DS Vandaag: Bonus: Radar. Vier jonge Belgische stemmen pakken de Koningin Elisabethwedstrijd in

Welkom. Je hebt één nieuw bericht.

Dag, Kaja.

Het is Jasper Heren, de koningin in Elisabeth-Wetstrijd.

Die begint weer voor zang dit jaar.

Mijn hoestpastiers zitten al weg.

Ik kijk er naar uit om het met jou eens over de vier Belgen

en over die spannende wedstrijd te hebben. Tot zo.

Ik ben Kaja Verbeke en van de standaard is dit Radar.

Je wekelijkse cultuurpodcast. Radar.

Radar.

Nieuwe de winnaar van het Songfestival kennen.

Marine.

Dank je voor dit.

Is het tijd voor die andere jaarlijkse muziekwedstrijd.

De koningin Elisabeth-Wetstrijd.

Ook wel de Olympische Spelen van de Muziek genoemd.

Voor jonge muziekanten onder de dertig.

Dit jaar staat Zang centraal.

En ook vier Belgische toptalenten zijn geselecteerd.

Maar een stem is zo uniek.

En de zangers kiezen dan nog eens zelf welke werken ze brengen.

Zo wordt vergelijken toch wel echt moeilijk.

Hoe kan de jury dan in godsnaam een winnaar kiezen?

Waarop zullen zij letten?

En vooral, waarop kan jij letten

als je al die fantastische stemmen hoort?

Welkom bij Radar.

Radar.

Dag Jasper Kronen.

Dag Kaja.

De koningin Elisabeth-Wetstrijd begint weer.

Hij start op zondag 21 mei en op 3 juni kennen we de winnaar.

Als klassieke muziekredacteur

is dat waarschijnlijk het hoogtepunt van jouw jaar?

Toch zeker een van de drukste periodes van het jaar.

De koningin Elisabeth-Wetstrijd is wel een beetje de heilige graal.

Alles wat er rond die wedstrijd hangt

om daar in ondergedompeld te mogen worden.

Dat is wel redelijk spectaculair.

Ja, en het thema dit jaar is Zang.

Maar hoe zit dat nu wel weer?

Elk jaar is het een ander instrument, dat centraal staat.

Ja, de koningin Elisabeth-Wetstrijd is een muziekconcoer.

Het is een wedstrijd voor jonge muzikanten.

Maar het is niet elk jaar hetzelfde instrument.

Het is begonnen als een wedstrijd voor viool en piano.

Daar is later de Zang-editie bijgekomen in het eind jaren 80.

Redelijk recent is daar nog een vierde instrument aan toegevoegd, de cello.

Dus die instrumenten wisselen elkaar jaar na jaar af.

Dus dit jaar is het Zang, dan is het viool, piano, cello, terugzang.

En elk vierde jaar zit je terug met hetzelfde instrument.

Ja, wij gaan natuurlijk supporteren voor de vier Belgen.

Wie zijn onze toptalenten?

Er zijn vier zangeressen die meedoen.

Twee met zo'n sopranen en twee sopranen.

Je hebt Lindsay Koppenst.

Lindsay is een zangeres die er trijkt is begonnen

bij de opera van Amsterdam.

Het opleidingsrijkt daar.

En die nu in de opera Acadéby van Stoudighard zit.

Je hebt Kelly Poukes.

Kelly Poukes.

Kelly Poukes zingt als soliste bij het Vlaamse Radio Chor.

Dus heel dicht bij huis, die heeft Flagey als thuisbasis.

En dan heb je nog twee zangeressen die uit het opleidingsrijkt

van de Munt komen, de Munt in Brussel, Margaux de Valençar.

En Lotte Verstaan.

Die spelen ook een redelijk thuismaatje.

Ja, en wij konden al even spreken met de meedoesopraan Lotte Verstaan

en van Pols de Goed gesteld is met haar zenuwen.

Vot wel mee met de stress.

Ik ben wat meer gestresst dan misschien bij een andere wedstrijd

die in buitenland plaatsvindt,

omdat er ook wat meer mediaaandacht is.

In de opera-productie heb je dan wel een regie en zo.

Dus je staat daar niet zo, om het zo te zeggen, naakt.

Of dat podium, of je bent, of je bent.

Of dat podium.

Het is wel leuk dat in België is.

Je hebt je familie, je vrienden.

En ik word ook gecoacht door mijn zangleerkracht.

Ik had hem van de Velden en het is ook leuk om haar

te hebben, ook als ondersteuning.

En ook mijn pianist, natuurlijk, Peter Jurissen.

Dat is wel heel fijn.

En ga jij ook supporteren voor de België-asper

of probeer je toch een beetje neutraal te blijven als journalist?

Ja, dat is natuurlijk altijd fijn om naar de België te kijken.

Dat is dan wel een beetje chauvinisme, natuurlijk.

Instinctief zou ik toch zeggen dat we het iets beter doen

in die zangwedstrijden dan in de instrumentwedstrijden.

We hebben fantastische resultaten, ook bij Piano en Viol en Cello.

Ik denk maar aan de vorige edities waar voor Cello

Stefanie Wang de finale haalde.

En voor Viol, haar zus Sylvia Wang.

Dus we hebben wel absoluut fantastische resultaten.

We hebben ook in het verleden al Laureate gehuild

in de Piano-wedstrijd en in de Viol-wedstrijd.

Laureate, dat zijn...

Laureate zijn de 12 finalisten.

Worden nog eens gerankt.

Al sinds de eerste zes noemen we Laureate.

De eerste Laureate is eigenlijk de winnaar van het konvoer.

Maar ook 2, 3, 4, 5 en 6 krijgen een aparte vermelding.

En worden toch een beetje gezien als medewinner is misschien veel uitgedrukt.

Maar er is wel een duidelijke sezuur tussen die eerste zes

en dan de niet benoemde finalisten Laureate 7 tot 12.

Dat is toch een soort van breekpunt tussen die eerste zes.

En dus Sylvia Wang en Stefanie Wang hebben al de tweede finale gehaald.

Het is een top 12 plaats, maar ze zijn niet bij die eerste zes Laureate gehaald.

Dat is in het verleden verleden.

Wel al is het geval geweest.

We hebben in de viol-edicie Lorendo Gatto gehaald.

We hebben een liberecht van Bekkevoort in de piano-edicie.

Maar instinctief zou ik toch zeggen of toch zeker recent

hebben we het net iets beter in de zangwedstrijd gedaan.

In 2014 heeft de Belgische zangeres Jody De Vos de tweede prijs gehaald.

Dat is echt wel...

Dat is straf.

Dus laten we hopen dat de vier van nu het ook zover schoppen.

Ja, sowieso.

Maar dus alle Belgische deelnemers zijn vrouwen?

Hebben we dan geen mannelijke goeie zangers?

Absoluut wel, hè.

Een aantal van de deelnemers nu, of 10, is de zanger.

Een aantal van de deelnemers nu, of deelnemers komen uit

het opleidingstrijkt van de Munt in Brussel, de opera.

Daar zitten ook fantastische mannelijke zangers bij.

Als je ook naar de jury gaat kijken, daar zit José van Dam in.

Dat is een van de grootste zangers die we in ons land hebben gehad.

Die heeft me met alle wereldsterren samengezongen.

Dus ze bestaan zeker wel, ja.

Dit is natuurlijk de top 64 van de wereld.

Er zijn meer dan 400 videoinschrijvingen geweest.

Er is al een preeselexie.

Ja, dus er wordt een preeselexie gedaan.

De mensen die aan de start komen, zijn eigenlijk al de 64 beste ter wereld.

Kan je eigenlijk wel zeggen.

Ter wereld, zeg je. Dus ze komen echt uit alle hoeken van de wereld.

Ja, absoluut.

Deelnemers uit Zuid-Afrika, Australië en uit de Verenigde Staten.

Veel Europeanen en vooral ook veel mensen uit het Veren-Oosten.

Koreanen, Chinezen, Japanners in minder mate,

schrijven zich traditiegetrouw met heel veel in.

En die schoppen het ook vaak zeer ver in die wedstrijd.

Ook de Russen doen het traditiegetrouw heel goed.

Zeker als we historisch gaan kijken.

De meeste overwinningen staan bijvoorbeeld nog altijd op naam van de Soviet-unie.

Maar dan gaan we al heel ver terugkijken.

Maar ook dit jaar doen ze gewoon terug mee.

Ja, absoluut.

In feiten is de Koningin Elisabeth wedstrijd een non-politiek evenement.

Dus zangers die daar eigenlijk niks mee te maken hebben

met die oorlog mogen wel gewoon meedoen.

Verme competitie dus voor onze landgenoten.

Wat gaan zij allemaal doen? Hoe verloopt de wedstrijd?

De wedstrijd duurt twee weken.

De eerste ronde begint op zondag 21 mei

en maandag 22 mei.

Daar zingen ze twee nummers, twee stukken, naar keuze.

Er is eigenlijk maar één voorwaarde.

Die stukken mogen niet in dezelfde taal zijn

en mogen niet uit dezelfde stijlperiode komen.

Dus je mag bijvoorbeeld een heden-daagstuk en een barokstuk zingen

of een stuk uit de romantiek en het classicisme,

maar geen twee stukken uit dezelfde stijlperiode.

In de eerste ronde zijn ik een aria van Mozart

en ook een lied van Berlioz, de NGDT.

Het geeft wel verschillende kleuren, weer.

En dat vond ik ook heel belangrijk

dat ik in veel verschillende stijlen kan tonen wat dat kan.

Van 64 gaan ze naar 24 in de halve finale.

Dat is op 24 en 25 mei,

dus al redelijk snel na die eerste ronde.

En daar moeten ze een recitalprogramma voor bereiden.

Dus niet meer willen keurig twee nummers,

maar echt een soort idee over de verschillende stukken die ze willen zingen.

Zo'n idee dat kan zijn,

de verschillende nummers van eenzelfde componist.

Of ik kan thematisch gaan werken.

Bijvoorbeeld, ik vertel een verhaal over de nacht.

Dus al mijn liederen moeten daarmee te maken hebben.

Of ik vertel een verhaal over de dood

en alle liederen moeten daarmee te maken hebben.

En de kandidaten moeten eigenlijk twee van die programma's voorbereiden.

En de jurikisten, de normaal geziende dag op voorhand,

een van beide uit zodat je ze alle twee moet voorbreiden.

Dus je kan niet beginnen oefenen op één van de twee.

Je moet wel zorgen dat je die alle twee die repertoires

of alle twee die recitals klaar hebt staan.

Maakt het extra moeilijk.

Ja, dat is echt de grote uitdaging van de koningin Elisabeth Wetserette.

Dat je het breed moet houden en dat je op alles voorbreid moet zijn.

En Jasper stel dat Lotte in de finale raakt

of één van andere Belgen mag door naar de finale.

Wat staat er dan te wachten?

De finale, dat is voor de top 12,

is op donderdag 1, vrijdag 2 en zaterdag 3 juni.

Dan zingen ze drie tot zes werken naar keuze opnieuw.

En één van die zes moet een opera aria zijn

om ook te tonen dat ze zich in dat repertoire thuis weten.

Ja, dus er zijn verschillende soorten werken die ze kunnen zingen.

Je vermelde al opera.

Waarvoor kunnen ze nog kiezen?

Heel korter de bocht heb je eigenlijk twee opties.

Je hebt de arias en dat zijn gezangen die uit opera's of uit oratoria komen.

Een oratorium is een soort opera,

ook een soort groots verhaal dat verteld wordt,

maar waar opera over fantasie of ermitten gaat,

gaat het oratorium meer over de katholieke context.

De messaia van Handel bijvoorbeeld.

Dat zijn van die typische uitpakstukken

in het verhaal voor solisten.

En de andere optie is liederen of melodie,

als je bij Franse componisten zit.

Dat is meer ingetogen.

Dat is één zanger met één begeleider,

soms een klein ensemble als begeleider.

En dan gaat het veel meer over een poetische tekst

die dan begeleid wordt met een instrument.

En dan heb je de liederen van Schubert bijvoorbeeld,

die dan vaak op teksten van Goethe gezet zijn.

MUZIEK

Bij het ene zit hij in de uitpakmomenten van zo'n groots,

vaak theateraal, spectakel.

En bij het andere zit hij in het meer intieme, poetische,

kleine bezetting, dus dat zijn de twee grote pistes die je kan nemen.

Ja, maar dus alle deelnemers zingen dan waarschijnlijk andere werken,

zelfs andere stijlen.

Hoe kan de jury dan eigenlijk de prestaties vergelijken

en beslissen wie beter doet?

Dat is de grote moeilijkheid van zo'n wedstrijd.

En dan zeker ook van een zangwedstrijd,

want in een pianowedstrijd speelt iedereen toch tenminste

aan hetzelfde instrument.

Een viol en een cello, dat is al een unieke instrument,

maar iedereen speelt wel op een cello en op een viol.

Zang is altijd een beetje de vreemde eend in de bijt,

omdat je daar niet alleen zit met zo'n verschillende repertoireen,

maar ook met al die verschillende stemtypes.

Je vergelijkt sopranen met bassen en alles daartussen.

Ja, dat is heel moeilijk.

Vaak zit daar toch ook wel een persoonlijke element in,

of een persoonlijke voorkeur.

Ja, elke stem is ook uniek.

Elke stem is zeker uniek.

En je zit dan ook nog eens met het feit

dat er bepaalde verschillen zijn in repertoireen.

Ook een tenor en een sopranen zijn,

bijvoorbeeld in de opera, vaak de hoofdrollen, de hoofdpersonages.

Ah ja, ja.

Traditie getrouw, als een componist vroeger een opera schreef,

de belangrijkste stukken waren voor die hoofdpersonages,

en dat was voor een tenor en een sopranen.

Dus dan zit je ook al op dat vlak intrinsiek

met een aantal verschillen,

dus dat maakt het heel moeilijk om te vergelijken.

Ja, er zijn meer interessante stukken voor een sopranen en een tenor.

Daar zul je mij nu niet op betratten, maar...

Er is meer aanbod.

Er is meer aanbod, en zeker de aller bekendste stukken

zijn vaak de stukken voor sopranen en tenor.

Oké.

Ja, anders kan je daar misschien dan wat unieker mee

of wat origineeler mee uit de hoek komen.

Ja.

We mogen ook niet vergeten.

Bij spreken als toch nog enigszins meer liefhebbers

dan die leden van de jury,

ja, ik ga er wel vanuit dat zij ook...

Daar heb ik het waar voor bas en voor alt

wel compleet door gerond hebben.

Ja, zij gaan daar wel door kijken.

Ja, dat denk ik toch wel.

En er zijn sowieso welk stemtype je ook hebt.

Ja, er zijn wel elementen waar je op kan beoordelen.

Is het goed geprojecteerd in de zaal, bijvoorbeeld?

Of is het technisch juist gezongen?

Dat zijn dingen die professionele zangers wel kunnen horen.

Ja, is dat dan waar de jury op gaat letten,

zo de aanwezigheid op het podium, stage presence ook, techniek?

Dat speelt zeker.

Ik heb nu toevallig met de jury voorzitter,

ik ben naar Fokool even gesproken.

Dat zijn natuurlijk de elementen waar een professionele jury

zeker op moet letten.

Hoe gebruik je dat instrument, die stembanden?

Je gebruikt die op een correcte manier.

Dan moet je als jury liet wel kunnen beoordelen

en er zijn nog zo zaken.

Plaats je stem juist zodat je de volledige zaal bereikt.

Je mag niet vergeten, dat wordt gezongen zonder versterking.

Dus je moet wel, Flagey en Bozard,

wat dan echt een gigantische zaal is.

Je moet dat wel kunnen vullen met je stem.

Dat gaat ook over dingen als de uitspraak.

Als iemand een Frans nummer zingt, is dat juist gezongen.

Dat gaat over dingen als intonatie.

Dus er zijn emotie, misschien ook.

Emotie, maar dan zit je natuurlijk alweer

iets meer in het persoonlijke,

de uitspraak en de techniek.

Dat zijn dingen die je, denk ik, los van persoonlijke,

kan beoordelen of toch meer kan beoordelen.

Maar natuurlijk, kunst, het blijft iets subjectief.

Dus je zit ook met, waar raakt die persoon mij,

heeft hij de juiste, volgens mij de juiste,

artistieke keuzes gemaakt, interpreteren.

Dat is ook iets waar een jury op gaat letten,

maar dat kan dan wel weer veel persoonlijker zijn.

Het is niet dat ik echt zo'n bepaalde strategie heb ontwikkeld, of zo.

Je bent wie je bent als artiest.

En ik vind, om zo authentiek mogelijk te zijn als artiest,

wat ik vooral wil tonen, is gewoon je persoonlijkheid.

En ja, ik wil ook, ik vind het altijd heel belangrijk,

interactie met publiek en dat je echt iets overbrengt

en mensen kunt raken, en ook met wat dat je brengt.

Ze maken eigenlijk veel eigen keuzes.

Bijvoorbeeld ook, er is geen verplichtwerk.

Vorig jaar hebben we de podcast gemaakt

over de koningin Elizabeth Wetstrijd voor Sello.

En ik herinner mij vooral dat we het hadden over zo die bootcamp

voor de finalisten, dat ze zich dan afzonderen in de kapel

en dat ze dan vijf dagen studeren op een nieuw verplichtwerk,

die ze dan uitvoeren in de finale.

Dit jaar is dat er niet bij.

Nee, de zangwetstrijd is ook op dat vlak een beetje een unicum.

Daar zijn een paar redenen voor.

De meest voor de handliggende is gewoon het praktische.

De instrumentwetstrijd duurt meer dan een maand.

Dat past gewoon niet echt in hoe een jonge zanger

of toekoeren professionele zanger zijn planning maakt.

Die zitten heel vaak, toch zeker de mensen die voor opera kiezen,

wekenlang in zo'n repetitieproces voor een opera.

Die kunnen zich niet zo maar even meer dan een maand beschikbaar maken

van die wedstrijd te gaan meedoen.

Een tweede reden is waar we het daar juist over hadden.

Je zit met die verschillende stemtypes

en dan hebben we het nog maar eigenlijk alleen over het bereik gehad.

Want binnen de sopranen heb je ook nog eens verschillende stemtypes.

Je hebt sopranen die meer voor het lyrische werk zijn,

meer de zemizoen te lijnen.

Je hebt ook de coloratuur-sopranen

die dan echt zo de heel hoge uitpakmomenten in de aria krijgen

of de dramatische sopranen.

Dat zijn nog allemaal lichte nuansen, verschillen in hoe je de stem gaat gebruiken.

Dus om dan één plichtwerk te schrijven

dat voor al die stemtypes werkt en dat ook nog eens binnen al die bereiken,

want natuurlijk een bas die heeft andere noten waar die aan kan

dan een sopran.

Dat is gewoon onmogelijk om daar een plichtwerk voor te schrijven

of om verschillende plichtwerken voor elk stemtype te schrijven.

Want dan biedt de purpose van een plichtwerk natuurlijk

als elk stuk toch iets anders is.

Ja, iets simpel om te beoordelen dus.

Maar als ik nu live ga kijken of ik keek op televisie,

ga ik dan ook horen welke deelnemer het beter doet?

Is dat iets wat je voelt?

Of moet je daar echt wel een profession over zijn?

Ik denk dat het vroelend het juiste boord is,

want ik denk zelfs als je er niks van kent of nauwelijks iets van kent,

je gaat dat inderdaad wel een beetje aanvoelen.

Ik denk dat het allerbelangrijkste is van, raakt die persoon mij

en nu dan proberen af te vragen, ja, hoe komt dat nu eigenlijk?

Waarom raakt die zanger mij meer dan die andere?

Heeft dat met de stem te maken? Heeft dat met het nummer te maken?

Op die manier kan je voor jezelf, denk ik, ook als je er niet in thuis bent,

wel een soort van waarde oordeel vormen over bepaalde zangers.

En ik denk dat dat het allerbelangrijkste is,

is natuurlijk gewoon genieten van de muziek.

Dan, als je in de zaal zit, soms gebeurt het dan toch,

en dan heb je een kippenvel en dat is heel moeilijk om uit te leggen

hoe dat dan precies komt, maar je voelt dat direct.

En dat zijn wel de momenten waar het voordoet, natuurlijk.

Ja, kippenvel is wel een goeie graad.

Kippenvel is altijd een goeie graadmeter.

Wat denk je, Jasper?

Op het Songfestival werden we zevenden, niet slecht.

Zit er ook een top tienen bij de koningin Elizabeth Wetstrijd?

Dat vind ik altijd moeilijk om in te schatten.

En ik vind ook dat Gustav een hogere plaats dan zevenden had verdiend.

Maar dat zou ons de verleiden.

Ja, dat is heel moeilijk om in te schatten.

Zijn ook zo'n jonge zangers of zangeressen dat het onmogelijk is

om ze echt allemaal al te gehoord te hebben of aan het werk gehoord te hebben.

Laat staan, live aan het werk gehoord te hebben.

Ze hebben sowieso wel een aantal voordelen, toch?

Ja, zeker en vast.

Niet in het minst dat het vier belgen zijn.

Dus ze zijn alle vier een thuismaatje.

Ze zijn alle vier ook wel een beetje vertrouwd met die zalen.

Flagein, zeker Bosar, is een redelijk indrukwekkende zaal

als je daar voor het eerst op het podium staat.

Het helpt wel als je daar dan al...

Al is het maar als toeschouwer al een paar keer hebt gezeten.

En dan zit je nog met Lotte Verstaan en Margot de Valansaard.

Die hebben nog een extra voordeel.

Er zijn twee zangeressen die in het opleidingstrijkt van de Munt zitten,

in Brussel, dus die vaak ook al daar in producties mogen meezingen.

En het begeleidingsorchest van de finaleweek,

als ze dus die operaaria moeten zingen, is het orchest van de Munt.

Dus ook dat, als ze dan tot in die finale schoppen,

is dat natuurlijk een klein procentje dat je extra kan hebben.

Want het is een orchest, een dirigent, waar je toch vertrouwd bent

of waar je toch al eens mee gespeeld hebt.

Ja, en wat na de wedstrijd,

worden onze jongens op praanen dan wereldsterren?

Normaal gezien is daar een zeer grote kans toe.

En dan zeg ik het zeer voorzichtig.

Heel vaak is de koningin Elizabeth wedstrijd

wel een soort van springplank naar veel meer.

Ik had het daar straks al over, Jodie de Vos, die tweede is geworden.

Ja, dat is nu wel een van de grote zangeressen uit ons land.

En ook als je naar de andere instrumentwedstrijden gaat kijken,

het is vaak toch wel een soort van lanceerplatform.

Het is geen garantie op het pop-succes, maar het is wel een...

Een extra duwende rug.

Ja, zeker een vast.

Ja, dat zou heel fijn zijn, natuurlijk.

Maar veel gebeurt ook wel...

Je moet altijd wel blijven.

Audities doen al zanger bij operahuizen en zo.

En ik ben al heel blij dat ik nu geselecteerd ben

voor die eerste ronde.

Ja, het zou leuk zijn, natuurlijk, als er nog meer uitkomt.

En het is ook een internationaal herinormeerde wedstrijd.

Dus we zullen zien wat is moeilijk om te voorspellen.

Dat zou tof zijn, ja.

Als er dan producties bijkomen, meer in het buitenland.

Ja, het is vooral een springplank, maar het is een wedstrijd.

Zijn er dan ook prijs te winnen?

Ja, het belangrijkste is dat de laureaten,

dus de top 6, die zijn wel zeker van een heel aantal concerten.

De laureatenconcerten, die toeren eigenlijk...

Zeker in binnenland, maar ook in buitenland.

Dus je hebt dat eerste jaar wel een soort van keurmerk.

Eerste laureat.

En daar hangen heel veel concertafspraken aan vast.

En dat is natuurlijk voor een jonge muzikus.

Dat is het belangrijkste natuurlijk.

En er is ook een niet-onaardige geldprijs

voor de winnaar, de winnaar krijgt 25.000 euro.

En dat zakt tot 8.000 voor de zesde laureat.

En alle andere finalisten krijgen ook nog een geldbedrag.

Er zijn ook nog een publieksprijs van de twee radionetten.

Dus Muziek 3 en Clara rijken ook nog elke soort of Audience Award uit,

waar ook nog een geldbedrag aangekoppeld is.

Ja, dat is wel heel mooi, hè.

Nu, ze breiden zich natuurlijk ook wel heel uitvoerig voor,

maanden op voorhand.

En ga jij kijken, Jasper, live dan?

Absoluut, ja, ik zit meteen vanaf zondag

bij de eerste ronde in de zaal,

om het op de voet te volgen voor de krant en voor mezelf.

Ja, uiteraard.

En sowieso gaan we natuurlijk ook echt wel supporteren

voor onze landgenoten.

Lotte kijkt er alles sinds enorm naar uit om op te treden.

Ja, het mag wel beginnen nu.

Ja, en ik heb er wel zin in.

En ook om collega's, ja, de Belgische collega's,

aan te zien en te tonen aan het Belgische publiek wie ik ben

en ervan te genieten ook.

Je bent altijd wel gestresst,

maar go backer van kan genieten, dat is vooral heel belangrijk.

Ja, moet keisbannen zijn voor Lotte en voor de drie andere natuurlijk.

Ik ga snel kijken of er nog tickets zijn.

En als die uitverkocht zijn, kan ik dan toch nog volgen?

RTBF zent de hele wedstrijd uit

en vanaf de halve finale kan je inpikken

op VRT Max en op Canvas.

Oké, top. Dank je wel, Jasper.

Heel graag gedaan, Kaja.

En ik heb hier nog een extra cultuurtip voor jou.

Ra, daar.

De tip komt deze week van...

Max Demoor, cultuurjournalist.

Wat is jouw tip?

De documentaire, All The Beauty and the Bloodshed,

die nu in de zalen loopt.

En waarom?

Het is een ingerkwekkende documentaire over de fotografe Nen Golding

en haar strijd tegen de Sackler-family.

100.000 deers.

100.000 deers.

Dat is een machtige familie in de kunstwereld

die de Amerikanen verslaafd hebben gekregen

aan Oxycontin, een erg verslavende pijnstiller.

Er is de Sackler-family, de artworld,

de museumworld en de philanthropie.

En dan is er de grote farm een marketing,

en een addiction en een dood.

Heel veel doden op hun geweten hebben we bijna een half miljoen.

En het is niet alleen een activiste zetriller.

We moeten demanden dat de muziek

de muziek, de taak, de donatie van de Sackler's

verhalen en hun naam verhalen.

Maar ook een portret van de fotografe.

Ik heb een flesje van je gevoel

en een boeie gegeven.

Ze heeft een prachtig werk gemaakt in de jaren 70 en 80

van een boemje in New York die je ook in de film krijgt te zien.

Het is dus echt heel ontroerend en een stompende maag.

Dus ik zou zeggen, ga kijken naar All The Beauty and the Bloodshed

van Laura Poitras.

Volgens mij onmisbaar en het loopt nu in de zalen.

Bedankt voor jouw bijdrage.

Dat is wel een tip.

Radar. Radar. Radar.

Zo, dat was Radar, de wekelijkse cultuurpodcast

van de Standaard.

Alle credits vind je op standaard.be-podcast.

Bedankt voor het luisteren en tot volgende week, hè.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.