De Stemmen van Assisen: 94. De dokter met de insulinespuit: "Ik schoot wakker, en zag een gedaante die me vastgreep"

Het Nieuwsblad podcast.

De stemmen van Azizin.

Ik ben Bert Heijvaart, reporter bij het Nieuwsblad.

En ik ben Cedric Lagast, journalist bij diezelfde krant.

Dit is onze podcast, De Stemmen van Azizin,

waarbij we je meenemen achter de schermen van de rechtszaam.

En dit keer hebben we het over een moordpoging

in het kleine dorpje Rikkem.

Over een zangeres, een muziekleraar, een inbraak en over een dokter.

Dag, Cedric. Dag, Bert.

Cedric, opnieuw een speciale aflevering van De Stemmen van Azizin.

Want we nemen deze podcast opnieuw op vanop verplaatsing.

Dit keer vanuit Tongeren.

Je hebt de hele dag doorgebracht in het verre Tongeren, in de rechtbank,

voor een wel zeer opmerkelijk proces.

Dat klopt. Het gaat over een correctioneel proces.

Een strafproces in de correctioneel rechtbank van Tongeren.

Er is een hele dag vooruitgetrokken.

Dat proces heeft hier de hele dag geduurd.

Het racht allemaal rond een passioneel verliefde vrouw.

En het gaat over de moordpoging op de vrouw van een muziekleraar

in dus het kleine Limburgse dorpje Rikkem.

Maar het is dus geen Azizinzaak, als ik het goed begrijp.

Nee, het is een correctionele zaak, want het gaat om een moordpoging.

Geslagen de moorden, laten we maar zeggen, uitgevoerd de moorden.

Die komen voor Azizin.

Als het om een moordpoging gaat, dan komt dat niet voor Azizin,

dan komt dat voor een gewone correctionele rechtbank.

Dat is een gewone rechter, zonder jury, die daar zet.

Maar het is wel een zaak die in de fase van het onderzoek

helemaal voorbereid is als een Azizinzaak.

Dat wil zeggen, er is een reconstructie gehouden van de feiten.

Er is ook een moraliteitsonderzoek gedaan naar de dader.

Er is ook een psychiatrisch onderzoek uitgevoerd.

Er zijn psychiatrisch aangesteld.

Alles rop en rauwneilijk.

Dit had eigenlijk een Azizinzaak kunnen zijn.

Zeker, je hebt me al heel benieuwd gemaakt.

Een moordpoging in de reken, die draait rond de liefde, vertel eens.

Wat is er daar juist gebeurd?

Dat begint allemaal vroeg in de ochtend op 29 mei 2019 op een woensdag.

We zitten dus in een woning in het Limburgse reken.

Daar ligt een vrouw te slapen, Sneijana Heetse, een 46-jarige vrouw.

Ze ligt op dat moment in haar bed.

Ze slapen, ze is alleen thuis.

Haar echtgenoot en haar dochter zijn al vertrokken.

Ze slaapt nog uit, ze slaapt ook met oordopjes in.

En plots schrikt ze wakker

omdat ze voelt hoe iemand hun hand over haar mond legt.

Ze voelt iets op haar mond.

En het is eigenlijk een doek die over haar mond wordt geschoveerd,

een doek die koud aanvoelt en die een hele sterke geur heeft.

En het is de geur van eten, zal ze later beseffen.

En als ze haar ogen open doet,

ziet ze een in een donkerig gekleden persoon over haar heen geboog staan.

Dat is enorm schrikkennemen kan.

Dat is eigenlijk een seine uit de films.

Ja, op het ene moment leg je het slapen in je bed.

En op het andere moment worden je ineens wakker,

ligt er een hand op je mond en staat er iemand over die heen geboogend.

Er is iemand die helemaal in het zwart is gekleed,

heeft een zwarte hoedie aanberd.

Dat is zo'n pul met een kap aan en die kap is over het hoofd getrokken.

En die persoon heeft ook laatingshandschoenen aan.

En in de ene hand heeft die aanvaller dus een doek met eten vast.

En in de andere hand heeft die aanvaller een spuit vast.

Een dokterspuit zo.

Ja, en die vrouw schrikt enorm natuurlijk.

En ja, ze springt recht en ze begint eigenlijk aan een gevecht voor haar leven.

En ze is zelf kwaad, heeft ze in de recht al verteld.

En het eerste wat ze doet is zich omdraaien,

zodat ze ontsnapt aan die doek met eten.

Ze draait haar hoofd eigenlijk in het kussen,

zodat die aanvaller niet meer die eterdoek in haar gezicht kan vrijven.

En dan duurt ze haar aanvaller van zich af.

Ze grijpt die eigenlijk bij schouwers.

En per ons staat eigenlijk een gevecht in regelen.

Er wordt een haar getrokken, er wordt geduurd.

Daar is ook nog die spuit die daar nog altijd rondzweeft.

Die aanvaller probeert daar een paar keer te prikken met die spuit.

Maar dat lukt niet. Ze wordt even geraakt door die spuit aan een rechter schouder.

Maar niet echt. En uiteindelijk kan ze zich losrukken.

En ze kan de kamer uitstormen. Ze stormt de trap af naar beneden.

En eigenlijk, ze trekt de voordeur open en in haar slaapkleed loopt ze de straat op.

En daar passeer net op dat moment de postbode die net bij de overpuren

de priven aan bezorgen is en ze loopt naar die man en haalt.

Ze valt hem in armen en ze zegt, helpers, er is iemand die mij thuis heeft aangevallen.

Oké, die vrouw, op het lippertje gered.

Maar zit die aanvaller op dat moment nog binnen?

Ja, die aanvaller zit op dat moment nog in het huis.

En op het moment dat zij daar staat met die postbode

komt die gemaskerde aanvaller ook naar buiten gelopen.

En die spurt weg, die slaat op de vlucht.

Die wil zo snel mogelijk weg zijn.

En er is niemand die die aanvaller nog kan pakken.

Nee, het is zocht dus vroeg.

En ja, ik zeg het, we zitten in een klein dorp.

Er is op dat moment niet zoveel volk op straat en de postbode

die bekommerd zich op die vrouw.

Eigenlijk niemand houdt die aanvaller tegen.

Ik neem aan dat die vrouw op dat moment ook de politie belt.

Ja, ze belt de politie en de politie komt natuurlijk onmiddellijk ter plaatse.

Ze begint naar te verhoren met vrouw, wat denk je dat er gebeurd is.

En op dat moment begint ze na te denken.

Want ze begint na te denken,

het is eigenlijk niet de eerste keer dat dat daar overkomen is.

Hoe gek dat dat ook mag klinken, want een paar weken eerder,

op 8 mei, ook een woensdag, niet onbelangrijk,

was er eigenlijk ook al iets gebeurd.

Die ochtend was ze ook alleen thuis.

Ze lag ook nog in haar bed, maar ze was al wakker.

Ze was vroeg wakker.

En ze hoorde die ochtend hoe iemand eigenlijk het huis binnen kwam.

En ze dacht aanvankelijk dat het haar man was of haar dochter.

Dat ze iets vergeten waren.

Ze hoorde dan hoe die persoon heel langzaam, heel traag,

heel voorzichtig de trap op schoop.

Cédric, ik krijg keppevel, als je dat vertelt,

want ik kan het mij zo voorstellen,

als je iemand de trap hoort opsluiten,

dan weet je ook wel dat dat niet je man of je dochter is.

Nee, want als stel dat het haar man is,

die zijn sleutels of een boekentas of zo is vergeten,

meestal is dat iemand die dan de trap opspurt.

Je bent gehaast, je bent een beetje kwaad op jezelf,

dat je iets vergeten bent, je bent tijd aan het verliezen.

Hij wil zo snel mogelijk weer weg zijn.

Dus iemand die traag de trap opsluit,

dat iets niet aan een man die zijn sleutels is, is vergeten.

En geen onbelangrijke detail werd,

ze sliept die ochtend eigenlijk in de kamer van haar dochter.

En ze hoorde hoe die persoon de trap op schoop

en een beetje verderop in de gang naar haar slaapkamer ging.

En daar heel plots, met veel geweld,

plots de deur van de slaapkamer opentrok.

Die stond in de verkeerde kamer.

Er was niemand in die kamer dan.

De dader stond in een lege kamer.

De dader stond aan de verkeerde kamer, juist.

Maar dat beseft die vrouw op dat moment niet.

Ze is heel erg in de war.

Ze denkt eigenlijk nog altijd dat het misschien haar man is.

Ze weet niet goed wat er gebeurt.

En ze roept een naam van haar man.

Ze roept Willy, ben jij dat?

En ze hoort daarop hoe de inbreker, zeg maar,

de ongevraagde bezoeker daarop in paniek de trap afstormt

en het huis uitloopt.

Ik moet dat nu bij mij gebeuren.

Ik zou ook wel direct de politie bellen.

En heeft ze dat toen gedaan bij die eerste inbraakpoing?

Ja, toen is ook wel al de politie ingelicht en zo.

Maar op dat moment tankt ze eigenlijk nog niet

aan een moordpoing of zo.

En eigenlijk, ze denkt op dat moment aan nog iets helemaal anders.

Die eerste keer, als ze in haar huis rondloopt,

ruikt ze een heel doordringende chemische geur.

En daardoor besluit ze eigenlijk,

ze denkt eigenlijk dat er een drugsverslaafde.

Het huis is binnengedroggen,

dat hij haar huis doorzocht is op zoek naar geld.

En dat hij geschrokken is omdat zij thuis was,

dat ze dacht van die persoon dacht dat dat een leeg huis was.

Hij is hier binnengekomen, ik heb hem verjaagd.

Dat was een drugsverslaafde op zoek naar geld.

Maar nu, Bert, nu zijn we een paar weken later.

En het is opnieuw gebeurd.

En we zitten nu na die tweede inbraak.

Ze zit tegenover de politie en ze is misschien toch na te denken.

En op het einde van dat eerste verhoor zegt ze plots tegen de speurders.

Ik denk eigenlijk dat ik die aanvallen reperkent.

Ik denk dat het een vrouw was.

Cédric, een huis in een woonwijk in het rustige rekenem,

dat is bij Laanhaken.

Waar zijn we terechtgekomen?

Wie is Snijana? Wie zijn haar mannen en haar dochter?

We zijn in een invoudig huis in Laanhaken terechtgekomen.

We zijn terechtgekomen bij een Limburgs gezin, een muzikaal gezin ook.

Want Snijana, de vrouwen die we net hadden, de moeder,

is op dat moment 46 jaar, haar naam verklaapt het een beetje.

Ze is van Russische afkomst en ze is een zangeres.

En haar echtgenoot, Willi, is op dat moment 61 jaar.

Dat is ook een muzikaans.

En hij geeft onder meer les in de muziekschool van Lommel.

En ze hebben samen ook een dochter, een tiener-dochter.

En dat is eigenlijk een onbesproken gezin, zoals we het zouden zeggen.

Het is een gezin, de dochter zit in de jeugdbeweging,

vader en moeder werken en ze komen goed overeen met de buren.

Het is een normaal gezin, zoals zou je het kunnen omschrijven.

Ja, je zou er niet echt een moordpoging verwachten op het eerste gezicht.

Als die vrouw dan zegt tegen de politie van ik denk dat ik weet wie het is,

wie bedoelt ze dat?

Het koppel vertelt aan de speurders.

Dat ze toch al een paar maanden last hebben van een vrouw.

Het gaat eigenlijk over een moeder van een achtjarige meisje

die tromboneles volgt bij muziekleren Willi en de moeder.

Dat is een 43-jarige vrouw.

Die komt daar dochter altijd naar de tromboneles in een muziekschool brengen

en die blijft dan ook af en meldt het even zitten,

want het gezin is afkomstig van overpelt.

En die muziekles duurt een uur en die afstand is te ver om heen en weer te rijden.

En ze blijft dus op de plekken naar die les kijken

en ze wacht tot haar dochter gedaan heeft met de tromboneles.

Maar dat gebeurt nog wel, zou ik denken.

Dat is toch niet zo...

Dat gebeurt nog wel, maar zo waren Willi de muziekleraar

en die vrouw eigenlijk een beetje bevriend geraakt.

Zo waren ze eigenlijk vrienden geworden.

Waarom is er dan een probleem ontstaan?

Wel, omdat die vrouw zich een beetje begon op te dringen aan de muziekleraar.

Het begon eigenlijk aanvankelijk met een klein cadeautje.

Ze gaf hem een cadeautje omdat ze vond dat een goede leraar was.

En daarna wilden ze ook eens met hem afspreken, ze wilden iets met hem gaan drinken.

En plots begon ze hem ook op te zoeken buiten de muziekschool.

Ze nodigde hem eens uit om mee te kopen naar de muziekwinkel

toen ze een trombone voor haar toch terug ging kopen.

En dan nodigde ze hem uit om samen naar de openen te gaan.

En op een dag doe ik ze ook op aan een magazijn

waar hij soms bijklustte.

En hij omschreef het, de man zelf omschreef het in de rechts al een beetje

als lichte dwang.

Ze hadden vaak contact. Ja, dat klopt.

Maar dat was eigenlijk niet zijn keuze, want zij hadden ook eigenlijk overal op

waar hij ook was en hij begon dat vervelend te vinden.

Ja, dat klinkt als het begint wel vriendelijk en sympathiek,

maar het wordt een beetje stalking.

Het werd ook effectief stalking.

Op een bepaald moment heeft hij ook tegen die vrouw gezegd van

vanaf nu is het gewoon stalking wat hij doet.

Hij heeft in de rechts al verteld dat ze soms hem gewoon voor zijn auto ging staan,

waardoor hij niet kon wegrijden zonder eerst uit te stappen

om met hem te praten.

Op een paar maanden tijd heeft zijn blijkbaar 776 zijn missen gestuurd.

Een tsunami aan berichtjes noemde een advocaat dat.

En die man werd daar eigenlijk bam van.

En hij stuurde er ook duidelijk berichtjes van, ik wil geen relatie.

En bijvoorbeeld op een avond stormden ze het oudercontact in de muziekschool.

Ze stormde daar de zaal binnen, omdat hij al is het aangedurfd

om een paar dagen lang niet meer te antwoorden op haar berichtjes.

Wat mij heel logisch lijkt.

Ja, en de buren van dat gasin begonnen ook te klagen,

omdat ze zagen dat de auto van die vrouw gedurende vier dagen

elke dag in die straatopdoek en daar gewoon blijft staan.

En ze was eigenlijk gewoon naar het huis van die muziekleraar

van het spioneren en het gluren in de hoop om een glimp van hem op te vangen.

Maar die buren vonden dat ook aaklijk eigenlijk.

En op de duur, ze stuurden allemaal berichten en berichten

en de toon van die berichtjes, dat werd steeds dreigender.

Ja, nu begrijp ik ook wel waarom Snejana, dus het slachtoffer,

op een bepaald moment zegt tegen de politie van, ik denk dat ik weet wie het is,

want er is wel een duidelijke voorgeschiedenis.

Ik neem ook aan dat er genoeg redenen zijn voor de politie

om te zeggen van, we gaan die vrouw eens een bezoekje brengen.

Ja, en ze doen dat ook en ze gaan met die vrouw praten.

Maar op dat moment is de persoon van die vrouw

toch ook een reden die voor ter goudendheid kan zorgen,

want ze is een onbesproken vrouw, ze heeft een blanco strafblad,

ze is moeder van drie kinderen, ze heeft ook een partner,

het was de vader van haar kinderen eigenlijk,

maar vooral ze is een arts, ze is een dokter, ze is een arts specialiste.

Ze werkt in het ziekenhuis van Genk op de dienst Oncologie als radiologe.

Het is een hoog opgeleide vrouw die kankerpatiënten begeleidt.

En wat zegt zij zelf over die betichting van moordpoging

als de politie daarmee confronteert?

Wel, ja, die vrouw komt totaal uit de lucht vallen.

Ze is zelfs een beetje verontwaardigd, dat ze daarvan verdacht wordt.

En ze zegt nee, ik ben onschuldig.

En ze zegt ook dat ze die ochtend aan het werk was in het ziekenhuis.

Want het was een heel drukke periode in het ziekenhuis

en ze moest extra bijklussen, ze moest extra vroeg daar zijn.

En een ziekenhuis, dat is een moderne bedrijf eigenlijk.

En in een moderne bedrijf kan je zoiets makkelijk nagaan.

En dat lijkt ook te kloppen, want ze is die ochtends

iets voor acht uur al binnen gekomen aan het ziekenhuis.

Ze heeft gebadged om binnen te komen met haar badge.

Ze heeft daarna ingelocht in het computersysteem.

En ze heeft ook met heel veel mensen daar gesproken.

Er zijn mensen die nog herinneren

dat zij inderdaad die ochtend met haar gesproken hebben.

En ook de vrouw heeft een elektrische wagen.

En die elektrische wagen blijkt de hele ochtend

aan de laadpaal van het ziekenhuis te zijn vastgekoppeld.

Dat is een duidelijk alibi.

Ja, het lijkt toch alsof ze het niet gedaan kan hebben.

Cédric, de politie heeft een verdachte.

Een opmerkelijke verdachte, vind ik wel.

Een vrouw die hoog aangeschreven staat in de ziekenhuis

en die in deze ook gewoon een sterk alibi heeft.

Wat doen de speurders dan? Die moeten gewoon op zoek naar een andere piste.

Nee, wel, ze blijven zich toch vast bijten

in dat spoor naar die dokter.

Want er is natuurlijk nog altijd dat slachtoffer,

die vrouw, die haar aanwijs, die zegt van, ik heb haar herkend.

Die twee vrouwen kenden elkaar.

Die hadden elkaar al een paar keer gezien.

En zij zegt, ik heb haar herkend.

En dus wat doen ze? Ze doen hun huissieking in het huis van die dokter.

Ze ondervragen ook mensen in haar omgeving,

mensen in het ziekenhuis, de partner van de dokter, haar kinderen.

Maar wat ze ook doen, ze bestuderen ook de camera's

in de omgeving van dat ziekenhuis.

En is daar iets op te zien?

En wel, ze zien op die beelden dat de vrouw

om tien na acht het ziekenhuis al opnieuw verlaten.

En ze stapt niet naar haar auto, die aan de laadpal staat,

maar ze stapt op de bus naar Maastricht.

En even na elf uur zie ze hoe ze weder met de bus

terug toekomt aan het ziekenhuis

en terug het ziekenhuis binnen gaat en terug verder gaat werken.

Maar ze is dus eigenlijk uren uit het ziekenhuis weg geweest

zonder dat iemand dat gewerkt heeft.

Ocht is dus eigenlijk heeft zich geen alibi,

maar haar auto is daar wel blijven staan op de parking.

Ja, maar ook op een bus zijn er camera's perd.

Ze heeft dus de bus genomen, daar had ze misschien niet bij stil gestaan,

maar ook op de bus hangen er bewakingscamera's.

En met die camera's kunnen de speurders eigenlijk

helaas reisweg reconstrueren.

En ze zien ook hoe ze zich op de bus omkleedt.

Ze doet plots een zwarte pull met een kap aan

en ze zien op die beelden ook hoe ze andere schoenen aan doen.

Ze doet mannen schoenen aan.

Dat zijn eigenlijk de schoenen van haar zoon, zoals ze later blijken.

En ze zien ook hoe ze uiteindelijk afstapt van de bus

vlakbij het huis van de muziekledaar.

Ja, alibi valt in het water. Ze wordt opgepakt, nemen ik aan.

Ja, ze is er gloeien bij, hè. Dr. Rut A.

Want zo heet ze, die wordt opnieuw opgepakt, aangehouden

en deze keer bekend ze dat ze die ochtend wel

eigenlijk in het ziekenhuis is weggeweest.

Ze bekend dat ze dat in het ziekenhuis eerst eten en een spuit

en nog een vloeistof heeft gestolen

en dat ze ook een mondmasker, handschoenen en overschoenen heeft meegenomen.

Eigenlijk om zich een beetje te vermommen om sporen tegen te gaan.

En dat ze eigenlijk op voorhand in de muziekschool

ook al de huissleutels van Willi had gestolen.

Omdat ze daarmee in het huis wel binnen raken.

En ze wist eigenlijk ook, zegt ze, dat die vrouw die ochtend

alleen thuis zou zijn.

En ze zegt ook dat de muziekleeraar er niks mee te maken heeft.

Want in de eerste uren twijfelende speurders daar nog aan,

die denken dat... Of dat hij mee de plechte is.

Dat hij mee in het complot zit, maar dat blijkt helemaal niet

niet zote zijn die de muziekleeraar weet van niks.

Maar ze zegt ook, ik wilde haar niet vermoorden.

Ik wilde alleen maar eventjes met haar praten.

Intrigerend wou je daar op het einde, zegt Cedric.

Want dat betekent dat er op het proces wel degelijk nog veel op het spel staat.

Wouden ze haar vermoorden of niet?

En dat proces is nu dus donderdag ochtend van start gegaan.

Je hebt de hele dag dat proces gevolgd.

Vertel eens, hoe is dat gegaan?

Waarvoor stond ze eerst terecht?

Ze wordt voor de rechter gebracht, omdat het Limburgse parquet

wel degelijk denkt dat het haar bedoeling was

om haar liefdesrevalen om het leven te brengen.

Ze wordt vervolgd voor...

Niet gewoon praten.

Ze wordt vervolgd voor een dubbele poging

tootslag met vergiftiging als verzwarende omstandigheid.

Een geefmoord dus eigenlijk.

En ze wordt daarnaast ook nog vervolgd

voor diefstal van spullen uit het ziekenhuis,

de diefstal van de huissleutels, woensdschennis.

Ze is zomaar een huis gegaan

en dat belaging van de muziek leraar natuurlijk.

Ja, en op een asyseproces,

normaal begint dat altijd met het verhoor van de beschuldigde,

was dat nu ook zo?

Ja, absoluut.

Een asyseproces begint normaal altijd met een verhoor.

Hier is het een gewoon correctioneel proces.

Dat is ook begonnen met een heel lang,

heel kritisch verhoor van die vrouw zelf,

die voorzitter had heel veel vragen voor de dokter.

Ja, en hoe is dat dan gegaan?

Want ik kan me voorstellen, dat is een intelligente,

hoogopgleide arts, die toch wel heel wat aanzien heeft

in de ziekenhuis en die staat daar plots voor de rechter.

Hoe kwam zij over bij jou?

Wel, ze is heel intelligent.

Er is onder meer verteld dat ze een IQ heeft van meer dan 130.

Dus het is een heel intelligente vrouw.

We zagen ook een grote vrouw, eigenlijk,

met lange bruine krullen en een fijne, breekbare stem,

die eigenlijk meteen begon te huilen.

Die zei dat ze onnoemelijk veel spijt had van wat ze gedaan had.

Die vertelde dat ze eigenlijk in een soort van tunnelvisie was terechtgekomen

en dat ze eigenlijk zelf moeilijk kon geloven

van wat ze nu eigenlijk zelf had gedaan.

En wat vertelden ze juist?

Wat had ze eigenlijk zelf gedaan volgens haar verhaal?

Wel, ze zegt dat ze dus gevoelens heeft gekregen

voor muziek leraar Willy.

Gevoelens die niet beantwoord werden.

En toen de muziek leraar haar dat in juni 2018 tuidelijk maakte

en zei dat ze hem in rust moeten laten, kon ze dat niet aanvaren.

Ze dacht eigenlijk vooral dat het de vrouw was van Willy

die hen in de weg stond.

En dus dacht ze dat die vrouw uit de weg ruimte hoort?

Nee, ze zegt eigenlijk dat ze alleen maar met de vrouw van Willy wilde spreken.

Dat ze alleen maar naar daar is gegaan om met die vrouw te praten.

En dat dat de bedoeling was toen ze in die slaapkammer gingen,

dat het alleen maar de bedoeling was om met daar te praten

dat ze haar aan het verstand wilde brengen,

dat ze geen kwaad bedoelingen had met haar man,

dat ze alleen maar vrienden wilde zijn met Willy.

Ja, maar er klopt toch iets niet aan dat verhaal is.

Sederik, want als je gewoon wil gaan praten met iemand,

dan ga je gewoon in de namen dat gaan aanballen aan een huis nemen kan.

Dan ga je niet jezelf vermommen.

Dan ga je niet midden in de nacht een slaapkammer brengen,

al zeker niet met een vot met eten en een spuit.

Nee, en de voorzitter had daar ook heel veel vragen bij Bert.

Hij heeft daar heel veel vragen over gesteld.

En vooral over die spuit is er veel gedepateerd.

Want zij zegt dat ze die eten alleen maar bij zich had

omdat dat stinkt.

En dat ze wou dat die vrouw,

dat die andere vrouw van haar melk moest zijn.

En ze zegt, ja, die geur daarvan zou ze van haar melk zijn.

En die spuit, die moest daar alleen maar schrik aan jagen.

Ze zegt, ja, zo wou ze de overhand hebben in het gesprek

dat ze wou aangaan over Willy.

Maar de vraag is, de hamvraag een beetje van het processus,

was dat er in die spuit?

Zij zegt dat het een gewoon onschuldig physiologisch water was.

Dat ze gewoon in het ziekenhuis ergens had meegenomen.

Maar speurders hebben die spuit natuurlijk ook onderzocht.

En zij hebben sporen van insulinen gevonden in de spuit.

Insulinen, ja, ik ken dat vooral als een medicijn voor diabetes.

Ja, insulinen is een medicijn voor diabetes,

maar het is eigenlijk ook een populaire geef bij moorden.

Vooral omdat het achteraf niet of heel moeilijk toch kan opgespoord worden.

Het is bijvoorbeeld populair bij Angel of Death Killers.

Dat klinkt speciaal, dat is eigenlijk een term uit de criminologie.

Daarmee worden mensen aangeduid voor plegers of dokters

die hun eigen patiënten doden.

Dat wordt Angel of Death Killers... In rusthuizen en zo.

Rusthuizen moorden, ja, we hebben er zo in Vlaanderen ook al een aantal gaten.

Rusthuizen moorden, waarbij insulinen werd gebruikt.

Maar dokter Rut A zelf,

zij ontkent dat er insulinen in die spuit zat.

Ze ontkent dat ze insulinen heeft meegenomen.

Er zou ergens een wetenschappelijke verklaring voor kunnen zijn

waardoor er sporen van insulinen zouden kunnen gevonden worden

in zo'n flesjes.

Ik bespaar nu de details bij haar.

Maar zij zelf zegt, ik heb geen insulinen in die spuit gestoken.

Meer nog, ik ben dokter geworden om mensen te helpen.

Ik ben geen dokter geworden om mensen een dood te doen.

Ik zou zelfs geen euthanasie kunnen uitvoeren.

Ik kan dat niet verheenselvigen met mijn rol als dokter.

Dat is een mooie uitleg, natuurlijk.

Maar wordt dat ook geloofd in de recht?

Wel, de advocaat van het slachtoffer

die sprak daarna over de eet van hypocritis.

Hij verwees natuurlijk naar de eet van hypocratis.

Dat is de eet die alle dokters moeten afleggen.

En geloof daar duidelijk niet.

Cédric, uiteindelijk heeft het proces maar een dag geduurd.

Een proces voor moordpoging, zoals je net zei.

Welke straf heeft de aanklager dan geëist?

Wel, een vrij forse strafbert.

Vond ik toch, want de openbare aanklager

ziet de dokter duidelijk schuldig aan een dubbele moordpoging.

Ze ziet enkele verzachte omstandigheden,

bijvoorbeeld dat de dokter een blankelstrafblad heeft.

Dat is altijd een zeer bekwame, behulpzame dokter is geweest.

En ook dat ze spijt heeft betoond aan de start van het proces.

En dat is eigenlijk sinds de start van het onderzoek.

Goed heeft mee gewerkt met het onderzoek.

Maar toch, de feiten van de moordpoging wegen duidelijk door.

En ze gelooft niet dat de dokter haar les geleerd heeft

en dat het niet nog zou kunnen gebeuren.

En daarom vroeg ze 12 jaar opsluiting

en 10 jaar de beschikkingstelling voor de dokter.

Dat is een stevige strafijs.

En ik kan me inbeelden, als je het verhaal van de dokter hoort,

dat ze daar niet mee eens is en vooral haar advocaat er niet mee eens zijn.

Nee, en haar advocaat, dat zijn Sven-Marie,

vorige week nog actief als de advocaat van de vader van Sandatia

op het proces over de reuzigommers.

En Natasja Billen, dat is ook een bekende Limburgse strafpleiter.

Sven-Marie probeerde eigenlijk uit te leggen wat die vrouw bezield had.

Hij legde uit dat ze eigenlijk een topradiologe was

die al 30 jaar lang samen was met haar echtgenoot

en dat ze een goeie dokter was, een goeie moeder ook,

maar toch ook iemand die plots de pedalen was kwijt geraakt

als een verliefde puber, zo werd gezegd,

omdat ze geen response kreeg van een 18 jaar oudere man

op wie dat ze radeloos verliefd was.

En ze was overtuigd dat ze Willi moest redden van zijn vrouw,

zei Marie, en er zijn uiteindelijk zeven psychiatrische rapporten

opgesteld over de dokter.

Dat is opmerkelijk, Bert. Dat is heel opmerkelijk.

Want op een correctioneel proces wordt er eigenlijk

zelden nog een psychiatrische rapport opgesteld

als ben iets voor een nazisezaak.

En hier zijn er zeven van die rapporten opgesteld

en die waren eigenlijk allemaal zeer positief over de dokter.

En hij vroeg zich uiteindelijk af of 12 jaar cel,

of dat wel de straf is waar de samenleving mee gebaat is.

Want ze is geen drugsdealer, ze is geen gangster die op agenten schoot.

En dat zijn allemaal mensen, zo pleit hij, die in diezelfde zaal

al een veel lichtere straf hebben gekregen dan die 12 jaar cel.

Ja, wat Marie wil zeggen, is ze is geen gevaar voor de samenleving.

Waarom zou je die opsluiten?

Meedoch, ze is een gewaardeerde dokter

en ze kan als dokter misschien nog wel

een zeer waardevolle rol hebben voor de samenleving.

En de andere advocaat, Natasha Bielen,

die pleit er alweer dat er geen sprake kon zijn van een moordpoing.

Want de eerste keer, die eerste ochtend op 8 meibert,

toen was ze eigenlijk op haar stappen teruggekeerd.

En de tweede keer, de tweede keer dat ze wel in de slaapkamer ging,

dat was er eigenlijk geen intentie om te doden.

En ze haalde daarop een piep klein spuitje boven.

En dat was het soort spuitje dat gebruikt was

door de dokter op het moment dat ze daar in de slaapkamer stond.

En de boodschap was eigenlijk zo'n klein spuitje.

De inhoud daarvan, dat kan niet doodelijk zijn.

Zelf als dat spuitje helemaal gevuld is met insulinen,

daarvan zou die vrouw nooit gestorven kunnen zijn.

En daarom noemden ze het een onteugdelijke poging.

Dat is wel een opvallend pleidoovend,

ik want alleen een onteugdelijke poging.

Eigenlijk zeggen, het is geen geslaagde poging.

Het had nooit kunnen lukken, dus het is per definitie geen moordpoing.

Is dat een argument?

Dat is zeker een argument.

Het komt er gewoon op neer.

Stel dat iemand met een pistool voor iemand staat

waar geen kogels in zitten.

Ja, die persoon kan die persoon ook nooit neerschieten.

Dus je kan ook nooit beticht worden van moordpoging.

Dat is eigenlijk het argument.

En daarom vroegen ze de vrijspraak voor de dokter.

En zeggen ze, als er dan toch een strafboed komt,

dan zou vijf jaar zelf straf onder voorwaarden.

Wel een geschikte straf zijn.

Dat zijn heel uiteenlopende eisen.

Of wel vijf jaar voorwaardelijk of wel twaalf jaar effectief.

Je hebt nu de hele dag in die rechtszaal gezeten, Cedric.

Welke kant denk je dat het zal uitgaan?

Dat zal het heel moeilijk in te schatten, Bert.

Maar als ik zo'n beetje af ga op de vragen,

op de vele vragen die de voorzitter gesteld heeft in de zaal,

dan denk ik dat het toch heel veel van de inhoud van de spuit zal afhangen.

Was dat daarin? Was het nu een onschuldig physiologisch water?

Of was het toch in Suline?

Hij heeft daar heel veel vragen over gesteld.

En ik denk dat hij in die paasvakantie heel aandachtig

nog eens alle rapporten van alle experten zal naaalezen.

En dan een besluit zal nemen op basis voor wat hij denkt

dat er in die spuit zat.

Oké, Cedric, heel intergeerende zaak.

Ik ben ook heel benieuwd wat uiteindelijk de uitspraak zal zijn

op dit proces. Wanneer is die uitspraak juist?

Wel, de uitspraak wordt verwacht op 27 april.

We volgen het uiteraard op in onze podcast

en ook via onze Instagram-pagina.

En op onze site van het Nieuwsblad in de app en in de krant.

Wij gaan er ondertussen wel twee weken van tussenuit, Cedric,

want het is paasvakantie.

Ja, en in de paasvakantie zijn er ook geen rechtszaken

of toch geen assieseprocesen.

Oké, dus wij wensen vooral aan alle luisteraars

een prettige paasvakantie.

En wij zijn er binnen twee weken terug, en jij ook wel.

Absoluut, tot binnen twee weken, Bert.

Dag, Cedric.

Dit was de stemmen van Assisen,

een podcast van het Nieuwsblad.

De stemmen waren deze week van Bert Heijvaart en van mezelf, Cedric Lagast.

De montage gebeurde door Benjom in Hertogs van House of Bedia

en de productie was in goede handen bij Joni Keijmolen.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.