

Dan zitten twee vaders koffies te drinken,

zeg maar twee vrienden,

die denken dan,

dan spreken we daar af,

dan kunnen de kinderen me nemen.

En die denken daar,

we hebben echt meetime.

En die kinderen laten ze rondrennen in het restaurant, zeg maar.

En die denken helemaal dat iedereen het leuk vindt,

als kinderen,

zo ben je op tafel komen enzo.

Dus dat vind ik,

dan kijk ik altijd wel licht geïriteerd.

Maar ook dat zien die mensen niet.

Want die zijn gewoon zo met zichzelf bezig, zeg maar.

Dat is zo'n psychologisch mastuberend geheel.

Nee, maar die zijn gewoon met zichzelf.

Ik zag het niet aankomen.

Oh.

Nee, maar ik bedoel,

het is ineens open.

Nee, maar ik bedoel,

begrijp wat ik bedoel, zeg maar.

Ja, dat gaat wel.

Want er zijn ook iemand die plaatsen,

die R.L. Rose Marijn,

die zei van,

mijn moeder heeft ooit de tactische woorden gesproken.

Ik vind het hartstikke leuk dat jullie luister komen.

Maar laat je kinderen alsjeblieft thuis.

Nou, dat was het einde van de vriendschap.

Ja, mensen vinden dat niet fijn natuurlijk.

Want,

die kinderen zijn toch een soort verlengstuk van zichzelf.

Dus zij zien dat soort afwijzing van de kinderen.

Terwijl,

als ze die kinderen gewoon goed zou opvoeden,

zou die moeder was dan helemaal niet erg van zijn kinder meekwamen.

Kinderen zijn niet erg.

Maar de manier waarop mensen vaak met hun kinderen omgaan,

denk je, ja, Jezus.

Nee, dit is zo.

Nou ja, de meningen zijn een beetje verdeeld.

Ja, zeker.

Ik denk dat je je kinderen, andere moesten er geen last van hebben, zegt Edith.

Ja.

Joey zegt,

ik denk dat je met goede vrienden elke onderwerp kan bespreken.

Ik zou nu schierig zijn naar hun keuze van opvoeden

en daar gesprekken over aangaan,

maar ik zou ze niet uit het niet vertellen

hoe ik vind dat beter moet.

Ja, dat lijkt me ook allemaal wel verstandig.

Ja, maar die Franje en Franje zegt,

dat mag natuurlijk best.

Maar als je de vriendschap vaarder ervoor vindt,

kun je beter niet doen.

Nou ja,

ik denk dat je het bij hele goede vrienden,

nou ja, nee, dat is ook niet.

Ja, het is echt heel moeilijk.

Ja, het is echt heel moeilijk.

Je kan beter niet doen.

Ik heb het ook een keer tegen een vriendin gezegd van,

goh, ik vind het best wel dat je veel...

En toen kreeg ik hem ook een keer terug.

Dat je best wel dat je veel wat...

Veel ruimte hebt.

Hij mag wel veel...

Waarom houdt niet...

Nee, ik zei het...

Ik...

Dat was waarschijnlijk passive aggressive wat ik deed.

Oh.

Van nou dat ik zei,

bij mij,

en dat zij dat heel erg zo oppakt,

van oh, ik doe het dus niet goed.

Nu weet ik het weer.

Dat was het zo.

Ja, maar dat was wel de boodschap,

dat ik dacht,

ik deed het altijd...

Nou ja,

goed, het is onzin dat ik er iets van vind.

Ja.

Want die heeft waar iets in pacht.

Dat weet ik niet.

Nou ja,

op dat moment denk je dan eventjes dat jij dat bent.

Ja, ik vond het prettiger,

zoals ik het heb gedaan.

Anders had ik het zo niet gedaan.

Ja.

Maar ja.

Nou goed,

ik vind dat het,

dat je weet niet kan doen.

Ik zeg ook,

niet doen.

Nou,

dat was het.

Gaat het weer sneller.

Goed volgende keer, hè.

Zeker heel graag.

Ik ben erbij.

Dag.

Hallo lieve podcastgasten.

Ik ben Julius Jaspers.

In mijn podcast neem ik jullie mee

naar mijn favoriete plek in huis.

De voorraadkast.

Iedere week haal ik er één product uit

en zal jullie daar in een paar minuten tijd

alles over vertellen.

Zoek in je favoriete podcast app

naar Julius' voorraadkast.

Kast met een K.

Want uit een kast met een C

kun je niet eten.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.