GONZO: #28: Op pad met ‘De Pimmels’, de volgelingen van Pim Fortuyn (Marcel van Roosmalen)

Lara, ich hab grad nichts verstanden. Ich check einfach nicht, wieso mein Dad so früh am Morgen so'n Alarm mag.

Hallo? Es ist gleich schon Mittag.

Jetzt klingelt's auch noch. Check ich nicht.

Guck halt maß'n Fenster, was da los ist.

Ich glaub's nicht. Mein Dad hat's endlich gecheckt. Wir kriegen ne Wärmepumpe und noch ne Solaranlage.

Starter auch du jetzt deine persönliche Energiewende mit EWE.

So spaß' du Energiekosten und machst dich unabhängig für eine klimafreundliche Zukunft.

Jetzt checken auf ewe.de.com.

Wir sind dann, ja, nach der Hausarzt gegangen, um auf das Medistochier von Mappen aufzufragen.

Wie kommt ihr dabei?

Ja, das war geboordert, Hausarzt. Ich sag, naja, dit lijkt me, dit lijkt me een plek waar Mapp misschien ook wel heen gaat.

Nederland moet weten, wat die man keert.

Dit is Gonzo.

De podcast waarin we praten met Journalisten over dat ene verhaal in hun Karriere, dat ze altijd is bijgebleven.

Dat kan sein, omdat het een Scoop was, omdat het optienbarend was.

Risikant, gelauert, hilarisch, ontroerend of onthullend, of het was en is gewoon een goed verhaal.

Mein naam is Meron Westrick, tegenover me zit Frans Lomans.

Frans, ein Journalist, ein verhaal, unser eigen kleines journalistieke Hall of Fame.

Auffliefering 28 alweer.

Ja, ongeloflich.

Ja, en echte Gonzo-Gast, in dit geval toch, Frans?

Ja, vind ik wel heel leuk.

Maar deze keer was er ook een keus, dus, weet ik veel, 3214 verhaal he, want zovell heeft ie er plus, minus geschreven.

Dat is het pollonelijke.

En, daar waren er zeker 50 van geschikt.

Dus, nee, Gonzo-Gast, hij wordt welis de Nederlandse Hunter S. Thompson genoemd.

Jou Held, Namengever van deze podcast?

Mijn Held, en de gast van vandaag is ook een soort Held van mij, he, met ook wat Minnetjes achterhoort.

Het is niet alleen Heldendom, maar het is ook een beetje de uitvinden van de Hoerigheid.

Hij is overal, he?

Momentel, is ie overal.

Hij is echt overal.

Bij mij in huis.

Heb jij dan nog, als er dan even jou Held hier komt, gisteraventie, een beetje licht,

en ik denk, dit moet ik zeker weten, weten van hem?

Nee, dat ben ik vooral zenuwachtig, want dat wil ik ook een soort van aardig gevonden worden.

Und, dat Held ook een soort Freund-Wort-of-blijft.

Logen wir kijken, na, afgelopen, of dat gelukt is Frant.

Ja, en zo niet, dan Pech haat.

Ook dat.

Zoek een andere Freund.

In de studio, dit keer, Marcel van Roosmalen.

Welkom Marcel.

Ja, dankjewel.

Wir beginnen altijd even met een kort CV, dat ik eigenlijk nooit kort krijg.

Vergeef me op de voorhand, ik heb vrijwel al je boeken weggelaten,

anders werd het echt lastig, om het een beetje kort houden.

Und, journalist, Kolumnist, Repertageschreifer, Outdoor,

ook Podcast-Maker, Talkshow-Host,

hier staat er in einem Theater.

Op dit moment ben je te zien in je eigen Talkshow,

van Roosmalen & Groenteman, voorheen Media Insight.

Je bent te horen in weer een dag Radio Romano en bij de Nieuwsbv,

en je bent te lezen in NRC.

Met het stuk Sandweg 17, Wormers,

sta je binnenkort samen met je vrienden in Eva Hoeken in het Theater.

En na totaal,

toch nog een boek dan,

in je beste Repertages ist nog nicht so lang geleden,

totaal 2 uitgekommen,

een Bündeling van je beste Columns.

Zo.

Ja, ja, het is heel veel.

Ik begrijpe, die Minnetjes wel,

maar tegelijkertijds, ja,

vind het toch leuk om meteen op in te gaan.

Ik ben niet zelfs heel trots op die Minnetjes.

Ik ben dus juist heel trots op de Hoeregheid,

noem jij dat,

maar dat ben ik dus juist,

ik heb jahrelang tegen de Klippen op Repertages geschreven.

En ik ben eigenlijk heel tevrede,

dat ik een verdienmodel aangekoppelt heb.

En toen ik ontdekte dat dat kon,

ja, dan heb ik ook geen Rem meer.

Dan denk ik ook van ja,

nou gaan we het ook helemaal,

alles wat ongelezen is gebleven,

gaan we helemaal opnieuw uitventen.

Nee, dat vind ik ook welk goed hoor.

Frans die zegt dat die vrienden wil maken,

en dan zo begint, begraben kan.

Ja, dat is een raar begin.

Heel nix van.

Das Verhaal, waar wir het over gaan hebben,

stammt uit je tijd,

dat je redakteur was bij HP de tijd.

Dat was je van 1998 tot 2004,

uit die tijd komt het Verhaal, waar we het over gaan hebben.

Toom jou vroegen om te komen praten

over dat ene verhaal in je karriere,

dat je altijd is bij gebleven.

Wies je toen eigenlijk meteen welk verhaal dat moest zijn?

Nee, wante, ik heb meerdere verhaale,

die ik wel wat over wil,

die ik wel wat over wilde vertellen,

maar ja,

het is bijna een verkiezinge tijd,

en dit is toch een beetje,

voor zoveel je van een doorbraak kunt spreken,

was dit verhaal wel een beetje mijn,

het eerste wat het toen deed,

echt wat me heel ergens bijgebleven,

best een heftige periode

in een Nederlandse politieke geschieden is,

en ik stond er onbewust bovenop.

Het was ook da door een beetje die Geburt

van Marcel van Roosmal, he?

Ja, klopt.

Het was,

ik kijk heel even,

sorry,

Waar sta ik kijk in een boek nu?

Ik kijk nu in een boek op pad met Pim.

2002?

Ja.

Nou ja,

ik keek er in om te kijken,

of ik toen al in de verlede tijd schreef,

dat is niet zo.

Als ik dit,

ja, ik weet nog goed hoe het was,

najaar van 2001,

toen werd op een seek moment,

ik schreef regelmatig wat de reportage

over onbeduidende dingen in HP de tijd,

verbleef daar graag in de Lüte,

en toen werd er gezeg,

ja, we moeten eigenlijk met de verkiezingen aantocht

een soort luchtige Rubrik hebben,

iemand die een politicus volgt,

en het eerste idee was om abmelkend

te gaan volgen.

Dat werd als luchtig gezien?

Dat werd als luchtig gezien,

want eigenlijk Henk Steenhuis was net,

Hofrektor,

dat volks mij een goede hekel aan,

abmelkend,

en die hadst vies van,

ja goed, jij maakt alles belachelijk,

geher nou achter abmelkend aan,

en dan ben ik één week,

achter abmelkend,

aangewässt,

met een hele Rudel,

partij van de arbeid,

functionalitye die abmelkend

eigenlijk behoorlijk afschermde,

en ook een iemand van vrij Nederland,

die tegelijke tijd

en benk de naam kwijt, helaas,

maar die ook,

ik dacht, naja,

dat ga ik helemaal nooit even naren,

ik moet iets anders gaan doen,

iets,

en toen kwam net de weker op,

kwam Pim Fortuyn,

die stellte zich kandidaat

bij Leefbaar Nederland,

toen werd gepresenteerd,

toen dacht ik, ja, dat moet ik gaan doen,

ik moet gewoon Pim Fortuyn gaan volgen

in de aanloop,

na de verkiezingen,

en dat benk gaan doen,

met Martijn van der Grint,

vriend,

en fotograaf,

en het was al een heel gepuzzle,

achter te komen,

wat Pim Fortuyn iedere week ging doen,

want hij konnigde nooit aan,

wat hij ging doen,

en hij vond er bovdien,

hij hadt een abonnement op HP de tijd,

hij voelde zich wel gestreeld,

door het idee dat hij iedere week

met een foto in dat blad stond,

en hij vond het ook wel leuk,

om ons tot op het laatste,

het ongewisse te laten,

waar hij dan weer opdok,

dus we dede dat,

graagend werd gekker,

en gekker,

als er over Nederland gezielt,

en toen hij zijn eigen Partei begon,

der LPF,

ja,

toen was er zu groot,

1 große Efteling,

op sein moment geworden,

het was gewoon een Feestwinkel,

waar hij iedere week,

wat uit kon plukken,

en als je Pim zelf niet te pakken kreeg,

want hij voelde zich ook,

snel was hij beledigde,

over een Zitat,

of wat uit Bandverband gerukt was,

was er altijd wel iemand is een omgeving,

het hing van,

van Strebers,

aan elkaar die hele Partei,

welke Beleidigten er wel wilde zeggen,

dus dat was,

ja,

een Snoepwinkel.

Mij staat nog bij,

dat je m'om een keer beelde,

je had de opdracht gekregen van je hoofdreakteur,

vraag ook of je een keer mee kunt rijden in z'n Auto,

dus,

jij beelde me op,

hoe ging dat gesprek,

toen?

Dat weet ik niet meer,

ik heb het wel opgeschreven,

maar ik heb een boek van tevoren,

niet meer doorgeleisen,

je beelde me op,

en je vraagt mag ik met je meenrijden,

ik zeg dat natuurlijk niet,

oh,

zij jij toen,

ja oh,

en dat heb ik dan opgeschreven,

want,

ik schreef alles op,

om er,

om het aantal woorden te halen,

vooral ook de onbelangrijke dingen.

Ja, want het verhaal,

laat ik het heel even samenvatten,

waar we het over gaan hebben,

de reportages waar we het over gaan hebben,

die zijn gebündelt,

in het boekje,

de Pimmels,

de Apostelen van Pimvortuin,

je hebt dan,

vertel je net al,

eerder Pimvortuin gevolgt,

voor hapenheden tijd,

in aanloop naar de verkiezingen,

die reportages,

die sind gebündelt,

in het boek,

opat met Pim,

dann wird die vermoord,

en negen dagen later,

op 6 mei wordt die vermoord,

2002,

negen dagen later,

volgt,

volgen de verkiezingen,

de LPF,

winnt dan,

ungekenn segen,

26 Setels,

en jij zoekt dan,

een aantal prominente LPFers,

die je eerder hebt,

ontmoeten tijdens opat met Pim,

weer op,

en het boek,

de Pimmels,

de Apostelen van Pimvortuin,

begint eigenlijk,

met de verkiezingsavond,

in Hotel de Zende,

waar een hele,

ja, rare,

dubbele,

sfeer,

hangt.

Weet jij nog het moment,

dat jij in Hotel de Zende aanklopt?

Zeker,

ik was met Stan de Jong,

want dat verhaal,

hebben we samengeschreven,

en ik weet nog,

we kwamen aanlopen,

had er al te wel zinien,

in die verkiezingsavon,

wiste al wel van,

nou dit wordt gek,

en we kwamen binnen,

in Hotel de Zende,

en het eerst wat opviel,

was Gerrit Joling,

die daar achter een grote,

witte vleugel zat,

en het liet,

at your service,

speelde.

En voor de vleugel,

stonden een aantal mensen

te salueren,

ja,

dat,

dan heb je me eigenlijk al,

als dat gebeurt,

en,

er was een ongekend,

aantal mensen gekozen,

in de Tweede Kamer,

mensen die daar helemaal niet

op geprepareerd waren,

ook.

Dus je had bijvoorbeeld,

Harm Wiersma,

die zat gewoon,

in een hoek te dammen,

want hij was een bekende dammer,

en,

eh,

wist zich ook geen Houding te geven,

allemaal mensen,

van wie we nog nooit gehoord hadden,

en Winnie de Jong,

kwam bijvoorbeeld binnen,

nou,

dat was een vrouw die,

had in de levensmiddele,

in de industrie geziet,

en,

was ook redelijk overspannen,

door die Moortje,

moet je voorstellen,

die mensen gingen wel echt,

door een snelweg,

maar waande zich ook,

misschien wel,

had het idee van zichzelf,

misschien word ik wel Ministerpräsident,

misschien word ik wel Minister

van buitenlandse zaken,

kan ik hier wel tegen,

de helf van de mensen,

ja,

hij stond ook half hiperventilierend,

in een leren broek,

hing ze daar rond,

en,

en zo waren er meer mensen,

Matt Herber,

ehm, ja,

was eigenlijk ook maar,

een simpele woordvooder,

van defensie,

en,

was ook in enke iemand,

ze hadden allemaal dezelfde Stropdassen om,

het is ook,

het is ook een geweldige,

eh,

geweldige foto,

eh,

de magstrijd,

was eigenlijk,

want zonder,

de enige wat die mensen samenbond,

was Pimp voor tuin,

en als die dan wegfalt,

ja,

dan ontstaat een,

enorme chaos,

iedereen probeerde te handelen,

in de geest van Pim,

ze gaven ook Interviews,

in de geest van Pim,

dus,

het,

het,

er ontstond iets,

waarvan je wisst,

van ja,

dit gaat een heel,

deze partij komt in de regering,

maar,

je wisst op die avond al,

dit gaat een heel raar lopen.

En,

dat was,

triest en grappig,

ja,

toch?

Ja, zeker,

grappig,

ja,

maar ook triest,

maar ook triest,

ja,

het is namelijk wel,

een hele,

een hele leger,

aan betrekkelijk,

trieste en onkundige mensen,

hè,

wat,

wat daar bijeen was,

klopt.

Je vertelt in die Repetitie wat,

Marsha,

heel veel bijvoorbeeld ook,

eh,

in,

in veel van die Repetitie,

ze staan heel veel anekdotes,

die er misschien,

algescheinelijk,

ergens niet to doen,

bijvoorbeeld,

de hobbies van de nummer 23,

op de lijst,

de samenstelling van de borronnotjes,

was zeggen,

dat soort Details,

voor jou,

in zo'n verhaal?

Nou,

die,

die zeggen mij alles,

als,

eh,

als,

eh,

als de hobby niet klopt,

dan,

eh,

ja,

dat zegt dat voor mij als iemand,

op,

op solder,

met treinen,

eh,

speel,

bijvoorbeeld,

als volwassen Mann,

weet ik niet,

of ik die,

als Minister van Binnenlandse zaken wil.

Eh,

het zegt heel veel,

de Achtelets die et,

of,

eh,

kijk Harman Wieersma,

bijvoorbeeld,

was een dammer,

met die Adze een eigen Dammsteen op,

die speelde die,

die avond,

met chocolatjes,

witte en bruine chocolatjes,

en hij had de helft op.

En,

eh,

nou,

dat vind ik gewoon,

apart gedrag.

En,

eh,

ik vind dat het vermelde waart.

Ja,

dan zijn zovem.

Ik heb,

ik merk nu dat ik heel erg de nighing heb van de hak op de tak te springen,

eh,

met die bundel,

want,

Da war es etwas falsch mit den Menschen.

Zusammen hatten sie unter Leidung von Pimpfortuin ungetreifende Oli die Maschine geformt,

aber nun kamen alle Gebreche langsam oben, und das begann auf die erste Anfahrt.

Wie faszineerde ihr het meiste van die Pimmels?

Na, das waren doch ein paar Innerschreffers, die Wortvooder von Matt Herben.

Die hat es noch tot, ja, auf den Koffer von HP de Tijd.

Er hat sie noch gehaalt, was uniques, volgens mij,

dass ein Wortvooder von einem Politikleider,

tussen Anlagensteckers, ja,

dass die, die Koffer hat, von Rapiniblatt in Nederland,

Matt Herben integrierede me,

wie ihr von simpelen Defensiewortvooder in één Kehr

das Juck von die Partei auf die Rüchte nehmt

und denkt, das Land muss zu retten.

Martin Kiewitz, der Mann, die durch Pimpfortuin werd gesehen,

als Zukunftsminister von Justizie,

gaf Les auf die Polizieakademie,

kam, von wegen ein kleines Schandaal auf der Hockeyclub in Meidrecht,

und er werd hier von der Leist gehaalt.

Und ich erinnere mir noch,

dass ich da einen Mittag in seinem Wohnen in Meidrecht

Worstenbroot mit ihm hab, sitze eten,

dass durch seine Tochter werd gebacken.

Und dann dachte ich, ich komm hier,

nooit, nooit mehr weg, aus diesem Gebau.

Willi, die Jung, integrierede me ook,

dass je, ja, dass je,

dass je het helemaal mit je op de loop is gegaan

en zij ze integrierede me eigenlijk allemaal,

denk ik nu.

Was sagt het over HP'e de tijd,

in die tijd dat de woordvoerd van een politicus dan op de kaffer kwam?

Nou, het zij wel.

Kijk, in die tijd, in 2002,

werd HP'e de tijd voor het eerst echt een opinieblatt.

Davor draide het eigenlijk alleen maar om leukgeschreven verhalen.

En de werd een enkeer besloten,

ik deed dan het luchtig gedeelt, met opap met pimp.

Maar mensen hadden het licht gezien,

die hadden's wie eens nu zijn vrij aan de beurt.

En het werd ook de pimpbode genoemd.

Het blatt scheide zich volledig achter Pimpfortein

en zijn partei.

En na de verkiezinge heerste bij een deel van de redactie,

en zeker, er was wel een soort onderlinge strijd,

waar ik me aan ontrok,

maar er was een soort richtingen strijd van,

worden we nu een leuk blatt,

worden we nu een rechts LPF-Bode.

Want ooit was het motto van HP links en leesbaar, he?

Ja, dat was toen absoluut niet meer,

het was rechts en daarnaast allerlei andere verhalen.

En ik voel me daar ook,

ja, ik...

Ja, wie zat jij daarin?

Nou, helemaal, ik zat daar helemaal niet in.

Ik dacht gewoon,

ik ga gewoon door met wat ik gedaan heb.

Ik distanciere me hier van deze stamme strijd.

Ik ga gewoon die Menschen, die ik allemaal heb leren kennen

en die zo eidel waren,

dat het, ja,

het lag voor het Oprapus,

ze kwamen allemaal naar me to,

ik heb ook nog wel een verhaal te vertellen,

enzovoort,

ik dacht, ja,

ik ga gewoon op dezelfde belachelijke manier door.

En ze wilde allemaal,

tot mijn eigen Verbasing,

dat ik op bezoekwam,

dat ik langskwam,

dat ik hun leven portraiteerde.

Weil,

das erste Vorhaal in buk

nach den Verkiesungen

ist Matt Herben.

Ja.

Matt-Modaal heet het Hofstück, Hofstück 2.

Ja.

En dat

pak je dan toch wel weer

heel anders aan,

dan

een tussen Anna

en ik steek eens normaler journalisten dat zou doen.

Zulke even de intro doen,

Matt-Modaal.

Nederland heeft het Recht

te weten, wie Matt Herben is.

Al dus de dramatische woorden van leefbaar

Berichter Broos Schnets.

Na, Matt is heel gewoon, en besliss niet Eidol, vind Matt.

Hij wohnt in het normaalste Dorf van Nederland, Linschoten.

Een Dorf, zoals Pimmetgeheald zou hebben.

Ja.

Ja.

En dan ga je dus Linschoten in.

Samen met, dat moet ik echt even die Kredits welgegeven, samen met Stan de Jong, die geweldig

kan schrijven.

En we dede je afetoe wat samen.

En zo'n dag naar Linschoten, wil je ook lieven niet in je eentje doen, en we zijn die

dag, komplett durchgedreht, mit z.B. in Linschoten.

Wir vielen dat Dorf aan.

Ich kann niet anders sagen, we wisten nix van Matt Herben.

Wir beelden Gerhard Mulder, was da uit Jungthofen Rektor, die beelden af en toe op, om te zeggen

ja, het moet een heel lang verhaal worden.

Nederland moet echt Matt Herben leren kennen.

Matt Herben wordt misschien wel Pimmetge, het is een unglaublijk belangrijke Iemand.

Jullie maken het definitieven Portret van Matt Herben.

Ja, ik ben niet iemand, die zich helemaal van te voren gaat rondbellen, en ik zei tegen

Stan, we gaan gewoon dat Dorf in.

Dus we hebben gewoon de Rond te vragen in dat Dorf, we kregen eigenlijk alleen maar obligade

antwoorden.

We stonden op een zeeek met op het veldje, waar Matt z'n Rond uit liet.

We zijn toen, ja, naar de huisarts gegaan, om het medisch dossier van Matt Herben op te vragen.

Hoe kwam je daarbij?

Wir waren in Porte-Huisarts, dit lijkt me, dit lijkt me een plek waar Matt misschien

ook wel heen gaat.

Nederland moet weten wat die markiert.

Dus we beelden aan, assistenten van de huisarts dee, op, ik zei naar Marcel Veroosmalen,

Stan de Jong, HP de Tijd, kunnen we even het medisch dossier van Matt Herben, en die

vrou die kwam het brengen.

En die huisarts die hadden na grote bezwaren, die beelden weer na de redaktie van de beelden,

die Gerard Mulde-Onsfeer geef het medisch dossier terug, na we hadden die ingekeven, we

haben Basisscholen ingelopen, um te vragen, het werd ook allemaal toggestaunt, ik zei, wie

van jullie kent Matt Herben, zeven Fingers om Hoog, en hij wo bij ons om de Hoek, zei,

na, waar woont-ie dan precies, op een zek met stonden we de achtertuin van Matt Herben,

de was-lijn te beschrijven.

Ja, het was een fascinerende dag, mensen kwamen achter ons aan, om te vertellen wat ze van Matt

Herben vonden.

Ja, ik heb het ontzettend van genoten.

Supermarkmedewerkers.

Ja, wat Matt Herben kocht.

Ja, 1-Kirche-Bewegtepotschappen.

Ja, hier sagt ein Supermarktmedewerker, Matt is anders, op Saalterdagmorgen, um 10 Uhr

precies, koopt die 6 zachte Bolletjes, daarin is hier heel precies, Matt kijkt, ob de Bolletjes

even groot zijn, en knijbt er in, om te voelen, of ze vers zijn.

Echt warm, was?

Ja, dat is natuurlijk lichtelig overtreft, maar de kern klopt.

Ja, ich bin ook wel von der Overdreifung, nichts ist geheilbar.

Nee, weil das medische dossier, doch, das verhaal, was je net vertelt,

over het medische dossier, wat jullie meekriegen van de huisart, in een

boekje, krijgen jullie het niet mee, en wordt je door de vrouw en de huisart

geschuert.

O, boekje niet.

Na ja, goed, dan hebben we er in iervana geinformiert.

Kijk, dat gebeurt dan in je hoofd, als het een paar jaar later is, 20 jaar geleden.

Na in iervan, dit staal, zat in mijn hoofd, ik heb de reportage niet nagelees,

als ich in die

Matheerbe auf Saturday. Das ist der unterste Stehen von der

Frau. Ja, der unterste Stehen ist, dass ihr eigentlich Matheerbe

verwaamt. Wenn ihr dann lang genug in Linz grösser seid,

wird ihr von selbst Matheerbe. Das war die Idee.

Und ihr ist auch selbst gesprochen? Ja.

Wie war's das? Ja, in Beginn,

als ich der Spin for Time folgte, dann gab

ihr mich noch seriös antworten. Und die fand ich dann

sehr grappig. Ich gebruikte nur bepaalde

Citaten, dass hat er auf einen Sekument welthin.

Ich behurde für ihn wel, dass der Kategoriejournalist,

die ihr nicht zu seriös muss nehmen.

Ihr kriegt kein Primeurs mehr.

Das soort Dingen, seien die wel, gegen mich.

Ja, das fand ich oglaf grappig, als jemand

das soort Dingen tegen ihr sagt.

Aber mit dem Wegfallen, weil ihr seid wel

in die Zeit, tegenover jemand, in die

Sinne, dass mit dem Wegfallen von Pim Fortuin,

er war natürlich der Nummer 2, die Partei

als 26-Jährige. Er war misschien

von der Zukunftsdach-Premier

von Nederland. Ja, das fand ich hilarisch.

Ja, das verzinje doch nicht, dass ein Mann

zonderenig sexen Peel, Beweise von Sprecken,

Ministerpräsident kann worden.

Einen, den wir ein halb Jahr

eerder noch nie hatten gehort.

Ja, und da gebeurde so viel bei die Partei,

die hatte auch noch, die Brüder von Pim Fortuin,

die sich dann nach voren drinnen

der Partei implodierten.

Im Moment hatte ich den Advocate Hammerstein

und bin der andere Quartier, die die Partei

gingen regieren.

Sie gingen in das Kabinett sitzen.

Ihr hattet Ministers, die nicht funktionierten.

Es hielt nicht auf.

Ja.

Nee, eine der letzten Repetitionen

in dem Buch heißt, Feinvergaderen.

Ja.

Ja, da, wo in der Verschlaggeber LPF-Lit

wird, um de allgemeine Ledervergadering

te kunnen bijwohnen.

Ja.

Ja.

Je bente, toen het LIT geworden van de Partei?

Ja, zei was het toen een middel gevonden

om de perspuit te houden, mocht alleen

leden naar binnen a.

Ik ben niet de enige journalist, die LIT

is geworden, bijvoorbeeld Ruhl of the Freeze

met wie ik nu een podcast maak.

Die was namens Nieve Review,

da ook aanwezig, was ook LIT geworden.

Ich habe diverse Kollegen da als LPF-Lit, ich habe noch jahrelang das Passier, ich kriege

ein fantastisches Bankpassier eigentlich mit LPF-Rop, in Ihrem Namen d'Rop, und ein

mooier Hoftje von Pim Fortuin rechts in der Behoge für Hoek in den Clubkleuren.

Das habe ich noch lange in meinem Portemonnaie gedragen, weil ich das Kult fand, aber was

ich da, ja, das war ein Vergadering, wo iedereen Ruzi maakte, mit iedereen.

Und am zentrum werden die Mikrofons dicht gedreht, werden die Partiestatute verandert,

alle live, und dass ihr das alle noch meint, ich bin dann, glaube ich, auch wieder

nachbuiten gesetzt, oder gerolliert als Litt, ich weiß nicht, das war ein Kortlip-Maatschap,

aber das war fantastisch.

Ihr wird so angehauen, dann wird alles gekontrolliert, und unterwälft wird

die Tast noch gestohlen, die hierbei in Beschlacht genommen.

Nein, es ist vollstreckt ein ridikulches Geburtenissen sein, das eigentlich

keer auf keer.

Kann ihr da, ihr habt das alle aufgeschrieben.

Was delen die Artikel, als sie gepublishiert werden?

Nou, an der ene kant, von den Menschen, die, die, da werd'

er sehr rarer opgeregiert, want als je iemand, ja, die stond toch

een beetje voor schud, als je in zo'n artikel stond, maar dan vond

het de andere helf van die LPR, vond het eigenlijk wel terecht, dat, dat

zo iemand laat dunke het werd beschreven, dus die wilde toen ook.

Ja, het was heel vreemd, helemaal niet, zoals het in een normale Partij

gaat, dat je zeg naar die Jonge, hau wel buiten de deur, wel nee, je hebt

het goed gezien.

Wat een scherpe, wat een scherpe blik, wat goed dat je Harry

Weinschenk op zijn nummerge hebt gezet, wat fijn dat je Ines Schreffers

hebt blootgegeven, zoals ze is, dus nu wil ik tegen jou wel mijn

verhaal gaan doen.

Dus dat totaal, op normale Reaktie, dan die je normaal hebt, als je

zo'n keer was gegaan bij de Partij van de Arbeit, wat hadt het front

zich gesloten, was je niet meer ingekomen, maar dit was zo'n

porreus iets, dat je overal maar weer binnenkwam, en ja, het werd

steeds gekker.

Voor je het leuk om te doen.

Vult fantastisch.

Ja, alles, ja.

Ja, niet alles.

Op seek met die, die mensen hadden eindling gemeen, dat ze nog

lang dradig waren, en ze hadden allemaal de neiging om te vertellen wat

hun plannen waren met Nederland.

Aber das staart aber nicht in die Repetitie?

Nein, aber die Gazette-Rekorde liep wel mee, ich muss die Bandche

noch keer uren duereden, denn das ging mir eigentlich alleen

maar um, wie sie waren, wie sie wohnen, was hun Hobbys waren,

wat voor Menschen waren, und hun Missnoogtheit, fand ich ehrlich

gesagt ook fantastisch, en ook dat ze door Pim waren uitverkoren

door dat hij hun had gezien, en op de lijst had gezet, na dat heeft

voor veel van die mensen heel veel betekend.

Was bedoelte ihr damit mit dem Missnoogtheit?

Na, zei alle, ja, ihr erkennt het misschien wel, dat mensen lang in

een soort baan, in een soort baan zitten, die in Martin Kivics

bijvoorbeeld was docent op de politie academy, en hij vond

zichzelf, diepe in zijn wezen, vond hij zichzelf echt een goeie

minister van justitie, als ik toch maar eens het voor het zeggen

zou hebben.

Maar niemand ziet mijn kracht, mijn, mijn genialiteit wordt

niet opgemerkt, helaas, helaas wordt het niet gezien.

Heelaas voor Nederland, he?

Heelaas voor Nederland, dus, hij stuert een Brief naar Pim

voor Tuin, die heeft op een zaterdagmiddag daar in Rotterdam,

maar ze zaten in de Partijkantoor, Huppe K, met Matt Herber samen,

allerlei Solicitaties eruitgetrocknetrocken, Hupp die komt

op de lijst, die komt op de lijst, en zo iemand voelt zich en

ik heb er uitgelegt, en echt speciaal, en om dan een microphone

onder zo'n iemand te houde, na dat is fantastisch.

Om hundereistomsen te citeren, betere dan Sex, he?

Ja, dit, dit was echt fantastisch.

Altijd, je wisst gewoon van te voren, ja, dit, dit, ze leveren

allemaal.

Zou je dit met de Partij van Omsicht bijvoorbeeld kunnen doen?

Nee, dat heb ik wel afgefraagt, maar daar, daar is toch een

betere Selektie in, daar is langer overnagedacht, ik geloof ook

dat Omsicht echt wel een soort Scan heeft gedaan bij zijn

kandidaat, maar zo'n Verzameling mensen is daarna nooit meer

vertaunt.

Bei 50 plus misschien, maar goed, die halen maar 3 Zettels,

de Boer-Bürger-Beweging, heb ik enige hoop op, vind ik ook een

fascinerende lijst, maar zo gek als dit is het nooit meer geweest.

Marcia, want je heb veel van die LPR-vers gesproken, je bent bij

een thuis geweest, een bent in hun levens gedoken, maar dat is

al natuurlijk ook een hele kring van stemmers omheen.

Hattest du in die, in die Periode, da ook,

ik heb da auch overgelesen, dass je, mensch bellt hier auch,

sucht hier auch op?

Ja, verschrikkelijk, ich krege allemaal Meals,

die iets ontdekt hatten, was nicht kloppte in Nederland.

Da hattest du bijvoorbeeld wieder iets ontdekt in

das Onderwijs, wat niet kloppte, wat systematisch was

voor de Paarse politiek, en dat dachten ze via mij een

Kanal te hebben, maar ja, ik was echt het slechts mogelijke

Kanal, um dat soort dingen uit zu zoeken,

dus ik graf het wel brav door aan collega's,

maar zo'n soort Redaktie, hadden we helemaal

niet, bij HP de tijd.

Maar ze zag mei als een soort, naja, goed, stuert

het naar hem, wie weet, kommt hier wel interviewen.

Ja, die mogelijke, hij bestoond.

Ja, als je even geen Onderwerp had, had je die

mensen bestes, kunde ik aan interviewen.

Ja, zeker, ik ben ook nog welles bei

Menschen auf Bezug geweist, voor andere

Onderwerpen, die dachten, oh, die heeft

mir auch noch ein Kind Brief gestuert.

Aber ich lasse das da auch, echt LPF-Anhangers

umgegeben, dat er eentje voor je deur echt

ein Avon bieferkeerde ook.

Ja, die vondt, wat die Recht hadt op Aandacht.

Ja, ja, dat, nou, nou, heel slecht,

want, daar houd ik helemaal niet van,

van als de Onderwerp thuis bij je op Bezug

komen.

Nee.

Dus daar ga ik dan wel slecht mee om,

dan denk ja, hoe moet ik dit stoppen?

En, hoe denk je dat dan?

Ja, nirgendwo, doh geen Aandacht aan...

dohr heel nadrukelijk te negieren.

Ja, Nadetdoot van Pimm-For-Tuin, kijk,

dat waren gewoon op Papp met PIM.

Ja, zovell sprack ik niet metde,

maar ik libe gewoon achteraan,

ik beschreef wat der gebeurde.

Maar voor die mensen was je iemand,

die in de buurt van PIM was geweest,

i-deren in die tijd, die in de buurt van PIM

was geweest, dann had je even onquetschbare

status.

Hij is des tijts met PIM op pad geweest,

dann warst du ein gut gekeurter Journalist, welches als Pim Fortuin wasbleiver gelevert hat.

Hat die echt wel'n afgerekend mit die in sein Oog belabbernde Reportage is, so simpel is't

het ook.

Ja, maar voor die Menschen was je een soort, je hoorde bij het verleden wat zij zo'n

hoog hadden.

Ja, ik weet nog goed, voor mij liep het ook wel'n beetje, toen met de begrafenis

van Pim Fortuin en die Irettocht met die Kiste door Rotterdam, toen dacht ik ook van God,

dit is wel veel en voor veel mensen werd het ook bijna te veel.

Die hele, ik ben daarbij geweest bij dat huis, dat die bloemekor zo, dat daarvan werd gemaakt.

En de gedeelde verontwaardigingen, die mensen dachten ook helemaal niet meer na, dus ging

ich gewoon uit van het idee dat iedereen hetzelfde dacht.

En dat in de geest van Pim handelen, dat vond ik iets fascinierends.

Dat je gewoon je eigen ideeën verkoopt als in de geest van Pim.

Toen iedereen in de geest van Pim ging handelen, ja, en daar elkaar ook op bestreet van Pim

zou dit gedacht hebben, Pim zou dat gedacht hebben, ja, mooie kun je het bijna niet hebben,

omdat ik het heel trurig was, maar.

Het lijkt me wel, hoe heb je dat beleefd, Pim Verthuin te volgen begint 2002,

maar als iemand, dan wordt die op geefend gewoon vermoord.

Hoe heb je dat beleefd?

Toch wel als heftiger, konnte het niet geloven.

Wij wisten toen helemaal niet waar hij meer was, want hij werd populärder en populärder,

und er hat, ja, er vond diese Rubrik auch, ja, onzinig, auf den Seekment.

Dus, iedereen ging hem volgen, dus van TV-Programmat,

welch vier Kameraprogrammaten, ploegen achter sich aan, lopen, continu.

Dus, op Seekment, weggelde gehoord, dat hij in de buurt van het Mediapark was,

hij was zou op de Radio zijn, dus wij waren daar naartoe, op weg.

Gek genoeg waren weils ein van de eerste, Martijn van de Giendt en ik terplaatse.

Oh, seriously?

Dus, ja, Lint werd gespannen, en toen waren we er al.

En, nou ja, dat was natuurlijk wel een schock.

Ja, dan ga je helemaal mee, en ik weet nog,

saavond stond ik op de politie berobe, en legendarische perskonferentie,

en je had echt dit idee, dan komt nu een burgeroorlog.

Ja, zo heb ik dat beleefd, ik werd in één keer ook geinterviewd,

ich werd geinterviewd door een Spaans televisiestation, herinner ich me,

ja, was ik ook helemaal nie opgepreparee, um een stuk Duiding te geven.

Maar, eigentlich, wecht je, wecht je, door een hoop mensen, best overschaut in die tijten?

In die tijten wel, ja.

Ja, ik heb nog een Opinienstück geschreven in Elpe,

of hoe heet die kranten in Spanje, dat was gewoon een paar Reputatjes achter elkaar gezet,

dat is echt in de Spaans vertaald, ja, dat is voor ik ook fascinerend.

En hoe lang na die tijt heb je toen besloot je die LPFersfeuer op te zoeken,

weet je dat nog al het eerste moment daarna, ben je toen meteen een volgne?

Nou, ik wilde een tijtje, ik dacht na na heb ik dit, dit laat ik verder even,

met al de boosheid, enzovoort, paar maanden niks gedaan, maar toen...

Ja, ik werd binnenhoffert nog bestormt, joh, de boosheid was echt.

Ja, ik werd binnenhoffert nog bestormt, en toen ging eigenlijk halve HP de tijt,

LPF-Verhaler, oder PIM-For-Time-Verhaler schreifen.

Okay, dus toen was het niet meer jou...

En toen was het niet meer mijn onderwerp, het was gewoon het grootste onderwerp,

wat er was, het hele tijtschrift stond vol, met alleen maar verhalen,

of ik het gedachte goed van PIM, en toen dacht ik, ja,

zo zit ik er ook weer niet helemaal in, voor mij was het gewoon een onderwerp,

waar alles rondom heen gebeurde, met leuke Reportages,

maar ik ben niet van de Vlammende Opinie-Artikelen,

en wat er met dat lamp moet gebeuren, en wat er met dat melk ik moet gebeuren,

en ik vond die kant, dan eigenlijk stieke me ook wel interessant,

van hoe het dan, ja, hoe het dan nu met de partij van de arbeid ging,

en dat soort dingen, maar toen, ja, ze dronger zich weer op,

en bleef een ongelofelijke stroom verzoeken komen van,

alsjeblief schrijf op, iets over de LPF, en ik dacht, ja, ik ken ze allemaal,

dus het is ook maar, en die mensen hadden zelf ook wel,

misschien af en toe behoefte aan iets Luchters, tussen alles door.

He, en toen je klau was, he, met de LPF, met alle verhalenbare,

geschreven, alles was gezicht, kom je toen leegte terecht?

Nou nee, want toen dacht ik welviel gondel,

moet ik een iemand anders gaan,

toen dacht ik wel, de Reportage echt als Forum,

en ik dacht ook van, nou toen ben ik nog mij lief os gaan volgen,

bij haar verkieses Kampagne voor de Europese Verkiezingen gelaufen,

wat zij leistrecker was,

en toen ben ik daarna opat gegaan met Koningin Beatrix,

ook een jaar lang, ja, dus was dat mijn...

Maar beter dan de LPF werd het niet, he?

Ik bedoel het leven, het leven niet per se jou verhalen.

Quagekte is dit nooit meer overtroffen.

Nee he?

Nee, ik heb nooit, af en toe dacht je gondel waren,

ik houd wel van de overdrijving, maar als dat niet meer hoeft,

dat het zo gek is, ik weet nog dat ik bij Winnie die jong op bezoek ging,

in een Dijkwoning, ik heb de Reportage niet nageleist,

dus ik vertel het nu uit mijn hoof, ze lag ergens in een Dijkwoning

met haar op een bank, in een leren Broek herinner ik me,

en ze was aan uitputting, ze was aan zichzelf bezweken, aan de druk,

en haar vriend, haar veel jongere vriend,

was ook aanwezig in de ruimte,

die vertaalde eigenlijk, wie Winnie sich fühlte,

und ich erinnere me, dass er een glase Wand war,

waarin ihr uitkeek, op de crimpenen Waart, met Molens,

en toen zij ze ook toen binnen kwam, toen was het al fantastisch,

ze ze ze, welkom in ons mooie Nederland met een prachtig Uitzicht

over de Molens, en ik dacht ja, dit is toch fantastisch,

dat wat er allemaal gebeurt is, zij ligt op een bank,

er gaat so Seisenbrootjes, vor dem Backen,

so Coutan-Waalt, over het Uitzicht, over Polders,

ik stelle een vraag, gewoon een onschuldige vraag,

was je liever in de levensmiddelensektoren gebleven,

of iets der Supermarktsektoren,

ze bars bijna aan huilen uit, hij gaat haar trooste,

ik zit hier ook nog met een fotograaf, die moet er nog op Foto van maken,

er moet een hoop gepooyerd worden,

het hielt niet op,

en ik dacht gewoon van ja, wat fantastisch dat ik dit

allemaal mag meimaken,

dat iedereen net doet, als ob het normal ist,

en dat dit zo'n journalistiek gewoon op

Kurvers van tijdschriften belandt,

dat geloof je toch gewoon niet,

we geven nu mensen,

ja, we hebben mensen gekozen, die misschien niet gekozen hadden moeten worden,

maar we geven ze ook buitenproportioneel viel aandacht,

ja, het was,

ja, mooier dan dat, wordt het nooit meer.

Nee, nee, want schrijven is,

denk ik, ook in jou opinie,

het Hofster, wat het bestaat, schrijven staat verboven,

Podcasten, Televisie, Radio, word ever.

Zeker.

En dan is binnen het schrijven de reportage weer.

De reportage, dat zeg je goed,

wat Frans, dat is de allerbelangrijkste genre.

De oervorm van journalistiek.

Dat is de oervorm van journalistiek, die helaas met uitsterven wordt bedreigd.

Nou ja, goed, dan vertelt,

de verteller, zo zie ik de journalist, dan wat hij meemaakt.

En ik vind dat een goeie reportage is gekleurd,

dus je weet, als het goed is, leer je de schrijver,

als snel kennen, in beginn van het verhaal,

dan weet je ook, dus iemand die overdrijft,

die met een bepaalde blik kijkt, die oog geeft voor het absurde.

Ja, en dan schets je eigenlijk de wereld door jou ogen

aan de niet vermoedende laser.

Wat is een mooier dan dat,

was is een mooier dan mensen meenemen

en jou absurde blik op de werkelijkheid, op de dringend als de waarheid?

Ja, dat heb ik altijd het allermoistige vonden.

En is er nog veel ruimte voor die vorm van journalistiek?

Nee, dat is echt heel weinig ruimte,

omdat, ja, dat strokt de opkomst van een mobiele telefoon.

Ja, ik weet nog wel dat ik, dat ik vroeger in die tijd,

heb ik wel eens gedacht,

ich zou eigenlijk ein Kamerameemoot haben,

ein Videokamera dann,

um te filmen, wie iedereen er alleen al uitzieht.

Ja, want doke a shot the black man.

Ja, ich deed dann mit ein paar Krabbels in mein Aantekening ein Bookje

und dann blicken mensen in echt geen Paarse-Strop das,

um te hebben, maar een blaue,

en dat soort vergissingen.

Tegelijkertijd, omdat het niet werd vastgelegt,

gaf dat ook enige Freiheit.

Je konnt mensen veel meer inkleuren.

Und nu staat iedereen bei elkem Beeinkomst,

ist altijd wel iemand mit een mobiele Telefoon,

die alles staat te filmen,

en meteen te senden.

Iedereen heeft alles,

dit zou niet meer gekunnt hebben,

allemaal als Pymfortuin,

nu op verkiesingskampagne zou zijn,

zou die worden achter volgt,

door duusende mensen met een mobiele Telefoon.

Wat heb je iedere Beeinkomst,

zal vanuit honderd verschillende invalshoeken zijn gefilmt,

met reacties van mensen daarbij,

je hoeft het bij wij zo'n Spreken helemaal niet meer bij te zijn,

om het te beschreiben.

Damee vervalt,

je ziet ook,

wat een Reportage wordt genoemd in de Volskrant,

bijvoorbeeld is echt gewoon een Achtergrundverhaal.

Het word Reportage staat erboven,

maar het zijn maar 2 Alinea's,

waarin dan iets wordt beschreven over de Setting.

Da na is het gewoon een Achtergrundverhaal of an Interview.

Dus de echte Reportage komt niet meer voor.

Denk je dat jammer?

Ja, dat vind ik heel jammer,

en ik roep ook iedereen op,

om van Kranten te eisen, dat de Reportages in staan,

want Kranten hebben de Tijdschriften kapotgemaakt,

dat gewoon dagelijks Tijdschriften, in feite.

En ik vind dus van, dat de Kranten zich eigenlijk veel meer

om onbedeidende Beeinkomsten moeten storten,

en die moeten beschreiben.

Want ja, je krijgt nou toch een soort monoteum beeld.

Twitter is nu de Reportage geworden.

Mensen zijn ergens bij,

gooien er wat Citate in de lucht,

en dat is het.

Je wilt, je wilt gewoon lezen.

Ich wil die Verslaggeber's auch leren kennen.

Liegen wir nicht für Tijdschriften noch?

Für was er noch isst,

an Tijdschriften nog een schone Tag?

Nou, wir zouben hier gewoon

den Tijdschrift-Gronzo kunnen oprichten, natürlich.

Warum isst er geen Tijdschrift in Nederland?

Ich finde das eine gute Idee.

Ja, Franz, ich will die Hoferredakteur worden,

ondanks, dass je al mijn Min-Punkten aankippt.

Gehen, beginnen.

Ich zou da einen sehr großen Vorstand von

Worthoferredakteur,

und misschien moeten wir auch nicht

die Lage insetzen mit ein Maanblatt,

nee, gewoon ein Weekblatt.

Jede Wege, 10 Reportages.

Und 10 Reportages über Dinge, die er tut.

Und het liefste uit de Marge,

want de Marge vertelt altijd veel meer

dan de Hoft gebeurtenis.

Bei de Boer-Bergebewegung

moet je natuurlijk niet

naar de Partijbeneinkomst gaan,

maar je moet naar de lokale Aftdelingen.

Daar gebeuren, daar voel je echt de Onderbuik,

da voel je echt wat de pruttelt.

Nou, ik zou heel graag een tijdschrift willen hebben,

waarin dat allemaal wordt opgeschreven.

Da zijn, ja, in Nederland echt

veel goede Reportageschreifers.

Ja, want zijt er nog wel

ondanks een uitstervend Ampakt-Leit.

Wie die, die goed genoeg is, vliegt er uit,

zo simpel is het.

En we gaan gewoon,

ik vind ook dat er dan van de oprichtingsvergadering,

die erste Kehr, dass jij de Troepen tospreekt,

dan moet ook een Reportage vanwoordengeschreven,

dat is de Opelingsreportage,

die wil ik dan wel voor ma handnijmen.

Maar dat ontbreekt dat toch.

Dat is toch iets, wat je wil toch juist in deze tijd.

Ik wil wel weten, wat Pieter Omtzigt woont,

waar die vandaan komt,

hoe gaat het eraan toe in zijn,

hoe leeft die man?

En bedoel, dat ontbreekt,

hoe is die zo geworden wie die is,

en dan geen achtengrond verhaal,

maar nee, gewoon volgemis, een paar dagen.

En ja, al die vergadigingen,

hoe wordt die Leist samengestellt,

ik vind dat iedereen op die Leist ook,

die hebben allemaal matschappelijke Funkties,

dus die doen ook allemaal Dinge in de Openbaarheid,

leuk, um naartoe te gaan.

Ja, ik zou nu wel zinn in hebben,

ledendag van de Boerbeuren,

we gingen ook zinn in.

Was het in die zinn uniek wat jij mocht doen,

in die Zeit, von 1998 tot.

Ja, het was het eerste,

bedoel, voor het eerst werd politiek gek,

we waren het ook wel echt,

het was een verschrikkelijke tijd daarvoor in de politiek,

ik weet niet of je debatten uit die tijd terugkijkt,

of in de tijd van de Paarste Kabinette,

na dan viel je gewoon,

mensen spraken niet eens normaal Nederlands Politie,

ze spraken tot ons,

dat was een andere wereld,

je wilde er wel een smeuig verhaal van maken,

maar zelfs in verkiesenskampagnen was het verschrikkelijk saai,

en dat veranderde bij Toverslag,

het was niet zozeeer een afrekening,

Pimp voor Thuis was niet zozeeer een afrekening,

misschien qua idee,

maar wel, met de saaiheid.

Mensen herkenden zich helemaal niet meer

in die wolg-pratende mensen, nee,

ze hadden behoefte aan gewone mensen,

wat we nou te veel hebben,

want nu zit er er echt wel te veel gewone mensen in de politiek,

je verlangt nu weer terug naar de saaiheid,

in godsnaam,

niet nog meer mensen mit een grote Mond,

die van alles met een poten in de samenleving staan,

enzovoort, we kennen het nu,

maar toen was er echt een behoefte,

en in één keer iedereen, die voelde zich daar gerupe,

om zich daarbij aanzusluiten,

en daarna krijg je dus een reflex,

dat allemaal gewone mensen kwamen bovendrijven in alle partijen,

nou, we zien de resultaat,

deze verkiezingen zijn in weze,

als je alle kandidatenlijst,

als je een lange Lijst maakt,

dan krijg je iets van 1700 namen,

die nu allemaal verkiesbaar zijn voor de Tweede Kamerverkiezingen,

en ik durf welte zeggen, dat Tweedeerde,

er is wat mis mee,

dat is,

we krijgen een hele gekke Samestelling strax in de Tweede Kamer,

en toen was het beperkt tot één partij,

maar wat we nu zien,

hier vindt, hier ligt de oorsprong,

dus dit gaan we nooit meer meemaken, nee,

dat beginn is altijd het mooist.

Ja dit gaan we nooit meer meemaken,

als jij nu beweert dat Tweedeerde van die Lijst,

die gekst sind,

dann gaan we,

ja,

ja,

wir können de Lijstende hier beipacken,

en we kunnen de grote partijen beginnen,

de 66 van de eerste 10,

ik denk dat 8,

van je denk nou,

moet dit in de Tweede Kamer,

en dat is dan nog een normale partij.

Denk je hier nog vaak aan de terug,

Marcel, aan deze periode?

Nu denk ik aan de terug,

als Sineerend, was ich selbst ben vergeten,

dus ik dacht,

ik kenne dit Boekje wel uit mijn hoofd,

maar jullie komen met details,

die ik zelf heb opgeschreven.

Ik denk nou,

dat wiss ik gewoon niet meer.

Maar moet je er vaak aan denken,

als je nu momenteeel

woordvoerders van partijen ziet,

of bofpartijen,

nu ben ik wel gefocussed

op de huidige gekte,

en ik ben blij dat ik dit heb meegemaakt,

maar es ist nicht so,

dat ik er heel vaak...

Die huidige gekte steht in Schrillkontrast

mit Testzeit,

lijkt mij.

Ich glaube, dat dit nu het gewenste antwoord is,

dat is inderdaate Schrillkontrast

mit Testzeit.

Ben je eigenlijk

de Pimmels nog wel eens tegengekommen?

Nee,

nee,

nou,

Joost Ehrmanns,

die hat die Testzeit auch anwesend,

welis auf das Partei-Kon-Büro

von Pimm-Vortuin,

die kamen Stroh-Wafel zu sprengen

und das soort Dingen

für Pimm.

Die ziehe ich dann noch eens in die Politik,

aber da wohnt geen in Wormen,

nee,

nee, ihr kommt sie nooit mit tegen.

Meistens sind sie in der Vergetelheit

auf ein enkeling nahe.

Ja.

Und was die Partei hat vorgebracht,

ja,

was tut sie tegenwoordig?

Ich weet het niet,

iets in zoete meer denk ik.

Geet die idee,

ik gaat Google hier ne?

Ja, je zou ze weer allemaal opnieuw op kunnen gaan zoeken.

Ja, ik niet,

maar iemand anders.

Ihmant anders, misschien voor het Tijdschrift Gonzo dan.

Misschien voor het Tijdschrift Gonzo.

Ja,

twijfelde gevaul, vind ik.

Ja.

Ich bin schon schon sehr interessiert.

Ja, und hier oben ist er doch bei den Ausgaben.

Klopt, ja.

Ja,

das ist eigentlich

wenn sie an einem Verdienmodell tegenoverstaat

und ich denke,

dass da welmarktver is.

Ich find die mooie Idee.

Marcel, dank je wel.

Oh, es ist al vorbei, ja,

graag gedaan.

Ich had gehoopt,

dass ik da Korreente über so kunnen vertellen,

Nein, ich habe es mir gut gemacht.

Nein, ich finde es hartke-mooi.

Ich auch.

Franz, geht das gut Franz?

Du sitzt dran, geht das gut?

Ja, das ist ...

und von Entrohungen, über die Frage, nein.

Ich habe nur eine Injektion in meinem Ohr gehabt,

das bin ich nicht mehr leer zu trauen.

Okay, ja, ich denke, ich habe ...

Okay, sorry.

Nein, ich glaube, eine Injektion in deinem Ohr ist auch nicht misslich.

Absolut nicht.

Marcel, danke.

Vielen Dank.

Vielen Dank.

Das war's.

Mein Name ist Miro West.

Amlands, mocht ihr noch Fragen haben,

oder suggestives Mail dann voran,

nach gonzoetcourtimedia.nl

lasst eine Ressentie achter.

Auch leuk,

denn es ist Gonzo,

besser, findbar,

für andere Leustrages.

Volgende Week,

wieder eine gute Fahre.

Tot dan.

Tot dan.

Machine-generated transcript that may contain inaccuracies.