Dział Zagraniczny: Jak gangsterzy z Irlandii opanowali europejski boks (Dział Zagraniczny Podcast#194)

Dzień dobry. Nazywam się Maciej Krzyszewski, a to jest dzieł zagraniczny. Podkast o wydarzeniach na świecie, o których w polskich mediach słuchać niewiele, albo wcale.

Wysłuchasz to rozmów z ekspertami od Ameryki Łacińskiej, Afryki, Azji, Oceanii, a także mniej znanych tematów europejskich, a od czasu do czasu także odcinka solowego, w którym samodzielnie przybliżam ci jakąś historię.

Jeżeli interesują ci podejmowane tu tematy, to możesz wesprzeć moją działalność, dobrowolną wpłatą w serwisie Patronite pod adresem patronite.pl, łamany przez dzieł zagraniczny.

Dziś moim gościem jest Aleksandra Łojek, reporterka, autorka książki Belfast 99 Ścian Pokoju oraz podcastu o tej samej nazwie, przypomnę, Belfast 99 Ścian Pokoju.

Podkastu, którego wciąż jeszcze nie ma na Apple Podcast, jest na Spotify tylko.

Będzie wkrótce, będzie wkrótce.

Bo ja tam słucham, dlatego zauważam, musiałem słuchać na Spotify straszne.

Okropne, przepraszam, wybacz.

Aleksandro, jedno słowo wyjaśnienia, ja zawsze nagrywam na żywo rozmowy, nigdy zdalnie, a tu oczywiście mieszkasz w Irlandii Północnej w tym przypadku na stałe,

w związku z czym spotykamy się akurat pomiędzy dwoma walkami KT Taylor.

Pierwsza odbyła się 20 maja z Chantal Cameron.

Niestety przegrana dla KT, jeszcze do tego wrócimy.

No ale już zapowiedziano, że odbędzie się rewanż 25 listopada i spotykamy się pomiędzy właśnie tymi dwoma rzeczami, ze względu na czy jesteś na wakacje w Polsce.

I zanim przejdziemy do samej tej walki i jej znaczenia dla naszego ogólnego dzisiejszego tematu, to czy możesz wyjaśnić, jakie znaczenie ma KT Taylor w Irlandii?

KT jest uwielbiana i to przez wszystkie pucie jest uwielbiana, dlatego że jest silną, pewną siebie już kobietą, która poszła w taki sport, który jest uważany przez konserwatywną Irlandię za rzecz niespecjalnie kobiecą.

Ona się tym kompletnie nie przyjmowała prawdopodobnie dzięki fantastycznemu ojcu i ten układ z ojcem najwyraźniej bardzo jej posłużył oczywiście.

Ogronnemu wsparciu to jest naprawdę piękne, co musiało się dziać tam w tej miejscowości, kiedy podjęła decyzję, kiedy obserwując swojego ojca stwierdziła, że to jest jej droga i to, jakie wsparcie otrzymała.

Może teraz powiedzmy, że chodzi o box?

Chodzi o box.

W dodatku, co jest interesujące, ma w sobie, nie wiem czy widziałeś jej zdjęcie, ona ma masę uroku, bardzo kobiecego, fajnego uroku, a jednocześnie jest po prostu silną, fajną, pewną siebie kobietą.

Zapraszam do Irlandii. Irlandki w ogóle to jest specyficzny rodzaj kobiet, to są bardzo mocne, silne kobiety psychicznie, dlatego chociażby, że przechodziły przez piekło.

Więc żeby przeżyć to, co się tam działo, idzie je jeszcze w niektórych miejscach, musiało być odporne.

I Katie jest takim usobieniem, taką próbą pokazania, co może zrobić kobieta, która się wyzwoli, ale wyzwoli w taki fajny, otwarty sposób.

To znaczy to wyzwolenie nie jest stanięciem na głowie, tylko wyzwolenie jest ciężką pracą, jest uświadomieniem sobie, że ja mogę wszystko.

Oczywiście przy tym odpowiednim wsparciu, więc jest absolutnie naszona na rękach, jest uwielbiana z tego powodu, jest uwielbiana z radością.

Ty wiesz, wiedziałeś, że to jest taka małysza mania, Katie mania trochę?

To jest taka małysza mania, coś w tym na pewno jest, jest ta miłość.

I też wśród mężczyzn to też pokazuje taki ciekawy proces w Irlandii, że coraz mniej Irlandczyków boi się silnych kobiet, również fizycznie silnych kobiet.

Nie ma tego podejścia, że ona jest silna, ona się sprzeciwia, ona mnie, walnie ona mnie zabije.

Sama ćwiczyłam karaty przez cztery lata i pamiętam żarty różne, że ćwiczyz i pewnie będziesz prała swojego chopaka.

I jakoś nie miałam w ogóle takiej przestrzeni, żeby wpaść na taki pomysł, wiesz, przemocy jakiekolwiek.

Więc i ta akceptacja, i ta radość, że Irlandka i to taka silna, fajna i radość, tak jak powiedziałem, wszystkich wówci.

Ja wyjaśnię też skąd w ogóle to uwielbienie Irlandczyków wymienia kilka tutaj sukcesów sportowych właśnie KT.

Ona w wieku 15 lat w 2001 roku brała udział w pierwszej sankcjonowanej walce kobiet w Irlandii w ogóle w historii.

I oczywiście wcześniej się odbywały, ale nieoficjalne.

Mało tego w 2007 roku ona zdecydowała o tym, że boks kobiet pojawił się na igrzyskach olimpijskich.

Ponieważ była taka specjalna walka pokazowała, ona walczyła tam z KT Dance, z Kanadyjką.

Ta walka miała zdecydować o tym, czy międzynarodowy komitet olimpijski zdecyduje się dopuścić kobiety do właśnie boksowania na igrzyskach.

I jak się domyślamy albo jak niektórzy znają tę historię, faktycznie do tego doszło KT tam w tej walce pokazała wszystko, co mogła pokazać.

Z związku z czym kilka lat później w 2012 ten boks się na igrzyskach pojawił.

Ona niosła flagę narodową Irlandii w tym pochodzi, który na początku ma miejsce z wszystkimi reprezentacjami i oczywiście zdobyła złoto.

Ogólnie dopóki była amatorką pięć razy wygrywała mistrzostwa Europy, pięć razy wygrywała mistrzostwa świata.

W 2016 roku przeszła na zawodostwo, to znaczy, że już oczywiście nie mogła występować na igrzyskach olimpijskich.

W 2019 roku, czyli zaledwie trzy lata później, stała się jedną z ośmiu osób na świecie bez podziału na płeć, która zdobyła równocześnie tytuły czterech największych federacji bokserskich.

To jest w ogóle osiągnięcie no absolutnie niesamowite.

I dodajmy też do tego, że co roku jest od trzynastu lat przeprowadzany taki sondaż, Tiniou Sport & Sponsorship Index,

w którym ocenia się odbiór sportowców w Irlandii na podstawie szeregu różnych rzeczy, nie tylko sondaż jest wśród Irlandczyków,

ale też sprawdza do niesienia medialne i tak dalej.

I ona od siedmiu lat z rzędu jest na pierwszym miejscu.

Nie ma popularniejszego sportowca bez względu na płeć w Irlandii niż właśnie ona.

I to, czego zaczęliśmy, to jest to, że walczyła w maju z Chantel Cameron.

Też niepokonano bokcerkom, bo KT do tej pory miała rekord 22-0, a Chantel miała 17-0.

KT musiała pójść jedną kategorię wagową wyżej i niestety przegrała tę walkę, z takim mówiłem będzie remaż.

Natomiast niesamowite jest to, że ta walka odbyła się w Dublinie.

I zaraz oczywiście opowiem, bo to jest główna część naszej rozmowy, dlaczego to było ważne,

ale zanim do tego dojdziemy, to jeszcze chciałbym, żebyśmy poświęcili troszeczkę uwagi tej dyscyplinii sportowej,

bo box jest w Irlandii czymś wyjątkowym.

Box jest w Irlandii absolutnie wyjątkowy, ważny, ceniony.

Wydaje mi się, choć nie jestem tego tak w 100% pewna, ale niezależnie też od statusu materialnego i klasy społecznej,

jest ceniony, bo dojrzewam, że dlatego głównie, że odnosi sukcesy, że warto poświęcić czas.

To są główne tematy rozmów i teraz mówię o obu Irlandiach, czyli nie tylko Republice Irlandii, ale również Irlandii Północnej.

To jest taki sport, który pomaga w przekonaniu wielu ludzi uciec od pewnych trudności, które są charakterystyczne dla obu Irlandii,

które występują w tak zwanych trudnych dzielnicach i to jest sport dający nadzieję.

Trudny sport przecież sam wiesz, trudny sport, który wymaga naprawdę wielu ćwiczeń, naprawdę wielu wyrzeczeń,

i diety odpowiedniego nastawienia psychicznego, więc przez taki trudny sport może świetnie tak naprawdę kształtować i kształtuje podejście do życia.

Bardzo dużo ludzi, którzy praktykują w jakikolwiek sposób, nawet może jamatorskim, przede wszystkim amatorskim box,

uciekają od tych trudności, od tych problemów bardzo wciąż poważnych społecznych w Irlandii Północnej i to się docenia.

O tym się mówi właśnie też i od tej społecznej strony.

Dodajmy, że połowa wszystkich medalii olimpijskich, jakie Irlandczycy w ogóle zdobyli w swojej historii, to są właśnie medale w boxie.

To jest box, tak.

W 2008 tylko zdobyli medale w boxie w żadnej innej dyscyplinie.

To jest szalenstwo zupełne, to pokazuje determinację, ale to też pokazuje wsparcie ogromne.

Instytucjonalne, finansowe, o czym będziemy mówić z różnych stron, ale też i mentalne, fajne podejście do sportu.

Co z ja zauważyłam w Irlandii Północnej też, bo to jest bardzo podobne podejście do boxu,

propaguje się sport w trudnych dzielnicach.

Przez trudne dzielnice rozumiem, dzielnicę biedniejsze, których w Dublinie jest dość dużo i w Belfaście oczywiście gdzie mieszkam.

Propaguje się zwłaszcza koncentrując się na dzieciach, które wydają się, że mogą sprawiać kłopoty.

Albo już sprawiają kłopoty, albo pochodzą z rodzin, gdzie jest alkohol, gdzie jest przemoc.

I ten box jest jakby jedyną możliwością dla nich, żeby wprowadzić jakąś strukturę w życiu.

Więc to właściwie zwrócenia społeczne?

Tak, o wielkim znaczeniu.

Wspominałeś wcześniej o ojcu Katie, który miał bardzo duży na nią wpływ.

I w 2018 roku była bardzo przekraczona sytuacja.

On został postrzelony w klubie boxerskim, zresztą w klatkę piersiową i dosłownie cudem nie zginął.

Pocisk minął Arterio, jakieś milimetry dosłownie.

Ale zginął jego kolega?

Tak, zginął jego kolega, to prawda.

I nieprzypadkowo sięgam też do tej historii, bo przemoc, która się wiąże z boxem, sprawiła, że Katie już wówczas w kraju nie było.

W 2016 roku doszło do bardzo znanego wydarzenia.

Może od razu wspomnijmy krótko, tylko co się stało został zastrzelony człowiek podczas ważenia przed jedną z galbokserskich.

To wywołało wojnę gangów i w efekcie policja nie chciała ochraniać tego typu imprez przez długi czas,

a firmy ubezpieczenia we odmawiały ich ubezpieczania.

Do tego Katie wyjechała z Irlandii w 2016.

I ta walka, o której mówiłem, która odbyła się w maju tego roku, była jej pierwszą walką.

Pomimo tego wszystkiego, o czym mówiłaś, że to jest taka małysza mania, Katie mania w tejże Irlandii i pomimo tego znaczenia boxu itd.

Ona pierwszy raz wystąpiła dopiero w maju tego roku i to było pierwszy raz od 2016 roku,

kiedy była duża walka boxerska na terenie Republiki Irlandii, bo jeszcze w Irlandii północnej walczył Tyson Fury raz,

ale trochę osobno trzymam, bo tutaj jest jednak historia głównie Republikni Irlanskiej.

I zaraz opowiemy, co się tam dokładnie wydarzyło i tak dalej, ale to, o czym powiedziałem, wojna gangów.

Zacznijmy od kinahanów. Co to jest za rodzina?

Fascynująca rodzina.

Rodzina, która jest wszędzie, dwóch synów, starego kinahana, Christophera, ściganych przez chyba wszystkie służby,

możliwe, policyjne, bardzo wielu krajów, przy czym najważniejszych typu Stany, Wielka Brytania, czyli Zjednoczone Królestwo,

Francja to na pewno, Maroko. Czują się bezpiecznie w tej chwili w Emiratach, gdzie prawdopodobnie wciąż są.

To jest jedyne miejsce, gdzie przenieśli wiele swoich interesów, dlatego że w Emiratach obowiązuje klauzula tajności.

To znaczy, jeżeli zakładasz firmę jakiekolwiek organizacja czy instytucja prosi o informacje na temat tej firmy, one nie mogą być nikomu udostępnione.

Jest to rodzina pochodząca z bardzo biednej części, jak zwykle, trudnej części Dublina.

Chociaż akurat Christy Kinahan, czyli ten senior, on był z dobrego domu, on nie był gangsterem.

On stał się gangsterem dlatego, że w tych miejscach, gdzie się urodził, tak jakby nie było specjalnie innego wyjścia.

Pochodził z dzielnicy biednej, która nazywa się Oliver Bond, tu na istnieje cały czas.

Ona ma bardzo interesującą historię, bo wcześniej tam był przemysł i ludzie znajdowali pracę.

Była to bardzo ciężka fizyczna praca, ale była. Natomiast po jakimś czasie, w latach osiemdziesiątych to się skończyło

i ogromne rodziny i landczycy mają rozbudowane rodziny, duże rodziny zostały bez środków do życia.

W związku z czym zaczęło się najpierw delikatna przestępczość, dlatego też, że nie było co kraść z tej biedy.

Potem pojawiły się wszędzie narkotyki.

Christopher Senior, bardzo ciekawa postać, trafił do więzienia w końcu za handel narkotykami,

gdzie nauczył się, bo chciał być biznesmanem trzech języków niderlandzkiego, arabskiego i francuskiego.

Wiesz, że Hiszpańskiego?

Tak, bo wiem, że później, jak wyjechali do Hiszpanii, to on już był płynny w Hiszpanii.

Chociaż może nie nauczył się go w więzieniu w takim razie.

Tak, no bardzo inteligentnie, bo to o czym mówiłeś, że on był z takiej dzienicy,

ale on kończył liceum, jedno z najbardziej prestiżowych liceum.

Tak, prestiżowych liceum, ale jeszcze w więzieniu postanowił skończyć dodatkowe studia

i była taka cudowna sytuacja bardzo zruszająca, kiedy miał być przeterminowo zwolniony

i nie chciał zostać przeterminowo zwolniony,

bo to przeszkodziłoby mu skończyć drugich fakultet.

Więc mamy do czynienia z przestępcą, wyjątkowo inteligentnym,

ale ceniącym wiedzę, wiesz, to nie jest taki street savvy, jak to się ładnie mówi, czy mądry ulicznie,

tylko naprawdę i te identne facety.

No i dwójka dzieci, dwóch synów, którzy poszli w jego śladami.

Też Christopher Jr. i Daniel Kinahan.

Który jest najistotniejszy w tej naszej historii?

Który jest najistotniejszy w tej historii, ponieważ jest to człowiek absolutnie nieprawdopodobny

z ile przebicia, umiejętności nawiązywania kontaktów przestępczych o absurdalnym apetycie na pieniądze,

który właśnie tego mu nie udowodniono.

Aczkolwiek jest poszukiwany z tego właśnie powodu, że finansuje sposób przestępczy po to,

żeby brać trudne pieniądze, również kluby bokserskie.

I można znaleźć jego wspaniałe zdjęcia z różnymi gwiazdami sportu.

Jeszcze dojdziemy do tego sportu.

Natomiast rozmawiamy jeszcze o samym świadku przestępczym wirlannie.

Mamy rodzina Kinahanów, której mamy Christophera Senora.

Z tej dwójki synów Daniel jest faktycznie najistotniejszą postacią.

I mamy też postać no legendarną w tym świecie przestępczym, czyli Jerego Hacza.

Który bywa czasami nazywany Mnichem.

Teraz zresztą ma wygląd trochę podobny do Mnicha, bo w latach tych 90' tak.

Dla osób, które nas słuchają i które chciałyby zgooglować.

Ja byłem tym zaskoczony, bo ja znałem zdjęcia Jerego Hacza sprzed lat.

Młodego, zapalczywego, uważanego za bardzo przestanego mężczyzna.

Uwielbiany przez kobiety.

Natomiast w tej chwili to są zdjęcia naprawdę Jezusa Chrystusa.

Długie włosy, bardzo...

Może też jak raz Putin trochę wygląda.

Bo też ta broda, on był zawsze ogłonny, gładko.

A teraz ma taką wielką brodę, to prawda.

Bardzo krza czasy brwi.

Bardzo intensywne oczy, o których zresztą wielu dziennikarzy pisało,

że bardzo zimne, bardzo przejrzyste oczy.

Bo dodatkowo właśnie to, co powiedziałaś, to przezwiskom nich

prowadzi bardzo estetyczny drzew życia, jest kanksterem.

Więc to jest interesujące połączenie.

I muszę powiedzieć to, że poznałam takich różnych ludzi w Irlandii Północnej.

I też zapomnę jednego z nich, który przedstawiał się

jako szef organizacji paramietarnej.

Czyli ktoś to jest odpowiedzialny za pobicia i za różne tego typu rzeczy.

I też właśnie podkreślał swoją własną ascezę.

Czyli jest coś w tej Irlandii jednej i drugiej.

U niektórych osób popełniających rzeczy straszne.

Chwalących się jednocześnie, łączących w sobie

zupełne odejście od narkotyków,

od tego, co jest uważane za zło.

A jednocześnie prowadzenie życia, które tym złem jest.

No właśnie, bo jak też mówisz o narkotykach,

no Christopher, senior pierwszej wielkiej pieniądze

zrobił na handlu przede wszystkim heroinom.

A Jerry Hatch był temu absolutnie przeciwny.

Mimo że pod każdym innym względem prowadził życie przestępcze.

Był bardzo okrutnym człowiekiem.

Był znany z okrucieństwa, znany z tego, co robił ludziom,

którzy wchodzili mu w paradę.

Ale tak, był zdecydowanym przeciwnikiem narkotyków.

Co zresztą przypomina trochę film Chłopcy Sferajny.

Wamiętasz, tam był ten wątek, że narkotyki to już jest samo zło.

I skończyło się dość lej.

Rzeczywiście bardzo często się kończy źle,

ale jak widać konkurencyjny, Daniel również zajmuje się narkotykami

i na razie świetnie na tym wychodzi.

Przejdźmy w takim razie do tych kwestii największych,

bo Jerry Hatch i Christopher senior się znali oczywiście.

O ten światek przestępczy Dublina jest stosunkowo niewielki.

I znały się także ich dzieci i bratankowie.

I tak było z Garym Hatchem, który był bratankiem Jerry'ego.

I w pewnym momencie był prawą ręką Daniela Kinahana.

Aż został zamordowany w 2014 roku, zresztą w Andaluzii,

ponieważ ucieczki gangsterów irlandzkich do południowej Hiszpanii

są bardzo ważną częścią też tamtej szczegóły życia przestępczego.

W zasadzie wszyscy zaliczają takie.

Wszyscy są w Hiszpanii, tak?

Oni mieszkają w Hiszpanii, tam inwestują, kupują sobie siłownię.

Przeprowadzają część boksu i inwestują w siłownię właśnie z boksem w Hiszpanii.

Zaraz przyjdziemy też do tego boku, ale o co poszło?

Jak wybuchła wojna pomiędzy tymi dwoma wielkimi rodzinami przestępczymi?

To jest tak naprawdę wynik, wydawałoby się tego zamachu w Regents Hotel w Dublinie.

To jest jedna rzecz.

I druga rzecz, że przez cały czas w trakcie różnego rodzaju biznesów,

które były niezależnie prowadzone, ginęli ludzie.

O co wzajemnie się oskarżano.

Najczęściej kinachanów oskarżano o to, że mordowali różnych poszczególnych członków rodziny

albo znajomych hacza i wzajemnie.

Trudno powiedzieć, jak tak naprawdę było.

Natomiast w przypadku tego, co się wydarzyło w Regents, kiedy zginął w 2016 roku,

od tego się wszystko zaczęło i tak naprawdę ta wojna gangów

można określić, zaczęła się właśnie wtedy i ofiar jest bardzo dużo.

Teraz nie jest zupełnie rzadką sprawą w Dublinie w tej chwili,

że może dojść do strzelaniny w biały dzień, ktoś wychodzi z psem.

To są egzekucje.

Najzupełnie i oficjalnie oczywiście w rozumieniu gangów,

zatrudnianie hitmeni, zatrudnianie zabójcy zlecenia,

którzy likwidują te osoby, które są podejrzane

z rodziny kinachanów o udział w mordresstwie w Regents Hotel.

No właśnie, to co się stało w tym hotelu?

Było warzenie, tak?

Tak, przed walką bokserską.

Tak, i dwóch panów przebranych za kobiety.

Jeden był przebrany za kobiety.

Jeden za kobiety, a drugi za policjant, prawda?

Oni weszli we dwóch, ja oglądają te nagrania.

Jeden był przebrany za dziewczyna.

Zresztą bardzo nieudolnie.

Tak to czytałam, że trochę się z tego śmia.

No tak, ale to wiesz, można było brać te osoby przebrano

za po prostu osoby przebierające się.

Być może.

No tak, no.

Był też ten facet starszy w czapce.

I później przyjechało trzech przebranych za policjantów,

zabójców, którzy po prostu pojawili się już w trakcie trwania akcji.

I ich tożsamości nie znamy, no bo oni byli w stu procentach zamaskowani.

I to wywołało zresztą ogromne poruszenie w obu Irlandiach.

Właśnie to, że byli bardzo dobrze przebrani za policjantów,

że naprawdę nie zbudzili żadnych podejrzeń.

I co się wydarzyło?

Strzały.

Zimno krwiste, morderstwo w czasie warzenia.

Tutaj ofiarą był David Byrne.

To był człowiek, który też był jedną z takich osób

wspomagających Daniela Kinahana przez lata.

Ponieważ już zapomnieliśmy wspomnieć, że Gary Hatch,

czyli bratanek Djerego Hatcha, który był prawą ręką Kinahana,

on był podejrzewany o to, że donosi policji.

On był podejrzewany o to, że był informatorem.

Zresztą to jest ciekawe, bo do dziś jest to przekonanie.

Albo ono jest pielęgnowane po to, żeby móc prowadzić konflikt.

I on został zatrzymany w Maladze, właśnie w Hiszpanii,

gdzie już wtedy wszyscy Kinahanowie i część Hatchów też przebywała.

To był 2015 rok i rok później w odpowiedzi NATO

właśnie podczas ważenia, podczas tej walki doszło do tego zamachu,

w którym celem miał być Daniel Kinahan,

natomiast nie było go na miejscu i został zastrzejony David Byrne,

czyli jego współpracownik.

Tam są straszne nagrania w ogóle z tego zamachu,

bo ponieważ to było ważenie, to było dużo kamer.

W związku z czym tam jest taka sytuacja,

że jakieś małe dziecko krzyczy tatusiu, tatusiu,

wiesz, ratuj mnie, pomóż mi.

Bardzo to jest wszystko przerażające.

Ciekawe jest też w tym całym zamachu to,

że ze względu na to, że było tak dużo kamer,

to dokładnie nagrano tą parę tego faceta przebranego za kobietę,

ale też tego głównego zamachowca, który się nazywał Kevin Murray,

i który był powiązany z Ira.

I swoją drogą był później proces Jerego Hatcha,

który był oskarżony o zorganizowanie tego zamachu.

On się skończył w kwietniu tego roku.

Został Jerry Hatch uniewiniony.

Już tydzień później był z powrotem w Hiszpanii,

gdzie go resztowali przed ekstradycją do Irlandii.

I to był proces w stulecie i podczas tego procesu

wyszło bardzo dużo informacji o powiązaniach świata przestępczego

właśnie z Ira oraz Sinn Fein.

I nie będziemy w to teraz wchodzić,

bo musieliśmy rozmawiać z 3 godziny,

ale ten wątek jest też bardzo silnie obecny.

I dla mnie jest na przykład ciekawy,

że Kevin Murray, który był zresztą z Belfastu,

on zmarł w 2017 roku,

bo cierpiał na jakąś nieuleczalną chorobę

i Ira odmówiła mu po chówku,

znaczy Ira, jeżeli już nie istnieje, ale są wiecy.

Istnieje, istnieje, istnieje.

Że on nie został pochowany z tymi paramilitarnymi honorami,

jak to się często właśnie zbyłymi członkami organizacji dzieje,

że oni, wiesz, mają tą sekcję strzelecką i tak dalej.

Oni odmówili mu, stwierdzając,

że właśnie współpracując ze światem przestępczym,

no i jako wypisał się z tego środowiska,

to jest oczywistą nieprawną, tak?

No wszyscy tam współpracują.

Oczywiście, i to jest trochę kpina.

Tutaj ten wątek interesujący Sinn Fein jest,

dlatego że macki, kinachano,

sięgają oczywiście do Irlandii Północnej,

więc to się bardzo mocno zazębia.

Tylko wytłumasz też, z czym jest Sinn Fein, bo też...

Sinn Fein jest to organizacja nacjonalistyczna,

to znaczy organizacja działająca i w Irlandii Północnej,

i w Irlandii oczywiście w Republice,

która jest zazjednoczeniem obu Irlandii,

bo i w Irlandii są dwie, od 1921 roku.

I to jest po prostu partia.

Dla nieftajemniczonych zwykła partia nacjonalistyczna,

a tak naprawdę to jest uważana za polityczne skrzydło Ira.

I co ciekawe, Policja Północno-Irlandska

nie tak dawno wystosowała oświadczenie,

że nadal kierowana jest,

jeśli chodzi o zalecenia i pewne ruchy polityczne

przez Army Councils Ira,

czyli przez ten człon decyzyjny Ira wciąż funkcjonujący.

Więc jeśli ktoś w jakikolwiek sposób

jest powiązany z Sinn Fein

i jednocześnie ze światem narkotykowym,

jest to kiepska sprawa, aczkolwiek fakt.

On został wyrzucony.

Jonathan Dodon zdaje się został wyrzucony z Sinn Fein,

natomiast wielkim echem odbiło się to oczywiście w świecie politycznym.

Sam fakt, co robił tym bardziej, że on torturował ludzi,

mówiąc, że jest Ira

i jednocześnie jeszcze będąc posłem Ira

i będąc zaangażowanym po uszy w rodzinę Kinnachanów.

Skandal się tym bardziej rozrósł,

że on był powiązany z obecną przewodniczącą,

Sinn Fein, w związku z czym to jakby bardzo mocno uderza w tę partię

i to, że jak u związki ze światem,

przecież z tym, czym zostało udowodnione,

to trochę się kładzie też cieniem naniem.

Chociaż ona twierdzi, że o niczym nie wiedziała.

Ona twierdzi, że o niczym nie wiedziała.

W Wielandii Północnej i Republiki to zaprzeczanie w żywe oczy

i ta fantastyczna machina medialna

i umiejętność kłamania w żywe oczy,

jeśli chodzi o polityków, w tym przypadku, Sinn Fein.

Znamy już to tło społeczne.

Wróćmy w takim razie do boxu,

bo zaczęliśmy tą rozmowę od właśnie Katie Taylor

i zaczęliśmy od tego, jak ten box jest społecznie istotny w Wielandii,

a w pewnym momencie stało się tak,

że box jelanski został niemal całkowicie zdominowany

właśnie przez Daniela Kinnachana.

Nie tylko zresztą jelanski, bo w sumie też box europejski.

Jak do tego doszło?

Box europejski w Ukrainie też Kinnachan zakładał siłownie.

Bardzo prosto, mając dużej pieniądze,

chcąc je wybrać, a jednocześnie wydaje mi się,

że Daniel Kinnachan ma, nie tylko mi się wydaje,

ale wynika tak z bardzo wielu książek na niego temat,

bo on nie chętnie udziela.

Ja to w raz wydało świadczenie, bardzo ciekawe świadczenie,

o którym też mam nadzieję porozmawiamy,

jest rodzaj człowieka, który bardzo lubi sławę

i bardzo lubi być w otoczeniu gwiazd,

ale też bardzo mu się podoba fakt, że może coś zrobić dobrego,

mimoż z handem narkotyków,

i ta dobra rzecz to są te wszystkie siłownie,

bo to nie jest nie tylko zarabianie,

ale też jak on to mówi, pomaganie społeczności,

pomaganie dzieciom trudnym,

finansował wiele organizacji charytatywnych,

również szwiszpani, interesował się tymi organizacjami

i to wiesz, z organizacjami w trudnej sytuacji

to były dzieci, chore na nowotwory,

to jest takie jakby dwie twarze człowieka,

oczywiście to może być straszliwy cenizm,

ale jednak, no wiesz, w pewien sposób to pomaga.

Do tego doszło, że dzięki temu, że rozwinął ten box,

pamiętajmy tyle narkotyków, rozwinął box w Islandii,

dla dzieci do 16 roku życia,

treningi są za darmo, fantastyczna sprawa,

jest ponad 2200 klubów pokserskich w samej Islandii

i to w związku z tym, że zauważył,

że jest to świetny interes,

rozeszło się do innych krajów.

To jeszcze dodajmy, że dla osób, które nie zajmują się

jakoś sportem zawodowym, nie interesują się też boxem,

tak jak sama mówiłaś, to jest bardzo wymagająca dyscyplina.

W ogóle sporty uderzane, ale powiedział, że może właśnie box

i box tajski są najcięższe dla zawodników,

bo MMA wcale nie, jeżeli się kogoś sprowadzi do parteru

i tak dalej, paradoksalnie jest mniej obrażeń właśnie w MMA

niż na przykład w boxie, ze względu na to,

że na w boxie cały czas zbierasz na głowę, tak?

A sukces osiągają bardzo nieliczni,

dodajmy, to jest naprawdę bardzo wymagająca dyscyplina

i chodzi o to, że przygotowania fizyczne

i to wszystkie wyrzeczenia, o których też wspominałaś,

wymagają często warunków, których się nie ma,

a on otworzył klub w Marbella, który na początku się nazywał MGM,

od zresztą m.in. Marbella.

To jest południowa Hiszpania, Andaluzja,

czyli to jest tam, gdzie wszyscy przestępcy się kryją także Irlandzcy

i zaczął wypłacać wszystkim trenującym tam pensję.

Pomijam, że warunki były doskonałe do trenowania tam,

to on im wypłacał pensję, w związku z czym w krótkim czasie

mieliśmy czołowych bokserów z Irlandii czy z Wielkiej Brytanii,

którzy się tam po prostu przenieśli na stałe.

To był na przykład Tom Stalker, który był kapitanem reprezentacji

olimpijskiej, pyrtyjskiej w 2012 roku na igrzyskach.

To byli na przykład Liam Smith czy Billy Joe Sanders,

czyli mistrzowie świata też, Anglicy, którzy tam u niego ćwiczyli,

w związku z czym to, że oni zaczęli się tam pojawiać, zaczęło ściągać innych

i w pewnym momencie doszło do tego, że on reprezentował jako doradca,

bo to jest bardzo istotne.

I fascynujące, to był doradca.

I zresztą tak funkcjonuje.

Do dziś w wielu miejscach świata jest uważane za doradcy,

nie myśli się, nie mówi się, albo nie wierzy się nawet to,

w jaki sposób powstaje i powstawała jego fortuna.

Jest bardzo wiele osób w Dabinie, które absolutnie nie wierzą w to,

co jest wypisywane w gazetach, łącznie z tym,

że jeżeli pojawiają się negatywne artykuły,

a pojawiają się na temat Kinahana,

są one podważane w każdym możliwy sposób w rozmowach towarzyskich

i uważane za totalną bzdurę, przez to tracą wiarygodność media

i dziennikarze śledczy, którzy zajmują się tą sprawą.

Tutaj wracając jeszcze do tego jego boku MGM,

w pewnym momencie się zaczęło nazywać MTK

i on zaczął reprezentować to słowo,

którego użyłem ja i użyłaś te, czyli doradca.

On nie jest formalnie agentem, więc nie można go w ogóle zawiesić.

Natomiast on w pewnym momencie reprezentował ponad 200 bokserów.

To była największa firma reprezentująca bokserów w Europie.

Zastanawiam się, czy może też na świecie.

On był zatrudniony, nie był zatrudniony.

No i w tym mirażu osób, mówiliśmy o KT Taylor,

jeżeli ktoś się nie interesuje boksem bądź Irlandią,

to nie wie kto to jest pomimo tych wszystkich jej sukcesów.

Natomiast jest jedna osoba, którą trudno w tej rozmowie pominąć

i myślę, że prawdopodobnie przytłaczająca większość

też nasz słuchających, przynajmniej słyszała o tym człowieku,

jest to Tyson Fury, który wydaje się być nierozerwalnie związany z Kinahanem.

Tak myślałam sobie o nim przygotowując się do naszego spotkania,

że to jest w ogóle tragiczna postać, wiesz.

To też naprawdę tragiczna postać.

On jest trawelersem tak zwanym.

Nie wiem, czy po polsku mogę mówić trawelers?

Wiesz co, wydaje mi się, że nie mamy dobrego...

Tak, wyjażdżamy, bo to nie ma chyba dobrego tłumaczenia.

No na pewno, jeżeli ktoś pamięta film Snatch, to jest film Gejericzego.

Wszyscy go chyba znają i tam Brad Pitt grał trawelersa.

Trawelersi, czyli luźno bardzo tłumacząc na polski,

bardzo luźno niesprawiedliwie coś w rodzaju.

Teraz uwaga, syganów brytyjskich.

Tego słowa używam teraz świadomie, choć nie lubię go też.

To są w ogóle niespokrewnieni z ludem Romani z terenów Indii

i Indoarejczyków, grupy irlandczyków, w Angliku,

w Waliczyków mieszkające na terenach przestante tereny

Rozumiem Wielką Brytanię oczywiście i irlandię.

I to jest taka specyficzna grupa.

On się urodził w bardzo specyficznej rodzinie.

Grupa społeczna, która ma bardzo surowe obyczaje,

która nie integruje się, albo integruje się bardzo rzadko

z ludźmi mieszkającym wokół siebie.

Często mieszka w karawanach wciąż.

Jest wędrująca. To są wędrujące grupy.

Otaczana ogromną ilością mitów, stereotypów,

ogromnie dyskryminowana.

Ostatnio jest bardzo dużo brytyjskich reality shows na ich temat.

Jest to trochę demitelegizuje, ale równocześnie stereotypizuje ich

jako taki głupich, zacofany.

Dlatego, że myślę, że się myli to, że trawelersi

nie wysyłają często dzieci do szkół z jakimś brakiem intelektu.

Dobrze, nie można fetyszyzować tak bardzo znowu szkół.

Co chciałam jeszcze powiedzieć o tych trawelersach,

bo to jest fascynujące, pamiętasz, tam brat Pete mówił takim dziwnym językiem.

Bo słuchajcie, trawelersi mówią językiem.

Shelta jest to język mówiony, który składa się gramatycznie z angielskiego,

a ma słownie z języka irlandskiego.

Kiedy trawelersi słyszą, irlandskiego, czyli celtyckiego dodajemy taką.

Tak, oczywiście. Jeżeli słyszą, że ktoś ich słucha,

zaczynają bardziej komplikować swój własny język,

jeszcze dodając jakieś chaotyczne spółgłoski.

Tak, jak pamiętacie, w cięciństwie maliśmy się różne zniekształcenia języka polskiego.

To, że dodanie na przykład k, k i d, k do k szkoły, przynajmniej ja tak robią.

Może tak w kielcach mieliście.

Mieliście w kielcach z tyzorykiem, my mamy lepiej.

W każdym razie tajsąd się urodził w takiej zupełnie odrębnej,

gatunkowo i intelektualnie jednostce rodzinno-społecznej,

w jakimś dziwnym miejscu.

Dodajmy jeszcze też, że w Anglii, bo on później dużo o tym mówił,

że był prześladowany jako dziecko.

Prześladł oczywiście, był poddany wszelkiej możliwej dyskryminacji.

To się to jest niewyobrażalne, jak trawelersów nielubiano,

zwłaszcza w jego dzieciństwie.

Myślę, że to, że ktoś kowsparł, ktoś mu dał kasy,

ktoś zobaczył w nim talent, ktoś dał mu tę strukturę,

której on nie miał, jako dziecko właśnie.

Było ogromnie psychicznie ważne.

Zatrzymajmy się tylko, bo to, co mówisz, moim zaim jest super ważny,

ale żeby jeszcze zrobić kontekst, bo ja założyłem, że wszyscy wiedzą,

ale może nie, to wyjażdżajmy tylko, że tajsąd Fury został bokserem,

tak jak zresztą jego ojciec.

I jest niesamowitym bokserem.

Zresztą wadzę ciężkiej, czyli tej najbardziej oglądanej,

najpopularniejszej, odnosił tam kosmiczne sukcesy,

mimo że nie miał właśnie takich warunków do trenowania,

jak wielu innych.

I on w 2015 roku wygrał z Władimirem Kliczką,

po czym przeszedł załamanie.

Wpadł w depresję.

Alkohol, straszny wyglęście alkoholu, tak.

Dużo strasznie kokainy też.

On zresztą mówił, że myślał o zabiciu się w tym okresie,

tylko ze względu na to, że jest bardzo mocno wierzący,

to nie chciał się targnąć na swoje życie,

no bo to jest grzech większy niż morderstwo,

w związku z czym dla niego to była ważna rzecz.

Po czym w 2017 roku pojawia się w Marbezi,

czyli właśnie w chudniowach Hiszpania,

w klubie należącym do Daniela Kinahana,

i z osoby, która jeszcze rok wcześniej wyglądała

jak napompowany balon, który już nigdy nie wejdzie do ringu.

Tak, na goty, zupełnie widzo, pełne przeobrażenie.

On absolutnie wszystko odzyskał,

to jest wciąż jeden z najlepszych bokserów.

No teraz go czeka walka dość specyficzna,

bo z zawodnikiem MMA,

no uważanym za najmocniejszego bijącego w tym,

no ale jakby nie będziemy wchodzili w te ten,

natomiast on faktycznie został przez Kinahana przyjęty,

i on nigdy o tym nie mówił publicznie w wywiadach,

ale wiele osób dookoła twierdzi,

że Daniel Kinahan wyprowadził go na prosę,

wyprowadził go z tych lekotyków.

Tak, i on wydaje się, że on jest mu bardzo za to wdzięczny,

z jednej strony, to jest tragiczna postać,

bo w takiej sytuacji, w jakiej on w tej chwili jest,

jeśli kiedykolwiek Kinahan zostanie skazany,

to oczywiście i kariera Tajsona skończy się,

jeszcze są inne, dodatkowe ciekawa aspekty,

jeżeli chodzi o samego Tajsona, to chciałam powiedzieć,

że jego kariera jest dziwną bardzo karierą,

dlatego, że ma ogromne szanse znowu,

bo odbił się odna,

ale po jakimś jego występie

pojawiły się petycje do BBC,

żeby go zdjąć w ogóle z konkursu osobowość roku,

dlatego, że znany jest z różnych

komentarzy antysemickich,

to on powiedział, że miejsce kobiety

jest w kuchnie i na plecach i tak dalej,

więc on powoduje kontrowersję już,

a co dalej będzie, zobaczymy,

jak wreszcie Kinahan zostanie skazany?

Plus właśnie to jest człowiek,

ze sprawą którego nie Irlandczycy

usłyszeli o Danielu Kinahanie po raz pierwszy,

bo w 2020 roku w czerwcu

ogłoszono, że będzie walka jego z Antonim Dżoszułom,

do której do tej pory nie doszło,

ale też dla osób, które się nie interesują boxem.

Inny, wybitny, angielski

pięściarz i faktycznie to starcie by było

niesamowitą rzeczą.

I Tajson Fury wtedy nagrał taki filmik

niecałą minutę trwa chyba z 50 sekund

i on w ciągu 50 sekund,

że Danielowi Kinahanowi za zorganizowanie

ten walki, wiemy też

ze Stanów Zjednoczonych, że Daniel Kinahan

w tym czasie przyjęł 4 miliony

dolarów za pośredniczenie

w różnych rozmowach właśnie

boxerskich powiązanych z Tajsonem Fury,

więc on też tego nie robi za darmo,

chociaż no głównie dla wyprania pieniędzy,

jak mówiłeś wcześniej.

I poruszmy jeszcze jeden wątek, wątek Amerykanów,

bo świat dowiaduje się kim jest Daniel Kinahan,

bo po tych słowach Daniela Fury jednak

media światowe zaczęły się tym zajmować

słynny reportaż BBC

programu panorama z 2021 roku,

gdzie oni też rozmawiają

z boxerami, z trenerami z Irlandii

i z Wielkiej Brytanii,

którzy wszyscy anonimowo,

ale wszyscy bardzo mocno narzekają na to,

że box w całości

przejął prawie wyłącznie jeden gangster

i on rozdaje karty

i wszyscy muszą się z nim liczyć.

I nic się w zasadzie nie dzieje do momentu,

kiedy w zeszłym roku do gry nie weźli Amerykanie.

Departament Stanu obłożył

sankcjami Kinahana.

Wydali 5 milionów dolarów na nagrodę,

która ma doprowadzić do jego resztowania.

On oczywiście siedzi w Zjednoczonych Emiratach Harabskich

i się sam to nie rusza, bo z Hiszpanii się wymiósł

po tym, jak go resztowano w 2010 roku,

ale nie został niej dyskazany

i właśnie po tym zniknął.

Natomiast czy twoim zdaniem Wielandii

to wszystko, co się dzieje wokół tego boxu

może doprowadzić

do jakiejś szerszej, społecznej dyskusji

na temat między innymi wpływu

tej przestępczości zorganizowanej

po prostu na życie Wielandii.

Nie mówię już nawet tylko o sporcie,

ale na życie społeczne też w tym kraju.

Ten wpływ już jest.

Media zajmują się bardzo tym tematem.

Z tym, że tutaj istotną rzeczą jest to,

że media irlandskie i brytyjskie w ogóle

mają inne trochę prawo.

To znaczy bardzo trzeba uważać

z nazywaniem potencjalnych przestępców,

przestępcami czy oskarżaniem

nawet między wierszami o pewne rzeczy.

Tzw. libel low, czyli oskarżenie o zniesławienie

jest potężną bronią używaną

przez wszystkich ludzi.

To są ogromne pieniądze w to zaangażowane.

Dziennikarze irlandcy i brytyjscy

piszący o kinachanie

od dawien dawna dostają informacje

od policji.

To jest taki specjalny druczek.

Nazywa się GIM form,

który jest kierowany do dziennikarzy

od policji.

Jeśli dziennikarz jest zagrożony,

jego życie jest zagrożone. Co ciekawe,

wtedy kiedy policja z tym nic nie może zrobić,

to znaczy informatorzy wiedzą,

że nie ma nic, z tym nie można zrobić.

Taki sam druczek istnieje w Irlandii Północnej.

Policja irlandska to jest garta.

Ci dziennikarze żyją w lęku,

zwłaszcza ci śledczy, którzy zajmują się

tym tematem, a zajmują się chętnie,

bo to jest bardzo wdzięczny temat.

Oczywiście ci z powołania tym bardziej są przerażeni.

Jest taka dziennikarka Nikola Talalt,

która napisała książkę na temat kinachanów

i tych powiązań rozlicznych

i ona się zajmuje tym tematem,

żyjąca cały czas ze strachu, co się wydarzy.

Więc tak media o tym piszą,

ludzie, ci, którzy

znają kinachanów,

bo to jest duża rodzina,

albo w jakiś sposób wiedzą coś więcej

o ich powiązaniach

w sposób praktyczny.

Czy uczestniczą w handlu narkotykami,

czy je biorą, oczywiście pilnują się

bardzo, żeby rodzinie nie podpaść.

To jest naturalne.

Natomiast jeżeli chodzi o zwykły sport,

wydaje mi się, że nie będzie miało to takiego

przełożenia na zwykłe dzieciaki,

bo te zwykłe dzieciaki raz, że nie czytają gazet,

jeśli weżę mogą pójść do darmowego klubu,

bo wtedy to chroni je przed ulicami.

Problemem jest coś zupełnie innego.

Próba werbunku

dzieci do gangów narkotykowych

w tych właśnie trudnych dzielnicach,

dlatego że oczywiście to

się przecież cały czas musi sprzedawać, musi dziać.

I w niektórych dzielnicach,

jeżeli się powie nie gangowi,

to wtedy można mieć utrudnione życie.

Ale to jakby nie ma powiązania

ze sportem. Dlatego też dużo dzieci

ucieka w stronę sportu, bo jak jesteś sportowcem

nie możesz brać narkotyków.

Skoro mówiłaś o prasie, że oni nie czytają też prasy

i tak dalej, ale konsumują popkulturę.

I to jest ostatnia rzecz, którą chciałem pruszyć

w naszej rozmowie, bo mam wrażenie, że

może nawet nie to, że gangie, ale konkretne osoby

z przestępczości zorganizowanej są

w tej popkulturze jednak mocno

pod różnymi zgnanami reprezentowani.

Akurat jesteśmy w roku, w którym

na festiwalu w HAN, niedawno odbywającym się

potwierdzono, że będzie zekranizowana

książka Nightboat to Tanger.

Chyba nie wyszła jeszcze na po polsku.

Ona była nominowana do Booker'a w 2019

roku, w rola głównych mają grać

Michael Fassbender oraz Donal Gleason,

który jest oczywiście synem Bryndana

Gleasona, jak ktoś kojarzy.

I to jest książka, która na mnie zrobiła

wielkie wrażenie. Bym miał maile o niej

z profesorem Leszkiem Drągiem z Uniwersytetu

Śląskiego, który mówił, że ona w ogóle

jest taka bardzo bekietowska, więc taką

tradycję irlandzką literacką potrzymuje.

I ona jest faktycznie trudna w lekturze.

Natomiast chodzi mi o jej treść.

Na mnie zrobiło ogromne wrażenie, bo w największym

skrócie dwóch irlandskich gangsterów,

w tym przypadku Skork, a nie Zdablina,

spędza czas w Alhessiras

właśnie w Andaluzii,

czekając na prom, który płynie do

Tangerów w Maroku. Czekają, żeby

spotkać tam córkę jednego z nich i

wspominają dawne czasy. I to jest opowieść

o przemycaniu narkotyków

przez Hiszpanie do Irlandii.

I ze względu na to, że interesuje mnie ten temat,

zwłaszcza ta część hiszpańska, to byłem

pod ogromnym wrażeniem, jak niesamowicie

autor opisał te warunki andaluzyjskie,

w których to funkcjonuje. Bardzo dobrze to jest

zrobione. To jest tak samo jak Marlon James

napisał krótką historię siedmiu zabójstw

o Jemajce i o tamtejszym życiu przestępczym

i ona też jest doskonale oparta.

Zresztą wiem na czym, bo oglądałem te same dokumenty

czy te są książki, to jest niesamowite. I ta

Nightboat Tanger także. Zmierzam do tego,

że jak będzie w tym grał Michael Fazbender i tak dalej,

to będzie wielki międzynarodowy hit.

A co z resztą popkultuje jej irlandskiej?

Jak on odzwierci latą przestępczość i jak ona może

oddziaływać też na przykład na dzieciaki, które

chodzą do kina i oglądają na przykład

Nightboat Gangsters, który był najpopularniejszym

filmem w 2017. Wiesz, to jest

niestety to, co się dzieje. Chyba wszędzie nie

tylko dotyczy kinachanów, czy w ogóle handlu

narkotykami, ale ta gloryfikacja gangsteryzmu

i oczywiście to trafia do umysłów ludzi,

zwłaszcza tych młodych, którzy

mają niezagospodarowaną przyszłość,

przeszłość i tak dalej. Więc to jest ogromny

problem. Na szczęście irlandia jedna

i druga prowadzą bardzo

fajne też kampanie

związane z narkotykami. I ta praca

u podstaw, nie wiem czy jest

na pewno jeszcze skuteczna, ale rozwinięta,

że jest jakby kontrofensywa,

ale moralnie

jest to bardzo niefajne, że

popkultura przejęła gloryfikację

życia gangsterów, że się gdzieś tam

i w różnego rodzaju klipach

i w ogóle wszędzie pojawiają fajni

faceci, młodzi, którzy mają wszystko,

nie zastanawiamy się, my jako

wizowie z kononii to wszystko mają, także

to jest duży problem, ale to, że

gloryfikuje się też branie, jako

fajną zabawę, więc to jest wielki problem

na szczęście uleczny.

O Kinahanie mówi się tak dużo,

on wie, co się o nim mówi, on ma

ogromną świadomość, bardzo dużo

osób chciałoby przeprowadzić z nim wywiad

i są próby poszukiwania, wiesz, usłyszeć

się z jego ust, jak wygląda jego życie,

więc Kinahan napisał przepiękne

oświadczenie na swój temat, już

w momencie, kiedy był poszukiwany przez

wszystkich i kiedy to jego nazwisko

pojawiało się wszędzie i słuchajcie,

nie jestem 43-letnim

ojcem rodziny, z piątką

i jestem zaszczyconym tym faktem, że jestem

ojczymem trzech cudownych córek.

Jestem dumnym irlandczykiem.

Coś ciekawe, on to prze w trzeciej osobie,

więc ja będę to w trzeciej osobie, czyli jest,

bo on sam o sobie napisał w ten sposób, podobno tak

lubi mówić też o sobie w trzeciej osobie,

to jest takie trochę królewskie.

Nigdy nie został uznany

w innym, za jakiekolwiek przestępstwo,

nie tylko w irlandii, ale i na całym świecie.

Już poszukiwałem na tym świecie, że to jest prawda.

Ale ma prawdę, bo nigdy nie został

skazanym, może byłeś tak na kilkukrotnie.

Jest ofiarą z orkiestrowanej

kampanii, która obrała go

sobie za cel, by wprowadzić publika

w błąd i zniszczyć jego uczciwą

i błyskotliwą karierę, którą budował

15 lat w międzynarodowym boxingu.

Kłamstwo, powtarzane 100 razy,

jest wciąż kłamstwem, stwierdza Daniel.

Moim życzeniem, i tutaj

przeszedł już na ja, moim życzeniem,

jest prawo nadane przez błoga.

Bym mógł kontynuować swoją zawodową

i rodzinną karierę w spokoju

i bez ciągłego niepokojenia mnie

od różnych ludzi, i będę tego prawa

święcie bronić.

Czyli Daniela, nie prędko się pozbędziemy

jako takiego. Poczytamy o nim za to dużo.

Chociaż trzeba mu przyznać rację,

jak on pisze w tym uświadczeniu.

Pomyślałem to, że jest faktycznie podobno

dobrym ojcem, bo to też o nim czytałem,

ale... Można być dobrym ojcem

i gangsta lenda i wreszcie literatura

pokazuje. Ale faktycznie do tej pory go jeszcze

nie skazano, chociaż Amerykanie mają

na jego mocniejsze dowody, niż mieli Hiszpanie, więc...

Dowody, tak. No i ten problem

wyznaczenia to było 5 milionów dolarów

i jest to duży problem, dlatego, że dużo

z tego, co sprawdzałam, zainteresowało się

bardzo zarobieniem pięciu.

Tylko to 5 milionów dolarów jest

za informacje prowadzącą do skazania.

Więc to też nie jest telefon, gdzie on jest.

To jest szukanie dowodów, tak?

To muszą być informacje

prowadzące do skazania, czyli dowody.

Więc czekamy. Ale bardzo ciekawe jest to

na koniec naszej rozmowy. Wydaje mi się, że

paradoksalnie wejście Amerykanów do gry z

The Wallu w jakiś sposób przełamać tą pas

gangsterską w Irlandzkim Boxie, no bo

Katie Taylor wróciła do Dublina, miała w tym

roku właśnie tę walkę i będzie miała

ponownie, bo ten rewanż z właśnie

Chantel Cameron, który zresztą trener

został w domu Daniela Kinnahana

w Marbejdzie postrzelony dwukrotnie.

Tak, tak, tak. Darszym ciągu mówi, że to jest świetny

chłopak, bo inwestuje Box. To jest cytat z niego.

To są szumy cytaty z nich.

Rewanż też będzie 25 listopada, więc wydaje się,

że ten Box wraca

do tego kraju, w którym jest tak

uwielbiany w sposób już

może troszeczkę o tej przestępności

oderwany, chociaż patrząc po trenerze

Chantel Cameron, który jest w ogóle Angielką, nie jest

Irlandką. Tu może trochę za daleko wychodzę.

No, ale zobaczymy. W związku z czym, jeżeli ktoś

jest zainteresowany, to polecam 25 listopada

oglądać, a Tobie bardzo serdecznie dziękuję.

Dziękuję bardzo. Przypomnę, że dziś moją rozmówczenią

była Alexandra Łojek, której polecam

dwie autorstkie pozycje, czyli książkę

Belfast 99

Ścian Pokoju, oczywiście podcast,

który się dokładnie tak samo nazywa, czyli Belfast

99 Ścian Pokoju. Na razie

do znalezienia tylko na Spotify,

ale ponieważ nagrywamy się z pewnym wyprzedzeniem

to może, to może się pojawi też

gdzie indziej. Dużo tam też

ciekawych, fajnych materiałów, między innymi

o działalności parami litarnych w dzielnicach,

czy królowa wiedziała o torturach, czy nie wiedziała.

W związku z czym bardzo serdecznie też polecam

ten podcast. Dziękuję bardzo.

I to już wszystko w tym odcinku podcastu

Dział Zagranicznym. Na kolejny zapraszam za tydzień

tradycyjnie w czwartek po południu.

Ta audycja powstaje dzięki

wyjątkowej społeczności słuchaczek i słuchaczy.

Jeżeli chcesz, to również możesz wesprzeć moją działalność

dobrowolną w płatom serwisie

Patronite pod arysem patronite.pl

łamane przez Dział Zagraniczny.

Dzięki takiemu finansowaniu

produkuje nie tylko ten podcast.

Dział Zagraniczny to różnorodne informacje

o wydarzeniach w Ameryce Łacińskiej,

Afryce, Azji, Warsoceanii, które publikują

na mojej stronie internetowej

DziałZagraniczny.pl, a także na Instagramie,

Facebooku, czy YouTube.

W każdym z tych serwisów znajdziesz mnie

wpisując w wyszukiwarce Dział Zagraniczny.

Do usłyszenia!

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.