DS Vandaag: Is een studentenkot binnenkort enkel weggelegd voor de happy few?

Dit is vandaag de dagelijkse podcast van de standaard.

Ik ben Marianne Justaert.

In de studentensteden is het een vertrouwd zicht.

Rond de paasvakantie wordt de stad overspoeld

door horde studenten en hun ouders op kootenjacht.

Alleen, de vraag is veel groter dan het aanbod.

De studenten trekken aan de alarmbel.

Als er niets gebeurt, dan is een koot straks alleen nog weggelegd

voor de Happy View, zeggen ze.

We nemen je mee in het studentenleven,

want de studiaren en op koot gaan

is volgens vele de mooiste tijd van het leven.

Ja, ik vind het superleuk, omdat als ik aan het pendelen was,

dan moest ik nooit uitgaan en zo.

Ik zat er direct naar huis, als mijn vrienden op café gingen en zo.

En nu kan ik kaart genieten van mijn leven in Genten en zo.

Ik heb al vrienden.

Dat is superleuk.

Dit is Trixie, eerstejaar student journalistiek

aan de Aartenvelde Hoogeschool.

Collega Astrid Peters-Swinnen zocht daarop op haar koot in Gent

dat ze niet zonder slag of stoot vond.

Ik ben begonnen met op mijn sociale media

een bericht te maken met de vraag of er mensen zijn

die iemand anders kennen, met een koot of zo.

En daar heb ik al een reactie op gekregen,

maar dan was het misschien de prijs te hoog of er was een gebrek aan

en dat heeft mij niet geholpen.

Dus dan ben ik overgescheid naar de officiële sites

die ik op Google vind.

En daar zijn de prijzen dan superhoog.

Dan ben ik daar Facebookpagina's gegaan.

En dat was wel zo wat persoonlijker,

waardoor je mensen een privé bericht kunt sturen,

vragen stellen daarover.

Dat is een makkelijker manier om met die persoon in contact te komen.

En zo ben ik dus een paar koten gaan bezoeken,

met die mensen gaan praten.

Superve mensen zijn op zoek naar een koot,

dus je vindt bijna niks.

En je moet het dan zo doen met de opties die er zijn.

Maar uiteindelijk, ja, het is wel gelukt,

maar er hadden natuurlijk ook betere opties kunnen zijn of zo.

Maar ja.

Zoals trikzie zijn er 10.000 andere.

Het kote tekort wordt hoe langer, hoe prangender.

Stelt Julien de Wit.

Ik ben Julien de Wit, 23 jaar oud.

Stuur hier aan de U-Antwerpen.

Hij is voorzitter van VVS.

Toen ik ooit nog een kot zocht,

dan was dat in een paasvakantie,

inderdaad al eens een eerste prospectie doen.

Maar we merken nu ook, bijvoorbeeld in onze mailbox van VVS,

dat we al in december soms studenten hebben die zeggen van,

zeg, is het altijd om naar koten te gaan zoeken.

Soms ook mensen in het vijfde middelbaar al,

die zo proactief zijn aan het zoeken.

Wat dat toch echt wel gek is,

omdat natuurlijk die paniek die er is op de markt,

ook die prijzen nog verder omhoog duwen.

En hebben jullie daar vanuit de VVS een verklaring voor?

In de tijd zien we dat de afgelopen jaren

het aanbod heel beperkt is gebleven.

Er zijn niet zo superveel koten bij gebouwd.

En anderzijds ook de vraag naar die studenten koten en om hem toegenomen.

We zien dat er heel veel wordt ingezet op internationalisering,

ook vanuit de overheid heel erg gepromoot.

Vlaanderen blijft natuurlijk een mooie plaats om te studelen,

ook goede universiteiten en hoge scholen.

Maar daarnaast zien we ook dat er binnen het land

heel veel verschillende soorten studenten omwege maken.

Het is niet meer omdat je bijvoorbeeld in Antwerpen woont,

dat je ook in Antwerpen studeert.

Wie weet, ga je wel in Gent studeren.

En ja, natuurlijk hebben die studenten vaak ook een kot nodig.

Zijn er dan meer studenten dan vroeger opzoeken naar een kot?

We hebben na corona een erg grote, kote rush gezien.

Heel veel mensen hadden het, denk ik, thuis een beetje.

Heel veel ouders, denk ik, ook die van hun kinderen even afwouwen.

Maar daarnaast zien we ook dat er te koel veel meer studenten zijn.

Neem nu bijvoorbeeld Antwerpen.

De universiteit Antwerpen, waar ik zelf studeer,

die groeit echt meer als ze schreden.

En al die studenten moeten natuurlijk ook gehuisvest worden.

Ook in Gent zijn er op 20 jaar tijd 34.000 studenten bijgekomen.

En slechts 3.800 koten, erkende koten, weliswaar.

Ja, kunnen we dan spreken over een kote crisis of is dat overdreven?

Ik denk wel dat we kunnen spreken van een kote crisis.

Als we kijken naar de artikelen die erover verschijnen,

dan zien we eigenlijk de eerste artikelen van een nakend kote tekort.

Al opgetekend worden in 2008 zoiets.

Een jaar na jaar worden er meer schrijnende situaties.

Want we moeten ook heel goed pinpointen.

Een kot is niet voor iedereen een luxe, want dat wordt wel heel vaak gezegd.

Maar er zijn bijvoorbeeld ook studenten die het echt gewoon nodig hebben.

Denk bijvoorbeeld aan studenten in een kwetsbare achtergrond

die bijvoorbeeld van thuis uitweg moeten.

Omdat ze bijvoorbeeld met drie broers en twee zussen op een appartement zitten.

Dat is geen ideale manier van studeren zo.

Denk ook bijvoorbeeld aan studenten die hun droomrichting vinden ergens ver van huis.

Bijvoorbeeld een student die ik sprak woont in Limburg.

Wilt klofiets grafische vormgeving achter gaan studeren aan de kust.

Ja, ik kan moeilijk van die persoon verwachten

dat hij elke dag vier, vijf uur gaat pendelen.

Dat is ook heel nefast voor het studierendement.

We gaan er even uit voor een korte boodschap.

MUZIEK

Geniet van Pase en Ramadan met het verrassend en divers assortiment van Albert Heijn.

En kijk zeker ook naar de tweede aflevering op de wereld in het klein.be.

Dat is het lekkere van Albert Heijn.

Als je een kot ziet, moet je dus pijl, snel zijn.

Dat vertelt ook tricksy.

Kieskeurig zijn is eigenlijk geen optie.

Natuurlijk zal het leuk zijn als je een eigen badkamer hebt.

Ik denk dat iedereen dat sowieso wel leuk vindt.

Maar een eigen badkamer doet de prijs echt als direct superheette moog gaan,

omdat iedereen wil dat.

Maar dat was voor mij niet per se een verrijste,

omdat ik nu op een kot zit met twee andere meisjes

en met drie delen vind ik op zich niet zo erg.

Maar ik denk als je dan op een kot ziet waar je met meer dan zeven ofzo bent,

dan heb ik dat waarschijnlijk sowieso niet gepakt,

omdat zeven vind ik een beetje te veel.

Maar een eigen badkamer is vaak niet het enige op het verlanglijstje

dat onhaalbaar is, ook qua locatie.

Is er niet altijd een keuze?

Ja, ik zit natuurlijk niet superdie bij mijn school.

Ik moet een kwartier fietsen.

En natuurlijk zijn er ook superveel kotten die gaan vrijkomen

in de buurt van mijn school.

Maar ja, dat was nu gewoon helemaal niet aan de orde,

omdat dan direct de prijs superheert oplopt,

omdat dat ook in het centrum en ik zit nu in de rand rond Gent,

waardoor de prijs ook al direct wat lager ligt.

Dus ja, als ik een kot had gevonden dat het dichter bij het centrum lag,

had ik dat waarschijnlijk wel gepakt in plaats van dit.

En over welke prijs praten we eigenlijk?

Schrik niet, vandaag betaal je in Gent gemiddeld ongeveer 485 euro per maand voor een kot.

En dat terwijl drie jaar geleden nog 365 euro betaalde voor datzelfde kot.

Dus het verschil is 120 euro.

Het kot waar ik nu in zit is 310.

Met 20 euro erbij voor de wifi

en dan maandeelijks de water- en elektriciteit,

dus ongeveer 360, 370 per maand.

Als je dan moet werken en studeren combineren om iets te betalen,

vind ik dat wel heftig.

Ik vind dat studenten daar eigenlijk,

dat is bijna onbetaalbaar geworden tegenwoordig.

En in Leuven is het al niet veel beter.

Dat vertellen rechte studenten Jan, Zoé en Marjolin.

En zo worden bijgetreden door Maud, Ellen en Giselle.

Ik ben Jan.

Ik ben Zoé, studenten rechten.

Ik ben Marjolin, studenten in Leuven.

Studenten in Leuven.

In Leuven? Alleen de prijzen voor de kot zijn moateel.

Excessief hoog.

Mijn reneem van mij betaalt momenteel 600 euro voor het 13 vierkante meter

zonder badkamer en dus mijn gedeelte.

Zelf heb ik ook mijn zoektocht opgegeven,

omdat het te veel gedoe is om nog iets anders te vinden.

Je moet er echt op tijd meer beginnen, al in december.

En dat was voor mij iets te vroeg.

Het is wel ook 30 euro meer dan op zich ervan vorig jaar.

Bij mij was mijn kot bijvoorbeeld veel te hoog,

maar wij zaten thuis ook met van ja, we moeten, zo wie moet naar Leuven.

Ik heb dat ondertekend.

En dit jaar was dat misschien moeten kijken voor een nieuw kot,

maar we hebben het ook gelaten omdat je weet,

je kunt dat niet meer aan die prijs krijgen.

Dus nu zit je voor drie jaar gewoon vast aan een veel hoge prijs.

Veel vrienden van mij die nu 100 euro meer hadden aan,

als ze initiële hebben voorgetekend.

Mijn reneem van mij is naar Leuven gekomen.

En die stond in de rij en die zei van ja,

ik ben gewoon zo hard beginnen winen.

En ik zei van ik wil niet meer naar Leuven komen.

Want die moest dat, want het is dat eigenlijk pertinent werken,

maar de bio hier moet er naar Leuven komen.

Vanaf hun maastrejaar.

En die was echt van ik wil het niet, want ik vind geen kot.

Alleen, mijn ouders kunnen dat gewoon niet betalen.

Maar ja, binnenin is ook supermoeilijk.

Ja, ik heb gehoord dat er toekomstige student

versierende familieleden heeft uitgestuurd

om samen op zoek te gaan naar een kot.

Die hebben dan allemaal versierende contracten getekend.

Dan moeten ze die daar ook verschenking allemaal aan houden.

Ik weet niet hoe die daar gaan oplossen.

Maar ja, die manier heeft een vriendin van mij wel al meegemaakt.

Dat ze naar Leuven wel komen.

En dat ze dan hier gingen komen kijken.

Maar ja, dat was er nog een hele werf.

En dan moesten ze toen al tekenen voor een gebouw

dat er nog niet stond.

En heeft daar keiveel gezeven aan gehad van die padkamer was niet in orde.

Want dat stond er nog niet.

Dus ze konden met die plaats beschrijving niet ondertekend aan maken,

maar dat gebouw stond er nog niet in zijn.

En zo ondertekende mensen, elk document,

dat ze totaal niet weten wat er gaat komen.

En die zekerheid is er gewoon totaal niet.

Maar ze ondertekenden aan, want er niks anders is.

Ja, maar dat je echt van het nog niet gezien hebt,

dat was bij wijten dat ik zocht ook.

Ik was dus binnen als eerste, omdat er als eerste stond.

En ondertussen kom ik dan beneden aan.

Ja, ze hebben gebeld dat ze het goed nemen.

Van mensen die gewoon een reis hadden, die hadden dat niet gezien.

Julia de Wit van de VVS kan het alleen maar bevestigen.

Ja, we zien dat die prijs inderdaad echt gewoon de spui gaat uitlopen.

En gewoon niet meer haalbaar zijn voor heel veel mensen.

Waar vroeger in het beste geval tussen aanhalingstekens

de lagere middenklasse nog uit de bood viel,

zien we nu gewoon daar eigenlijk na de volledige middenklasse

stilaan uitgeholt wordt.

Weinig mensen hebben kans om op kot te gaan.

Zeker dat die prijzen zo blijven stijgen.

Ik bedoel, met een gemiddelde prijs.

En dan spreken we wel degelijk over gemiddelde van rond de 500 euro.

Ja, ik ken niet superveel mensen die dat zomaar kunnen missen elke maand.

Of het moet in ieder geval toch echt wel pijn doen.

In Brussel bijvoorbeeld, en dat is al twee jaar geleden,

hoorde ik dat er ongeveer een kwart van de koten aan 800 euro of meer wordt verhuurd.

Ja, dat zijn geen koten meer, dat zijn appartementenbewijs van spreken.

Dat is ook een probleem dat we zien.

We zien dat er vanuit ontwikkelaars heel veel wordt ingezet op

de zogenaamde luxe koten, koten met een pooltafel,

een leuke keuken, een living, alles wat je wilt.

Maar daarnaast zijn er ook heel wat studenten die gewoon zeggen

van, kijk, voor mij en kot moet gewoon een kamer zijn

met een bed, een stoel en een tafel.

En voor de rest ben ik oké met gedeeld sanitair.

En we zien dat die ook stilaan uit een marktwoordige duwt.

Wat dan natuurlijk de allerquetsbaarste studenten het hartstikke treft.

Studenten gaan dus meer en meer ook op zoek in de particuliere markt,

zoals trikzie dat ook eerst gedaan heeft.

Ze zoeken dan een huisgenoot met de bedoeling om te gaan kohouzen.

Ik ben vaak zo gaan zoeken naar kohousing,

dus met twee of drie mensen samenwonen in plaats van

met zeven of negen mensen in zo'n heel gebouw,

waardoor het vaak die mensen zijn die iemand kiezen om bij hun telaan wonen.

Maar een echte oplossing is dat natuurlijk niet,

zeggen de betrokkelen, het probleem verschuift alleen maar.

Ja, we zien dat die particuliere markt alleen heel veel wordt betreden door studenten.

Iets wat de steden natuurlijk niet zo graag zien gebeuren,

want dat zet natuurlijk ook een druk op de huizenprijzen voor de gezinnen,

zorgt er ook voor dat er minder woningen zijn voor gezinnen.

Dus een beetje vloeken in de kerk van de steden.

Anderzijds, studenten hebben vaak ook geen keuze.

We zien dat er in heel wat steden ook wel heel voorzichtig wordt omgegaan

met hoe studenten willen gehuisvesten en hoeveel.

Denk in Antwerpen, bijvoorbeeld, daar is een kote stop geweest, is er nog altijd.

Daar mag, bijvoorbeeld, binnen een bepaalde wijk

en niet meer aan studentenhuisvesting extra worden gecreëerd.

Dat zijn natuurlijk dingen die de druk op de markt nog verhogen

en dan zeggen van de woningmarkt, het mag eigenlijk niet.

Ja, dat is natuurlijk ook geen oplossing.

De stad Gen komt daarom met een actieplan

en zij denken dan bijvoorbeeld aan projectontwikkelaars

die nieuwe koten moeten bouwen

of misschien de terugkeer van de kot, madame.

Nu, Julia de Wit, ook andere steden zitten niet stillen.

Ja, ik weet dat er heel wat steden sowieso in nauw overleg zijn

met de universiteiten, met de hoge scholen

dat er wel heel wat structureel overleg is opgesteld.

Daarnaast zitten we ook vaak met een beleid

dat ze ook vaak zeggen van de vrije markt zal het oplossen

wat gedeeltelijk waarschijnlijk ook wel waar zal zijn.

Het is nog altijd een aantrekkelijke markt om in te gaan investeren.

Maar wanneer ik dan bijvoorbeeld een aantal mensen van een verhuurdersfederatie heb gehoord

dan zeiden die van ja, het beste voor ouders zal nog altijd zijn

om gewoon een kot te kopen en dat aan de kinderen door te geven.

Nu, dat is wel gekeken naar de realiteit met een enorme middenklassebril

want ik heb heel weinig mensen die dat zomaar kunnen neertellen.

Dus ja, dat is sowieso geen oplossing.

Terugkomt op die actieplannen dan.

Steden willen wel doen hier en daar aan wat grotere ontwikkelingsprojecten

maar ja, de plaats is ook beperkt.

En zo zien we dat er heel wat steden ook.

En universiteiten zitten uit te wijken naar andere regio's.

Denk bijvoorbeeld bruggen waar er ook al wordt gekeken naar koten.

Dus er wordt wel gezocht naar oplossingen

maar ja, de zaligmakende oplossingen zijn momenteel nog niet in zicht.

De verantwoordelijkheid ligt volgens jou niet alleen bij de steden

maar ook de universiteiten moeten beter hun best doen, zeg je.

Ja, moeten ze dan meer inzetten op koten die verhuurders worden aan een sociaal tarief

of zijn er andere oplossingen, Julia?

Meeg koten aan een sociaal tarief, verhuuren vanwege de universiteiten,

dat is fantastisch.

Ik zou de eerste zijn om daarvoor te pleiten

maar we merken dat dat gewoon budgetair niet haalbaar is.

Daar moet ik zo gewoon echt gelijk geven.

Er is een stuvo-enfloppe, daar is eigenlijk een enveloppe met geld

die vanuit de minister wordt gegeven aan alle hoge onderwijsinstellingen

en daarin zit een bepaald bedrag.

Je hebt dan binnen de instelling een soort van vergadering

die dan moet bepalen naar welke werkvelden daar allemaal wordt versluist.

Nu, binnen die andere werkvelden zit ook psychologische ondersteuning,

studietraakbegeleiding.

Noem het op, gezonde maaltijden op de campus.

En al dat geld moet dus voordeeld worden over enorm veel postjes.

En dan is huisvesting natuurlijk één van die extreem belangrijke posten

en we weten allemaal met de huidige energiecrisis,

met het feit dat die enveloppe amper is geïndexeerd,

met het feit dat universiteiten schreven om hulp

wat betreft de budgetair situatie.

Ja, moet er geen tekening bij maken.

Kooten vanuit de instellingen, dat is op korte termijn niet haalbaar.

Je hebt het al even aangehaald.

Joliet en ook andere centrumsteden die geen eigen universiteit hebben

willen best hun steentje bijdragen.

Mechelen wil in de breast springen voor antwerpse studenten

en Octine biedt aan om leuvense studenten te huisvesten.

En dat laatste was voor de ploeg van de ideale wereld genoeg

om er een satirisch filmpje over te maken.

Ik krijg 150 euro per week als ik die neurteer binnenhaal

en doe alsof dat hier leuven is.

Dus ja, het is makkelijk verdiend.

En blijft ook liever binnen, want ja, dat is echt Tine.

Ja, nu, Tine meende het wel serieus.

Zien jullie heil in die oplossing bij de VVS?

Ik denk dat een spreiding van studenten

sowieso op korte termijn een belangrijk deel van de oplossing uitmaakt.

We hebben daar ook over samengezeten

met minister van Binnenlands Bestuur Bart Zomers.

Hij heeft ook gezegd van ja, we moeten echt inderdaad

die verschillende steden wel eens samenbrengen

om te kijken hoe we dat kunnen matchen.

Want bijvoorbeeld, ja, als je in Antwerpen studeelt

kan je even hoe in berg hem opkot ofzo.

Leuven en Tine, dat ligt ook niet zo extreem ver uit elkaar.

Nu ja, we mogen ook zien dat dat probleem zich dan niet gaat verleggen.

En dat we wel werken aan een structurele oplossing.

En dat is nog altijd meeg aanbod.

En ja, ook voldoende basisaanbod.

En wat vragen jullie van de VVS nu precies aan de overheid?

Eerst en vooral vinden we het heel belangrijk

dat er een tweelering wordt gemaakt

tussen de luxe kamers en de basiskamers.

Zorg ervoor als instellingen, maar ook als overheid

dat er toch wel voldoende basiskamers zijn gegarandeerd.

Probeer ook als overheid die sprijding wat te gaan koordineren.

Kijk ook eens in uw eigen wetgeving

wat kunnen we eventueel laten schrappen.

Want vaak zijn er wel een aantal normen

die voor problemen zorgen

die ervoor zorgen dat mensen zeggen van

als het zo zit dan ga ik het maar niet verguren.

Ik denk dat we daar ook zeker grondig moeten gaan evalueren.

Nu, we pleiten ook voor grotere ontwikkelingsprojecten.

In grote steden, zoals Sydney en Nis bijvoorbeeld

waar ook veel studenten zijn,

gaan we eigenlijk naar een soort van Amerikaans kampusmodel

met een kampus en daarom het hele was studentenhuisvesting.

Wel, dat lijkt ons nog niet zo'n supergek idee

dat je zo van die zogenaamde student villages maakt

natuurlijk steeds in overleg met de buurten

zodat we daar geen problemen mee krijgen.

En jullie hebben toch ook al overleggepleegd

rond leegstaande panden,

om die als kot in te richten.

Ja, we hebben ook het voorstel gedaan aan minister Diependalen

vorig jaar toen onze nota uit kwam

om leegstand te gaan reactiveren,

want dat is nog een ander groot probleem.

Binnen de steden, binnen een aantal gemeenten ook,

heel wat leegstaande panden.

Die staan vaak drie tot vijf jaar leeg.

Wat is de studiecarrière van een student?

Drie tot vijf jaar.

Dus we vragen daar, kijk eens of daar ook gereactiveerd kan worden

want zo doen we eigenlijk de samenleving

en de studenten een plezier.

Nu zijn niet alleen de prijzen van de koten

die gestegen zijn, het leven in het algemeen

is duurder geworden,

het inschrijvingsschild aan de universiteiten ook.

En dan hoort je ook nog directoren die zeggen van

misschien moeten we het inschrijvingsschild

toch eens met 400 euro gaan verogen.

Misschien moeten we er 1000 euro bovenop doen,

zij director van de U-Antwerpen.

Met dan nog eens een kote prijs van 500 euro,

stel dat je twee kinderen hebt.

Ik bedoel, er zijn maandloonen

naar studegende kinderen gaan op dat moment

en dat is gewoon voor niemand aalbaar.

Ik ben heel weinig mensen die zich daar

oké of comfortabel bij zouden kunnen voelen.

Zijn er dan steeds meer studenten die aankloppen

voor financiële steun?

Ja, we merken en dat zeker sinds de koopkrachtcrisis

dat er heel wat studenten financiële niet meer kunnen ontkomen.

En we merken ook dat dat een neerslag heeft

in het aantal aanvragen dat gebeurt

bij de sociale diensten van de universiteiten of hoge scholen.

50 tot soms 100% meeg aanvragen

en we zien niet alleen dat er meeg aanvragen zijn,

maar ook dat de aanvragen die gebeuren

veel onvangrijker zijn.

Waar de student vroeger, laat ons zeggen,

200 euro extra nodig had om de kosten te dekken,

heeft hij nu al gauw 500-600 euro nodig.

En dat is natuurlijk een budgetteilenaandelating

voor de universiteiten en de hoge scholen,

maar ook voor die studenten in een gigantische probleemsituatie.

Een van de dingen die wij daarvoor stellen

is bijvoorbeeld om ook iets kritisch te kijken

naar het beurssysteem, want we hebben het gevoel

dat er toch wel een aantal mensen zijn

die in aanmerking zouden moeten komen

die vandaag niet in aanmerking komen.

De vragen die we horen, die ik ook zelf

bijvoorbeeld via Instagram zo binnenkrijg,

zijn echt wel schrijnend.

Ik spreek over een studenten,

het is anoniem, die moest rondkomen

met een zak appelen en twee pizzas op een week,

omdat ze haar kot zelf moest betalen,

haar boeken zelf moest betalen.

En ik stond daar ook nooit bij stil,

waarom vond zij die Dr. Oetker Pizzas zo fantastisch,

die kunt je in stukken ontfriezen.

En dat is niet de manier waar ik ooit al

naar een pizza heb gekeken,

bij mij is dat gewoon, je haalt uit het iepfries,

je steekt dan in de oven, maar ik denk er niet aan van

ik moet daar hier in vijf stukken breken,

want ik moet elke dag van de week kunnen rondkomen,

heel schrijnende situaties.

Er is decennia geleden keihard gestreden

om het hoger onderwijs te democratiseren,

dreigen we een stap achteruit te zetten,

weer al zorgen de hoge prijzen ervoor

dat de studeren misschien weer een elite aangelegenheid wordt,

die niet iedereen zich kan veroorloven.

Ik denk dat we ons honderd procent bezig moeten zijn

van het belang van democratisering,

want je haalt het al aan, dat is iets waar

film voor gevochten is, mag ik wel zeggen.

Maar we zijn het welstelige dat aan het verliezen,

denk ik, als het studeren zo duur blijft worden.

Er wordt heel vaak de vergelijking gemaakt met andere landen.

Ik vind die vergelijking compleet onterecht,

want in België betaal je ook, in vergelijking met andere landen,

veel meer belasting, bijvoorbeeld.

Belastingen die ook voor daar onderwijs dienen.

En onderwijs, draaien of keren toe gewild,

is nog altijd de beste catalisator voor sociale mobiliteit.

En ik denk dat die democratisering,

dat we die ten allen prijzen moeten gaan bewaken,

en dat we daar ook kritisch moeten kijken naar

de manier waarop we vandaag met de meest kwetsbare studenten omgaan,

denk aan dat beurssysteem, denk aan de korte prijzen,

want er zijn heel veel studenten,

niet alleen in, laat ons zeggen,

armoedige klassen, maar ook in de lagere middenklasse,

die zeggen van help, ik kan dit niet aan.

Ouders die dag in dag uit heel hard werken

om hun kind naar de universiteitenvogelschool

te zien gaan die 2, 3 jobs extra bijnemen, flexij jobs.

Maar die zeggen van, dit lukt mij niet.

En ik zie hier een kind,

dat zijn toekomst heel graag wil naajagen,

maar dat eigenlijk budgetijl niet kan.

En dat is eigenlijk iets wat verschrikkelijk is

om er nooit mogelijk te laten gebeuren.

Dit was vandaag de dagelijkse podcast van de standaard.

Bedankt voor het luisteren.

Morgen zijn we opnieuw.

Alle kredits van de podcast die je net hoorde,

vind je op standaard.be slash podcast.

Reag hier kan via podcastadstandaard.be.

Blijf nog even hangen, want ik heb nog een luistertip.

Volgende week krijgt u iets bijzonders.

We pakken dan hier bij DS vandaag uit met een speciale reeks.

Op de moment dat je die post krijgt van,

kijk, de advocaat is door uw examen geweest.

Ja, ik was heel verontwaardigd.

Ik werd boos.

Dat je dan als leerkracht als loch de schuld krijgt eigenlijk,

van, het komt door u.

Meer en meer leerlingen leggen zich niet neer

bij hun examenresultaat.

En vechten het oordeel van hun leraren aan.

Al dan niet bijgestaan door een advocaat.

De Raad van het Staten heeft de beslissing

van de beroepscommissie geschorst.

En hierdoor mocht ik dan door naar het zes jaar.

En nu doe ik universiteit.

Dus het is mij gelukt.

Die nieuwe juridische realiteit heeft ook een keerzijde.

Ze drijft schooldirecties en leraren tot de wan op.

Dus onmiddellijk is de advocaat mij gekomen naar school.

Een advocaat die, ja, dan puur naar het juridische kijkt

en weinig voeling heeft met een school.

Ik ben Eva Drogmans.

En ik maakte voor de standaard de vierdelige podcastreeks

Leraar Overmeesterd.

Vanaf dinsdag 11 april hoort u elke dag

een aflevering in DS Vandaag.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.