Carice & Halina: “Geen tepels geen schaamhaar!”

This message must be read in every newspaper, heard on every radio, seen on every television.

Kijk elke dinsdag tot en met vrijdag naar de beste Hollywood films op Paramount Network.

You take the blue pill, the story ends.

You take the red pill, you stay in Wonderland.

In a magical place.

De beste Hollywood films.

Does it have a happy ending?

There's only celluloid kandelier.

Elke dinsdag tot en met vrijdag half negen.

I can't believe it.

Op Paramount Network.

My precious.

Zij brak bijna door in Hollywood.

En de andere was een gerenomeerde theateractrice.

Hier zijn Carice van Houten en Halina Rijn.

Hallo, ik ga die kart trekken vandaag.

Oh, ik ga Halina op die kart trekken.

Ga je de paartjes mennen?

We zijn er weer.

Ja.

Hoe is paartje? Paartje is nog steeds moe.

Ik ben nog steeds in L.A.

Ik ben helaas niet weggekomen hier.

Ik zit hier nog steeds in het Chateau Marmont.

Wie houd je daar gevangen?

Een graaf, een bischop.

Nee, ik...

Nou, eigenlijk meer...

Hoe zeg je dat?

Het ontwikkeling van de dingen die er rondom mijn film gebeuren.

Maar allemaal hartstikke goed.

Daarom ben ik hier nog steeds.

En ja, het was een leuke week.

Want E24 won 47.000 Oscar's.

Dus dat was natuurlijk leuk.

En leuke feestjes, leuke dingen.

Maar wat heel irritant was, was dat op die Oscar nacht.

Ik ging natuurlijk weer vroeg naar bed.

Ik ben natuurlijk weer totaal geen party en mole.

Ik ga lekker...

Lekker vroeg onder de bollen liggen.

Ik wist niet of het was trouwens.

Nee, precies.

Nou, daar ga je.

Dus ik lekker terug naar die beddenkoets.

En toen kom ik hier in het hotel aan.

En ze hadden al drie dagen allemaal muren staan bouwen.

Ik dacht, wat is er allemaal in de hand?

En toen was er zo'n harde muziek.

Maar dat was namelijk in de kelder, in de parkergarage.

Het was het feest van Beyoncé en Jay-Z.

Wat blijkt waar nu het feest is van de Oscars.

Meer nog dan de Vanity Fairparty, wat vroeger had het feest.

Dat was, I don't give a shit.

Maar in ieder geval, die mensen die denken, ik geef een feestje.

Maar ik ga dat doen met een hele goede geluidsinstallatie.

Het zijn wel Beyoncé en Jay-Z.

Dus dat was het lekker.

Het was muziek.

Het klonk alsof er elke keer gewoon iemand een schot aan het lopen.

Zo hard was die bas.

En het klonk ook wel heel vet.

Het ging zo stilte en dan.

Stilte, stilte, stilte.

Stap je?

En dan weer stilte.

Dus elke keer vlieg je in slaap.

Eén seconde, twee seconden.

En dan zat jij zo...

Ja, heerlijk in slaap.

En dan...

Dus ik naar beneden, in mijn pyjama.

Maar hi, dat kan het wat zachter.

Beyoncé, can you take it a notch down, please?

Dat is toch te hek.

Een trein te sleep.

Dat was iets van...

Maar je kan nu naar het feest van een jaar.

En niet sleep, sorry.

Mijn ingezien.

Nee, maar toen heb ik nog meer oorden op elkaar.

Probeer het te stapelen in mijn oorgang.

In mijn oorgang.

Maar goed.

En toen heb ik een kussen op mijn hoofd gaan.

En een slaappil heb ik gewoon maar genomen uit woede.

En toen heb ik dus toch geslapen, maar...

En toen kan ik de volgende ochtend bijten en buiten waren ze allemaal nog wakker.

Zaten ze allemaal nog hier gewoon te ontbijten.

Letterlijk.

Sorry, Morrie.

Ja, echt al die sterren in van die een beetje met gore vlekjes erop.

En zo, ik denk, nou ja, oké.

Dat was dan weer mijn beleving van Oscar nacht.

I don't know.

Nou, het was wel op het tas al je had, hè.

Dus ik wist niet eens dat het was, of je daarvan.

Ja, dat snap ik.

En ik zou normaal ook niet weten of ik in Nederland zit.

Het is dat ik hier met die 1.4 mensen ben.

Dat is natuurlijk heel erg leeft bij hun.

En het was natuurlijk wel historisch.

Ze hebben zoveel Oscar's gewoon sinds Ben Hurzad niet meer voorgekomen.

Dus dat is ongelooflijk.

Ja, wel echt bijzonder van het allemaal.

Ik heb wel een paar clipjes terug gezien en ik moest wel vanhuilen.

Het waren heel veel, heel heftige momenten natuurlijk.

Ook omdat het voor het eerst in geschiedenis was.

Ook toch voor mensen met een asiatische afkomst.

Met zoveel van die prijzen van doorgingen.

En die film, wat iedereen verder ook van vindt.

Everywhere, always, all at once.

Everything, everywhere, all at once.

Ik moet zo me best doen op die titel.

Nee, ik had hem net helemaal goed.

Maar ik kwam ook heel goed rustig naar hem.

Rustig tussen de woorden.

Maar die film is natuurlijk ook geen typische Oscar film.

Dat maakt het wel leuk.

Het is in ieder geval wel ook een rolpunkfilm.

Die opeens alle prijzen weer in die er maar zijn.

Dan ook nog Brandon Fraser.

Die beste acteurwon voor Whale Unexpected.

Iedereen dacht dat die Elvis-gast zou winnen.

Austin Butler.

Nou ja, anyway.

Het was een bouwmomentje voor Elvis.

Het was een bouwmomentje voor hem.

Maar ik zat dus met al die E24-mensen samen.

Die niet op de uitreiken zelf waren.

Want de baas en zo.

Die waren allemaal daar.

Natuurlijk maar de rest van de groeg gemeente.

Dus het was natuurlijk heel leuk.

Een heel veel makers waren overgevlogen.

Dus het was wel echt leuk om zo met hun te beleven.

Of het ook niets met mij te maken heeft. Nada nul niënten.

Maar het was het gevoel toch.

Je hebt wel de geluidsbewerking in gedaan.

En de kleurkerectie.

Dus laten we dat niet vergeten.

Nee, dus het was wel leuk.

Dat was heel leuk.

Maar goed, toen wou ik toch vroeg naar bed.

Op een gegeven moment.

Het begint al om 4 uur middag.

Dus ik ben dan om 9 uur p.m.

En ben ik wel klaar met het hele verhaal.

En ik ging hiken.

Wat vind je daarvan nu waar?

Ja, dat vind ik ook wel heel herkenbaar.

Heel herkenbaar, want ik zeg ook hiken.

Maar wat is dat?

Dat is in je mooie goed.

Probeer je een soort van berg op te hiken.

Wat is het hiken eigenlijk?

Het is gewoon toch een beetje stappen op een beetje verhoogd bergje.

Ja, want ik sprak wel een Australiër toevallig.

En die brug gewoon mij ook keihard uit te lachten.

Toen zei ik heb heel leuk wat ze heel leuk.

Maar gisteren gaan hiken.

Ze hiken in een fucking aangehaakt soort van Wondelpark van LA.

Een Australiër gaat natuurlijk into the wild, weet je, met alles op.

En wij vinden dit ook...

Back to the Outback.

Ja, precies.

Maar ik moet wel, want hier heb je dan inderdaad wel een soort van park.

Maar daar hangen wel m'n borden van.

Pas op een mountainline.

Dus dan denk ik toch van, nou, vind ik toch wel pretty wild.

Dat houdt je wel bezig, die mountainline.

Ja, maar dan is er gewoon niet normaal dat ik gewoon ga behijken.

En dat ik dan een mountainline tegenkom.

Dat wil ik niet.

Ja, maar heb je hem gezien?

Nee, maar hij kan komen elke moment dat ik daar ben.

Ja, oké.

Maar ja, ben ik gewoon heel erg mee bezig.

Hoe was jouw week?

Nou, ik heb het gedemonstreerd.

Ah, hoe ging dat?

Ik heb allemaal heel fanatiek actieborden staan knutselen.

De avond van tevoren, de dag van tevoren.

Met daarop zelf vond ik erg leuk en leus.

The night is dark en full of fossil fuels vond ik zelf heel leuk bedacht.

Heel mooi.

En ook.

Houdt het dan nooit op.

Houdt het dan nooit op.

Het zwartboek?

Daar heb ik me mee bezig gehouden.

En toen me helemaal voorbereid met drie termo-broeken had ik aan.

En oude kleren.

En toen, wat een heel slim idee was,

zouden we daar eigenlijk met een heel groot orkest,

met een samengesteld, organisch samengesteld orkest

de zevende symfonie van Beethoven laten horen.

En wij zeiden, iedereen had een buddy.

Dus ik was het buddy van een cellist.

Dus ik moest de hele tijd alleen maar...

Ik was bezig met het muziek-inklap-ding.

Hoe noemde ik dat de muziekstandard die ik in moest klappen?

Dat was eigenlijk mijn enige taak.

En toen zei iemand heel slim,

we gaan gewoon nu meteen dat concert geven.

En toen begonnen ze allemaal te spelen.

En dat dea-escalerde natuurlijk meteen alles.

Want de politie stond opnieuw al klaar om ons weg te sturen.

Maar die dacht dat waarschijnlijk ook van,

dat is eigenlijk wel heel mooi.

En wat is dit eigenlijk allemaal heel liefelijk?

En dat was heel bijzonder.

En uiteindelijk is het natuurlijk uit de hand gelopen.

Er zijn er best wel veel zevende mensen gearresteerd.

Omdat ze niet wilde weggaan.

Omdat ze echt eisten dat die fossiele subsidies gestopt werden.

Maar goed, daar waren ze dan nog niet mee in het duur nog even.

En was je ook bang?

Dacht je nog op bepaalde moment,

oh god, nu word ik in de celge...

Nee, maar ik had op een gegeven moment ook wel eens

weer iets van, gooi me maar in de lik.

Ik wist ook precies wat er dan zou gebeuren.

Ik heb ook een actietraining gedaan van tevoren.

Maar wat je dan moet doen als mensen je oppakken.

Het is natuurlijk allemaal geweldloos.

Dat is een hele regel dat ze altijd geweldloos zijn.

Dus als je wordt opgepakt, moet je niet je arm omhoog doen.

Want dan ben je al eigenlijk geweld aan terugplegen.

Dus je moet altijd gewoon gofloppen.

Dus je moet helemaal een soort van slapen zak.

Ja.

En heel veel publiciteit ook, toch?

Allover, dat is het werkte ook goed om het...

Ja, ook heel veel gezijk.

Je krijgt ook je hele goed gemeente weer over je heen.

De haters, daar zijn ze weer.

Dat kan je begrijpen.

Ja, ja.

De trolle.

We zijn ook heel veel leuke ervaringen mee.

Wat is jouw leukste troll geweest?

Het leukste troll.

Ik denk toch al voetbal inside.

Dat was wel echt next level troll.

Die vinden mij echt super.

Het is wel grappig als het over haters hebben.

Hoe Nederland is wel een uniek land daarin, denk ik.

Maar misschien weten we dat niet zeker.

Omdat wij natuurlijk vooral ook publieke personen zijn in het Hollandse.

Maar het is wel een grappig land om een publiek persoon in te zijn.

We hebben natuurlijk sowieso de cultuur om heel eerlijk en recht...

voor zijn raap dingen mee te stelen.

Dus ja, dat hebben we allebei wel geweten, denk ik.

Wat is jouw favoriete pester?

Of hatgroep?

Ik ben gestopt met dingen te lezen.

In het begin was ik nog wel vuurig en een beetje rebellisch.

En dacht ik nog dat ik een gesprek kon aangaan.

Maar als iemand niet met enige curiosity je benadert.

Dus dat er geen enkele ruimte is voor een gesprek,

dan heeft het natuurlijk helemaal geen zin.

Dan is het gewoon vecht tegen de bierkij.

Dan ben je gewoon letterlijk de trollen aan het voelen.

Maar ik weet nog wel dat...

Ik weet nog heel goed dat Anthony Kamerling net was overleden.

En daar was ik heel erg van ondaan.

Iedereen, denk ik, maar dat kwam heel hard binnen.

En toen een dag of twee later of zo, toen schreef iemand op Twitter.

Dat prachtige, schattige Twitter.

Wanneer pleegt Carice van Houten ze zelfmoord?

En dat vond ik, toen dacht ik, wow, oké.

Dat kan je ook, dat kun je ook zeggen.

Ja, heel eng.

En ik heb natuurlijk stalkers gehad en zo.

Maar behalve die opmerking is me heel erg bijgebleven.

En voor de rest is het gewoon water of a dog's back.

Ik denk, ik probeer het allemaal eens.

Nee, ik ben het helemaal je eens.

En ik heb het ook niet over dat ik voetbal in site volg op Twitter.

Maar ik heb het over dat programma.

En dat je dan, je kan ook vaak niet ontwijken.

Je kan wel denken, ik lees niks en ik zie niks.

Maar dan gaat je tante die je wel bellen om het te vertellen.

Ja, snap je.

Dus je kan wel heel erg integer zijn, maar iedereen gaat je gewoon bellen.

En zeggen van, heb je wel, gaat het?

En dat je denkt, wat is er dan?

Ja.

En dan weet je wel, dan blijkt het weer dat er een van de rel over je is.

Zonder enige contact.

Maar anyway.

Het is allemaal later inderdaad ook niet in deze podcast aandacht aan besteden.

Maar het is misschien interessant, omdat wie weet, heeft iemand er wat aan in het klein.

Dat iedereen maakt natuurlijk mee in zijn leven.

Dat er soms nare dingen over je gezegd worden.

Of dat je ook op social media, zelfs als je helemaal niet heel vervolgens hebt.

Maar kan toch heel pijnlijk zijn.

En het is natuurlijk toch de kunst, omdat dan...

Ja, toch te denken, het gaat echt niet over mij.

Als iemand zo boos is of zo.

Maar dat is zo...

Ik moet je wel vertellen dat mij dat toen bijvoorbeeld heel erg heeft geraakt.

Terwijl wat raar eigenlijk.

Want ik was in Amerika.

Waarom doet het me dan zo veel pijn?

Dat vraag ik me echt af.

Waarom is het dan toch zo het gevoel over het hele schoolplein terug na je keert?

Ik ken niemand niet.

Waarom denk ik niet gewoon, ah, joh.

Ik kan mij het schelen.

Ja, maar dan moet je wel echt van steen zijn, hoor.

Dat kan bijna niemand.

Dan moet je wel voorhoordig verlicht voor zijn.

Om dat echt zo meteen naast je neer te kunnen leggen.

Ik denk, ondertussen hebben wij denk ik allebei wel geleerd.

Dat dat duurt even.

Maar ik ben ook daar niet ongevoelig voor.

Ik kan ook echt een groeie paar uur.

Echt heel zuur en nader van zijn.

Ja, het is niet zo gek natuurlijk.

Nee, ik denk het ook niet.

Maar ik weet nog wel dat ik zelf vaak kon kijken.

Zeker toen ik jonger was naar hele beroemde mensen.

Die dan daar bijvoorbeeld in een interview zeiden van.

Ik vind het wel lastig.

Ook nog voor social media gewoon.

Dat iedereen een mening over mij heeft.

En dan dacht ik, ja, dat komt toch met een job.

Weet je wel?

Je neemt dat gewoon.

Je weet toch als je...

Maar toch werkt dat niet zo.

Je kan toch niet helemaal je daarvan.

Ja, je kan het gewoon niet helemaal dragen of zo.

Het zit toch heel diep in ons om je dingen aan te trekken.

En om ook geliefd te willen.

Ja, je wilt toch graag dat mensen je lief vinden.

En als je op een publiek ruimte inloopt.

Dan worden die kwetterende stemmen die iedereen heeft.

Iedere burger heeft dat ook.

Iedereen heeft dat ze bang zijn dat mensen over ze rottelen.

Op een moment dat iemand je niet lief vindt.

Maar dat wordt dan zo vermenigvuldigd.

Ja.

En ook die hele negatieve...

Dat kleine percentage.

Hele negatieve mensen zijn...

Het is een klein percentage, maar ze zijn zo luid.

Ze zijn zo agressief.

En dat vergeet ik soms.

Dat je altijd je dingen niet begrijpt.

Dat je niks met iemand hebt.

Dat vind ik allemaal niet zo gek.

Maar dat het zo proactief agressief is.

Dat vind ik schrikkelijk gewoon van steeds.

Ik ben echt 6 jaar in de lute gebleven.

En een beetje onder een steen heb ik gezeten.

En ik merk gewoon dat als je weer even je kop boven het mijnveld.

Of eventjes jezelf op een bepaalde manier uispreekt.

Dat dat dan allemaal terugkomt.

Dat ik dan denk, die mensen zijn er nog steeds nog.

Ik ben heel naïef van mij misschien.

Ja, en ook natuurlijk.

Het bedoelt feit dat ze anoniem zijn.

Maar natuurlijk juist dat ze heel hard kunnen schreeuwen.

Zij voelen natuurlijk totaal niet dat dat aankomt.

En bedoelen het vaak ook niet zo.

Zij denken gewoon.

Iedereen heeft woede in zich.

Voor hun is het alleen maar een channel om die woede te uiten.

Zoals iemand anders naar een voetbal stadium gaat.

En daar heel hard gaat roepen en het lekker van zich af kan schreeuwen.

Zo gaat iemand anders op Twitter mensen haten.

Maar het is inderdaad als je een slachtoffer.

Maar als je het onderwerp bent van de haat.

Ik vind het ook heel fascinerend wat je doet met anderen.

Er zit ook een soort les in volgens mij toch ergens.

Of hoe je het gewoon echt kan laten.

En kan denken.

Het is al oké.

Houd van me de andere wang toe.

Sla me.

Het is fijn.

Of echt denken.

Oh, het interessant dat je dat van mij vindt.

Dat is gewoon een grappige gedachte eigenlijk.

Wat wonderlijk.

Maar er komt een gevoel van een rechtwaardigheid naar boven.

Dat je je wilt verdedigen.

En dat je denkt.

Zeker met dit dat ik denk.

Dit gaat ons iedere aan.

Ik sta hier ook voor jouw kinderen.

Voor jou.

Het voelt heel erg onrechtvaardig.

Dat je wordt becriticeerd op iets wat in mijn ogen goed is.

Maar ja.

Zo.

Maar je kan jezelf ook betrappen op een oordeel over andere toch.

Zeker.

Tuurlijk.

Je hebt zelf ook heel snel een oordeel gevormd.

Het is gewoon heel menselijk.

Dat bijvoorbeeld Engagement Haat oproept.

Dat is verschrikkelijk.

Dat het zo werkt.

Maar je moet jezelf...

Ik bedoel, dat geldt voor zo veel dingen in het leven.

We zijn allemaal geconditioneerd om andere mensen uit te sluiten.

Om andere mensen te haten.

We zijn...

Niemand is beter dan de ander.

We zijn allemaal beesten.

Weet je?

Alleen je moet dus continu jezelf heel erg in de gaten houden.

Op je eigen gedachte monitoren.

Maar dat zit ook in onszelf om te denken.

Je is Christus.

Moet het nou?

Of wat een aansteller?

Terwijl...

Dat maakt het juist zo fascinerend aan mens zijn.

Je kan je in allebei die rollen verplaatsen.

De beschouwer loopt daar allemaal oordelen over.

En degenen die iets probeert.

En heel kwetsbaar is in zijn betrokkenheid.

Ja, en soms heeft iemand ook een punt.

Je moet ook gewoon...

Soms heeft iemand ook echt een punt.

Dat is ook zo.

Ja, dat is helemaal waar.

En dan hebben we natuurlijk altijd weer de tip.

Deze week is mijn tip.

Dat heb ik zin in.

Dit doe ik alleen om indruk op Christus te maken.

Want dat is denk ik ook een tip die zij wel heeft.

Is dat je...

Natuurlijk een van de grootste milieuvervuilus is de kledingindustrie.

Of in ieder geval.

Dat draagt er ook aan bij.

Ja, zeker.

En ik ben zeker...

Moet ik daarin heel erg schuld bekennen.

Want ik heb echt heel lang kledingkoopverslaving gehad.

En ik heb eigenlijk toen op een gegeven moment...

kwam ik erachter dat in mijn buurt was er een winkel.

Die heet Tamago.

Hele leuke winkel.

En daar kon je je kleren naartoe brengen.

En dan worden die verkocht.

Maar ook kon je daar dus tweedehands...

hele mooie, echt super vette kleren...

die gewoon normaal onbetaalbaar zijn...

voor heel weinig geld kopen.

En zo zijn er heel veel initiatieven.

Je hebt dat de next closet.

Dat vind ik ook een hele leuke initiatief en website...

waar je allerlei tweedehands mooie kleren kan komen.

En nu is er ook weer een nieuw...

waar jij het wel eens over hebt.

Dat vergeet ik dan weer.

Vestiercollectie.

Vestier?

Ja, waar je hele toffe designerkleren kan kopen...

die allemaal al gedragen zijn en ge-recycled zijn.

Ja, wel ge-recycled.

Maar vestiercollectief is inderdaad...

dat is een platform waar online allemaal...

waar je designerskleding kunt kopen...

inderdaad gedragen of één keer gedragen.

Als ik iets koop, dan koop ik het eigenlijk bijna alleen nog maar daar.

En je hebt in Amsterdam...

heb je heel veel tweedehandszaakjes sowieso.

Wat ik ook een hele leuke dreilhandel heet dat, geloof ik.

Ik vind ook een hele leuke winkel.

Klopt.

Wat natuurlijk de mensen moeten teruggebrainworst worden in...

nou ja, überhaupt moeten ze eerst educatief worden ingelicht...

over wat Fast Fashion eigenlijk doet voor de wereld.

Of dus niet doet voor de wereld.

En je moet zijn alternatief bieden voor die Zara's en die H&M's.

Ja, maar dus sorry, ik heb het verkeerd gezegd...

want we zijn nu toch heel specifiek bezig.

De reilhoek heet dat.

En daar heb je echt...

In Amsterdam.

Ja, en daar kan je echt van...

gewoon een normaal t-shirt wijspreken tot een Chanel-back.

Daar heb je echt ook van alle soorten en ook online.

Heel leuk.

En Nexclosser, dus in die dingen die jij net noemde.

Er is echt heel veel en er zijn nog veel meer dingen...

waarbij je ook dus heel makkelijk je eigen kreding kan verkopen.

Want natuurlijk, het is toch goed dat het gewoon...

circuleert in plaats van dat we nieuwe dingen aanschaffen.

Circuleert en dat je inderdaad mensen leert...

dat in principe is alles er al.

Het idee dat we 30 keer per jaar een nieuw seizoen...

dat er nieuwe seizoenen zijn, nieuwe kledingseizoenen...

daar moeten we echt vanaf.

Maar dat is zo diep geworden, natuurlijk ook in onszelf.

Dat is ook iets waar ik mee worstel.

Maar daarin ook wel veel wakker erbij geworden.

Want het is er allemaal.

En je kunt ook zo veel leuke dingen doen...

als je een beetje gevoel hebt voor stijl met vintage dingen.

Ja, en nieuwe combinaties.

En wat we laatst opzijden, dat alles komt ook terug.

Dus toch is het toch wel leuk, soms als je dingen hebt bewaard...

waarvan je toen dacht, oh, maar God, wat dom.

En nu denkt, hey, dat kan ik gewoon weer aan.

Maar goed, ik ben ook...

ik bekend nog steeds schuld hoor, want ik bedoel...

ik heb dit ook recente gekocht, wat ik nu aan heb.

Dus ik ben totaal niet...

helaas sta niet boven de materie.

Maar we zijn allemaal zondaars natuurlijk.

We zitten allemaal in een fucking gemankeerd systeem.

En de bewustzijn is het grootste wat we kunnen bereiken.

Maar vooral natuurlijk die grote bedrijven eerst aanpakken.

Want we kunnen met z'n allen natuurlijk...

op ons eigen individuele 1 meter gebiedje best wat doen.

Maar het valt echt in het fucking niet.

Dus nogmaals, kom in actie.

En wat gaan wij deze week...

wat is ons thema eigenlijk van deze week?

Ik heb een heel juicy thema bedacht.

Juicy samenwerken.

Working together.

Ik vind het heel cda.

Hun slogan is...

samenleven te samenwerken.

Ik dacht echt, is het een cda podcast?

Ik vind het heel christelijk.

Nee, nee.

C&H is toch voordeliger.

Maar oké, begon jij er even een samenwerking in?

Ik dacht het is leuk, want waarom wil je het daarover hebben?

Omdat ik denk dat mensen het leuk vinden.

Dat vul ik een beetje in.

Want ik heb nog helemaal geen feedback.

Maar dat ik er vanuit ga,

dat de anecdotes leuk zijn om naar te luisteren.

Ik denk dat veel anecdotes ook bij ons zitten in het samenwerken.

Dat we natuurlijk niet alleen vriendinnen zijn.

Maar dat we ook heel veel samengemaakt hebben.

En samen ervaren hebben op zet.

En zeker in de early nineties.

In de early nineties.

Als ik bijvoorbeeld zeg passivrucht, wat zeg jij dan?

Je bent gel, hè?

Ja, mooi.

Goed, wat was goed.

Je dacht ook dat ik de ment was.

Nee, ik wilde eigenlijk een soort van quiz met je doen.

Dat was ook nog een idee.

Maar alles blijft gewoon achter die brainfork hangen.

Passivrucht, wat was een...

Wat jammer, ik wil heel graag een quiz doen.

Kun je die quiz niet...

Ja, dat ga ik volgende keer doen.

Volgende keer ga ik een quiz doen en een vogeltruim.

Maar kan ik dan ook...

Nee, alsjeblieft niet weer die vogeltruim.

Jawel.

Wat leuk, voor de socials.

Kan ik ook iets winnen met die quiz?

Dat is het enige waar ik op uit ben, winst.

Mijn eeuwig respect.

Oké, maar wacht even, passivrucht. Wat zeg jij dan als ik zeg passivrucht?

Ja, met gel, hè?

Dat was dus even om uit te leggen,

want nu denken mensen dat we allebei geel zijn,

want het taal niet in het geval is,

want ik denk dat we tegenovergestelden zijn waar geel op dit moment.

Geel?

Ik weet niet eens hoe je het woord uitspreekt.

Weet je dat ik toen ook dacht,

hoe gaat Carl het woord uitspreken?

Ik kan dat dus niet uitspreken.

Ja, ik kan dat zelf niet uitspreken.

Kijk, laat maar op.

Hoe moet je het naar uitspreken?

Gel, geel, geel.

Laten we ook even nog wat anders doodstellen.

Sorry dat ik deze twee dingen nu...

Op het toenige geel daar.

Over 11 vogel.

Nee, dat is een andere bakje.

Daar moeten we niet combineren.

Maar je bent geel, hè?

Toen ik nog bij...

Toen een heel groep oospool zat.

Ja.

Ja, je bent geel.

Dat was eigenlijk de catchphrase.

De catchphrase.

Nou ja, dat was dus...

Met mijn karakter.

Ja, het karakter van Carl, geen idee hoe ze heet, maar...

Hoe heet hij jouw karakter?

Laat maar, want dan zijn we over zes jaar nog mensen.

Nee, laat maar, nee.

Maar in ieder geval die zij die worden.

Want even in het korte passivrucht gaat over...

Het was een hele leuke kluin, weet ik nog.

Ja, dat was dan een twist in.

Een gezellig stijl.

Een goedlopend...

Maar ben ik dat stijl?

Was ik dat stijl?

Nee.

Nee, jij was die nieuwe vriendin.

Oh ja.

Ik was samen met Peter Pan Müller een koppel.

Toen liet ik het lootje.

Oh.

En toen bleek dus...

Toen bleek dat ons kind...

Van Peter Pan en jou?

Net toen krecht hij een nieuwe vriendin, dat was jij dan.

En daar wilde hij dan een kind mee.

Maar dat ging niet, want hij bleek doodzaad te hebben.

Dus toen dacht hij in het retrospect van wachters eventjes...

Dat kan het kind helemaal niet van mij zijn.

En toen kwam...

Toen dacht hij, we gaan naar de dokters en we kijken wat er loos is.

Toen zei hij, dokter, je hebt doodzaad.

Hij speelde graag scholten van aarschat.

Die hadden we in een taxi.

Die hadden we in een taxi naar de donelschool ging.

In zijn tijd, moet je weten.

Waarom deden we dat?

Nu wijken we af, dit is een gevaarlijk gemiet.

Het is een gevaarlijk gemiet.

Nu wordt het heel persoonlijk.

Oké, wacht even.

Het is een topper verder.

Daar gaat het niet om.

Ik had zoveel van hem, maar...

Dat is heel lief.

Dus hij speelde de dokter.

En toen kwam hij er achter van...

Dat Peter Pan dan niet echt Peter Pan natuurlijk...

Maar dat personage, Pim of Jan, Whatts, Hart, Bart.

Doodzaad?

Wat?

Doodzaad had.

Dat is ook niet wat te lang zo is.

Wat een mooie Jan, ik dacht dat je...

Dat was een heerlijke, verleidelijke recap van deze film.

Ik heb zo veel zin om hem nog een keer te gaan kijken.

Oké, dus die had doodzaad.

Nee, nog.

Dus die is uitgezoend.

Doodzaad.

Ook een goede titel.

Dat is beter dan de passiefrucht.

Dus toen dacht hij van, wacht even, dus het klopt iets niet.

Hier klopt iets niet, mensen, ik heb doodsaat.

Hier klopt iets niet, het is niet kluis.

Ik snap de tijdlijn niet, maar goed, dat zal mij liggen.

Ik had wafelhaar, dus ik zat in de jaren 80.

Ik weet niet in welk jaar jij zat, maar voor mij was het wafelhaar.

Dat is waar, het speelde zich al van de jaren 80, ja.

Waarom eigenlijk?

Dat was toen zo, weet ik, veel dit vaar was gewoon, ja, het speelde zich in de jaren

achteraf.

Ik had helemaal niks van.

Nee, maar goed.

Toen ging er met jou een nieuw kind, maar ik ging niet.

Toen dacht hij, wacht eens even, van wie is dat kind dan, van wie is dat kind dan?

Dus hij op zoek naar de echte vader van dat kind.

Komt hij erachter, spoiler leurt.

Ja, wie denk je dat is?

Nee, maar dat klopt hier niet, want het ging toch niet om mijn kind, het gaat om jouw kind

toch?

Ja, maar jij wilde toch een kind, jij wilde toch een nieuw vriendin?

Oke, dus ik was een nieuw vriendin, ik wilde een kind, sorry dat ik zo traag ben.

Maar toen kwam er geen kind, toen gingen we naar de dokter die zei, ja meneer, u heeft

doodzaad.

Maar op hij dacht, oh liefap, wie was dan, wie was dan de vader van het kind van Carice?

Want daar had ik ook een kind mee.

Jullie hadden ook een kind, snap je anders, dat is net al.

Ja, precies.

Ja, precies.

En toen, ik weet nog wel wie het was, Jan de Kler.

Ja, nou, ik spoiler leurt, dat weet ik.

Maar goed, ze willen toch niet meer redden en kijken.

Maar wie was Jan de Kler?

De vader van Peter van Wanderen.

Ja, de vader.

Dus mijn schoonvader, dus ik had met mijn schoonvader was ik naar bed geweest.

En dat kwam?

Car, wat doe jij weer?

Houdt ik weer.

En dat kwam?

Omdat ik de hele tijd, maar de passen en de ompassen stond af te wassen in de halve

naakt en steeds er iemand binnen kwam, halve naakt waarom om draaide en zei, je bent geil,

hè.

Denk je nog?

Ja, ik had op het specbinnen natuurlijk.

Die mailgaze was toen nog in voelswing.

Dat kan ik je wel vertellen.

Die mailgaze, die was er nog heerlijk, die zat er nog lekker in.

Ja, dus toen moesten wij in trio doen.

Ik en Car.

Met Peter Paul Müller.

Met Peter Paul Müller.

Maar wij waren alle drie doodbang.

In de zetsel was dat gewoon een slaapkamer.

Toen hebben we ons in de kledingkast die leeg was gemaakt en hebben we ons verstopt.

Weet je nog?

Toen moesten we ons komen zoeken.

Maar wij waren echt zenuwachtig, want waarom waren we er nou zo zenuwachtig over?

Dat wilden we niet.

Het is gewoon A, moesten wij allebei weer halve naakt.

B.

Vond Peter Paul het ook heel spannend, dat hij tussen twee halve naakte vrouwen moest

liggen.

Ja.

Wat gewoon wel echt zo is, ik bedoel even toch niet om te zeiken, maar het was toen wel

zo met seks zijn, dus dat het vaak zo was van, nou doe maar wat, weet je wel, in plaats

van dat het gewoon helemaal strak was, zo'n geluus, met de intimacy-coordinate, en heb

je allemaal, krijg je allemaal plak dingen op, zodat er een barrier zit tussen jou en die

andere lichamen, weet ik wat er allemaal gebeurt, het is allemaal helemaal uit, individuale

gesprekken gaan daar aan vooraf, en je vraagt van, waar ben je comfortabel mee, vind ik

allemaal supergoed.

En in die tijd was het gewoon een beetje van, nou doe maar eens even wat, ga er wel lekker

voor, jojo.

En daar ben je dan de bengst voor, want je denkt ook, je hebt namelijk wel seks gehad,

maar dat is in private, dus je denkt ook, ja ben ik wel normaal, moet ik dan, wat ik

doe, is dat dan wel goed, ik weet nog dat ik in 12 steden 30 ongelukkig speelde.

Nou, vertel me dat nog wel eens, dat verhaal.

Nou, toen was ik 16, toen was ik nog maagd, en ik moest, de aflevering heette, de ontmaagding,

dus ik moest letterlijk ontmaagd worden, maar ik was nog maagd, dus ik was heel bang

dat ik dacht, letterlijk, dat ik bepaalde bewegingen zou moeten maken, ik was ook

zo raar geïsoleerd van, ik had gewoon, het was ook nog voor internet, ik had hem,

maar ik was zo zenuwachtig, ik dacht, wat moet ik, wat wordt er voor mij verwacht,

ik dacht, ik moet iets kunnen in beweging, nou ja, en zovoort, en die angst hou je eigenlijk,

toch bij elke seks, en weer opnieuw, je denkt gewoon, het is genant, het is genant.

Maar had je dat echt, was je echt begeleid geweest?

Ja, maar in de lezen.

Ja, maar wij hebben toch wel, als we eerlijk zijn, als we terugkijken naar alles wat we

hebben gedaan.

We hebben gepioneerd.

Jezus Christus, hè.

Jezus Christus.

Het is allemaal zo door de ogen van die venten, die gasten achter die monitoren.

Die venten.

Ik zeg, laat eens ook in je podcast van Pepijn, dat ik hem achteraf ook dacht van, maar waarom

moest ik altijd onder de douche, waarom moest ik altijd in bad en onder de douche, had

ik gewoon een heel vies karakter van, tot de vak was dat.

Maar je moet even enig toegeven, in mijn film zat je ook in bad, weet je nog?

Ja, maar ze waren geen borstjes.

Nee, we hebben wel een keiharde dogma onszelf opgelegd, namelijk geen tepels, geen schaamhaar.

Maar let het op, omdat dat maakt me nu een grap over, maar dat was wel zo, want we waren

natuurlijk wel echt klaar.

Als je kijkt naar onze body of work, niet dat iemand daarin geïnteresseerd is, maar stel

dat iemand daarin geïnteresseerd is, ik zal het even mezelf betrekken, maar ik denk

dat ik ook voor jou kan spreken, dat 90% van die producten zijn we toch vrij sexualiseerd

neergezet.

Dus of ben je naakt, of ben je half naakt, of ben je aan het vrije, of hoe vaak moet je

niet de stripties doen?

Jij ook toch?

Moet ze ook in die film ook een stripties doen, ja.

In het Amsterdamse bos, in de nacht, in de regen, voor koplampen op een burgertje.

Ja, ja, ja.

En dan bluf je er maar doorheen.

Vreselijk.

Ik weet nog dat ik ook van Matthias Groen naakt, in een film van Erik de Bruin, stripties

moet doen.

Want wat er ook vaak gebeurt, is dat je kent die mensen maar half, misschien vind je

die mensen, kijk je er ook tegenop, wonder je ze, en dan zegt iemand, ja, doe maar even

een dans, dansklaan met die bellen aan je voeten, ga maar, dan ook nog naakt, bellen

je schaam haar, en dan, oh, karstiktel even, wacht even, timeout, op mond op mondbearming.

Is er iemand in de buurt?

Ik zie alleen gitaren.

Oh.

Oké, ze is er weer.

Ja.

Anyway, maar dat gedat ze van, doe maar een dans, doe maar een dans, wat bedoel je?

Die man zit naar je te kijken.

Ja, ik heb ook.

Ja, en dit is over.

Doe zelf een dans, fucking asshole.

Ik heb ook wel een andere film, ook een stripties.

Oké.

Dat zag je zo.

Ik heb ook wel een andere stripties.

Oké, kijk maar.

Nee.

Die komt alles boven, en nu komt alles boven.

Ja.

Jezus, Mina.

Ja, alles komt, nee, maar echt, alles komt wel boven, hoor.

Ja, tuurlijk, dit is heel therapeutisch.

Ja, ja, ja, ja.

Ik ga even voorzitteren mensen, want dit gaan we wel even duren, want we moeten alles

checkzetten zelfs af.

4 week al.

1928.

Oh.

Ik heb ook zo vaak gehad dat ik mijn tampon draad moest afknippen, omdat ik de hibuunen

weer op moest.

Dat ze jouw circus speerde.

Maar ik dacht dat ik op Ramsey Nasser bloed zou lekker, als ik het niet...

Sorry, nu wordt het heel ranzig, maar ja, dit zijn de dingen waar ik mee te maken heb

in mijn tijd.

Oh.

Die lapjes die je allemaal voor je moest houden en doen, de stickers of je schaamhaar.

Ik heb ook eens een keer een schaambruik opgekregen, want ik rood schaamhaar op.

Merkin heet dat.

Ja, maar dan kan je dus niet meer plassen, vond ik heel moeizaam.

Ja.

Ik vind het ook moeilijk met die protezes, want ze doen dus plakken van stof of rubber

tussen je barrières, heet dat.

Maar daarvoor voel ik me zo onsexie, dan voel ik me zo een soort van, ik weet niet,

dan kan ik ook niet meer, dan voel ik me ook zo lelijk, als ik een soort van plak,

huidskleurige zeemlap, omgaat.

Het is ook echt een zeemlap inderdaad, ik vind het gebeurd, mastiek.

Ja, mastiek, hoort het op je geplakt.

Laag, mastiek, dan denk ik maar, wacht even.

En ik moet nu ook nog een vrij, dus het is ook nooit goed, weet je, in die zin.

Dan denk ik weer van, doe nou maar echt voor het eggie, maar dat kan ook niet, het is

geen porno.

Nee, het is heel verwarrend.

Maar het is ook, ik heb ook was meegemaakt met een acteur, ik zal zijn naam niet noemen,

maar...

Oh, doe maar wel.

Nee, ook niet.

Nee, maar dat het echt te ver ging, dus dat er stop wordt geroepen of kat, en dat die

persoon nog doorging.

Ja, zo vaak.

Maar het is nu toch afgelopen.

Ja, jongen.

En ook met agressie.

En ook met agressie, by the way.

Met agressie.

Ik heb ook met agressie.

Ik heb meegemaakt dat ik aan het ripsteren was, en dat de regisseur het podium op moest

rennen bij een doorloop, omdat die acteur zo agressief was geworden, dat hij mij gewoon

wilde iets aandoen.

Mannen kunnen, zij gewoon, sorry dat ik heel even generaliserend word nu, heel even

kort.

Mannen zijn wel echt rare, rare zoogdier hoor.

Jo.

Ze hebben allerlei driften die, wij kunnen ze toch beter beteugelen.

En dus ja, het is toch beter als wij de leiding nemen vanaf nu.

Maar goed.

De passievrucht.

In de nutshell.

Ja, in de nutshell.

Dat was de passievrucht.

Nou, uiteindelijk, dat was wel leuk omdat we het samen konden doen.

We hebben veel gelachen, maar...

Het was een ontzettende leuke tijd, dat was echt heel leuk.

Ik heb me echt dood gelachen daar.

Ik ook.

En met Peter Paul, dat was ook een vriendschap die echt heel leuk was met ons drieën ook.

En echt lang heeft voortgeduurd ook, zelfs heel fijn.

Maar wat was, was dat het eerste dat we samen deden?

Nee, zwartboekte, toch?

Oh nee.

Nee.

Dat was veel later.

Oh ja, ik begrijp het dan.

Maar waarom had ik wel wafeltjeshaar?

Naar anyway.

Ja, omdat het in de jaren tachtig speelde, omdat je een soort dolly-dot uitbeelde.

Ja, dat tachtig speelde.

Maar waar kan je die film zien voor de kijkertjes thuis?

Lijren, help wel kanaal!

In de videotheek, denk ik, Blu-Ree.

Maar zwartboek waren we natuurlijk ook, ik bedoel zwartboekstop en een supergoeie film,

maar was ook weer, ja, toch die tieten, die borsten, die schaamharen.

Ja, ging ze ook, ze schaamharen schilderen.

Tittenkond, tittenkond.

Ja?

Verven.

Dat ging peroxyde in.

En ik weet nog dat ik inderdaad ook wel is dat ik iemand in de kamer stond met zo'n

geluidstok.

Hoe noem je dat dan?

Dit is dus live-affassie.

Nu gebeurde het, iedereen heeft het gezien, het is opgenomen.

Een geluidstok.

Het valt mij mee dat ze niet zegt een aardbij of een banaan of een hele andere woord.

Dat had ook gekund.

Ik vind dat het best wel in de area blijft.

Het was mooi thematisch.

Hoe noem je dat dan?

Een microfoon.

Een microfoon.

Jezus Christus, er staat daar een voor je naast.

Ja, een microfoon.

Ja, nee, maar ik bedoel, zo langer met zo'n zachte kap, zo'n vluchte kap.

Ja, dat weet ik ook niet heel eerlijk, weet ik niet.

Maar anyway.

En dat ik toen naar voren moest buigen in die scene naakt, ook weer helemaal naakt,

en dat die man daarachter stond en die stond gewoon recht achter mij, en dat ik toen toch

echt niet durfde te zeggen, zou je heel even op zij willen gaan.

Nee.

Dat zou ik nu heel makkelijk durven zeggen, maar dat durfde ik echt niet.

Ja, dat kan echt niet.

Ja.

Ik hoop dat het in Nederland ook zo is, maar hier is in ieder geval niet denkbaar dat

zo iets nog zou gebeuren.

Nee.

Maar ik heb zo vaak gehad dat ik met je benen wijte, en bedoel, de raarste ding ik

heb ook was gehad op het toneel, dat een scene was waarin hij zogenaamd zijn vinger

in mij zou steken, maar dat was dan helemaal gevekt en dat hij dat echt deed.

Dat snap je?

Dat heb ik zo vaak gehad en dat je niks kan zeggen, want je staat van volle zaal.

In twee verschillende voorstellingen met twee verschillende mannen gehad, dus het is

systematisch.

Nee, maar als we dit blikje gaan opentrekken, dan kunnen we nog 70 podcast vullen en heel

veel mensen cancelen, maar dat moeten we gewoon niet doen, want why would we, maar

het is goed dat er een nieuwe tijd is aangebroken en wij hebben natuurlijk ook gewoon wel heel

veel log gehad, want laten we, zwartboek was natuurlijk wel echt top.

Echt heel leuk zo.

Ja man, dat is de tijd van mijn leven.

Daar kan ik echt, dat is nou wat jij vroeg maar laatst van, kan je wel eens echt zo

over iets mijmeren en je echt zo terug in een gedachte gaan of in een herinnering en

dat doe ik, nee, dat kan ik niet, dat kan ik echt ook niet, maar met dit kan ik dat

ze heel erg, kan nog heel goed voelen hoe dat voelde, hoe het rook en hoe het begon en

ja, die film heeft wel heel veel indruk om hem gemaakt.

Zoveel indruk.

En die tijd ook.

En ook met Paul was, voelden wij ons altijd veilig, weet je, want natuurlijk waren het

extreemde dingen die jij zeker moet doen en ik in het klein maar en ik weet ook nog

de eerste lezing en in Israël filmen en het was zo groot en in Berlijn en het was

zo, ja, het was echt, echt een top tijd en wat verder nog, want we hebben ook toneelstukken

samengemaakt, moeten de luisteraars, meeuw natuurlijk, dat hebben we het al een keer

over gehad.

Ja, de vleugeling één, volgens mij, over gehad.

Ja, maar het was ook heel leuk.

Sousie Q, maar dat was, er zaten we allebei in dezelfde film, maar dat was, speelde ik

het wel.

Dat was drie.

Prasse duwee, Hallie naar Rijn.

Het werd een rolverdeling voor gelezen bij toneelgepampsdam, Rockerse Broers.

Prasse duwee, Hallie naar Rijn.

Oh, again, again.

De tijden zijn zo heftig veranderd.

Wat dat betreft?

Ja.

Think fuck.

Thank the lord.

En dan gaan we weer eventjes naar onze partner, Paramount Network.

Wat is de film die wij deze week voor hun gaan bespreken?

De film heet The Theory of Everything, dat gaat over de natuurkundige, weet je, als

Stephen Hawking, gespeeld door Eddie Redmayne.

Ja.

Het is eigenlijk een soort biopic, maar op een gegeven moment krijgt hij natuurlijk

ALS.

En dit is wel echt een klassiek verteld verhaal.

Ik vond het best wel een mooi verhaal.

Ik wist niet zoveel van zijn leven.

Het is een onderhoerend scientist, deze man.

Hij wordt gespeeld door Eddie Redmayne, waar ik ooit een film heb gedaan en ik vond

hem echt een zo'n lieve jongen.

En uiteindelijk is hij gewoon een enorm sterge worden, grappig genoeg, terwijl die toen was

dit gewoon nog zo'n eaten jongetje, weet je, zo'n koschalkind uit Engeland en zo'n

lieve, brave, freckle boy.

Ik vond hem zo lief, maar ja, het is echt een van de grote sterren op dit moment.

Tenminste, ik weet niet of het nu nog zo is, maar dat was hij in ieder geval wel.

Ja, dat is hij nog steeds wel, hoor, volgens mij.

Ja, hij heeft het gewoon van Oscar gewonnen, ook recentelijk.

En volgens mij heeft het eens, kijk, inderdaad heeft hij, er is ook een Oscar, hij is genomineerd

geweest, ja, voor een Oscar.

Ja, ik vond hem in andere dingen misschien beter, maar het is wel echt een bijzondere

rol.

Het is natuurlijk niet een eenvoudige rol.

Nee.

Misschien als mensen weten wie Steven Hawken is, dus dat is natuurlijk een mislepende film

van mij.

Toch een mooi ontwoerende film.

Ja, zeker.

En wanneer kunnen we die film bekijken en hoe zit het allemaal?

Je kunt die film bekijken op donderdag om half negen.

Super deluxe.

En in de shownoots van deze aflevering kun je zien waar Perman Network te vinden is

in jouw network.

En nu we toch lekker aan het netwerk zijn, heb ik nog een leuke tip, want wij hebben

echt heel veel plezier in het opnemen van deze podcast en krijgen ook superveel, hele hard

verwarmende reacties en die lezen we, dan zijn we, ja, voelen we ons enorm gestimuleerd

om verder te gaan.

Maar om het voortpastaan van de podcast te behouden, moeten we ook, is het voor ons,

voor de podcast heel goed als mensen zoals we vorige keer al op een enorm vernuftige

wijze hebben uitgelegd.

Ons volgen, ik ga nu niet meer proberen uit te leggen hoe je dat moet doen, want dat

weet ik zelf gewoon niet.

Maar er is een optie om ons te volgen.

Hey, maar over samenwerken gesproken, wat toch jouw thema was, wat je hebt ingebracht,

we hebben ook nog andere dingen gezamen gedaan, behalve in producten van anderen, samengespeeld.

Weet je dat nog?

Weet je dat nog?

We hebben nog onze eigen producten proberen te creëren.

Wat was nou het eerste wat we samen gingen maken?

Nou, we hebben Instinct samen gemaakt.

Redlight, gek genoeg, omdat dat duurde 7.000 jaar.

Ja, klopt.

Daar waarom hebben we begonnen.

Ja, precies.

In die 28 jaar dat we Redlight hebben gemaakt, de Ergens Halfway, toen hebben we Instinct

in een vloek en een zucht opgenomen voor 1 miljoen euro, weet je nog?

Ja, klopt.

Dus we hebben eigenlijk dat anti-klemmer gemaakt, dat is ons boek en dat beviel zo

goed.

We hebben men-up opgericht, ons bedrijf, en toen hebben we bedacht, we willen een serie

maken.

Want toen was jij, zeg maar, in de serie, zeg maar, die zoveel heeft veranderd, namelijk

Game of Thrones.

En toen dachten we, er moet toch een mogelijkheid zijn, 100 miljoen jaar geleden dachten we

dat we in Nederland ook wat meer cinema-achtig drama kunnen maken, toch?

Dat was eigenlijk onze eerste insteek.

En toen dachten we, we houden het heel lokaal, dus we gaan het hebben over, ja, eigenlijk

ook over sekswerkers in Amsterdam, dat was ons eerste thema waar we mee aankwamen.

Toen gingen we met Rijn uit Oerlemans praten, want die was, werkte toen nog voor dat bedrijf.

Ja, goed, ja, daar, ja, ja, ja, het komt allemaal terug.

Nee, dat zijn we toen samen gepitst.

Ja, klopt.

He, weet je nog?

Ja, zeker.

Dat vond hij een machtig, mooi idee, maar toen was hij weg, toen was hij naar L.E.

Dat was wel heel leuk eerst de gesprek, echt jammer dat die toen naar Amerika verhuistte,

maar het was echt een heel, heel onverwacht, leuke klik, nou ja, voor jou niet, want

jij kende hem al goed, maar ik kende hem helemaal niet, en dat was een topgesprek eigenlijk.

En hij zag meteen een soort van de inhoudelijke en de commerciële waarde van de ambitie die

wij hadden ofzo.

Dat was wel zet.

Ja, zeker, ja, zeker, ja, klopt.

En toen hebben we er, heetje, minna, toen hebben we er zoveel, zoveel verschillende paden

bewandeld om het voor elkaar te krijgen.

Ja.

Dat was lastig.

Dat was een grote, lange les, heel goeie school, ja, en ook echt wel heel bijzondere

mensen op moet.

En het was echt een, ja, inderdaad een bijzonder en interessante school waar we eventjes op

hebben gezeten.

Ja, en ik ben ook heel trots, uiteindelijk, los van alle struggles, wat je ook zegt,

met wat voor team we het uiteindelijk hebben gemaakt, want het was wel te gekken, het

resultaat, ik ben daar ook echt superblij mee en heel trots op iedereen die daar aan mee

heeft gewerkt.

We wilden inderdaad ook nog dingen zoals instinkt maken.

En ook natuurlijk dat het voor ons heel bijzonder was om in die consolatie te werken met elkaar,

dat jij mij ging regisseren, dat ik door jou geregisseerd werd en we waren daar volgens

mij de eerste avond daarvoor best wel zenuwachtig over, allebei.

Zeker.

En ik dacht dat ik volgende ochtend van, oh god, ik moet nu wel even het tandje bijzetten,

want ah, weet jij gewoon hoe het is om te actreren, maar ook, ja, je bent zelf actrice

van topniveau, dus ik moet hier gewoon wel eventjes goed mijn best doen, dan ben ik ook

veel te veel mijn best gaan doen, weet je nog, toen heb ik me echt op mijn stem kapot

geschreven.

Je stem was gekapot, zo lief.

Ja.

Maar nee, want we hadden er toen, ergens de zenuwen, denk ik, of tenminste, we waren

natuurlijk super zenuwachtig op de eerste draaidag, maar ook wel waren we zenuwachtig

voor de casting, want toen moest jij het tegenspel gaan geven om, moesten we dat jonge meisje

vinden die de stagiëren gingen spelen en alle andere actrices, de moeder, en dat was

de eerste keer dat we natuurlijk, ja, die castingruimte binnen liepen, dat ik dan zou

gaan spelen als het waren dat ik jouw regisseur was, zo voelde het.

Maar dat was ook meteen, omdat jij was ook zo liefdevol, dat jij meteen gewoon ging

ervoor en dat er helemaal geen, ja, dat was eigenlijk door jou ook geen ongemakkelijkheid

voor mij.

En ik denk ook wel dat, we hebben elkaar altijd heel serieus genomen als je partner

staat in en niet, op wat voor manier dan ook, dat ik denk ook dat ik als regisseur

niet geen ego mee breng op de set, of niet?

Nee, helemaal niet.

Maar jij bent de allerliefste regisseur die je maar kan voorstellen, de meest enthousiaste

en de meest warme, ik bedoel, ik vind natuurlijk, sowieso omdat het natuurlijk best

er van binnen zijn, maar ik voel echt in een warm bad en je bent zo zorgzaam en zo, ja,

maar ook zo vol vuur en zo authentiek, het is, en ik denk dat daarom, daardoor hebben

we ook veel voor elkaar gekregen, omdat door de goedwill zeker van, ja, maar ook van

al samen, dat dat gewoon toch een ripple effect had op de rest van die groep.

Ja, ho.

We hebben zo plezier gehad.

Mensen hebben gewoon zoveel lon gehaald tijdens de draaien, terwijl het was echt geen kattenpis

wat we daar zonder uit te beelden.

Nee, we hadden echt een heel beperk budget, inderdaad, socials, maar wat ook wel heel

bijzonder is, en dat heb ik me heel erg gerealiseerd toen ik hier dus moest gaan draaien, dat

wij ook met twee, toch in staat zijn, en ook met de hulp van Frans van Gestel en Jasper

Wolf, de Kameraman, om hele goede mensen bij elkaar te krijgen, ook qua crew, en

daardoor was het, dus iedereen die op die set stond, was gewoon van heel hoog niveau

ook.

En dan ging het al gewoon smooth en goed, en dat heb ik dus echt wel door de zure

appel heen moeten bijten toen ik hier aankwam, dat je gewoon, je kent gewoon niemand.

En wij hebben toch toch in de loop van al die jaren als oude, oude bestjes nu, we hebben

zoveel mensen leren kennen, niet alleen voor de camera, maar ook achter de camera, waar

door we gewoon echt weten van dat is een fijne opnameleider, dat is een fijne gaffer, dat

zijn al die verschillen, zelfs tot en met de catering aan toe, dat iemand die jou mee

kup doet.

En wij voelden ons zo veilig bij al die mensen en ik denk toch ook dat we allebei wel die

theatermentaliteit hebben van, hey, wat vind jij ervan, weet je, we betrekken eigenlijk

iedereen erbij zodat iedereen ook weet, dat heb ik wel ook heel erg van Ivo geleerd

van, iedereen moet eigenlijk zich verantwoordelijk voelen voor dat product wat je aan het maken

bent, waardoor iedereen hardig gaat werken en veel meer lolen zijn werk krijgt, terwijl

als je alleen maar dat beperkt op de hoofdvolspelers, de regisseur en de cameraman of zoiets, dan

verliezen, verliezen iedereen zijn interesse, en wij hadden, we waren echt met een groep,

dat was een schoolvissen die, ja, en ja, het was best wel magisch hoor, in mijn herinnering

altijd.

En het was ook zo mooi, het was in mei en het was de zomer, het was zo'n mooi zomer,

het was ook altijd lekker weer, ik heb nog nooit zo veel plezier gehad in werken en

ja, we hebben het een jaar eerder over gehad, we hebben allebei een haatliefde verhouding

met de set en met spelen en ik heb geen seconden gedacht, ik heb vandaag geen zin, dat heb ik

nog nooit meegemaakt.

Nee, zelfde, elke ochtend werd ik wakker en ook had ik dan soms kort geslapen, dat

was ook een lange dag gemaakt en ik had zo'n zin om naar de set te gaan, ik dacht

elke ochtend, oh ga vandaag deze set doen en ook was het spannend of zo, maar dat dacht

ik, oh wat gaan ze hier nou mee doen, natuurlijk hadden we ook wel af en toe dat het moeilijk

was of dat we even niet uitkwamen, maar er was altijd een gesprek en het was ook tussen

jou en Marwan zo, ja, bijzonder gewoon, de chemie en jullie vriendschap, waardoor

het ook heel veilig voelde allemaal, en ook gezellig onder onze thematiek, ik vond het gewoon

heel gezellig, ja, smaak naar meer, mooie tijden hé, mooie tijden hé, ik denk het is aan

het eind van de podcast zijn, dus misschien zijn we nu alweer 68% van de luisteraars

kwijt, ja precies jezus, dit zijn de silver linings, maar goed, oké, anyway, wij gaan

dus afronden, ja, we moeten allebei weg, maar we hebben weer met heel veel plezier,

toch weer veel oude koeien, maar goed, dat mag ook op onze leeftijd, en we verheugen

ons op volgende week, weet je wel, dat is alles wat ik erover zou zeggen, weet jij?

Nice, nice, ik heb niks meer te zeggen, oké, kar gaat haar koptelefoon af doen en we

laten het hierbij mensen, tot volgende week, tot ziens, paak.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.