Waar is zuster Gabrielle?: 9. De verstopplaats

VRT NWS VRT NWS 2/28/23 - Episode Page - 38m - PDF Transcript

Wat is Zuster Gabriel?

Waar is Zuster Gabriel?

Ik ben u al een heel eind gevoorderd in mijn zoektocht.

En dat heeft wel wat opgeleverd, denk ik.

Ik weet nu beter wie Zuster Gabriel was,

wat de omstandigheden van haar verdwijning waren,

wie de man is die er bij licht achter zat

en hoe het politieonderzoek verlopen is.

Maar de titel van deze podcast is natuurlijk

Waar is Zuster Gabriel?

Dus daar moeten we nu wel eens over hebben.

Bijvoorbeeld over die zoekactie uit de eerste aflevering.

In Dendermonde zijn de graafwerken in een oude verdwijningsszaak

zonder resultaat afgerond.

Politie en gerecht deden vanmorgen opgravingen

naar het lichaam van een kloosterzuster.

Maar dat heeft dus niets opgeleverd.

Dat heeft dus inderdaad niks opgeleverd.

Zuster Gabriel was niet begraven

op het terrein van de vroegere pastorie.

Later die dag mocht ik daar nog wat over vertellen op radio 1.

En dat had wel wat resultaat.

Want na dat gesprek in de wereld vandaag op radio 1

kreeg ik van een paar mensen een bericht

dat ze eens met mij wilde praten.

Omdat ze dachten dat ze meer over de zaak konden vertellen.

Zo stuurde iemand me een bericht via Messenger.

Een vrouw die ik niet ken.

Aan haar Facebook profiel zie ik dat we een paar

gemeenschappelijke vrienden hebben uit Dendermonde.

Dus welicht woont ze ook in Dendermonde.

Ik antwoord dat ik inderdaad die journalist ben.

Ik denk dat ik kan helpen.

Ja, de voorbije maanden heb ik dat van wel meer mensen gehoord.

Ze willen eens met mij spreken over de zaak.

En dan blijkt dat ze eigenlijk gewoon wat artikels hebben gelezen

en een eigen theorie ontwikkeld hebben.

Maar goed, is praten kan nooit kwaad.

En dus maken we een afspraak.

Mijn naam is Philippe Heimans.

We luisteren naar Waar is Sturgabria?

De vrouw blijkt inderdaad uit Dendermonde te komen,

maar ze wonen er niet meer.

We spreken enkele weken later af in Leuven.

Het is een koude en regenachtige dag.

Dus duiken we een cafeetje binnen aan het station.

Vandaar de muziek op de achtergrond.

We kiezen een tafeltje bij één van de grote ramen

en bestellen een koffie.

Ik voel me heel vleggend bij omdat ik mijn vrouw ervoor.

De vrouw heeft een heel dubbel gevoel bij ons afspraak.

Ja, ze wil helpen.

Maar tegelijk voelt ze zich ook een verrader.

Want ze heeft beloofd dat ze nooit aan iemand zou vertellen

wat ze me nu gaat zeggen.

En daarom vraagt ze ook dat ik haar naam niet zou noemen.

Maar ze komt dus wel degelijk uit Dendermonde.

Uit deelgemeente Baasrode.

Ja, dus we hebben nu op Facebook een pagina.

Het is heel van Baasrode.

En in die Facebookgroep waren ze een paar jaar geleden

op zoek naar het graf van een gesneuvelde soldaat.

Van de Tweede Wereldoorlog.

En ik had me dat zo hard in vastgebeten dat ik dat kunnen oplossen.

En dan was ik trots op.

Dus ook voor die naaste familie en zo.

We hebben ook gevonden waar dat een begraven was.

Ja, dat is gewoon, ik vind dat spannend.

Dankzij de vrouw werd het graf van de gesneuvelde soldaat dus gevonden.

En dat speurwerk gaf haar zin in meer.

Deze keer wilden ze zich vastbijten in de zaak van zuster Gabriel.

Ja, dat was gewoon, in je tijd was iedereen daar gevascineerd.

En iedereen begon maar te gissen en te raden.

Ken je nu de zuster dat je de les van gehad had, bijvoorbeeld?

Nee.

In die periode, en dan spreken we over eind 2016,

werkte de vrouw als huishoudhulp voor de sociale dienst van de Stadendermonde.

En ze vertelde aan één van haar klanten het verhaal van de gevonden soldaat.

Dat ik zei tegen hem, ik heb het gevonden.

Het enige dat ik nog wil is van de zuster,

want dat heb ik me ook heel hard in gebeten alleen.

En toen zei hij dat, je moet hem er zoeken.

En zo zijn we aan de praat geraakt erover.

En hij begon daar echt spontaan over dan?

Heel spontaan.

Ik denk wel dat hem zoiets had van, oeps.

Die klant, Christian, was op dat ogenblik terminaal ziek.

Christian kreeg dan te horen dat hem kanker had,

dat hij maar een paar weken in m'n te leven had.

En ik denk dat het voor hem een opluchting was.

Want ik was zelfs bij Christian op zijn sterfbed.

Ik heb hem begeleid naar het dood.

En daar heeft hij nog gevraagd om te zwijgen.

Maar ja, ik vind, het moet uitkomen.

En zo vertelde Christian haar

dat hij in de periode van de verdwijning van zuster Gabriel

in het klooster werkte.

Hij werkte daar.

Ik kreeg dan opdraaien met een collega om de oven uit te kuisen.

En daar hebben ze beendrenning gevonden.

De oven, dat is de verwarmingsketel van de school.

Het is altijd een van de hypothesies geweest.

De ketels en branders waarmee de schoolgebouwen werden verwarmd,

stonden in de kelder naast die waar zuster Gabriel vaak zat.

Het was trouwens haar taak om de branders morgens aan te zetten.

Ze moesten samen de naam van uitkuisen op bevel van een directeur.

En hij vertelde mij dat het zeker geen beendren waren van dieren.

En pas twee dagen nadien kreeg ze te horen

dat de zuster verdwenen was.

Maar ze heeft dat nooit niet terug te zeggen.

De ketels in die tijd waren erg groot.

Zou je daarin een mens kunnen verbranden?

Mijn kennis van verwarmingsketels is nogal beperkt.

Maar gelukkig ken ik iemand die er wel veel van afweekt.

Jorck Poghaard.

Ik heb lang samen met Jorck in de scouts gezeten

en hij werkt nu als installateur van sanitair en verwarmingsinstallaties.

In de school heeft hij nooit gewerkt, maar hij kent het type verwarmingsketel wel.

Het waren mastodonte.

Langs binnen waren ze 112 centimeter diep, 63 centimeter breed en 104 centimeter hoog.

Er zaten ook twee deurtjes in de ketel waar langs de techniciëer in konden kruipen om hem schoon te maken.

En zou dat lukken, denk je, om daar iemand een lichaam in te leggen?

De deurtjes waren wat te klein om er een lichaam door te duwen, denkt Jorck.

En de ketels werkte eerst op steenkool, maar later op stookolie.

En toen is de binnenruimte opgevuld met vuurvaste stenen om ze wat kleiner te maken.

Dus een heel lichaam erin stoppen, dat lijkt hem sterk.

Maar lichaams delen verbranden, daarvoor werd zo'n oven wel warm genoeg.

En denk je dat zou lukken om daar een lichaam of stukken van een lichaam in te verbranden?

En zou dat niet geroken hebben als je daar iets in verbrand?

Het was natuurlijk donker en er was niemand in de buurt,

dus donkere rook of een speciale geur zou niet meteen opgevallen zijn.

Wat er wel nog tegenpleid is, is dat de verwarmingsketel smorgens niet aanstond.

Het was Gabriel's taak om hem aan te zetten en dat was niet gebeurd.

De ketel voelde er niet op.

En toen was er een lichaam in de buurt,

en toen was er een lichaam in de buurt,

en Gabriel's taak om hem aan te zetten en dat was niet gebeurd.

De ketel voelde volgens je tuigen ook koud aan.

Dus als Gabriel's lichaam erin verbrand zou zijn,

dan moet het vroeg op de avond gebeurd zijn,

zodat de ketel tegen smorgens weer afgekoeld was.

Of de dader moet een geweldige gok genomen hebben

en het lichaam er gewoon ingelegd hebben

in de hoop dat smorgens iemand de verwarming zou aanzetten zonder te kijken

en dat de brander zonder problemen zou aanslaan

na het lichaam zou verbranden.

In de loop van 1982 zijn de verwarmingsketels vervangen

omdat ze versleten waren.

Ze zijn doorverkocht als groot en gesmolten.

Er blijft dus niets meer van over om een sporen onderzoek op te doen.

Maar waarom, als dat klopt, heeft Christian al die jaren gezwegen

van 1982 tot 2016?

En hoe reageerde de vrouw dan op dat verhaal?

Laat dat stoppen, maar ik moest er vroeg om te zwijgen.

Ik denk gewoon dat de compagnon er blijft

en dat er gewoon er bescherming was.

Daarom heeft ze vijf jaar gezwegen.

Haar belofte tegenover Christian is altijd heilig geweest voor haar.

Mijn zwijgplicht was er.

Die hebben wij tegenover onze klanten.

Ik heb ook dik was gewend

als ze in de krant kwamen of op het nieuws weer kwamen van

ik moet mijn mond open doen.

Sorry, Christian en de collega, maar ik moet mijn mond open doen.

En ik wil geen verrader zijn.

Maar als je langs twee kanten beziet, ik ben nu de verrader

maar misschien ook de helper een beetje om de familie

naar na bestaan te verwerken.

We drinken samen nog een koffie en we nemen afscheid.

Maar wat moet ik nu met dit verhaal?

Ik vraag het eens aan mijn interdacteur Els.

Oké.

Nu natuurlijk ook dan schiet ik meteen in advocaat van de duivelmood.

Dus een verhaal vertelt dat iemand anders heeft verteld

en die iemand anders kan dat ook verzongen hebben.

Ja, dat is waar.

Maar als je kunt vinden wie die collega is,

kun je hem natuurlijk wel de vraag stellen.

Oké.

Dat is een uitdaging.

En dat waren gewoon mensen die af en toe een handje toestaken

in het klosereltier waren van een firma of zo.

Nee, die daar vast werkte blijkbaar.

Ah, die daar vast werkte, dan moeten we dat kunnen achterhalen

wie dat was in principe.

Dus dat...

Dat wordt nu inderdaad de volgende opdracht.

Afaa, één van de volgende opdrachten.

Want ook de twee gepensioneerde speurders van de Dendermondse gemeentepolici

hebben een theorie.

Een heel andere theorie.

Komt een vriend tegen en die zegt tegen mij,

maar hij zegt tegen, weet je dat niet?

Die is toch begraven aan de vorten?

Ja, je geeft dat gezegd aan een werknemer.

Een werknemer heeft dat tegen mij gezegd, weet je dat niet?

Zo ben ik verdergegaan met een oudere werknemer.

En ik heb dit een paar keer bezocht.

Ik heb hem uitgelegd.

Ja, we hebben vroeger bij de politie geweest, jong.

Maar als dat iemand van die familie is,

zal hij toch ook graag hebben dat dat naar boven komt, die vermiste.

Want hij zegt een oude werknemer,

een werknemer van wie of van wat.

Wat werken we nu uit voor de politie van een bastion?

Achter de school.

Achter de school.

Ik ben er direct op in voorgegaan.

Ik heb me op school geweest.

En ze bevestigen me daar.

Ah, dat was daar een werf.

82, tussen 82 en 84.

Met een Frankvielderk, 82.

Dat is als de zuster verdween.

Dus dat was door Granswerf.

En bij die ouderen,

om die vertrouwen wat te krijgen,

het is meer van achterzichten.

En dus hebben we verwezen dat het kinderdag verblijft.

En daar moet hij iets gezien hebben.

Er lag een plaat gereed, een oprit.

Voor de betoneden.

En daar moet hij iets zo gemerkt hebben

dat er niet zo gevoel was.

En dat zal de plaats zijn

dat wij denken dat er veel kans is dat ze daar.

Even verduidelijken,

de plaats die oud-polissieman Jean Jacobs bedoeld

ligt achteraan de huidige school.

Daar is in de periode van de verdwijning vers beton gegoten.

Een ouder werknemer zou daar iets vreemds hebben gezien.

Dat heeft hij in 1999, 17 jaar na de verdwijning

aan de politie verteld.

Een andere werknemer zegt dat hij op een ochtend

twee zusters en een tuinman een put zag raven.

Maar wanneer dat precies was

en wat ze met die put van plan waren,

daar heeft hij toen niks over gezegd.

Je mocht zo bezin,

die nacht moest dat allemaal gebeuren.

Oftewel, zijn er twee opties.

Eén, dat een geweldig ulp gekregen heeft,

dat ze er alles opgekuisd hebben,

dat ze het gelijk gevoerd hebben.

Dat is één.

En de tweede, onmogelijk,

die nacht zelf een put gegraven hebben.

Dat gaat niet.

Ze hebben een plaats moeten zoeken

dat ze dat lijkt vloeg weg gaan.

Dat zou de ideale gelegenheid geweest zijn.

Dat lag door reedvitte betoneren.

Dat was maar een beetje uit te krabben.

Het lijkt erin, de grond terug plat

en die een ouderen werknemer zetten.

Dat is toch niet precies dat niet is,

zonder iets te zeggen.

Ik kon dat uit zijn bewegingen uitmaken,

dat dat meen.

Maar zonder iets zelf te zeggen,

het is toch of ik heb mijn dag gezien dat het niet.

Maar ik voelde dat er niet klopt.

Jean Jacobs heeft dat ook allemaal doorgegeven

aan de huidige speurders.

Die zijn met de twee werknemers gaan praten,

maar ze vonden het verhaal nogal vaag.

Maar Jacobs denkt

dat ze misschien niet alles tegen de politie hebben verteld,

of dat de politie niet alles heeft genoteerd.

Hij blijft ervan overtuigd

dat zuster Gabriel begraven kan liggen

op de plaats die hij heeft aangeduid.

We willen mij stoppen,

maar als je die informaal zit, mogen we het toch niet.

Het is het enige sporen nog.

Volgens mij is dat het enige sporen nog naar de zuster.

Dus de verwarmingsketel van de school.

Een terrein achter de school.

Voor mij is het allemaal duidelijk,

want ik ken die omgeving intussen wel.

Maar mijn eindredacteur Els is er nog nooit geweest.

En om het haar wat concreter te tonen,

gaan we eens rond de school wandelen.

Is het daar?

Onder andere.

Die plek is waar de graafwerken zijn geweest.

Dus daar stond de pastorie.

En dan vanaf hier.

Dat was vroeger het klooster.

Nu is dat deel van het college.

Anders gaan we het oversteken.

De school, het klooster

en de woning van de directeur die bij het klooster hoorde,

lagen allemaal midden in het centrum van Dendermonde

aan het kerkplein, rond de grote kerk van Dendermonde.

En daar achter de kerk, daar was vroeger de jongenschool.

Dus daar zat ik, in het middelbaar.

En hier op het kerkplein ontmoeten de twee werelden elkaar.

Mijn eigen middelbare school,

het heilige Maagd College,

destijds de school voor jongens,

lag dus aan de overkant van het kerkplein.

Toen ik er zat, in de jaren 90, zijn de twee scholen gemengd geworden.

En tegenwoordig vormen ze samen het Oscar Romero College.

Geen scheiding meer tussen jongens en meisjes dus.

Dus hier was dan de pastorie.

Dus daar was dan vroeger ook speelplaats.

Daar was dan dat tuintje,

denk ik ongeveer waar die bandensporen staan.

Daar hebben ze gegraven.

En dan had hij langs zijn tuintje een doorgang om daar in de kapel.

Daar moest er dus elke dag voor de zusters de mis doen.

Dus hopelijk kan je het wat volgen.

Aan de kerkstraat op het kerkplein had je de voorgevels van het klooster en de pastoorzwoning.

Met achter die pastoorzwoning een tuintje.

Achteraan zijn tuintje had de directeur een doorgang naar het klooster,

zodat hij in de kapel kon geraken.

Maar de gebouwen waar ik vorige aflevering dus nog rond wandelde,

die zijn in tussend dus afgebroken.

Wat ik het goed voor heb, was hier die studiezaal waar dan die ruzie is geweest.

En ik denk ook dan de keuken, dus van waar zij dan iets hebben gehoord.

Dus hier is de ruzie geweest.

En volgens wat die ene zuster zegt, is hij dan zo terug naar zijn huis gegaan

en is er zij naar buiten gegaan.

Els en ik kunnen helemaal van de voorkant naar de achterkant van het domein lopen,

omdat er nu een wandelpad net naast ligt.

Maar dat was in 1982 nog niet zo.

Toen stond, waar we nu lopen, een ziekenhuis.

En dus hier was dan een ziekenhuis?

Ja, dus tot hier, en dan heel dat stuk, dat was vroeger,

denk het, onze lieve vrouw was nu stedelijk.

Vroeger had hier twee ziekenhuizen in Dendermonde.

En die zijn dan gefuseerd.

Maar dus hier was de scheidingsmuur van het ziekenhuis,

dus daar moet dan inderdaad ergens die container staan hebben.

Ook daar zijn er trouwens speculaties over geweest.

Het lichaam van zuster Gabriel zou in de vuilniscontainer

of de afval oven van het ziekenhuis beland kunnen zijn.

Al stond er wel een muur tussen het klooster en het ziekenhuis.

Maar dus we weten niet, of weet jij dat misschien wel,

hoe hoog dat die een muur toen was?

Nee, dat weet ik niet meer.

Intussen zijn we wel al enkele tien tallemeter van het kerkplein verwijderd.

Maar nu is het niet zo.

En daar, waar dat dat torentje is ongeveer, daaronder zit haar kelder.

Maar dus haar kelder is...

Verst, alles is relatief.

Maar dus dat is in de school, dat is niet in het klooster

en ook niet aan die pastorie.

Nee, wel, dat heeft ook bij mij geduurd voor dat ik recht ben geweest,

omdat we beseffen dat dat niet daar is.

Maar dat is eigenlijk de kelder van de school,

niet de kelder van...

Ja.

...van het kerkplein.

Ja.

Dat is eigenlijk de kelder van de school.

Niet de kelder van het klooster waar ze zat.

Dus zij moesten wel de speelplaats oversteken om daar te geraken.

Ja.

Zoals ik dus tijdens mijn eigen rondleiding heb ontdekt,

lag de kelder van zuster Gabriel helemaal aan de overkant van de speelplaats.

Dat betekent dat je vanuit het klooster niet hoort wat er daar gebeurt.

En vlakbij die kelder is er een uitgang naar de doodlopende straat achter de school.

Was dat dat legerbastion waar hij naartoe geparkeerd stond?

Ah ja.

Want ja, dit is natuurlijk een kant, denk ik, waar je minder in het zicht loopt.

Ja, en hier rijdt het zelfs ook nauwelijks verkeerd.

Als je ervan uitgaat, ook al die avond, dan is het donker.

De weg naar daar, naar dat klooster terug,

gaan er meer mensen tegen komen dan als je langs hier iets wilt doen verdwijnen.

Deze straat komt alleen maar als je er echt moet zijn.

En dit is de plaats waarvan die twee politiemensen mij zeggen,

dat ze daar zouden moeten kijken.

Ja, dat kan. Dat is niet ver.

Het lijkt logisch.

Als zuster Gabriel gedood is in haar kelder, als,

dan kom je via de achteruitgang in een doodlopend stukje straat.

En daar vlakbij waren ze toen aan het werken.

Ja, maar dan moeten wel nog altijd in je eentje een lijk de trap opslopen.

En erop rekenen dat er niet toevallig iemand komt voorbij gewandeld

op het moment dat je er mee buiten stapt.

Ze waren toen die oude arm van de dänder hier aan het recht maken.

Dus ook in die werken zou het lichaam van zuster Gabriel verdwenen kunnen zijn.

We stappen opnieuw rond het gebouw en komen weer aan de voorkant in de kerkstraat.

Want ook aan deze kant werd er gewerkt in 1982.

Net in die periode waren er hier collectorwerken.

Dus de straat lag hier open.

Dus dat is ook een van de hypothezes dat hij er daar in die werken in een collector of zo zou hebben weggemuffeld.

Ja, nu moet ik zeggen, mijn inzicht in de realeringswerken enzo is zeer beperkt.

Dus dan gaan we toch eens moeten uitleggen in een collector.

Hoe moet ik me dat voorstellen?

Een grote betonnen buis waar van alles in samen komt.

Het moment dat ze daar aan het werken zijn.

Oké, dat is onder de grond. Maar voor de rest, als ze daar aan het werken zijn, is dat toch niet verstopt.

Het enige wat ik mij erbij kan voorstellen is, stel dat ze zoal een rijbuizen hebben gelegd.

Dat je dan het lichaam erin duwt en geduurt.

Zo ver mogelijk een paar meters waar ze niet meer moeten komen.

Dat zou nog kunnen.

Dat impliceert ook al dat je dat weet waar ze nog wel en niet moeten komen.

Als je natuurlijk ziet, ze zijn daar begonnen en ze hebben al 30, 40 meter collectoren gelegd.

En ze werken altijd verder.

En jij gaat er nu vanuit dat toen nog in een ander land was,

en niet in België waarin ze na een maand ineens vaststellen

dat ze in die eerste buis nog iets vergeten zijn.

Of dat er plotseling net op het moment dat ze er nas valt over gegooid hebben,

ook nog iemand zegt, ah, maar oei, moesten we daar ook geen telefoonkabel trekken in deze straat?

Dat is een risico.

En er is nog een ander risico.

De Kerkstraat is de centrale straat in Dendermonde.

En zelfs al is het midden in de nacht, je riskeert toch altijd dat er net iemand voorbij komt.

En van één ding zijn we zeker, de pastorie zelf.

Ze hebben in de kelders doorzocht.

Ze hebben nu bij de afbraak de muren doorzocht.

Ze hebben hier in het tuintje gegraven dat er was.

Daar is alles sinds niets gevonden, hè.

En toen daarnaast als ziekenhuis is afgebroken, is er ook nooit iets gevonden.

Ja, er zijn beenden gevonden, maar die bleken al uit de middeleeuwen te dateren.

Oké.

Ja, ik weet het niet, Philippe, ja.

Als ik hier nu zo sta en ik zie dat allemaal,

dan denk ik die in de achterkant toch een geloofwaardigere piste dan deze kant.

En ik vind die in de achterkant ook een geloofwaardigere piste dan de verwarmingsketel.

Maar goed, dat is omdat ik van in begin heel veel reserves al heb over die verwarmingsketel.

Ja, ja.

De meest plausieble theorie lijkt ons dat Mornie Gabriel heeft achtervolgd naar haar kelder

of haar daar is gaan opzoeken en dat hij haar daar gedood heeft.

Waarna haar lichaam in de verwarmingsketel verbrand is

of langs achteren is weggebracht.

Maar wat als het zich ergens anders heeft afgespeeld?

Mijn moeder is geopereerd in 1990.

En 90.

Dat is de Charlotte Waseen van de eerste die haar kwam bezoeken.

Even terug naar mijn moeder en haar nicht Marita.

Marita's moeder, mijn groot tante Germijn,

lag in december 1990 in het ziekenhuis in Dendermonde.

En daar kreeg ze bezoek van een kloosterzuster,

zuster Charlotte.

Dat waren twee schoolvriendin.

Zij hebben samen in het middelbaar gezeten.

Ja, die waren vriendin gebleven.

Dus Charlotte kwam daar op bezoek.

En die was daar geweldig mee bezig.

Die kon dat niet uit haar hoofd zetten.

En die heeft dat aan mijn moeder verteld.

Dus ik zeg het uit de tweede hand.

Ik weet niet van mijn moeder.

En mijn moeder wist het van zuster Charlotte.

Dat zij het avonds voortdien.

Ze moest iets vragen aan Mornie.

En ze komt daar dus aan zijn kamer.

En ze hoort een heel hoogoplopende ruzie.

En ze herkent natuurlijk de stem van zuster Gabriel.

En zij heeft zuster Gabriel duidelijk horen zeggen

dat zij verliefd was op Mornie.

Ja, hij mocht dat weten.

Maar hij werd kwaad.

Alleen had dat allemaal niet ging.

En dan heeft zij gedreigd.

Je weet toch ook wat ik allemaal over jou kan zeggen.

Ik ben jouw chauffeur.

Waar moet ik jou niet allemaal afzetten?

Als ik dat uitbreng,

jij zult er dan wel meer van weten dan als je jij zegt

dat ik verliefd ben op jou.

En dus zuster Charlotte, ja,

ze is weg gegaan op een bepaald moment.

Als ze dacht, als het hier buiten komt

en ik sta hier precies te luister vinken.

Dus die is vertrokken.

En zondagmorgen zouden ze zeggen,

al heeft er iemand al zuster Gabriel gezien.

Niemand vond hij.

En zuster Charlotte heeft dat tegen mijn moeder gezegd.

Hij heeft daar dood gedaan.

En ik heb er zeker van.

De avond voor haar verdwijning

zou zuster Charlotte een ruzie hebben afgeluisterd

tussen zuster Gabriel en directeur Mornie

op de kamer van Mornie.

En dat is opmerkelijk.

Want tot nu had ik alleen gehoord

over de ruzie tussen die twee in de studiezaal

met de andere zusters erbij.

Dat is echt duidelijk.

Het was op de kamer van Mornie

en de zuster Charlotte stond aan de deur.

Dus heeft dat gezegd of het avonds was of...

Saves?

Ja, ja, saves.

Maar ik weet niks over gesprek in de refteren en zo.

Ik weet, daar kan ik geen timing geven.

Wat was Saves voor die?

En dan die verliefdheid waar zuster Gabriel over sprak.

Wat moet ik daarvan denken?

Het valt me op dat zuster Gabriel zou hebben gezegd

als jij zegt dat ik verliefd ben op jou.

Tenminste als Marita goed onthouden heeft

wat zuster Charlotte volgens haar moeder gezegd heeft.

Misschien is het te ver gedacht,

maar misschien dat ze zo zien is,

ik ben verliefd op u.

Of dat hij haar zo zei van

je doet dat allemaal maar omdat je verliefd op mij bent

en dat zij dan reageert van

ja, ik verliefd op u.

Ik weet het niet.

Dat kan ook.

Ja, dat weet ik niet.

En we kunnen ook niet meer als zuster Charlotte vragen.

We kunnen het ook zien als een soort chantage

langs het weekantend.

Zelf dat ze verliefd was op hem

en hij gebruikt haar in ongekeerd.

En dan zat misschien een druppel te veel geweest

en had een deur in.

Het zal kunnen.

Zuster Charlotte is één van de eerste zusters

die zich tegen Mornie hebben gekeerd.

In zijn laatste jaren in het klooster

heeft ze geregeld Ruzie met hem gehad.

Maar waarom heeft ze over die Ruzie

dan nooit iets tegen de politie gezegd?

Ik denk dat hij in die tijd

met zoveel raal afkomt in het openbaar.

Dat was moeilijk.

En dat wij een katholiek instellen.

Ik denk dat hij in die tijd

met zoveel raal afkomt in het openbaar.

Dat was moeilijk.

Een katholiek instelling.

Ja.

Dan heeft ze er ook wel acht jaar over gezwegen.

Dat mocht precies niet gezegd worden.

Dat was daar in het klooster zijn verplichting van.

Wij houden het op de theorie dat ze vertrokken is.

Dat was altijd de officiële versie

van de zusters.

Misschien is dat niet in de kelder gebeurd,

maar in Mornie's kantoor.

Er is natuurlijk nog een andere optie.

En dat is altijd niet hier iets gebeurd.

Allee, zij was er een chauffeur.

Hij kan daar ook nog gevraagd hebben

om er hem ergens naartoe te brengen

en het daar gedaan hebben.

Want dat gaat ook niemand gezien hebben.

Als zij daar in haar verwarmingskelder zat,

dan kan ze van daar perfect langs die nachteruitgang

naar buiten zijn gegaan

zonder dat iemand daar gezien of gehoord heeft.

Ik weet het echt niet, Phillip.

Hoe meer dat ik hier...

Er zijn zoveel opties.

Dus ja, ik weet het niet.

In een van de reeks.

Ja, nee, echt waar.

Als ik hier nu zo sta, dan denk ik, ja.

Ja, hypothees is genoeg.

Ja.

En dan komt er nog een hypotheese bij.

Ik ben nu onderweg naar een man die mij heeft gemeeld.

Dat hij en zijn familie vroeger nog in de mond hebben gewoond,

maar nu woont hij er niet meer.

En dat hij mij misschien wel wat verder kan helpen.

Die man zegt dat hij en zijn ouders in de tijd, 40 jaar geleden,

dus kort na de verdwijning van zuster Gabriel, iets hebben ontdekt gezien

en dat ze mij een naam en adres kunnen geven van iemand die er misschien bij betrokken is geweest.

Ze hebben daar 40 jaar over gezegd.

En nu hij heeft gehoord dat ik aan een podcast werk,

wil hij er toch over spreken, maar dan wel volledig anoniem.

En daarom ben ik nu dus onderweg naar een locatie die ik geheim moet houden.

Ik kom bij de man aan die dus anoniem moet blijven.

Hij ontvangt me samen met zijn zus.

En dan meteen volgt er een verrassing.

Want ze blijken niet zomaar uit Dendermonde te komen.

Ze komen zelfs uit Audegem,

de deelgemeente waar ik ook al mijn hele leven woont.

Ik woon twee jaar daarvoor.

Ik woonde mijn ouders, mijn zus en ik.

In 1982 was ik daar al weg.

Ik ken haar niet.

Er zit natuurlijk een generatie tussen.

En ze zijn allebei al een hele tijd geleden uit Audegem vertrokken.

Maar ze dragen wel nog een geheim mee uit die tijd.

Een verhaal dat ze 40 jaar geleden van hun ouders hebben gehoord.

En waar hun ouders en zijzelf 40 jaar over gezwegen hebben.

Ik heb altijd begrepen dat mijn ouders erover gezwegen hebben.

Dat ze niet wilden.

Weet je wat dat zij zeggen?

Dat wilden ze niet.

Dat wilden ze niet.

Mijn ouders waren er mensen om iets te verzweigen.

Dat waren niet zo de barricadespringers.

Die zagen dat we dat weten.

In twee geden.

Ik moest ons moeder nog leven.

Dat we het niet zouden vertellen nu.

Dat we mijn jaren de rekening hebben.

Omdat we weten dat is niet voor hen.

Omdat ze beter daarover zwegen.

Maar nu komen ze er toch mee.

Hun ouders zijn er niet meer.

En toen ze mij op de radio hoorde,

was dat het laatste duwtje dat ze nodig hadden.

Ik had u gehoord.

Op 41e wereld vandaag zeker.

Dat is niet al 40 jaar iedere dag daarmee op.

En dan zei ik.

Er wordt een podcast gemaakt.

Moeten we toch een keer niet.

Maar wat hebben we?

Het is waar.

Wat hebben we?

Niet veel.

Het is zo een alleen schakeling van allemaal gegevens.

En zo komt hun verhaal eruit.

Hun moeder ging in die tijd vaak langs bij een vrouw in oudegem.

De vrouw was al wat ouder.

En ze had hulp nodig.

80 jaar geen kinderen.

Hun moeder was een van de mensen die die ouderen vrouw kwamen verzorgen.

Uit vriendschappen.

Ze had een zwakke gezondheid.

Maar klever van geest en wist niet van de zaak af.

Dat is wel belangrijk tot...

Bij haar kan er geen ineen interpretering zijn bij wat ze gehoord heeft.

Dat benadrukt de man.

De ouderen vrouw wist nog niet dat zuster Gabriel was verdwenen

op het ogenblik dat ze zijn moeder aansprak.

Allee wat dat hier was, groven in buurens nachts.

En kloppen.

En kloppen.

Dat was even in het oudegem, het dialect van mijn dorp.

Mocht je het niet begrepen hebben.

De ouderen vrouw zei dat ze nachts geluid had gehoord bij haar buren.

Als of er gegraven, geboord en geklopt werd.

Dat was niet 1 nacht.

Ze heeft wel gezegd wat het hier altijd is.

Het nachts zat het lawaat en gedoe en geklop.

En zo.

Maar ja, mijn moeder zei al van wat kreeg ze nou en dit en dat.

Maar ja.

2 nachten na elkaar is er veel lawaai in het huis van de buren.

Geklop en geboord.

Volgens mij in de week na de verdwijning van de zuster.

Die timing op zich is natuurlijk al opmerkelijk.

Maar dat is niet het enige.

Want wie waren de buren bij wie er zoveel geluid werd gemaakt?

Jos.

Jos.

De laatere minaar van Mornie en zijn pleegouders.

Die woonden toen naast de oude vrouw.

Joske was een quaffeur, een kapperszaak.

Dat was een net meneerkig, niet lichterig.

Net gekapt, niet groot, altijd de kielken aan.

Maar wie was de goede vriend van Joske?

En dat kan u niet, of de directeur.

Die daar vriend aan huis was.

Dat wist iedereen, ik kan u nog namen geven.

En het was dus bij hen dat er 2 nachten rond de tijd

dat zuster Gabriel verdween, geboord, geklopt en gegraven zal zijn.

Kun je je afvragen, dat duurt zo lang, een leek begraven.

Maar het kan ook zijn, ja.

Dat is ook positief, het feit dat ze 1 keer geluid wordt.

Kun je zeggen, ze droomt, maar het heeft meer dan 1 keer gehoord.

Dus dat pleet voor.

Het is niet als ze achteraf heeft gezien dat daar iets bijgebouwd was.

Als ze daar een tuinhuis hadden gezet, of zeg maar iets.

Nee, en met mij ook, want die kwam daar toen wel duidelijk.

Ze heeft dan toch ook niet...

Ze kunnen niet bijbouwen op die moment.

Maar dat zou er dan overdag ook doen.

Ja, het zou ook kunnen,

dat het lichaam naar het huis van Jos en zijn ouders gebracht is.

Maar dan betekent dat dus ook,

dat zuster Gabriel misschien al die tijd verstopt ligt

op een plaats op enkele honderden meters van mijn eigen huis.

In een huis waar ik al honderden keren voorbij gekomen ben.

Maar niet ontdekken als ze misschien in mijn eigen dorp begraven ligt.

Ja, en dat duid is onbekend.

De precies locatie van het huis ga ik nu niet verklappen.

Er wonen nu andere mensen die misschien nergens van afveten

en ik wil hen niet verontrusten.

Ik zou toch een keer voorbij stappen zijn.

En ik wil ook het gerecht eerst op de hoogte brengen

van die nieuwe informatie.

Misschien kan het daar toch nog gezocht worden.

Bij de politielacht, als ik er met nog een paar pistes afkom

en zeg van, ga daar ook eens graven.

TV Gelderland 2021

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.

Is er een lichaam te vinden? En waar dan?