DS Vandaag: Hoe Barbie met haar onrealistische maten alle stormen doorstond

Het is 21 april.

Ik ben Marianne Justaard en dit is vandaag de dagelijkse podcast van de standaard.

Will you still need me? Will you still feed me when I'm 64?

Zongen de Beatles.

Wel, Barbie is 64 en nog niets veranderd.

Er is nog altijd die blonde bimbo met haar wespetaille en stiletoos.

Niet meer van deze tijd, zou je zeggen.

En toch.

Barbie heeft in haar roze huis alle stormen doorstaan

en is populairder dan ooit.

2023 belooft haar jaar te worden.

Spelen met babypoppen of knuffels heeft men nooit geïnteresseerd.

Ik was nooit echt zo'n moederlijk kind.

Maar Barbie, dat was een volwassen vrouw.

En dus daar kon ik... Ja, die kon van alles zijn.

Ik heb toch vrij vroeg ontdekt dat ze niet alles had

wat een volwassen vrouw ze al te bieden heeft.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

O, ja.

Dat ze niet alles had wat een volwassen vrouw ze al te bieden heeft.

O, ja.

Maar je hebt nooit maar Barbies gespeeld.

Toch wel, toch wel.

Ik ben niet de broert om te bekennen

dat ook ik mij aan Barbies heb vergrepen.

Enfin, ik liet het helemaal verkeerd.

Ik bedoel, ik bedoel, wel eens een Barbie heb aangegaan.

Nou, ik moet er maar werken.

Ik heb al eens maar een Barbie gepraat.

Ja, ja.

En je hebt het zelf?

Ik denk niet dat die van mij waren.

Ik denk wel dat die van mijn grote zus waren.

Ik heb zelf ook twee dochters.

En ik moet zeggen, de oudste dochter is vier.

En Barbies, zeg je daar eigenlijk niet zo heel veel.

Heel welkom in de studio, Kathrin de Kok.

En Jeroen Struijs.

Gerenomeerde collega's van de Cultuur redactie

en de Wetstraatredactie.

Maar ook wel Barbie-kenners.

Nu het grappig is ook, Kathrin, jij bent de moeder van twee zonen.

Jeroen, jij bent een vader van twee dochters.

Dus jullie kunnen hier ook in die rol eigenlijk wel één en ander vertellen.

Kathrin, jij schreef er zelfs ooit een heel groot stuk over in de krant.

Ja, ik ben ooit naar een expo geweest.

Een tentoonstelling in het museum is daar decoratief in Parijs.

Waar gigantisch veel Barbies te zien waren.

En die expo, ja, die toonde Barbie echt als cultuuricon ook.

Want dat is ze ook.

Ze maakt teluid van de popcultuur Barbie.

Ja, al 64 jaar lang.

Vandaag is ze ineens weer superpopulair.

Jeroen, ik zie jou kijken.

Nee, helemaal niet. Ik vang echt compleet uit de lucht.

Dat is natuurlijk het ding van sociale media.

Mij bereikt het niet, want ik behoor niet tot de doelgroep wordt.

Ik denk dat sociale media nog niet hebben ontdekt

dat ik twee dochters heb of ze zijn nog niet oud genoeg.

Ik zie toch veel roze.

2023 blijkt het jaar voor de Barbie-fans.

Ja, komt een beetje door de film die er aan zit te komen

over Barbie van Greta Gerwig.

Die film komt op 21 juli in de zalen trouwens.

En blijkbaar, wat je ook ziet, zeker als je op Instagram is rondscrawled,

dan zie je ook de Barbicore.

Die is populair als bepaalde look.

Barbicore.

Barbicore.

Als ze bumpers, hot pink, echt heel fel roze lippen.

Dus het is ook een make-up look, ook een manier van kleden.

En die zie je zowel populair bij bekende mensen,

zoals Lil Nas X of Laverne Cox bijvoorbeeld.

Lizzo doet er ook aan mee, maar ook veel influencers

die nu dwepen met Barbicore.

En blijkbaar heeft het te maken met een soort drang

om levenslust te omarmen na corona.

Het is heel feestelijk ook.

We liepen allemaal in jogging.

En nu kunnen we voluit in feestelijk rozen,

met heel veel make-up.

Vreemd genoeg, wordt die Barbicore ook echt gezien

als een soort viering van diversiteit.

Dat is raar.

Dat is een rare wending aan het Barbicore.

En van feminisme.

Dat is een rare wending, want Barbicore is voor mij ook voor perfectie,

voor een onhaalbaar figuur.

Maar je ziet ook...

Feministen waren er ook niet altijd blij mee, denk ik.

Maar je ziet ook de mensen die zich die Barbicore look eigen maken,

er zijn ook vaak mensen die niet beantwoorden

aan dat stereotype plaatje van de Barbie.

Queer mensen of mensen die wat voller gebouwd zijn.

Er zijn al een aantal wat artikels ook over.

Misschien als je dat bij mensen hoort,

bij die millennials en die Gen Zee.

Dan zeggen zij ook van,

ja, wij zien Barbicore echt als een manier

om juist diversiteit en jezelf zijn te vieren.

Omarmen.

Dat heeft Mattel ook altijd heel erg gedaan.

Ze hebben Barbie echt naar voren geschoven altijd als een soort droombeeld.

Van, elk kind kan zijn wie hij wil.

Kijk maar naar Barbie.

Barbie kan piloten zijn.

Barbie kan astronauten zijn.

Dus die rhetoric, dat is koer.

Zie je nu ook terugkeren bij de millennials en Gen Zee.

Die Barbicore gaan dragen en uitdragen.

Toch gek, want Barbie heeft misschien wel de belofte

je kan piloot worden als meisje.

Maar dan toch wel met de implicite subtext.

Je kan piloot worden als meisje.

Als je voldoet aan dit perfecte, schoonheidsideaal.

Als je wit bent, blauwe ogen hebt, blond haar.

Lange benen, heel slag, onmenselijk segment.

Wat wij allemaal niet zijn en hebben.

Ja, wie wel, wie wel.

Ja, ik heb in eerste instantie toch ook wel dubbelen gevoel.

Het lijkt toch wel weer opnieuw een onrealistisch redelijk

fout schoonheidsideaal naar voren te schuiven.

Zeker als je het weerkaapt en je maakt er iets van.

Als je zelf wat voller gebouwd bent

en je gaat dan vol die Barbie-looks assumeren

dan wordt het natuurlijk, dan heb je dan kapje ergedaan.

Dat op zich wel vind ik wel knap.

Het is een soort overname, denk ik.

Veilige overname van Barbie.

Of weer de vriendelijk overname.

Ja, wel, we wilden het natuurlijk ook wel eens

van die Gen Zeeers en millennials zelf horen.

En collega Astrid Peters Swinne van onze podcastredactie

trok naar Gent om wat reacties te sprokkelen.

Hallo, ik ben Noor.

Ik ben Julie.

Ik ben Arina.

Ik digesteer ik mijn wereld.

Zijn jullie grote Barbie-fan?

Vroeger.

Vroeger, heel hard.

Nu, met Noor.

In mijn kinderjaren speelde ik heel graag met Barbie.

Ik vond dat heel leuk om die nieuwe kleertjes aan te doen.

Ja, van die oude film.

Die nu allemaal terug op Nusflik zijn wel echt.

Vroeger was ik daar superrote fan van, maar nu dat dat terugkomt

ben ik volledig op te komen.

En nu dat die films ook terug op Nusflik staan.

Ik heb er wel al gekomen.

Ja, ik heb er zeker al gekomen.

Terug opnieuw.

Ja, eigenlijk wel.

Want toen ik dan zag passeren dat er niet veel gekomen kwam,

was ik wel geïnteresseerd.

Dat wel.

Dus ik ben wel heel benieuwd hoe dat gaat zijn.

En als die uitkomt, ga ik zeker gaan kijken.

Waar denk jij als je aan Barbie denkt?

Een meagre vrouw met blond haar.

Altijd mooie kleertjes, zeer zierlijk.

Hacken.

Het is wel de perfectie weer.

Typisch blond, lang haar, waarschijnlijk blauw ogenwijds.

Allee, snap je?

Ja, en ook zo de lichaamsvormen zijn zo.

Voila, perfect, lang en zo, onrealistisch lang.

En dan zo, alles in verhouding, zodat je het zelf niet echt...

Allee, het is echt niet helpbaar.

Ik vind het zo wat dubbel, omdat het niet representatiefer

hoe we nu de samenleving is.

Maar als je aan de andere kant, inderdaad, is wel super nostalgisch.

En als ik zo naar die films kijk, is dat wel zo van,

wow, idealistisch beeld, hoe dat je wilt zeggen.

Ik vind het onrealistisch, want Barbie is zo heel mooi.

En dan kleine meisjes denken dan dat ze ook zo mooi moeten zijn.

Maar persoonlijk heb ik mij wel nooit vergeleken met Barbie

of dacht ik nooit van ik moet zoals Barbie worden.

Ik vind denk ik vooral dat er altijd weer een opgaap is

ook zo van het ideale beeld enzo, of dat dan per se goed is

dat dat terugkomt.

Je weet het niet echt, maar het is wel nog een keer toffelen

om een beetje terug te kenen in de tijd,

ook voor ons van Barbie van vroeger, dat het wel terugkomt.

Maar ik weet niet wat je echt gaat terugkomen.

Ik denk dat we ontennaal genoeg evolutie hebben meegemaakt

dat we ons aarteken gezeten en dat iedereen beautiful is.

Belijkbaar is Barbie dus ook hot bij jonge mensen dan

en wat bij mij natuurlijk speelt en wat ongetwijfeld bij hen ook speelt.

Als je daar zelf als kind mee gespeeld, is die nostalgie natuurlijk.

Zoals ook jonge mensen bijvoorbeeld naar de shows van Samson en Gert gaan kijken.

En dat begrijp ik dan weer helemaal niet.

Maar zoals...

Laten we hopen dat die looks toch nooit de volwassenen mode bereiken.

Inderdaad.

En Ochtans, dat uiterlijk, dat werd vanaf het begin bekritiseerd.

Dat is al 64 jaar lang.

Dat men over Barbie zegt van, dit kan echt niet gewoon.

Je had dan aan de ene kant in conservatieve, soms ook religieuze hoek

heel veel misbaar over Barbies vormen.

Je had ook de feministen die heel boos waren om willen van de ultraslang vormen

want ze zou een BMI hebben van nog geen 16 of zoiets.

Ja, klopt.

Eigenlijk als Barbie een mens zou zijn, een vrouw zou zijn,

dan zou ze gewoon te maag er zijn om te menstrueren.

Dus haar BMI ligt zo laag dat het gewoon niet gezond is.

Is ook wel nooit de mens terweerende Barbie op de maart gebracht.

Nee, dat is waar.

Maar misschien komt het omdat ze geen vagina heeft.

Dat is een belemmerende facto, denk ik.

Maar je ziet natuurlijk die pronte borster, die eindeloze benen,

die hele smalle tajen, ook die fijne.

Ze heeft een heel fijn neusje en volle lippen en grote blauwe ogen.

Lange blond haar.

Die allererste Barbie, dat was wel een blonde bimbo.

Moeders vonden de Barbiepop soms wel eens te sexy.

Maar Barbie is wel uitgevonden door een moeder.

In 1959, jij kent dat verhaal.

Ruth Handler, die samen met haar man Elliot aan het hoofd stond van Mattel,

die kreeg eigenlijk het idee voor Barbie toen ze haar dochter Barbara,

van daar dus de naam, zag spelen met plaatjes van mannequins.

Dus niet met babypoppen, maar dus echt met volwassen vrouwen.

Zo is eigenlijk het idee geboren.

Ze heeft goed gekeken naar een pin-up-pop die toen al bestond,

de Duitse Lily.

En dus het echte idee, het idee achter Barbie is echt,

het is een pop, niet om te verzorgen,

niet om het moedertje mee uit te hangen,

maar echt om aan te kleden, om allerlei avonturen mee te beleven.

Dat is een heel andere benadering van spelen dan kinderen gewend waren tot dan.

Ja, en het werd een instants succes.

Ook en omdat Barbie van in het begin zo allround was

en zo zelfstandig was en ze oefende al die beroepen uit

en op die manier werd ze ook snel een toonbeeld van girl power

als ik juist geïnformeerd ben.

Ja, ik heb op zifte meer dan 150 beroepen al gedaan, denk ik.

Een aantal zijn wel fashirurg, tot astronaut, archeologe,

ook meer tussenaanhalingstekens, meer mannelijke beroepen,

zoals brandweervrouw.

En het idee achter is van je kan zijn wie je wil.

Dus overkocht Mattel, Barbie aan ouders eigenlijk,

die moeten het natuurlijk voor hun kinderen gaan aankopen.

Maar je kan wel opmerken van, ja, kijk, dat is wel ergens mooi toch,

dat je meisjes, want het waren vooral ook toch meisjes

die met Barbie speelden meteen van meer doetromen

dan alleen maar het moederschap.

Als je zo'n babypop aan een kind geeft,

dan stimuleren toch meer de zorgende kant van een kind er wel.

Ja, als je er lateromen over van hoe zou het zijn

om in de ruimte met de specialtel te gaan rondvliegen,

ja, dat is toch een andere manier,

open toch misschien iets meer de wereld.

En nu kijk ik naar de vader van twee jonge dochters.

Mogen ze met Barbie spelen straks?

Barbie, de piloten.

We worden nog wel permissie van opvoeding,

zolang het mij niet al te veel stort.

Maar ik vraag me toch wel af wat het doet met het zelfbeeld van kinderen.

En daar is ongetwijfeld wel onderzoek naar gebeurd,

maar dat is natuurlijk ook heel moeilijk onderzoeken.

Nee, nee, er zijn onderzoeken.

Barbie wilde eigenlijk een negatief zelfbeeld.

Ze hebben geen hand op kinderen, jonge kinderen,

jonge meisjes tussen vijf en negen.

Heel onderzoeken zijn wel best al oud.

Ik moet zelf zeggen, als ik zo,

toch als een vroegere hardcore Barbie van,

ik denk niet dat ik er een negatief zelfbeeld aan heb overgehouden,

maar ik heb wel heel lang blond willen zijn.

Dat is wel...

Dus ik ben een brunette en ik vond blond toch altijd wel mooier.

Komt dat nu nog Barbie?

Al mijn bakjes waren wel blond.

Ja, voor een stukje zal waarschijnlijk ook gewoon wat een mart wil.

Er zijn wel andere poppen ook wel te koop.

Is dat wat de 90 procent van de kinderen,

of een bepaald percentage van de kinderen wil?

Ja.

Er is wel een reden waarom Barbie al die tijd heeft overleefd

als het succes al heeft.

Eén van de succesvolste stukken speelgoed.

Barbie is een cultuuricon,

maar Barbie is vooral heel, heel slimme marketing.

Altijd al geweest en Mattel heeft altijd heel goed

proberen in te spelen op wat er leeft.

Mode is heel belangrijk in de wereld van Barbie,

dus ze hebben ook samenwerkingen opgezet met modehuizen.

Van die jaar tot i van de vorst.

Dus Barbie werd ook gekleed door grote namen,

zoals Carol Lagerfeld.

En ze hebben ook Barbies op de markt gebracht van bekende mensen.

Er is ook bijvoorbeeld een Frida Kahlo, Barbie,

die trouwens heel veel kritiek heeft gekregen,

omdat ze bijvoorbeeld geen Unibrow had.

Dus zie je, Mattel gaat een stuk altijd mee

en wil evolueren met die tijd,

maar als puntje bij paaltje komt, dan gaan ze het ook blijven.

Ze toch altijd vasthouden aan die standaard Barbie.

Je ziet daar ook overal op.

In Mad Men doe ik ze op.

Mezzo Marghella heeft op een bepaald moment ook

een collectie door Barbie laten inspireren.

Nu is er van Valentino ook een Shocking Pink collectie

op de markt gebracht, waar je ook Barbie Rose

dus heel erg prominent aanwezig ziet.

Barbie is ook een inspiratiebron voor opcultuur.

Maar het heeft toch wel erg lang geduurd

voor al eerder wat diverse Barbies waren.

In 2015 hebben ze drie lichaamstippens dan voor Barbie.

Toch wel, hè.

Curvy, dus de meer volere Barbie.

Taal Barbie, die dan nog groter is.

En een petit, zo meer fijner gebouwde Barbie.

Dus ze hebben daar wel...

En die lichaamstippens hebben ze nog meer

verder ontwikkeld in de jaren nadien.

Maar dat is niet de standaard Barbie waar je aan bent.

Dat zijn soort van niche fenomenen die...

Nee, nee.

Maar het was wel een antwoord op de kritiek.

In 2016 stond Barbie dan op de cover van Time Magazine.

En dat was dan de volere Barbie met de Beyoncé billen,

zeg maar, onder de titel.

Now can we stop talking about my body.

Dus zo hebben ze wel...

En dan Barbie in een rolstoel,

een homoseksuele ken,

Rosa Parks Barbie, Barbie met Viti Ligo, die huidssikten.

Ook in een rolstoel in 2019.

Hoe verschilt een homoseksuele ken van een heteroseksuele ken?

Dat is ook op zicht.

Ik ken voor mij geen bepaalde geaardheid gehad.

Ja, you're right.

Altijd wordt schuldig blijven.

Dat is het gekken aan Barbie en aan ken

dat die enerzijds heel gesexualiseerd zijn

of zo die grote borsten,

maar ze hebben wel geen geslagsdelen.

Dus tegelijk is het een heel preutse voorstelling

van wat een menselijk lichaam dan is.

En dat is exact de Amerikaanse popcultuur.

Dat is ook de Amerikaanse muziek.

Dat is ook de Hollywoodfilms ook natuurlijk.

Dat is de suggestie van seks, maar er is nooit de daad zelf.

En er komen geen geslagsdelen in beeld.

Dat is toch wel dat preutse protestant.

Want ik als kind wel jammer vond, want ja.

Tuurlijk, tuurlijk.

Ik denk als Barbie Frans was geweest,

had ze er misschien anders bij gelopen.

Ongetwijfeld, ongetwijfeld.

Straks hebben we het nog over die film

waar Kathrine en Jeroen het al heel even over hadden.

Graag, graag.

Absoluut, maar nu gaan we even uit voor reclame.

We zijn terug bij Barbie.

Jaar na jaar daalde de verkoop,

maar nu is het tijd helemaal gekeerd

en straks is er nog de film.

Daar zijn al verschillende trailers van gelost.

Jeroen, wat vind je ervan?

Wel, ik heb de film nog niet gezien natuurlijk.

Ik kijk nooit de trailers, maar die trailer wou ik toch zien.

Want ik was net toch wel echt verdonden niet

naar hoe Greta Gerwig, in god's naam,

iets zou doen met Barbie.

En ja, de film is eigenlijk niet begonnen

bij Greta Gerwig ook, hè.

Dit is al iets dat heel lang meegaat.

Het zat eerst bij Universal Studios,

dan bij Sony en dan bij Warner.

En dan zaten er allerlei regisseurs en hoofdrolspelers.

En uiteindelijk komt hij dus bij Greta Gerwig.

En nu wie is Greta Gerwig?

En dat is waarom dit zo leuk wordt.

Die is begonnen met hele rare low-budget-filmpjes.

Die worden geplaatst onder de noemer Mumblecore.

Een soort van New Yorkse studenticozenbeweging

van low-budget-films

die eigenlijk gaan over stuntelige mensen,

die stuntelige relacies hebben,

die op een stuntelige manier heel grappig en slecht aflopen.

Dat is wel eens in het echte leven dus.

Het echte leven van.

Het is een hele realisme in.

Het is zelfs een beetje documentaire stijl ook.

Ze is nu wel de laatste jaren een beroemde regisseur geworden

met een film als Lady Bird bijvoorbeeld.

Het hoofdpersoneus, je had trouwens ook al roze haren.

Ja, misschien is dat zo bij haar terechtgekomen,

via rozen of in de kleur.

En ja, zij is niet bepaald.

De type regisseur voor een of andere

product placement, gelinkte mega blockbuster

zoals, weet ik veel, Lego of Playmobil

ook al films heeft gemaakt.

En ik denk dat, oorspronkelijk wel,

de bedoeling zal geweest zijn van Mattel

om zoiets te maken.

En ze maken er ook wel budget voor vrij.

100 miljoen dollar circuleert zoals budget.

Daar kun je wel al wat mee.

Ik denk ook dat de film eerst niet bij haar zat,

maar bij de hoofdrolspeelster, Margot Robbie.

En dat zij, Greta Gervix al gevraagd hebben

om hier, wil jij dit regisseur?

Want Margot Robbie is een prachtige vrouw,

maar ze zet natuurlijk Barbie wel weer neer

als die blonde bimbo op rol schaat.

Dus wel weer het Barbie-patroon bevestigende type.

Ik ga geen trailers recenseren,

maar je ziet daar wel al zo in die trailer

dat ze spelen met,

visueel voldoet dit aan het plaatje

Barbie en Ken, Ryan Gosling dan als

de perfecte Ken.

Absoluut.

Maar je voelt wel een soort van ironisch toontje.

Ik leid ook uit de trailer

dat er verschillende vrouwen zich Barbie laten noemen

en alle mannen ook Ken lijken te eten.

Dus het lijkt ook alsof het eerder is opgevat

als dit is hoe een kind met Barbie en Ken speelt

en zij zit te gevangen in dat personage.

Ja.

Dus ja, dit gaat sowieso leuk.

Het gaat over Barbie en tegelijkertijd.

Ik kijk nu al naar de sexzijnen.

Ja, sowieso.

Je gaat kijken.

Je gaat kijken.

Maar dus, Barbie heeft toch eigenlijk

als ik wat samenvat,

Barbie toch ongeveer alles

om vandaag de dag gecanceld te worden.

En toch gebeurt het niet.

We hebben hier al een paar redenen gehoord,

maar ze heeft overleefd.

Nee, ik stel het vast.

Het is waar.

Ik denk dat het daarom

dat ironie de enige uitweg zal zijn

voor de filmmakers om hier ook echt iets mee te doen

dat niet altijd overkomt als platte commerciëer

voor een product dat misschien

op bepaalde punten zijn beste tijd heeft gehad.

Ik verwacht ook wel dat er humor in zal zijn.

Wat bij Barbie

als je dan de marketing van Barbie

door de jaren heen bekijkt,

daar zat eigenlijk niet zo geweldig veel humor in.

Maar natuurlijk zat hij wel in het spel

dat we daar mee speelden.

Ja, ja, ja.

Wat doen kinden met Barbie?

Dat is seks natuurlijk.

Barbie en Ken, dat is natuurlijk de hoofdmoot van het spel.

Maar ook Barbie zou het huis keilen

en grappige dingen doen met Barbie.

Haarknippen.

Haarknippen.

Ja.

Ja, gekke kleren combinaties waarschijnlijk.

Ja.

En Barbie gaat op reis naar, weet ik, veel wagen allemaal.

Dus ja, ik denk dat dat wel...

Die humor zat er wel altijd daar in ook.

Absoluut.

Ja, het blijft speelgoed, dat eigenlijk.

Never a dull moment.

Never a dull moment.

Ook niet met jullie.

Dus mag ik uit deze podcast afleiden

dat Barbie Anno 2023, dus vandaag, de dag,

volgens jullie veel heren nostalgische

of een emanciperende rol speelt

dat de Barbie-hype van vandaag

misschien zelfs een knip oog is naar de Barbie van toen.

Ja, ik denk...

Ze is altijd al dubbelzinnig geweest.

Eén erzijds feministisch.

Anderzijds antifeministisch.

Vanwege hoe ze eruit ziet.

Dus ik denk die dubbelzinnigheid.

Ja, dat blijft tot op de dag vandaag zo.

En daardoor kan ze ook wel gekapt worden

en mee evoluberen.

En kan je er ook op projecteren wat je zelf wil, denk ik.

Dat is nu eenmaal ook eigen aan Barbie

dat je mee aan de haal kan gaan, denk ik.

En dan komt nog de component bij

dat het natuurlijk een immens succesvol product is

en dat die film, ja, hoe je het ook draait of keert,

dit is één grote reclame op campagne

om meer poppen te verkopen.

Dus ja, ergens is het ook wel betroefend om vast te stellen

dat je in Amerika als je Greta Gervic bent

en je wilt een leuke film maken,

dan je blijft toch ook weer gedwongen wordt

om mee te lopen in dat parcours van speelgoedfabrikanten

die films maken.

Dat is nu een ding geworden over de afgelopen jaren.

Playmobil heeft er zo, Lego heeft er zo

en Mattel heeft er nu ook zo.

Dus ja, als je 100 miljoen dollar voor een film wil krijgen,

dan komt het vandaag natuurlijk.

Ja, over die Barbie films, er waren al animatiefilms van Barbie

en die worden ook heel goed bekeken.

Die staan op Netflix, die worden ook heel goed bekeken.

Maar die hebben geen artistieke componenten.

Nee, die hebben geen artistieke waarden

en zijn ook flutverhaaltjes.

Maar toch kijken, jongen, gaan ze daarnaar

ook vanwege de nostalgie

en een soort, ja, het is kapis men ook.

Maar de winnaar zal Mattel zijn.

Ja.

Het huis vindt altijd.

Dankjewel.

Jeroen Streis en Kathriene Cook.

Graag gedaan.

Dit was vandaag de dagelijkse podcast van de standaard.

Bedankt voor het luisteren.

Alle credits van de podcast die je net hoorde,

vind je op standaard.be.

Schuinestree podcast.

Reageren kan via podcastatstandaard.be.

Maandag zijn we opnieuw.

TV GELDERLAND 2020

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.